ΠΟΙΑ ΧΩΡΑ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΟ EURO 2024; – 14 ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΑΠΑΝΤΟΥΝ

Απόψε το βράδυ στο Μόναχο κάνει σέντρα η τελική φάση του EURO 2024, με το τουρνουά να τραβά όλα τα βλέμματα σε Ευρώπη και όχι μόνο.

Λίγο πριν το πρώτο σφύριγμα στο ματς της οικοδέσποινας Γερμανίας απέναντι στη Σκωτία, οι δημοσιογράφοι της 24MEDIA δίνουν τα προγνωστικά τους για τη χώρα που θεωρούν ότι έχει όλα τα φόντα για να σηκώσει το πολυπόθητο τρόπαιο.

Ο Βαγγέλης Σταματόπουλος από το SPORT24 θέλει πολύ την Ολλανδία, αλλά νιώθει πως στο τέλος η κούπα θα καταλήξει σε γαλλικά χέρια.

Η Ντενίσα Μπαϊρακτάρι από το ΟΝΕΜΑΝ, πάει αντίθετα σε κάθε πρόβλεψη, στηρίζει την Αλβανία και ετοιμάζεται για πρωτοφανή θρίαμβο α λα γκρες 2004, για να χαρεί λίγο και ο δόλιος ο πατέρας της.

Ο Πάρης Κορμαρής από το OW.GR πίστευε πολύ στη Βραζιλία, μέχρι που αντιλήφθηκε ότι η χώρα δεν συμμετέχει στη διοργάνωση, οπότε, αναγκασμένος να μπει σε αχρείαστα περιοριστικά καλούπια, επιλέγει Γερμανία.

Η Ζωή Δημητρίου από το LADYLIKE το ρίχνει στην Ιταλία, γιατί πιστεύει ότι οι “Azzurri” ήταν, είναι και θα είναι τα πιο ωραία αγόρια της Ευρώπης. Και γιατί μπορεί.

Ο Κώστας Μανιάτης από το NEWS 24/7 δίνει την κούπα στο Βέλγιο, γιατί αγαπάει τον Ντε Μπρόινε της Σίτι. Και τις βάφλες.

Τέλος, χάνουμε το μέτρημα με όσους (για ακόμη ένα EURO) στηρίζουν τα “λιοντάρια” της Αγγλίας. Is it coming home ή θα πέσει και πάλι κλάμα;

EURO 2024: ΟΙ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΤΗΣ 24MEDIA

“Φέτος οι κατάρες σπάνε. Πάμε ρε Αγγλία!”

Νίκος Παπαηλιού, ΟΝΕΜΑΝ.

Αν ούτε φέτος, πότε θα έρθει σπίτι;

Τρία χρόνια πριν, το πιστέψαμε περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Με τον κόσμο να γεμίζει ασφυκτικά το Γουέμπλεϊ στον τελικό και με την Εθνική Αγγλίας να παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο, ήμασταν έτοιμοι να πανηγυρίσουμε 55 χρόνια μετά, και πάλι με Βασίλισσα Ελισάβετ. Και μετά ήρθε ξανά η κατάρα των πέναλτι…

EURO 1996, EURO 2004, EURO 2012 και EURO 2020. Για να μην αναφέρω τα Μουντιάλ.

Φέτος όμως οι κατάρες σπάνε. Η Εθνική Αγγλίας έχει την πιο ακριβή ομάδα, το ποιοτικότερο σύνολο, μιας και έγινε μάχη πραγματική για το ποιοι θα χωρέσουν στην αποστολή, και είναι πια μπαρουτοκαπνισμένη από μεγάλους αγώνες.

Ο Harry Kane δεν κατέκτησε τίποτα για ακόμη μια σεζόν και από ό,τι φαίνεται η μοίρα τού χρωστά κάτι καλύτερο από μια απλή Bundesliga. Στις 14 Ιουλίου λοιπόν πιστεύω και εύχομαι ότι το ποδόσφαιρο θα επιστρέψει στο σπίτι του και ότι οι Άγγλοι θα αδειάσουν τις βερολινέζικες μπύρες, προσφέροντάς μας μυθικές στιγμές.

