ΠΩΣ ΕΧΑΣΕ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΟ ΠΕΡΑΜΑ

Τη δεύτερη Κυριακή των δημοτικών εκλογών το θώκο του δημαρχείου Περάματος τον διεκδίκησαν δύο υποψήφιοι, ο Γιάννης Λαγουδάκος και ο Δημήτρης Γκανάς. Πρώτευσε τελικά ο πρώτος ο οποίος επέστρεψε στη θέση του δημάρχου μετά από 21 χρόνια αλλά δεν ήταν η αυτή η είδηση. Η είδηση ήταν ότι τα δημοτικά ηνία μια εργατούπολης διεκδίκησαν δύο υποψήφιοι που προέρχονταν από το χώρο της Νέας Δημοκρατίας.

Και εκτός αυτού, επιβεβαιώθηκε η σχεδόν απόλυτη υπεροχή της Νέας Δημοκρατίας και της δεξιάς στην περιοχή όπως αυτή εκφράστηκε στις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου. Το Πέραμα των αντιφασιστικών αγώνων, ο τόπος δουλειάς για τον Παύλο Φύσσα και τον πατέρα του, το Πέραμα των φονικών επιθέσεων της Χρυσής Αυγής στα στελέχη του ΠΑΜΕ και στους Αιγύπτιους αλιεργάτες ψηφίζει μαζικά δεξιά.

Προφανώς δεν πρόκειται για ένα τυχαίο αποτέλεσμα ούτε για μία σύμπτωση της στιγμής που εκφράστηκε στην κάλπη. Όπως μάς βεβαιώνουν άνθρωποι που ζουν, εργάζονται και δραστηριοποιούνται πολιτικά στο Πέραμα, η Νέα Δημοκρατία κατόρθωσε τα τελευταία χρόνια να “χτίσει” την πολιτική της ηγεμονία στο Πέραμα (ειδικότερα) και στη Β’ Πειραιά (γενικότερα) που κάποτε θεωρούνταν, όχι άδικα, προπύργιο της δημοκρατικής παράταξης και της Αριστεράς.

“Δεν ήταν έκπληξη το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών σύμφωνα με αυτά που είδαμε στις βουλευτικές εκλογές. Σ’ όλη τη Β’ Πειραιά, η Νέα Δημοκρατία κυριάρχησε. Ο υποψήφιος δήμαρχος της δεξιάς είχε πάρει μόλις 18% στον πρώτο γύρο το 2019 ενώ το 2023 εκτοξεύτηκε στο 60% και φυσικά εκλέχθηκε την πρώτη Κυριακή. O Δήμος της Νίκαιας δε κατέληξε για πρώτη φορά στα χέρια της δεξιάς” μάς λέει πολύπειρος πολιτικός παράγοντας του Περάματος.

“Στο δε Πέραμα, η Νέα Δημοκρατία δεν είναι άγνωστη, έχει πετύχει και άλλες νίκες στο Δήμο. Το 2002 με τον νυν νικητή Γιάννη Λαγουδάκο, το 2010 με τον Παντελή Ζουμπούλη. Γενικά από το δήμο του Περάματος πέρασαν δήμαρχοι που πρόσκεινταν και στη δεξιά και στην κεντροαριστερά αλλά και στην κομμουνιστική Αριστερά. Ο νυν δήμαρχος Γιάννης Λαγουδάκης στηριζόταν από τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος όμως κατέβασε και “αντάρτικο” συνδυασμό στην περιοχή. Έτσι οι ψήφοι μοιράστηκαν και ο Λαγουδάκης έμεινε τρίτος, πίσω από τους δύο δεξιούς υποψηφίους”, υπογραμμίζει η ίδια πηγή.

ΠΩΣ “ΧΤΙΣΤΗΚΕ” Η ΔΕΞΙΑ ΗΓΕΜΟΝΙΑ

Για τα κόμματα που κινούνται από το κέντρο μέχρι και την άκρα αριστερά, διαχρονικός στόχος τους είναι (ή θα πρέπει να είναι) η… περίφημη κοινωνική γείωση. Η στενή σχέση δηλαδή με τις μεγάλες μάζες, η στήριξη των αιτημάτων τoυς, η προσπάθεια κατανόησης αλλά και ικανοποίησης των αναγκών τους. Η Νέα Δημοκρατία, χωρίς να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για πολιτικά φορτισμένους όρους όπως η κοινωνική γείωση, φαίνεται ότι πετυχαίνει στην πράξη και όχι στη θεωρία εφαρμόζοντας κατά κύριο λόγο δύο παλιά, δοκιμασμένα “πολιτικά κόλπα”.

