ΠΕΝΤΕ ΠΟΛΥ ΚΑΚΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕΣΩ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ TINDER

Στην εποχή των online ραντεβού, δεν είναι λίγες οι φορές που η αναζήτηση του έρωτα μπορεί να καταλήξει σε κανονικό ναυάγιο.

Αισθάνεσαι σίγουρος/η για τις φωτογραφίες και την περιγραφή του προφίλ του υποψήφιου γκομενέτου; Έχεις καλό προαίσθημα ότι αυτή τη φορά θα πάει καλά; Λυπάμαι πολύ, δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι το ραντεβού σου θα καταλήξει σε κρεβάτι ή σε γάμο.

Σε αυτό το κείμενο, τέσσερις άνθρωποι μοιράζονται τα πέντε πιο απογοητευτικά ραντεβού τους μέσω Tinder, τα οποία τους έχουν μείνει αξέχαστα για τους πιο λάθος λόγους. Γιατί, όμως, τέσσερις άνθρωποι και πέντε ραντεβού;

Η Μαρίνα έχει σταθεί τόσο… τυχερή, που θέλησε να μοιραστεί δύο ιστορίες της… Και η αλήθεια είναι πως τα συγκεκριμένα δύο ραντεβού δεν ήταν απλά fail, ήταν επικίνδυνα.

Στα πιο ανάλαφρα, μία κοπέλα πάει τουαλέτα και εξαφανίζεται για πάντα, ένα αγόρι μιλάει στο τηλέφωνο με την πρώην του κατά τη διάρκεια του date κι ένας ακόμη φίλος ζητάει 50ευρω για να ξεχρεώσει τον κολλητό του. Στα -σίγουρα- πιο προβληματικά, ένας τύπος που γκαζώνει τη μηχανή χωρίς τη συγκατάθεση της συνεπιβάτιδας, κι ένας ακόμη που πιστεύει ότι η βία κατά των γυναικών μπορεί να έρθει ως αποτέλεσμα “πρόκλησης”…

Πέντε ραντεβού που ήταν ταυτόχρονα τα πρώτα, αλλά και τα τελευταία. Καθένας και καθεμιά φέρνει μια διαφορετική ιστορία απογοήτευσης, από το “ταξίδι” της αναζήτησης του έρωτα ή του σεξ, μέσω του ψηφιακού κόσμου. (σ.σ. Θα ακολουθήσει και queer edition)

ΠΕΝΤΕ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕΣΩ TINDER ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΗΓΑΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ

“Πήγε τουαλέτα και δεν γύρισε ποτέ πίσω…”

Ανδρέας, 30 ετών.

Ήταν πριν από δύο χρόνια, όταν είχα κανονίσει να βρεθώ με μια κοπέλα μέσω Tinder. Είχαμε μιλήσει 3-4 φορές, τα λέγαμε πολύ ωραία και είπαμε να γνωριστούμε κι από κοντά. Έφτασε, λοιπόν, η ώρα του ραντεβού, κάτσαμε σε ένα καφέ και αρχίσαμε αμήχανα αμήχανα να τα λέμε. Η συζήτηση κυλούσε πολύ όμορφα, η κοπέλα φάνηκε πολύ φιλική και γενικά γελούσαμε και τα λέγαμε πολύ χαλαρά και άνετα. Έτσι νόμιζα τουλάχιστον…

Καθώς κάναμε κουβέντα για τα ενδιαφέροντα και τις ζωές μας, μου είπε σε μια φάση ότι θα πρέπει να πάει για λίγο στην τουαλέτα. Περίμενα, περίμενα, πέρασε ένα 20λεπτο… Στην αρχή νόμιζα ότι είχε το στομάχι της ή ότι μιλάει στο τηλέφωνο. Τελικά πέρασε πάνω από μισή ώρα κι εκεί κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά. Η κοπέλα δεν επέστρεψε ποτέ πίσω. Μπήκα στο Tinder και είδα ότι με είχε μπλοκάρει. Δεν υπήρχε πια η συνομιλία μας.