“Η Γαλλία έχει το know-how”

Μαρία Κουβέλη, SPORT24.

Την πίστεψα στο Μουντιάλ 2022 και με δικαίωσε εν μέρει. Έφτασε σε εκείνον τον συγκλονιστικό τελικό με την Αργεντινή κι αν δεν ήταν “γραφτό” να το σηκώσει ο Μέσι, η Γαλλία θα μετρούσε το τρίτο της Παγκόσμιο κι ο Κιλιάν Εμπαπέ στα 24 του θα είχε στεφθεί δύο φορές μέσα σε τέσσερα χρόνια παγκόσμιος πρωταθλητής.

Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι στο περασμένο EURO η Γαλλία δεν τα πήγε πολύ καλά κι η Ελβετία έκανε την έκπληξη στη φάση των “16”. Ο Ντιντιέ Ντεσάμπ, όμως, εκτός από τον κορυφαίο παίκτη παγκοσμίως και το μεγαλύτερο χαρτί στα χέρια του, έχει επίσης ένα άκρως ποιοτικότατο σύνολο να διαχειριστεί: Καμαβινγκά, Τσουαμενί, Ζιρού, Γκριεζμάν, Καντέ και πάει λέγοντας.

Είναι μία εθνική ομάδα με απίστευτο ταλέντο και κλάση. Είμαι φαν του Εμπαπέ, είναι γνωστό, και θα ήθελα να δω αυτόν τον παίκτη στα 26 του χρόνια κι ως αρχηγός να παίρνει από το χέρι τους “μπλε” και να τους οδηγεί στον τρίτο τίτλο τους στον θεσμό.

Η Γαλλία λοιπόν, έχει το “know-how”, αλλά το EURO λείπει από το παλμαρέ της. Ε λοιπόν, την θέλω στην κορυφή της Ευρώπης και στη διαπασών να ακούγεται “Passement de jambes, crochet à gauche, à droite: Kyllian Mbappé! Accélération, virgule, petit pont, frappe: Kyllian Mbappé!”.

“Ωραία δεν θα ‘ταν να το πάρει το Βέλγιο;”

Κώστας Μανιάτης, NEWS 24/7.

Το ‘χω σίγουρο για τη Γαλλία, δεν είμαι σίγουρος γιατί -άλλοι θα το έλεγαν προαίσθημα, άλλοι αμπαλοσύνη και τόσο σου κόβει από μπάλα. Αλλά κάτι ο χαμένος τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου, που πιστεύω σε αυτές τις περιπτώσεις πεισμώνει, κάτι ότι το ταλέντο ξεχειλίζει από κάθε γωνιά του γηπέδου, δεν ξέρω. Βλέπω αυτούς…

Θα ήθελα όμως να δω τους Βέλγους να σηκώνουν την κούπα! Κι εγώ αναρωτιέμαι πώς έφτασα να το λέω αυτό. Δηλαδή, ΟΚ, αγαπάω τον Ντε Μπρόινε λόγω Σίτι, αλλά να θέλω να σηκώσει τέτοια κούπα;

Έφτασαν σε αυτό το σημείο τα συναισθήματά μου; Φαίνεται πως ναι. Και πιστεύω πως έφτασαν σε αυτό το σημείο εδώ και χρόνια. Και στο προηγούμενο EURO αυτούς υποστήριζα. Δεν θα γίνει, άντε να φτάσουν στα προημιτελικά, αλλά ωραία δεν θα ‘ταν;

“Forza Italia… Για λόγους ταξικούς και όχι μόνο!”

Ζωή Δημητρίου, LADYLIKE.

Θα το σηκώσει η Γαλλία ή η Αγγλία (το θέλει μανιασμένα). Θα έπρεπε να το σηκώσει η Ιταλία όμως (αν και με το ζόρι τη βλέπω στους 16). Η ομάδα των Azzurri που το 2020 μας έδωσε αυτό που θέλαμε στα πέναλτι είναι σε μια μεταβατική φάση.

