ΣΕ ΠΟΙΕΣ ΧΩΡΕΣ ΙΣΧΥΕΙ Ο ΧΗΜΙΚΟΣ ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΟΒΙΑΣΤΩΝ

Η δημόσια τοποθέτηση του υπουργού Εσωτερικών, Μάκη Βορίδη, σε σχέση με την εφαρμογή του χημικού ευνουχισμού ως “μηχανισμού ποινικής συνδιαλλαγής”, σόκαρε και έχει ήδη προκαλέσει αντιδράσεις και έντονες συζητήσεις. Νομικά και ηθικά διλήμματα εγείρονται από μία τόσο -τουλάχιστον- αμφιλεγόμενη πρακτική και χωρίς να ξέρουμε ακόμη αν θα συζητηθεί ποτέ σοβαρά στη χώρα μας ή αν θα εξελιχθεί σε ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα του υπουργού, που κλείνει το μάτι στους πλέον συντηρητικούς ψηφοφόρους του, είναι μία ευκαιρία να δούμε τι συμβαίνει στις υπόλοιπες χώρες.

Είναι αυτονόητο ότι στις περισσότερες δεν εφαρμόζεται, αλλά ας δούμε σε ποιες οι παιδοβιαστές έχουν την επιλογή ή εξαναγκάζονται να υποστούν αυτήν τη “θεραπεία”.

ΗΠΑ

Το 1966 ο John Money έγινε ο πρώτος Αμερικανός που χρησιμοποίησε τον χημικό ευνουχισμό σε ασθενή του που αντιμετώπιζε παιδοφιλικές ορμές, συνταγογραφώντας του οξική μεδροξυπρογεστερόνη (MPA, το βασικό συστατικό που χρησιμοποιείται σήμερα στο DMPA). Από τότε αυτό το φάρμακο έχει γίνει το βασικό εργαλείο του χημικού ευνουχισμού στην Αμερική. Παρά τη μακρά ιστορία και την καθιερωμένη χρήση του, το φάρμακο δεν έχει ποτέ εγκριθεί από τον FDA για χρήση ως “θεραπεία” για σεξουαλικούς παραβάτες.

Η Καλιφόρνια ήταν η πρώτη πολιτεία των ΗΠΑ που καθόρισε τη χρήση χημικού ευνουχισμού για παιδεραστές που επαναλάμβαναν το έγκλημά τους, και τον έθεσε ως προϋπόθεση για την υπό όρους αποφυλάκισής τους, μετά την ψήφιση μιας τροποποίησης στο Άρθρο 645 του ποινικού κώδικα της Καλιφόρνια το 1996. Ο νόμος αυτός ορίζει ευνουχισμό για όποιον καταδικαστεί για παιδεραστία με ανήλικο κάτω των 13 ετών, αν κατά την τέλεση του εγκλήματος βρισκόταν εκτός φυλακής με αναστολή μετά από δεύτερο παρόμοιο αδίκημα. Οι παραβάτες δεν μπορούν να απορρίψουν τον ευνουχισμό, αν και μπορούν να επιλέξουν να υποστούν χειρουργικό ευνουχισμό αντί για συνεχείς ενέσεις DMPA.

Η ψήφιση αυτού του νόμου οδήγησε και άλλες πολιτείες να ψηφίσουν παρόμοιους νόμους, όπως για παράδειγμα η Φλόριντα, το 1997. Όπως και στην Καλιφόρνια, η “θεραπεία” είναι υποχρεωτική μετά από το δεύτερο έγκλημα..

Τουλάχιστον ακόμη επτά πολιτείες, συμπεριλαμβανομένων της Τζόρτζια, της Αϊόβα, της Λουιζιάνα, της Μοντάνα, του Όρεγκον, του Τέξας και του Ουισκόνσιν, έχουν “πειραματιστεί” με τον χημικό ευνουχισμό. Στην Αϊόβα, όπως και στην Καλιφόρνια και τη Φλόριντα, οι δράστες μπορεί να καταδικαστούν σε χημικό ευνουχισμό σε όλες τις περιπτώσεις που αφορούν σοβαρά σεξουαλικά αδικήματα.