Απογοήτευση, ξενέρα, θυμός. Δεν είχαμε τσακωθεί, δεν την είχα προσβάλει. Απλά λέγαμε με τι ασχολούμαστε και τι κάνουμε στον ελεύθερο χρόνο μας. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί να το κάνεις αυτό. Είναι θλιβερό και πληγωτικό να εξαφανίζεσαι και να αφήνεις κάποιον/α να περιμένει σε μια καρέκλα… Εννοώ, μπορείς πολύ απλά να πεις μια δικαιολογία και να το σπάσουμε ήρεμα κι ωραία. Μακράν η χειρότερη έμπειρα μέσω Tinder.

“Μιλούσε στο τηλέφωνο με την πρώην. Και μου ζήτησε και δανεικά”

Αντωνία, 32 ετών.

Πριν από λίγο καιρό, είχα προγραμματίσει να συναντηθώ με έναν άνδρα που γνώρισα μέσω Tinder. Ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα η συνομιλία μας στο app, είχαμε κοινά ενδιαφέροντα για τη μουσική, την τέχνη και τον κινηματογράφο.

Όταν βρεθήκαμε για έναν καφέ, φάνηκε αρχικά ενδιαφέρον άτομο, αλλά μετά από λίγη ώρα άρχισε να είναι αποσπασμένος και να τσεκάρει συνεχώς το τηλέφωνό του. Τελικά, ανέφερε ότι θα πρέπει να απαντήσει σε μια κλήση από την πρώην του. Σηκώθηκε από το τραπέζι για να μιλήσει στην πρώην. Μιλούσαν για κανένα τέταρτο… Όταν επέστρεψε, μου ζήτησε συγγνώμη, έκατσε ξανά στο τραπέζι και ήταν πολύ ταραγμένος, οπότε δεν του είπα τίποτα για την όλη φάση…

Στη συνέχεια, μοιράστηκε μαζί μου πως αυτό το διάστημα έχει αρκετά οικονομικά προβλήματα και πως χρωστά χρήματα σε έναν φίλο του. Καπάκι, μου ζήτησε αν έχω να του δώσω ένα 50ευρω για να ξεχρεώσει τον φίλο του. Αρχικά νόμιζα ότι κάνει πλάκα, αλλά σύντομα κατάλαβα ότι το έλεγε στα σοβαρά. Λίγο μετά, πλήρωσα και για τους δύο και φύγαμε. It’s ok προφανώς να πληρώσω, αλλά το να μου ζητάνε δανεικά στο πρώτο ραντεβού, απλά WTF. Αυτό είναι το χειρότερο ραντεβού που έχω βγει ποτέ.

“Δεν με ρώτησε τίποτα για τη ζωή μου. Ήταν και καπιταλίστρια”

Μάνος, 27 ετών.

Πριν από περίπου δύο χρόνια, αποφάσισα να δώσω μια ευκαιρία στο Tinder, μήπως και γνωρίσω μια ενδιαφέρουσα κοπέλα. Οπότε, σε κάποια φάση, κάνω match, με μια κοπέλα, ας την πούμε Μαρία. Ήταν πολύ όμορφη, είχαμε κοινά ενδιαφέροντα, ακούγαμε και οι δύο έντεχνα και αγαπούσε και εκείνη Θανάση Παπακωνσταντίνου (μεγάλο green flag αυτό). Από την πρώτη στιγμή, φάνηκε ότι είχαμε πολλά να πούμε και γενικά η συνομιλία μας τσουλούσε πολύ φυσικά. Οπότε, προτείνω στη Μαρία να βγούμε για ένα χαλαρό ποτό κάπου ήσυχα, για να μπορούμε να τα πούμε κιόλας.

Βρισκόμαστε λοιπόν στο μπαράκι, δίνουμε μια αγκαλιά και καθόμαστε. Δυστυχώς, όμως, η Μαρία ήταν μεταλλαγμένη, σε σχέση με την εικόνα που μου είχε δώσει στο chat. Μιλούσε ασταμάτητα για τη δουλειά της, λέγοντάς μου ότι η μεγαλύτερη επιτυχία στη ζωή ενός ανθρώπου είναι το να βγάζει πολλά χρήματα και πως θα πρέπει να κάνεις οτιδήποτε για να το καταφέρεις. Μου είπε για τα όνειρά της, τα οποία ήταν να αγοράσει ένα ακριβό αμάξι και ένα πολύ μεγάλο σπίτι για να “κλείσει στόματα”, όπως ανέφερε χαρακτηριστικά.