Έχουν τον Gianluca Scamacca, αλλά ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη. Θέλω να κάνει την έκπληξη; Certamente.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που είδα τον Paolo Maldini να παίζει ποδόσφαιρο. Στην εφηβεία μου κατάλαβα ότι σαν τους Ιταλούς ποδοσφαιριστές δεν θα βρεις πουθενά (κι ας παίζουν καλύτερη μπάλα οι Βραζιλιάνοι). Χάνεσαι στο γαλάζιο των στολών τους και των ματιών τους. Μιλάμε για αφιλτράριστη ομορφιά. Οι άνθρωποι φαίνονται καλοχτενισμένοι μετά από 2 ημίχρονα. Έχουν αυτό που λένε sprezzatura. Γεννιέσαι με αυτό, δεν το αποκτάς όσο και να προσπαθείς.

Ξέρεις γιατί οι φασαίοι κυκλοφορούν με τις αθλητικές φανέλες των ποδοσφαιρικών ομάδων; Γιατί υπάρχουν οι Ιταλοί μόδιστροι και το ιταλικό ποδόσφαιρο. Τις επίσημες στολές τους τις έφτιαχναν οι Dolce & Gabbana και ο Armani. Τα κοστούμια δηλαδή. Έσκαγε η 11αδα και οι άλλοι ποδοσφαιριστές των Εθνικών ομάδων έμοιαζαν με φτωχούς συγγενείς.

Πέρα από το γεγονός ότι τα ομορφόπαιδα της ομάδας έμοιαζαν με αγάλματα στην Φλωρεντία, η Εθνική της Ιταλίας εκπροσωπεί τον φτωχό ευρωπαϊκό Νότο που καταφέρνει να δείξει στους ρομποτικούς ποδοσφαιριστές της Γερμανίας πώς το κάνουμε να φαίνεται απλό κι αυθεντικό. Εκπροσωπούν ταξικά τον λαό (και το όπιο του λαού) που καταφέρνει το ακατόρθωτο. Γι’ αυτό τους λατρεύω, γιατί το ποδόσφαιρο στην Ιταλία είναι ο συνδετικός κρίκος που ενώνει μια ολόκληρη χώρα. Και το ζηλεύω γιατί το πατεντάρουν όπως και το φαγητό τους, τα ρούχα τους και τα νησιά τους καλύτερα από εμάς.

“Τα ‘λιοντάρια’ μπορούν και πρέπει να το σηκώσουν”

Κωνσταντίνος Αμπατζής, ΟΝΕΜΑΝ.

Όταν δεν παίζει η Εθνική Ελλάδας σε κάποιο μεγάλο τουρνουά (δηλαδή αρκετά συχνά), οι ομάδες που υποστηρίζω είναι η Ιταλία και η Τσεχία (ναι, η Τσεχία, μου έχει μείνει μεγάλη αγάπη από τη μαγική ομάδα του 1996). Αντίθετα, πάντα γελάω με τα παθήματα της εθνικής Αγγλίας, που ξεκινάει γεμάτη όνειρα και προσδοκίες και πάντα με κάποιο τρόπο απογοητεύει τους πάντες. Καταλαβαίνει κανείς πόσο ωραίο πέρασα λοιπόν στον τελικό του EURO 2020.

Ε λοιπόν, έκανα όλη αυτή την εισαγωγή για να την ανατρέψω, αφού στο EURO 2024, θα στηρίξω τα «λιοντάρια», τα οποία μάλιστα πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να φτάσουν μέχρι το τέλος του δρόμου.