“Δεν είναι μυστικό ότι το κυβερνών κόμμα έχει στήσει ένα μεγάλο πελατειακό δίκτυο στην περιοχή. Και ούτε είναι μυστικό ότι τα γραφεία πολλών πολιτευτών της δρουν άτυπα ως γραφεία ευρέσεως εργασίας όχι μόνο για τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη αλλά και γενικότερα“, μάς τονίζει άνθρωπος με γνώση της περιοχής και των ιδιαιτεροτήτων της.

“Οι μεγάλες επιχειρήσει προσλαμβάνουν με συστάσεις και συχνά οι συστάσεις είναι πολιτικές. Θέλω επίσης να θυμηθείτε και μία καταγγελία που είχε γίνει πριν από κάποια χρόνια από τον Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα και εν πολλοίς πέρασε στα ψιλά. Είχε πει λοιπόν ο κ. Κουτσούμπας στη Βουλή τον Νοέμβριο του 2021 ότι οι προσλήψεις στο Λιμάνι γίνονται υπό τη διαμεσολάβηση κομματαρχών τονίζοντας μεταξύ άλλων: “Οι εργαζόμενοι διακρίνουν γύρω τους και κοντά τους κομματάρχες και οικογενειοκρατία, ότι πλέον δεν υπάρχει μόνο ο δρόμος του μεταξιού, υπάρχει και ο δρόμος του λιμανιού που ξεκινάει από την Κουντουριώτου στον Πειραιά και φτάνει μέχρι το ΣΕΜΠΟ”.

Εκείνες οι καταγγελίες δεν διερευνήθηκαν. Ωστόσο με όποιον και αν μιλήσαμε στο Πέραμα στάθηκε πολύ σ’ αυτό το γεγονός. Ότι το “πολιτικό μέσο” ρυθμίζει τις προσλήψεις στις μεγάλες επιχειρήσεις της περιοχής με ότι αυτό συνεπάγεται και για την πολιτική συμπεριφορά των πολιτών. Δεν είναι όμως μόνο αυτό.

“Η Νέα Δημοκρατία” μάς λέει η ίδια πηγή “έδωσε πολύ μεγάλο βάρος στη Β’ Πειραιά κατά τη διάρκεια της τελευταίας τετραετίας. Αναφέρω ένα περιστατικό το οποίο έχει μάλλον ξεχαστεί αλλά στην περιοχή σχολιάστηκε. Ανήμερα των Φωτών το 2021 η Δάφνη Μητσοτάκη, κόρη του Πρωθυπουργού, βρέθηκε σε ταβέρνα στο Κερατσίνι. Την εν λόγω ταβέρνα είχε επισκεφθεί τα Χριστούγεννα του 2020 και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Η φωτογραφία της Δάφνης Μητσοτάκη να καθαρίσει πατάτες και να συσκευάζει γεύματα στην ταβέρνα έκανε μεγάλη εντύπωση, σε αρκετό κόσμο έμεινε αυτή η εικόνα”.

Πομφόλυγες της πολιτικής επικοινωνίας θα μπορούσε να πει κανείς. Φαίνεται όμως ότι παρήγαγε πολιτικά αποτελέσματα. Όπως πολιτικά αποτελέσματα παρήγαγε και η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στα ναυπηγεία του Περάματος στην προεκλογική περίοδο του Μαΐου. Ήταν ο πρώτος Πρωθυπουργός που επισκέφθηκε το συγκεκριμένο επαγγελματικό χώρο μετά από πολλές δεκαετίες. Εκεί μάλιστα ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε μία πρόβλεψη που έμελλε να αποδειχθεί αληθινή. “Είμαι σίγουρος ότι τα αποτελέσματα των εκλογών θα εκπλήξουν πολλούς” είχε τονίσει χαρακτηριστικά. Και όντως, τα αποτελέσματα του Μαΐου ήταν σοκαριστικά.