Στις 25 Ιουνίου 2008, μετά την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στην υπόθεση “Κένεντι κατά Λουιζιάνα” όπου έκρινε ότι είναι αντισυνταγματική η εκτέλεση παιδοβιαστών στην περίπτωση όπου το θύμα δεν δολοφονήθηκε, ο κυβερνήτης της Λουιζιάνα υπέγραψε το νομοσχέδιο 144, επιτρέποντας στους δικαστές της πολιτείας να καταδικάσουν τους καταδικασθέντες βιαστές σε χημικό ευνουχισμό.

Η Αλαμπάμα ψήφισε έναν παρόμοιο νόμο το 2019.

Ινδονησία

Το 2016, ο Πρόεδρος της Ινδονησίας, Γιόκο Γουιντότο, εισήγαγε έναν προεδρικό κανονισμό, αλλάζοντας το περιεχόμενο του Νόμου του 2002 για την Προστασία του Παιδιού. Λίγο αργότερα η Βουλή της χώρας μέσα από μία διαδικασία, τροποποίησε τον νόμο και επέτρεψε τον χημικό ευνουχισμό.

Παρά το γεγονός όμως ότι ένας παιδοβιαστής καταδικάστηκε το 2019 και πληρούσε τις προϋποθέσεις για χημικό ευνουχισμό, οι τεχνικές λεπτομέρειες σχετικά με τον τρόπο εκτέλεσης της τιμωρίας ήταν υπό συζήτηση μεταξύ της κυβέρνησης και της Ένωσης Ιατρών της Ινδονησίας, με αποτέλεσμα η ποινή να ανασταλεί μέχρι να γίνουν σαφείς οι τεχνικές λεπτομέρειες. Στις 7 Δεκεμβρίου 2020, η κυβέρνηση εξέδωσε τελικά τον κυβερνητικό κανονισμό και η τιμωρία του χημικού ευνουχισμού πραγματοποιήθηκε από ειδικά διορισμένο ιατρό σε νοσοκομείο, με μάρτυρες τον Γενικό Εισαγγελέα, το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το Υπουργείο Κοινωνικών Υποθέσεων και το Υπουργείο Υγείας.

Ωστόσο, τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τον χημικό ευνουχισμό δεν αναφέρονται ρητά στον κυβερνητικό κανονισμό. Ο κανονισμός εξουσιοδότησε επίσης το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να ζητήσει από τον Γενικό Εισαγγελέα και το Υπουργείο Υγείας να καταρτίσει την τεχνική διαδικασία για την κλινική αξιολόγηση, το συμπέρασμα και την εφαρμογή.

Από τον Ιανουάριο του 2021, και οι δύο αυτοί κανονισμοί δεν έχουν ακόμη δημοσιευθεί και ανακοινωθεί.

Πακιστάν

Το 2020, ο πρωθυπουργός του Πακιστάν, Ίμραν Χαν, δήλωσε σε δημοσιογράφο ότι θα προτιμούσε να απαγχονιστούν δημόσια οι βιαστές και οι παιδεραστές, αλλά πρόσθεσε ότι, επειδή φανταζόταν ότι μια τέτοια θανατική ποινή θα έκανε τη χώρα του να τραβήξει αρνητικά την παγκόσμια προσοχή, θα προτιμούσε αυτοί οι παραβάτες να “υποβάλλονται σε χημικό ευνουχισμό ή σε χειρουργική επέμβαση, ώστε να μην μπορούν να κάνουν τίποτα παρόμοιο στο μέλλον.”

Τελικά, το “Διάταγμα κατά του βιασμού” του 2020, εγκρίθηκε από τον Πρόεδρο Άριφ Αλβί, τον Δεκέμβριο του 2020, επιτρέποντας τον χημικό ευνουχισμό βιαστών χωρίς τη συγκατάθεση του ίδιου του δράστη. Από το 2021 ο νόμος βρίσκεται σε ισχύ.

Νότια Κορέα

Τον Ιούλιο του 2011, η Νότια Κορέα θέσπισε νόμο που επιτρέπει στους δικαστές να καταδικάζουν σεξουαλικούς παραβάτες που έχουν επιτεθεί σε παιδιά κάτω των 16 ετών σε χημικό ευνουχισμό. Ο νόμος επιτρέπει επίσης τον χημικό ευνουχισμό να διαταχθεί και από μία επιτροπή του Υπουργείου Δικαιοσύνης.