Μαζί με τη Γαλλία έχουν το πιο βαθύ και ποιοτικό ρόστερ του τουρνουά, αφού παίκτες όπως ο Μάντισον, ο Ράσφορντ και Γκρίλις δεν χώρεσαν καν στην τελική 26άδα, έχουν τον ίδιο προπονητή για ακόμη μια διοργάνωση και μετά από έναν χαμένο τελικό στην έδρα τους και έναν ημιτελικό Μουντιάλ στη διοργάνωση του 2018, έχει έρθει να κάνουν το βήμα παραπάνω και να κατακτήσουν επιτέλους έναν μεγάλο τίτλο μετά το Μουντιάλ του 1966.

Για μια χώρα που ζει και αναπνέει για το ποδόσφαιρο και πλέον έχει και μια εθνική ομάδα γεμάτη ταλέντο και νιάτα, το πλήρωμα του χρόνου μοιάζει να έχει έρθει και η πρώτη ευρωπαϊκή της κούπα είναι κάτι που αξίζει, τουλάχιστον στα χαρτιά.

Τα υπόλοιπα, μένει να τα δείξει και στο γήπεδο, εκεί όπου κάθε φορά έχει έναν μαγικό τρόπο να διαψεύδει τις προσδοκίες με τον χειρότερο τρόπο. Ίσως ήρθε η ώρα αυτό επιτέλους να σταματήσει στα γήπεδα της Γερμανίας.

“Στηρίζω Γερμανία. Για το ποδόσφαιρο ως άθλημα, κι όχι ως μπίζνες”

Αθανασία Κουλέτα, NEWS 24/7.

Φέτος, συμπληρώνονται 20 χρόνια από την κατάκτηση του EURO από την Εθνική Ελλάδας. Το καλοκαίρι του 2004 το θυμάμαι πολύ έντονα, όχι μόνο για τα προφανή, αλλά γιατί ήταν και η πρώτη φορά στη ζωή μου που ο πατέρας μου κι εγώ καθόμασταν για ώρα μαζί στο μπαλκόνι, για να παρακολουθήσουμε κάτι συγκεκριμένο στην τηλεόραση.

Το αναφέρω αυτό γιατί συνοψίζει και την προσέγγισή μου για το ποδόσφαιρο. Στο μυαλό μου, υπάρχει το ποδόσφαιρο ως άθλημα και υπάρχει το ποδόσφαιρο ως μπίζνες. Ξέρω πως κάποια άτομα θα πουν ότι το ένα προϋποθέτει το άλλο. Εγώ σκέφτομαι διαφορετικά. Το ποδόσφαιρο ως άθλημα – όπως και τα περισσότερα ομαδικά αθλήματα – προκαλεί συγκινήσεις, ενώνει ανθρώπους (μπορεί και να τους χωρίζει, αλλά «δεν χαλάνε οι φιλίες για τις ομάδες, ρε μ@λακα» – θα μπορούσε να είχε πει εναλλακτικά η Βάσια Τριφύλλη), δημιουργεί αναμνήσεις ζωής. Το «μπίζνες» είναι κάτι πολύ άλλο και ευθύνεται για όσα ντροπιαστικά συμβαίνουν έξω από τα γήπεδα.

Τα παραπάνω είναι και ο λόγος που στο φετινό EURO, απουσία της Εθνικής Ελλάδας, στηρίζω τη Γερμανία!

Είναι κάποιες ιστορίες Γερμανών φιλάθλων που μου έχουν εντυπωθεί και μου έχουν αφήσει την αίσθηση ότι κι εκείνοι αντιμετωπίζουν το ποδόσφαιρο όπως κι εγώ. Πώς; Από το fan club της St. Pauli, στα πανό «refugees welcome» που υψώνονταν στους αγώνες της Bundesliga το 2015 και στις προ ολίγων ημερών διαμαρτυρίες των οπαδών της Μπορούσια Ντόρτμουντ, για τη συμφωνία χορηγίας του συλλόγου από την εταιρεία κατασκευής όπλων Rheinmetall, μια μεγάλη μερίδα των Γερμανών φιλάθλων δείχνουν πως, όπως και καθετί που ξεκινάει από και καταλήγει στην κοινωνία, έτσι και το ποδόσφαιρο δεν μπορεί να είναι αποκομμένο από αυτή. Ρομαντικό; Κι όμως, καθαρά ρεαλιστικό.