Η ΖΩΝΗ ΑΛΛΑΞΕ

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 90 οι δεξιές πολιτικές (που εφαρμόστηκαν τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από τη Νέα Δημοκρατία) απαξίωσαν τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος. Το φαινόμενο εντάθηκε όταν πωλήθηκε το Λιμάνι του Πειραιά στους Κινέζους και όταν κατέφθασε η κρίση του 2010. Η ανεργία, που ακόμα ταλαιπωρεί την περιοχή, εκτοξεύτηκε στο 80%. Υπήρξε χρονιά που κατασκευάστηκε μόλις ένα πλοίο στα ελληνικά ναυπηγεία ενώ σ’ αυτά του εξωτερικού κατασκευάστηκαν την ίδια περίοδο 890.  Μέσα στο ζόφο των μνημονίων έκανε την εμφάνισή της και η εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής που “χτύπησε” δύο φορές στο Πέραμα.

Όμως, “η κατάσταση στη ζώνη άλλαξε. Υπάρχει πολλή δουλειά. Δεν βρίσκουν κόσμο να δουλέψει, ψάχνουν σαν τρελοί. Προσλαμβάνουν σχεδόν ανειδίκευτους, πράγμα πολύ επικίνδυνο για την ασφάλεια. Την ίδια ώρα το πολιτικό ζει και βασιλεύει” μάς λέει επαγγελματίας της περιοχής ο οποίος θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του.

“Ο κόσμος στο Πέραμα, όπως και σε πολλές άλλες περιοχές της χώρας, ήταν απογοητευμένος. Και ακόμη είναι. Η αποχή στις τελευταίες εκλογές έφτασε το 50%. Κυριαρχεί η νοοτροπία του “όλοι ίδιοι είναι” οπότε δόθηκε προτεραιότητα στην επιβίωση. Μην ξεχνάμε και τη μεγάλη, την υγειονομική κρίση που κλόνισε πάρα πολλούς. Ο κόσμος κοίταξε να βρει ασφάλεια ή τέλος πάντων αυτό που η κυβέρνηση πλασάρει σαν ασφάλεια” τόνισε στο NEWS 24/7 πολιτικός παράγοντας.

Συνεχίζει ο επαγγελματίας: “Αυτό που συνέβη την ημέρα των πρώτων εκλογών τον Μάιο δεν το πίστευα. Σε συγκεκριμένα εκλογικά τμήματα που συνήθως καθορίζουν το αποτέλεσμα στην περιοχή έρχονταν κατά κύματα να ψηφίσουν συνοδευόμενοι από… τοπικούς παράγοντες. Αυτό άρχισε πολύ νωρίς, πριν από τις 9. Κατά τις 12 οι γνώστες της περιοχής είχαμε βεβαιωθεί για το αποτέλεσμα, ξέραμε ότι θα είναι εκκωφαντικό όπως και αποδείχθηκε. Αν οι εκλογές της Ιουνίου διεξάγονται επίσης με σταυρό και υπήρχε εκ νέου κίνητρο για τους υποψηφίους βουλευτές η διαφορά θα είχε ανοίξει σε δυσθεώρητα επίπεδα”.

Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Μέσα σ’ αυτό το πολιτικό κλίμα και με τα συγκεκριμένα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να κάνει τοπικό, πολιτικό χαρακίρι. Ο νυν δήμαρχος Γιάννης Λαγουδάκης αίφνης απέκτησε και ενδοσυριζαϊκό ανταγωνισμό, γεγονός που οδήγησε στις δύο πρώτες θέσεις δεξιούς υποψηφίους οι συνδυασμοί των οποίων δεν άφησαν αδιάφορη και την τοπική ακροδεξιά.