Στις 23 Μαΐου 2012, ένας κατά συρροή βιαστής ονόματι Παρκ έλαβε εντολή από την επιτροπή να υποβληθεί σε αυτή τη “θεραπεία” μετά την πιο πρόσφατη απόπειρα βιασμού για την οποία συνελήφθη.

Στις 3 Ιανουαρίου 2013, ένα δικαστήριο της Νότιας Κορέας καταδίκασε έναν άλλον άντρα, 31 χρονών, σε 15 χρόνια φυλάκιση και χημικό ευνουχισμό, την πρώτη ποινή χημικού ευνουχισμού στη χώρα. Το 2017, η ποινή επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει όλες τις μορφές βιασμών και υποθέσεων σεξουαλικής επίθεσης κατά γυναικών, συμπεριλαμβανομένης και της απόπειρας βιασμού.

Ευρώπη

Νομοθεσία που επιτρέπει τον χημικό ευνουχισμό υπάρχει στη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Πολωνία, τη Ρωσία, τη Βόρεια Μακεδονία, το Βέλγιο και την Τουρκία. Το φάρμακο οξική κυπροτερόνη είναι αυτό που συνήθως χρησιμοποιείται για χημικό ευνουχισμό σε όλη την Ευρώπη. Μοιάζει αρκετά με το φάρμακο MPA που χρησιμοποιείται στην Αμερική.

Εσθονία

Στις 5 Ιουνίου 2012, η Εσθονία ψήφισε νόμο που επιτρέπει τον εθελοντικό χημικό ευνουχισμό ως μέρος σύνθετης “θεραπείας” για λιγότερο σοβαρούς σεξουαλικούς παραβάτες ως εναλλακτική της φυλάκισης. Ωστόσο, η θεραπεία χρησιμοποιείται σπάνια στην πράξη.

Μολδαβία

Στις 6 Μαρτίου 2012, η Μολδαβία νομοθέτησε τον εξαναγκαστικό χημικό ευνουχισμό των παιδεραστών. Ο νόμος τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιουλίου 2012.

Πολωνία

Στις 25 Σεπτεμβρίου 2009, η Πολωνία νομοθέτησε τον εξαναγκαστικό χημικό ευνουχισμό των παιδεραστών. Ο νόμος αυτός τέθηκε σε ισχύ στις 9 Ιουνίου 2010. Ως εκ τούτου, στην Πολωνία “όποιος είναι ένοχος για βιασμό ενός παιδιού κάτω των 15 ετών εξαναγκάζεται σε χημική και ψυχολογική ‘θεραπεία’ για τη μείωση της σεξουαλικής ορμής προς το τέλος της φυλάκισης του”.

Ρωσία

Τον Οκτώβριο του 2011, το ρωσικό κοινοβούλιο ενέκρινε νόμο που επιτρέπει σε έναν ιατροδικαστή να συνταγογραφήσει τον χημικό ευνουχισμό καταδικασμένων σεξουαλικών παραβατών που έχουν βλάψει παιδιά κάτω των 14 ετών.

Ηνωμένο Βασίλειο

Το 2007, ψηφίστηκε ένας νόμος που επιτρέπει τον εθελοντικό χημικό ευνουχισμό. Την εισήγηση την είχε κάνει ο τότε υπουργός Εσωτερικών, Τζον Ριντ.

Στις 30 Απριλίου 2010, ένας 30χρονος άνδρας στο Ηνωμένο Βασίλειο κρίθηκε ένοχος για απόπειρα δολοφονίας μιας 60χρονης γυναίκας με σκοπό να απαγάγει και να βιάσει τις δύο εγγονές της (ηλικίας οκτώ και δύο ετών αντίστοιχα). Ο ίδιος συμφώνησε να υποβληθεί σε χημικό ευνουχισμό ως μέρος της ποινής του. Καταδικάστηκε για τουλάχιστον δέκα χρόνια από το Ανώτατο Δικαστήριο της Γλασκόβης.