“Θα ήθελα Ολλανδία, αλλά βλέπω Γαλλία…”

Βαγγέλης Σταματόπουλος, SPORT24. 

Η Εθνική δεν μας έκανε την τιμή να είναι μεταξύ των 24 ομάδων του EURO 2024, αφού τα… καταραμένα πέναλτι με την Γεωργία έκλεισαν έναν δεκαετή κύκλο απουσίας μας από τα μεγάλα ποδοσφαιρικά ραντεβού. Τι θα γίνει στη Γερμανία;

Ως διαχρονικός φίλος της εθνικής Ολλανδίας (έχοντας διαβάσει/ακούσει για το total football της δεκαετίας του 70′ με τους δύο χαμένους τελικούς Μουντιάλ και έχοντας προλάβει να δω τον θρίαμβό της στο EURO ’88 με το ομορφότερο γκολ στην ιστορία του θεσμού, το μυθικό βολ πλανέ του αξεπέραστου Μάρκο Φαν Μπάστεν), παραδέχομαι πως θα ήθελα να αναβιώσουμε ένα ρομαντικό παραμύθι, με τους οράνιε πρωταθλητές.

Αυτό το σενάριο όμως φαντάζει ουτοπικό, αφού πέρα από τις αδυναμίες τους ως ομάδα, έχασαν την τελευταία στιγμή λόγω τραυματισμού τους βασικότατους Ντε Γιονγκ και Κουπμάινερς. Οπότε, στο ερώτημα “ποιος θα σηκώσει την κούπα”, ψηφίζω χωρίς δεύτερη σκέψη Γαλλία.

Οι μπλε διαθέτουν το πιο γεμάτο ρόστερ, με ποιότητα σε όλες τις γραμμές, το οποίο συνδυάζει εμπειρία, νιάτα και ταλέντο. Έχουν τον καλύτερο παίκτη που αγωνίζεται στο τουρνουά, το νέο υπέρλαμπρο αστέρι της Ρεάλ, Κιλιάν Εμπαπέ, ενώ είναι γεμάτοι κίνητρα, αφού μετά από το Παγκόσμιο Κύπελλο το 2018 θέλουν να επιβεβαιώσουν την κυριαρχία τους και με ένα EURO.

“Προσωπική υπόθεση ανάμεσα σε Εμπαπέ και Ρονάλντο”

Βιβή Αγγελάκη, LADYLIKE.

Η αντίστροφη μέτρηση για το EURO -το απόλυτο ποδοσφαιρικό γεγονός του καλοκαιριού για πολλούς, για εμένα σίγουρα όχι- έχει ήδη αρχίσει και ψέματα δεν θα πω, χωρίς Ελλάδα στο πρόγραμμα, τα πάντα είναι διαφορετικά και λίγο βαρετά. Δεν πειράζει, μένουμε Ελλάδα και εδώ έχει πάντα ήλιο. Στο θέμα μας τώρα, ποιος θα σηκώσει φέτος το «τιμημένο»;

Μεγάλα φαβορί -με πληροφορούν από το κοντρόλ- Γαλλία (ένας είναι ο Κιλιάν Εμπαπέ), Αγγλία (κλασική αξία, σταθερή συνταγή), Γερμανία (η οικοδέσποινα της διοργάνωσης έχει πάντα κίνητρο) και Ισπανία (η μεγάλη και παντοτινή μου αγάπη σ’ όλα τα αθλήματα, έχουμε κάνει και ένα Erasmus). Αλλά εγώ, κάπως εκ φύσεως, είμαι πάντα με τα αουτσάιντερ. Ίσως γιατί μ΄ αρέσει το σασπένς και το ποδόσφαιρο είναι τρελό.