Επίσης, μου είπε το αδιανόητο, ότι ο καπιταλισμός είναι καλό πράγμα και ότι είναι αναγκαίος για την επιτυχία των κοινωνιών. Εν τω μεταξύ, δεν με ρώτησε τίποτα για τη ζωή μου. Αν είμαι χαρούμενος, αν έχω φίλους, αν είμαι καλά. Έκανα μεγάλη υπομονή μέχρι να περάσει το δίωρο. Εννοείται πως δεν έστειλα ποτέ ξανά μήνυμα, ούτε όμως κι εκείνη. Τελικά, το μόνο μας κοινό ήταν ο Θανάσης…

“Μου είπε ότι για τις γυναικοκτονίες φταίνε και οι γυναίκες”

Μαρίνα, 28 ετών.

Ματσάραμε στο Tinder, και μου έστειλε σχεδόν κατευθείαν. Από τις φωτογραφίες φαινόταν πως είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος στο στυλ, ακούγαμε και την ίδια μουσική, γενικά φαινόταν συμπαθητικός. Ανταλλάσσουμε Instagram. μιλάμε λιγάκι, αλλά γενικά φαινόταν σαν να μην πολυτραβάει η συζήτηση. Δεν μιλάμε για καιρό και ξαφνικά ένα βράδυ ανεβάζει μια φώτο του, του κάνω λαικ και μου στέλνει στα καπάκια τι κάνω απόψε. Με εξίταρε αυτή η αμεσότητα, όποτε είπα να βγω για μια μπύρα μαζί του.

Εν τέλει, βρισκόμαστε, στις 2 το βράδυ. Αυτός μόλις είχε σχολάσει από τη δουλειά, και λέμε μιας και είναι αργά και δεν ψηνόμουν να κάτσω στην πλατεία, να πάμε στο σπίτι του χαλαρά να πιούμε εκεί τη μπύρα. Εν τέλει, πάμε σπίτι του. Μπαίνοντας μέσα με υποδέχεται μια πολύ γλυκιά γατούλα (αυτό κάπως με ηρέμησε, γιατί ένιωθα μια αμηχανία δεδομένου του ότι ήταν άγνωστος), και με μια δεύτερη ματιά, βλέπω τον ένα τοίχο του σπιτιού να έχει πάνω αμέτρητα οπαδικά αυτοκόλλητα συγκεκριμένης ομάδας, όπου έγραφαν πάνω σεξιστικά συνθήματα. Λέω οκ, μην κρίνεις, έχεις κι εσύ φίλους οπαδούς.

Καθόμαστε απέναντι, άφησα το κινητό μου λίγο πιο πέρα και αρχίζουμε να συζητάμε. Εγώ έφερα τον τοίχο για παράδειγμα ώστε να αρχίσει μια συζήτηση περί οπαδικής βίας, για να δω και λίγο τα “πιστεύω” του σε διάφορα ζητήματα. Ενώ στην οπαδική βία ήταν κάθετος και την καταδίκαζε, πολύ γρήγορα γύρισα τη συζήτηση στην ενδοοικογενειακή βία και συγκεκριμένα στις γυναικοκτονίες, όπου ο τύπος άρχισε να μου εκφράζει κάτι απόψεις του στυλ “δεν συμφωνώ, αλλά άμα είναι μαζί χρόνια και η άλλη του κάνει μαλακία, δεν είναι να τον αδικείς”, με ένα παράδειγμα ενός φίλου του που είχε 10 χρόνια σχέση και η σύντροφός του τον χώρισε και έφερε άλλον μέσα στο σπίτι. Συγκεκριμένα γυρνάει και μου λέει “πάνω σε έναν τσακωμό, άμα της έχωνε και καμιά, εγώ προσωπικά δεν θα τον αδικούσα, 10 χρόνια μαζί και η πουτάνα έφερε άλλον μέσα στο σπίτι του”.

