ΡΕΠΟΡΤΕΡ: ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΒΡΩ ΕΠΙΒΑΤΗ ΝΑ ΒΡΙΖΕΙ ΑΠΕΡΓΟΥΣ
Ένας δημοσιογράφος της τηλεόρασης περιγράφει τον εφιάλτη που βίωσε στο λιμάνι του Πειραιά ακούγοντας τους επιβάτες να στηρίζουν τους τεμπελχανάδες απεργούς.
Αν είναι να πούμε άσχημα λόγια στην τηλεόραση για την κυβέρνηση, αφήστε το, απολύομαι και μόνος μου.
Γι’ αυτό σας δίνουμε το μικρόφωνο; Για να κράξετε; Μη σκέφτεστε μόνο τον εαυτό σας, να είμαστε και λίγο άνθρωποι ρε που@#$ μου.
Πιάνω μία κυρία: «ναι, μας πειράζει που έχει απεργία, αλλά δίκιο έχουν και αυτοί οι άνθρωποι».
«Γιατί;», τη ρωτάω σε μια ένδειξη μεγαλοψυχίας, δείχνοντας ότι «να, έχετε μία δεύτερη ευκαιρία να το διορθώσετε κι ας είστε ταγάρι» και αυτή, αντί να μου το ανταποδώσει, συνεχίζει λέγοντας ότι «το νέο νομοσχέδιο είναι αντεργατικό».
Αντεργατική είσαι εσύ που θα γυρίσω στο κανάλι και θα μαζεύω σε κούτες τα πράγματά μου.
Πάω σε μια άλλη θειά -την έκοψα εγώ από μακριά, είχε μανουριάσει, έχωνε στους διπλανούς της.
-Τι έγινε, κυρία μου; Από τι ώρα είστε εδώ και περιμένετε τα κτήνη, τους τεμπελαράδες να λύσουν τους κάβους και να φύγουν τραβέρσο ανάποδο, πορεία προς το βοριά; Πότε θα σας αφήσουν επιτέλους να χορέψετε πάνω στο φτερό του καρχαρία;
-Τι;
-Λέω, καλημέρα. Σας βλέπω τσαντισμένη. Τι συνέβη;
-Χθες μάς είπαν στο τηλέφωνο ότι θα ταξιδέψουν κανονικά τα πλοία, παρά το γεγονός ότι σήμερα θα είχε απεργία. Τελικά ήρθαμε με τον άντρα μου, και βλέπουμε ότι δεν ταξιδεύουν γιατί οι άνθρωποι απεργούν. Ντροπή τους.
-Ντροπή τους που απεργούν;
-Ντροπή τους που μας πήραν τηλέφωνο οι ναυτιλιακές και μας είπαν ότι θα ταξιδέψουν κανονικά. Οι εργαζόμενοι καλά κάνουν και απεργούν.
Όλο το πρωί έτσι με πήγε. Κατέβηκα αχάραγα κάτω στο λιμάνι, για ποιο λόγο; Για να μου πείτε ότι εχθρός μας δεν είναι ο εργαζόμενος των 800 ευρώ αλλά ο εκατομμυριούχος; Σεβαστείτε τον χρόνο μου.
Παίρνω τηλέφωνο στο κανάλι, τους λέω «παιδιά, το και το, στείλτε κανά δικό μας, κανά μιλημένο, μ’ αυτούς εδώ δουλειά δεν γίνεται».
Και τι μου στείλανε ρε φίλε; Πάλι τον ίδιον, αυτόν τον κλασικό που μία τον βάζουμε μπροστά απ’ το ΑΤΜ να κάνει ότι δεν βγάζει λεφτά και την άλλη τον βάζουμε αυτόπτη μάρτυρα να λέει ότι άκουσε τους ληστές να μιλάνε πακιστανικά.
Νύχτα μέρα, τον ίδιο άνθρωπο. Έχει πέσει το μπάτζετ πολύ, δεν ξέρω, περικοπές συνέχεια.
Και λέω ως εδώ, εγώ δεν μπορώ να κοροϊδεύω τον κόσμο έτσι, έχουμε και μια αξιοπρέπεια, θα μας καταλάβουνε. Και αναγκαστικά τον γυρίζω να μιλήσει πλάτη στην κάμερα. Είπε το ποίημα και φύγαμε. Ντόμπρος.
Λοιπόν, στην επόμενη απεργία σας θέλω πιο σοβαρούς. Βοηθήστε μας, να σας βοηθήσουμε. Όλοι για το ρεπό δουλεύουμε.