Κόντρα στα προγνωστικά, λοιπόν, στηρίζω τους Σέρβους γιατί έχουν παίκτες που παίζουν σε διάφορες ελληνικές ομάδες (και τους ξέρω -βασικό). Πιστεύω βέβαια, πως η μάχη για την κούπα θα γίνει/ είναι προσωπική υπόθεση ανάμεσα σε Εμπαπέ και Ρονάλντο.

Αν και λατρεύω τους Πορτογάλους, δεν συμπαθώ Ρονάλντο. Οπότε Εμπαπέ δικό σου!

“Αφού δεν παίζει η Βραζιλία, ας ποντάρουμε στη Γερμανία”

Πάρης Κορμαρής, OW.GR.

Δεν χρειάζεται να πω πολλά για να δείξω πόσο άσχετος είμαι με το ποδόσφαιρο. Αρκεί το εξής: Όταν αναρωτήθηκα ποιο θα μπορούσε να είναι το
φαβορί της φετινής διοργάνωσης, η πρώτη χώρα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν η Βραζιλία… Πέρασε αρκετή ώρα μέχρι να συνειδητοποιήσω ότι στο EURO 2024 δεν θα μπορούσε για προφανείς λόγους να κερδίσει μια ομάδα από τη Λατινική Αμερική (ούτε η γεωγραφία είναι το φόρτε μου, αλλά χοντρικά τις ηπείρους τις ξέρω).

Η δεύτερη απογοήτευση ήταν όταν μου φάνηκε έξυπνο να ποντάρω στον εθνικό παράγοντα. Γιατί να μην κερδίσει η Ελλάδα, είκοσι χρόνια μετά τον θρίαμβο του 2004; Γιατί αποκλείστηκε στα πέναλτι από τη Γεωργία (με σκορ 4-2) τον περασμένο Μάρτιο, είναι η πικρή αλήθεια. Πάλι καλά που φέτος στο μπάσκετ τα πάμε καλά…

Θα ποντάρω λοιπόν στη διοργανώτρια, τη Γερμανία.

Έχει το πλεονέκτημα της έδρας και (αυτό μόλις το γκούγκλαρα για να μην γίνω εντελώς ρεζίλι) είναι και στην πεντάδα των φαβορί. Κι εμείς με Γερμανό προπονητή άλλωστε δεν το είχαμε πάρει το 2004;

“Η Αλβανία θα γίνει πρωταθλήτρια Ευρώπης, για να χαρεί ο μπαμπάς μου”

Ντενίσα Μπαϊρακτάρι, ΟΝΕΜΑΝ.

Αν έπρεπε να απαντήσω με καθαρά αθλητικά κριτήρια, θα έλεγα πως το κύπελλο θα το σηκώσουν οι Άγγλοι, αλλά η αλήθεια είναι πως οι Άγγλοι δεν σηκώνουν ποτέ το τρόπαιο, όποια ομάδα κι αν κατεβάσουν στο γήπεδο, όσο ταλέντο κι αν έχουν. Θα πω λοιπόν, πως θέλω να το σηκώσει η Αλβανία, όχι μόνο γιατί είναι η χώρα μου, αλλά επειδή αν κάτι κάνει το ποδόσφαιρο μαγικό, αυτό δεν είναι ούτε οι χρυσοπληρωμένοι αθλητές, ούτε τα τεράστια γήπεδα.

Αυτό που κάνει το ποδόσφαιρο μαγικό είναι οι ιστορίες του. Ποιος ξεχνάει τη Δανία του 1992, της οποίας οι παίκτες έβγαλαν ξαφνικά τα μαγιό, άφησαν τα νησιά της Καραϊβικής, φόρεσαν τις φανέλες τους και τελικά στέφθηκαν πρωταθλητές Ευρώπης. Και για να μην πηγαίνουμε τόσο πίσω στον χρόνο, ποιος ξεχνάει την Ελλάδα στο EURO του 2004; Κανείς.