“Ο Λαγουδάκης, όταν ανέλαβε τον Δήμο του 2014, κληρονόμησε μία χαοτική, απελπιστική κατάσταση. Ο Δήμος Περάματος είχε ίσως το μεγαλύτερο χρέος στη χώρα. Διέθετε μόλις ένα απορριμματοφόρο. Εγινε αρκετή δουλειά μέσα σε δύσκολα χρόνια. Το Πέραμα πέρασε σε μία άλλη φάση, έγιναν έργα κοινής ωφέλειας, ο στόλος του Δήμου σε οχήματα ανανεώθηκε, τα οικονομικά μπήκαν σε μία σειρά. Αλλά ένα κομμάτι του Περάματος δεν έπαψε να ζει σε συνθήκες που συναντούσαμε τη δεκαετία του 60. Στις τελευταίες εκλογές, η επικοινωνιακή υπεροπλία των δύο δεξιών συνδυασμών, το γενικότερο πολιτικό ρεύμα που ευνοούσε τη Νέα Δημοκρατία αλλά και η “διαίρεση” των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ έφεραν το αποτέλεσμα που όλοι είδατε”, εκμυστηρεύεται τοπικός δημοτικός παράγοντας.

Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΚΥΡΙΑΡΧΗ

Ρωτήσαμε όλους τους συνομιλητές μας για την παρουσίαση της εγκληματικής ακροδεξιάς στην περιοχή. Πριν από 10 χρόνια επιχείρησε να σκορπίσει τον πανικό. Τώρα; “Αν μιλήσουμε ειδικά για το Πέραμα ποτέ δεν είχε αξιόλογη παρουσία η Χρυσή Αυγή, παρά τις επιθέσεις. Θα έλεγα ότι πια δεν υπάρχει, τουλάχιστον σε οργανωμένο πολιτικό δίκτυο, υπάρχει όμως το δικό τους σωματείο στη ζώνη” τονίζει ο πρώτος για να συνεχίσει: “Στην περιοχή υπάρχουν και συνθήκες γκετοποίησης. Στο Πέραμα υπήρχε πάντα και ένα ρεύμα υποδοχής εσωτερικής μετανάστευσης. Καταπατήθηκαν εδάφη, δημιουργήθηκε μία πόλη-τέρας. Και όπως είναι λογικό οι κάτοικοί της είναι κάτοικοι πολλών ταξικών ταχυτήτων. Ο κόσμος ήταν ήδη εθισμένος από το αλισβερίσι του ρουσφετιού πολύ πριν την κρίση”.

Ο επαγγελματίας συνομιλητής μας καταθέτει τη δική του άποψη: “Η κοινωνία δεν είναι ευθεία γραμμή, ούτε στο Πέραμα είναι. Μετά το σεισμό του 1999 και τις αλλαγές στο συντελεστή δόμησης, έφτασαν στν περιοχή για να ζήσουν μόνιμα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων και δημόσιοι υπάλληλοι εν γένει. Σηκώθηκαν, λόγω και της μεγάλης κλίσης του εδάφους, κάτι απίστευτα, πολυώροφα κτίρια. Η σύνθεση της περιοχής άλλαξε. Το Πέραμα έχει και εργάτες και εργολάβους αλλά και τοκογλύφους. Και έχει βέβαια και ανθρώπους της νύχτας “υπογραμμίζει για να καταλήξει.

“Κάποιους φασίστες, μικρές ομάδες των 15 και 20 ατόμων τους ταΐζουν ακόμη οι εργολάβοι γιατί θέλουν να έχουν εφεδρείες όπως πάντα. Αλλά αυτοί από μόνοι τους δεν αποτελούν πλέον κανένα σημείο αναφοράς. Ως προς αυτό το κομμάτι, το 2023 δεν έχει καμία σχέση με το 2013”.

Επιμύθιο: Το παράδειγμα του Περάματος αποδεικνύει στην πράξη δύο πράγματα. Πρώτον ότι δεν ζούμε σε περίοδο μεγάλων ιδεολογικών μαχών, οι μάχες διεξάγονται κυρίως στο πεδίο της απτής πραγματικότητας και της καθημερινότητας. Δεύτερον, οι προοδευτικές δυνάμεις δείχνουν να έχουν χάσει μεγάλο μέρος του ερείσματός τους στις εργαζόμενες μάζες που από την πλευρά τους παρουσιάζουν σημάδια ενός χαρακτηριστικού κυνισμού. Προφανώς τα παλιά εργαλεία της Αριστεράς για την κοινωνική γείωση δεν δουλεύουν πια…