Κάπου εκεί άρχισα να πανικοβάλλομαι και να σκέφτομαι ότι δεν θέλω καθόλου να βρίσκομαι εκεί. Στην αρχή προσπαθούσα να του εξηγήσω τι είναι όλα αυτά που περιγράφει, και ότι δεν είναι καθόλου οκ, αλλά μετά απλά προσπαθούσα να σκεφτώ πώς μπορώ να φύγω από το σπίτι… Κοίταξα το ρολόι της τηλεόρασης και πετάχτηκα λέγοντας ότι έχω αργήσει και πρέπει να πάω να βρω έναν φίλο που φεύγει αύριο για εξωτερικό. Φυσικά αυτός προσπάθησε να κάνει κίνηση, την οποία εγώ απέφυγα πολύ ξεκάθαρα. Έφυγα από κει μέσα τρομαγμένη και δεν τον ξαναείδα ποτέ. Την επόμενη το πρωί μου έστειλε μήνυμα “δεν πιστεύω να έφυγες χθες λόγω της συζήτησης” και πριν του απαντήσω το είχε ήδη διαγράψει…

“Του είπα να μην τρέχει και πήγαινε με 180”

Μαρίνα, 28 ετών.

Ματσάραμε στο Tinder, μιλήσαμε κατευθείαν, η συζήτηση γενικά προχωρούσε καλώς. Ανταλλάξαμε και Instagram και γενικά φαινόταν ένα καλό ματς, ωστόσο κάθε φορά που λέγαμε να βγούμε κάπως ακυρωνόταν κυρίως από εκείνον, αλλά και από μένα κάποιες φορές, οπότε οκ. Μετά από έναν μήνα που μιλάγαμε λίγο, μετά όχι και μετά πάλι ναι, μου λέει να βγούμε για μπύρα το βράδυ. Εγώ δεν ήμουν πολύ σίγουρη, καθώς δεν μου αρέσει αυτή η διακεκομμένη επικοινωνία, αλλά λέω οκ ας πάμε.

Έρχεται, με παίρνει με την μηχανή από το Θησείο, και λέμε να πάμε στον Νιάρχο για άραγμα. Πριν ανέβω στη μηχανή μου δίνει ένα έξτρα κράνος, λέω μια χαρά, του λέω “γενικά να ξέρεις δεν ανεβαίνω σε μηχανές αγνώστων, φοβάμαι και γενικά δεν θέλω να τρέχεις, πάμε αργά και ότι ώρα φτάσουμε”, Ναι; ναι! Εν τέλει, στην αρχή πορευόμαστε καλώς, ώσπου πιάνει την λεωφόρο Συγγρού, και ξαφνικά γκαζώνει και πιάνει τα 180 για πολλή ώρα. Η ταχύτητα ήταν τόσο μεγάλη που δεν μπορούσα καν να σηκώσω τα χέρια μου να του κάνω νόημα, οπότε απλά έκατσα με κλειστά τα μάτια και έλεγα από μέσα μου “ηρέμησε, ηρέμησε” και σκεφτόμουν “αυτό ήταν, θα τρακάρουμε” (Ντίντα μου, αυτό ήντουνα).

Ευτυχώς, φτάνουμε στον Νιάρχο ζωντανοί, οπότε μόλις κατεβαίνουμε τον ξεχέζω και του λέω “τι φάση;” και μου λέει “το έλεγχα και δεν ερχόταν κανείς”. Λέω ΟΚ, ας είναι, δώσε μια ευκαιρία… Εν τέλει, κάτσαμε στο πάρκο γύρω στις 3 ώρες, όπου δεν πήρε ανάσα, μονολογούσε, δεν με άφησε να πω κουβέντα για τη ζωή μου, εκτός από τα βασικά, του στυλ πώς με λένε, πού δουλεύω, γιατί ούτε αυτά θυμόταν… Με γυρνάει σπίτι μου, και μου λέει “πέρασα πολύ ωραία σήμερα, την επόμενη φορά που θα βγούμε να πεις κι εσύ τίποτα για εσένα, όλο εγώ μιλούσα απόψε!” Δεν τον ξαναείδα ποτέ…