Οπότε κι εγώ μέχρι να σφυρίξει τη λήξη ο διαιτητής, θα πιστεύω ότι η Αλβανία θα γίνει πρωταθλήτρια Ευρώπης, για να χαρεί ο μπαμπάς μου και οι φίλοι του στο καφενείο και για να τους ακούσω να τραγουδάνε από το απέναντι μπαλκόνι.

“Κάθε νίκη της Αγγλίας στη Γερμανία έχει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό”

Νίκος Γιαννόπουλος, NEWS 24/7.

Οκ, έχει γίνει ανέκδοτο τα πολλά τελευταία χρόνια. Κάθε EURO αρχίζει μ’ έναν πόθο, να το κατακτήσει, επιτέλους, η Αγγλία. Πόθος ευσεβής και ανεκπλήρωτος προς το παρόν καθώς οι φίλοι μας στο νησί κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους σε κάθε τουρνουά για να βγάζουν τα μάτια τους με τα ίδια τους τα χέρια.

Το 21, ας πούμε, έχασαν μέσα στο σπίτι τους τον τελικό από την Ιταλία. Και φυσικά τον έχασαν στα πέναλτι, γιατί το δράμα έπρεπε να είναι πλήρες, όπως το δίχως άλλο ταιριάζει στην πιο καταραμένη εθνική ομάδα του πλανήτη.

Το σκηνικό της αυτοκτονίας για το 2024 παραμένει άγνωστο. Αλλά εμπιστοσύνη τους έχουμε, πάλι κάτι θα σκαρφιστούν για να γίνουν πρωτοσέλιδο για όλους τους λάθος λόγους στα σκανδαλοθηρικά έντυπα της πατρίδας τους.

Τουλάχιστον εφέτος, ο εκλέκτορας Γκάρεθ Σάουθγκέϊτ μάς έκανε τη χάρη και μάς απάλλαξε από την αντιτουριστική παρουσία του Χάρι Μαγκουάιρ, ο οποίος θα παρακολουθήσει το τουρνουά από το σπίτι του (ή από τη Μύκονο, ποιος ξέρει;).

Μ’ αυτό ως δεδομένο μπορούμε να αισιοδοξούμε λίγο περισσότερο. Το ταλέντο δεν τους λείπει. Ούτε η επιθυμία. Και αν τα καταφέρουν επί γερμανικού εδάφους, θα μας κάνουν διπλά χαρούμενους, καθώς κάθε νίκη της Αγγλίας στη Γερμανία έχει έναν ιδιαίτερο συμβολισμό. Αν πάλι δεν τα καταφέρουν, τι είχαμε τι χάσαμε. Η Δανία, η Τσεχία και η…Ελλάδα το έχουν πάρει. Η Αγγλία όχι. Θα τους τρολάρουν για ακόμη τέσσερα, τουλάχιστον, χρόνια.

“Αντίθετα σε κάθε πρόβλεψη, θα πάω με τους Σκωτσέζους…”

Μάρω Παρασκευούδη, ONEMAN.

Θέλεις γιατί όσα χρόνια κι αν περάσουν, το Εδιμβούργο θα είναι για πάντα μέσα στην καρδιά μου κι ένα από τα ωραιότερα ταξίδια που έχω κάνει. Γιατί συμπαθώ τους Σκωτσέζους, έχω πιει άπειρα μαζί τους, έχω διασκεδάσει, έχω να θυμάμαι ακόμα και summer fling; Γιατί έχω φάει τα πιο νόστιμα scones σε ένα tea room;

Είναι αυτοί σοβαροί λόγοι για να υποστηρίζεις μία χώρα στο EURO; Δεν είμαι η αρμόδια για να συζητήσω περί αθλητικών -έτσι κι αλλιώς στη χώρα μας συμβαίνουν τέρατα με την οπαδική βία και το κράτος σφυρίζει αδιάφορα- αλλά εδώ μιλάμε για μία γιορτή. Όπως θα έπρεπε να είναι έτσι κι αλλιώς το ποδόσφαιρο.

Σε αυτό το κλίμα χαράς λοιπόν είμαι με τους Σκωτσέζους, γιατί έχουν και ωραίες φανέλες.

