ΔΥΟ 24ΩΡΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΩΝ BLACK SABBATH, ΤΩΝ PEAKY BLINDERS ΚΑΙ ΤΗΣ ASTON VILLA

Δεν ήταν ποτέ χωριάτες. Ήταν τα θύματα άλλης μίας κακής ελληνικής ‘80s μετάφρασης, σαν όλες αυτές που στρογγυλοκάθονταν κάποτε στα ράφια των βιντεοκλάμπ.

Κάποιοι πήρανε το “Villagers” και το έκαναν “χωριάτες”, χωρίς πολλή σκέψη, χωρίς πολλή επεξήγηση. Κι έτσι έχουμε το παγκόσμιο προνόμιο να λέμε χωριάτες την ομάδα της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Αγγλίας. (Δεν είναι ούτε το Μάντσεστερ ούτε το Λίβερπουλ αυτή. Είναι το Μπέρμιγχαμ η πόλη που στην Ελλάδα θα λέγαμε “Συμπρωτεύουσα”. Ούτε εγώ το ήξερα, ναι).

Και εκεί βρέθηκα πριν λίγες μέρες για δύο 24ώρα, με το δεύτερο να το περνάω μέσα στο προπονητικό κέντρο της ομάδας-σύμβολο της πόλης: της Aston Villa. Αιτία η παρουσίαση της νέας της φανέλας ομάδας, της τρίτης τους. Και όταν έχουν κάτι τέτοιο εκεί, τα πράγματα σπάνια είναι απλά.

Μια σειρά από δημοσιογράφους από διάφορες χώρες, κυρίως της Βαλκανικής, βρεθήκαμε ως καλεσμένοι της Betano, του διεθνούς premium brand της Kaizen Gaming που έχει συνάψει χορηγική συμφωνία με τον αγγλικό σύλλογο. Και πέρα απ’ το συνηθισμένο small talk μεταξύ μας (ένας Ρουμάνος τηλεοπτικός δημοσιογράφος, μάλλον υπερδιάσημος στη χώρα του, λάτρευε να μας μιλάει για τον Λουτσέσκου), περάσαμε την ώρα μας μαθαίνοντας απ’ τα μυστικά της Aston Villa.

Από την περιήγησή μας στο Bodymoor Heath Training Ground, στις εγκαταστάσεις που οι παίκτες της Vila περνάνε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους, κράτησα κάτι πολύ συγκεκριμένο: ούτε την αίθουσα που αναλύουν σε βίντεο τους αντιπάλους ούτε τα γηπεδάκια ούτε καν το τζακούζι στον τελευταίο όροφο -όλα αυτά μας τα έδειξαν. Μου έμειναν οι “fixers” -εμείς τους ονομάσαμε έτσι για τη σύντομη απόλαυση που προσφέρει το κακό χιούμορ.

Ποιοι είναι αυτοί, λοιπόν.

Αναφέρομαι στους ανθρώπους που είναι υπεύθυνοι για την ομαλή ένταξη των νέων ποδοσφαιριστών στην ομάδα. Και πώς ακριβώς το κάνουν αυτό; Εννοείται ότι σου βρίσκουν αμέσως σπίτι, αυτοκίνητο κτλ αλλά το εντυπωσιακό δεν είναι αυτό. Είναι ότι φροντίζουν να ξέρουν τα πάντα για σένα πριν ακόμα προσγειωθείς στο Μπέρμιγχαμ ώστε να τα βρεις όλα έτοιμα. Και για να μάθουν τα πάντα για σένα, κάνουν κι ένα καλό και βαθύ σκάψιμο στα social media σου.

Πιο συγκεκριμένα, ο υπεύθυνος αυτής της υπόθεσης μας είπε ότι για κάθε παίκτη έχουν ένα report έτοιμο, έως και 40 σελίδες με πληροφορίες που μάζεψαν μόνο από τους λογαριασμούς του στα social media. Μόνο από εκεί, το διανοείσαι;

Τι μουσική σ’ αρέσει; Το ξέρουν ήδη και μόλις εγκατασταθείς στη νέα σου πόλη, θα σου πουν πού θα πας. Βλέπεις θέατρο; Θα σου πουν για τις παραστάσεις που δεν πρέπει να χάσεις.

Όλα αυτά δεν τα κάνουν για να τρομάξουν κάποιον, απλώς όπως μας εξηγούσαν θέλουν οι παίκτες να έχουν 100% το μυαλό τους στη δουλειά τους και να μην τους απασχολεί τίποτα άλλο.

Και αυτό πάει και για τους υπόλοιπους παίκτες, που είναι ήδη εγκατεστημένοι στην πόλη. Για παράδειγμα, έχει κάποιο πρόβλημα υγείας δικός σου άνθρωπος; Άστο πάνω μας, θα το τρέξουμε εμείς, θα κάνουμε εμείς ό, τι χρειάζεται. Εσύ αφοσιώσου στο ματς της Κυριακής.

Όταν έληξε το tour στις εγκαταστάσεις του προπονητικού κέντρου, στο κέντρο ενός βοηθητικού γηπέδου μας περίμεναν καρέκλες, κάμερες, μία δημοσιογράφος και ένας σωρός κόσμος σχετικός με το κλαμπ που πηγαινοερχόταν μπροστά μας, άρπαζε ένα μικρόφωνο και συζητούσε. Νέοι παίκτες, παλαίμαχοι παίκτες-πρωταθλητές Ευρώπης του ‘82, στελέχη της ομάδας και της Kaizen Gaming, εξηγούσαν, μιλούσαν, ανέφεραν τα πάντα γύρω απ’ την ομάδα και τη νέα φανέλα. Και πάντα στο κέντρο της συζήτησης, τα 150 χρόνια ζωής που κλείνει φέτος αυτός ο ιστορικότατος σύλλογος αλλά και η πολυπόθητη συμμετοχή τους στο φετινό Champions League.

Και ο Ουνάι Έμερι μας έκανε τη χάρη να εμφανιστεί -το κλου του απομεσήμερου. Δεν μας έκανε όμως τη χάρη να μιλήσει για το Champions League, καθώς η ομάδα του έπαιζε με την Everton και ήθελε να είναι απόλυτα συγκεντρωμένος στην Πρέμιερ Λιγκ. Όπως και να ‘χει, το να βλέπεις από κοντά έναν από τους κορυφαίους και πιο ακριβοπληρωμένους προπονητές στον κόσμο, είναι απολαυστικό από μόνο του.

Το Μπέρμινχαμ είναι μάλλον μια πόλη που δύσκολα θα πας για τουρισμό, δύσκολα θα βρεθείς εκεί χωρίς να έχεις κάποια δουλειά. Και ας είναι η πόλη των Black Sabbath, της βρετανικής ρέγκε και των Peaky Blinders. Δεν ξεχωρίζει για την ομορφιά του. Ίσως να ξεχωρίζει για το αντίθετο. Γι’ αυτό και τα μηνύματα που έλαβα είτε από πρώην φοιτητές της πόλης είτε από πρώην μετανάστες, είναι μηνύματα έκπληξης, λύπησης και συμπόνιας.

Αλλά είχε ωραίο φαγητό. Και ωραία παρέα. Και καλό καιρό για κάποιον λόγο. Οπότε ήταν δύο εικοσιτετράωρα καλά ξοδευμένα.