Όπως γράφει η φίλη και συνάδελφος στο ONEMAN, Χριστίνα Φαραζή, «το ταρτάν, πιο γνωστό ως καρό, το σχέδιο δηλαδή που είναι συνυφασμένο με τη χώρα και έχει χαρίσει στην ομάδα την ονομασία Tartan Army, δεν θα μπορούσε να λείπει από τις φανέλες των παικτών. Στη φετινή διοργάνωση, επιλέχθηκε ένα mix match του καρό σε μπλε αποχρώσεις».

Ελπίζω εκτός από καλοντυμένοι κι έξω καρδιά, να παίξουν και καλή μπάλα (γέλια).

“Πιστεύω στη Γαλλία, ελπίζω όμως σε Γερμανία”

Κώστας Αυγουστάκης, SPORT24.

Στα μεγάλα τουρνουά τα τελευταία οκτώ χρόνια, η Γαλλία μπαίνει ως ένα από τα μεγάλα φαβορί. Το 2018 κατέκτησε το Μουντιάλ και το 2022 στο Παγκόσμιο του Κατάρ έφτασε στην… πηγή, αλλά νερό δεν ήπιε. Οι Les Bleus ψάχνουν redemption στα γήπεδα της Γερμανίας, σηκώνοντας μία κούπα, η οποία τους λείπει από το 2000.

Ήττα στον τελικό από τους Πορτογάλους το 2016 στο Euro που διοργάνωσαν οι ίδιοι και απρόσμενος αποκλεισμός από τους Ελβετούς στα πέναλτι στη φάση των 16 του τελευταίου ευρωπαϊκού. Άλλη αποτυχία σε EURO μάλλον δεν συγχωρείται για μία ομάδα γεμάτη αστέρια.

Εμπαπέ, Καμαβινγκά, Τσουαμενί, Ντεμπελέ, Τουράμ, Κομάν και Κολό Μουανί μερικά από αυτά.

Είναι το φαβορί, αλλά θα πρέπει να δείξει σταθερότητα σε αυτά τα λίγα ματς, απέναντι στις άλλες δυνατές ομάδες, αλλά και κόντρα στα αουτσάιντερ, από τα οποία μπορεί να την πατήσει.

Ελπίδα μου, βέβαια, η Γερμανία να είναι τελικά η ομάδα που θα σηκώσει το τρόπαιο στον τελικό του Βερολίνου στις 14 Ιουλίου. Εγχείρημα δύσκολο, γιατί από τη μία υπάρχει η πίεση του οικοδεσπότη και από την άλλη αρκετή… μουρμούρα, έπειτα από τους αποκλεισμούς στα τελευταία μεγάλα τουρνουά, αλλά και την χαμηλή απόδοση στα φιλικά παιχνίδια.

“Vamos España!”

Ευτέρπη Μουζακίτη, NEWS 24/7.

Όσο και αν πιστεύω ότι το φετινό EURO θα κριθεί ανάμεσα στη Γαλλία και την Αγγλία -αν δεν επιστρέψει και με αυτή την ομάδα στο σπίτι, τότε με ποια;- η καρδιά μου σε κάθε διοργάνωση θα είναι με τα παιδιά της La Furia Roja.

Γιατί όταν ήρθε η ώρα να διαλέξω τη δική μου αγαπημένη, θυμήθηκα το ποδόσφαιρo που έπαιζε η ομάδα της Ισπανίας στο Παγκόσμιο της Νότιας Αφρικής το 2010, το ποδόσφαιρο που έκανε τα μάτια μου να γυαλίζουν… Τι γενιά, τι κλάση!

Για αυτό και τελικά “κλειδώνω” εκεί και ποντάρω τα λεφτά μου στην Ισπανία! Δύσκολο γκρουπ το φετινό με Κροατία και Ιταλία.

Τι και αν δεν είναι φαβορί; Την Ισπανία, δεν μπορείς να την ξεγράψεις ποτέ…