ΣΤΑ ΓΛΥΚΑ ΝΕΡΑ ΣΥΝΕΒΗ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ

Το φρικτό έγκλημα στα Γλυκά Νερά ήταν γυναικοκτονία. Η επιλογή των λέξεων έχει σημασία, καθώς κρύβει την αντίληψη μας για τα πράγματα. Και αν ο όρος γυναικοκτονία ενοχλεί, είναι γιατί αποτελεί υπόμνηση προς όλους μας ότι η κοινωνία αυτή που έχουμε συνδιαμορφώσει και που ταυτόχρονα μας διαμορφώνει, δεν είναι τόσο αγγελικά πλασμένη όσο θα θέλαμε.

Είναι γυναικοκτονία και όχι μία “απλή” δολοφονία, γιατί αυτό που ώθησε το χέρι του εγκληματία ήταν η πεποίθηση του πως η γυναίκα λόγω φύλου του ανήκει. Στην πατριαρχία η γυναίκα αποτελεί αντικείμενο και ιδιοκτησία. Και όταν διεκδικήσει να έχει φωνή, απειλεί η ίδια να κλέψει τον εαυτό της. Ο ιδιοκτήτης λοιπόν εξαφανίζοντας το αντικείμενο της ιδιοκτησίας του εξαλείφει την απειλή προς την εξουσία του.

Δεν είναι “έγκλημα πάθους”, διότι δεν έχει να κάνει με τα πάθη αλλά με μία κοινωνική κατασκευή φύλου περί ανωτερότητας και ιδιοκτησίας, σε συνδυασμό προφανώς με τα ατομικά ψυχικά ζητήματα του δολοφόνου.

Η γλώσσα δεν είναι αθώα και γιατί δεν τον “απείλησε” ούτε τον “εκβίασε” ότι θα πάρει διαζύγιο και θα φύγει μαζί με το παιδί. Δεν αποτελεί απειλή το δικαίωμα ενός ενήλικα ανθρώπου να τερματίσει μία σχέση, είτε έχει νομική μορφή αυτή είτε όχι.

Και μία που λέμε για ενήλικες, δεν είναι και δεν ήταν ποτέ “παραμυθένιος έρωτας” η παιδοφιλία ενός 27 χρόνου που κυνηγούσε μία 14χρονη (τόσο ήταν η Καρολάιν όταν ξεκίνησε η “σχέση” της με το δολοφόνο). Τα πράγματα έχουν ή θα έπρεπε να έχουν αλλάξει από τότε που η 16χρονη Αλίκη στα Χτυποκάρδια στο θρανίο παντρευόταν τον ακαθορίστου ηλικίας κύριο καθηγητή με τους γκρίζους κροτάφους και δεν τολμούσε μετά ούτε να του πει την αλήθεια.

Δεν είναι έρωτας ο καταπιεστικός έλεγχος και χειρισμός, η απομόνωση του θύματος από φίλους και οικογένεια, με δήθεν ρομαντικές μεγάλες χειρονομίες πτήσεις με ελικόπτερα και γάμους στα κλεφτά. Ούτε δικαιολογείται επειδή ήταν “ωραίος” και “πιλότος” και φυσικά Έλληνας- ο οποίος ήξερε πολύ καλά πως να “παίξει” με το ρατσισμό μερίδας συμπολιτών του, κάνοντας λόγο για “δράστες που μιλούσαν σπαστά ελληνικά”, για να δώσει “πάσα” σε σκοταδόψυχους ανύπαρκτους πολιτικά να ζητάνε οπλοφορία και να μιλάνε για τους κακούς μετανάστες, που ήρθαν να αλλοιώσουν το μπολιτιζμό μας.

Βέβαια μόλις το 2017- δηλαδή πριν από τέσσερα μόλις χρόνια- βάσει του ποινικού δικαίου, ο δράστης της αποπλάνησης ανηλίκου (που είναι αυθύπαρκτη σε μία “σχέση” 27χρονου με 15χρονη) έπαυε να διώκεται εφόσον την παντρευόταν. Διότι ο γάμος και η πυρηνική οικογένεια είναι το τοτέμ μας.

Ας μας πουν όμως οι διοργανωτές του περίφημου συνεδρίου γονιμότητας, τι μπορεί να πήγε λάθος αφού η Καρολάιν παντρεύτηκε και έκανε παιδί μικρή μικρή;

Ο άντρας- αφέντης βεβαίως θεωρούσε αντικείμενο του και το παιδί. Ο ίδιος μπορεί να έχει ερωμένη, αλλά η γυναίκα πρέπει όχι μόνο να έχει ως αποκλειστική ζωή εκείνον, αλλά να μην τολμήσει να διαμαρτυρηθεί και φυσικά πως τόλμησε να θέλει να πάρει το παιδί και να φύγει! Το παιδί είναι αντικείμενο ιδιοκτησία του πατρός του. Τέτοιοι “άνθρωποι” θα έχουν τώρα λοιπόν αναγκαστική συνεπιμέλεια;

Σημειωτέον τέλος ότι εκτός από τους μπαλάσκες με τις μπαλασκίες τους, υπάρχουν και Αστυνομικοί με άλφα κεφαλαίο, που δεν ικανοποιήθηκαν από την ιστορία του δολοφόνου, διαπίστωσαν τα κενά και έψαξαν μέχρι που κατάφεραν να ομολογήσει. Μακάρι να τους μοιάσουν και άλλοι συνάδελφοι τους και κυρίως να πιστεύουν κάθε Καρολάιν στο μέλλον, που θα ζητήσει βοήθεια.

Η πολιτεία δε για πόσο ακόμη θα μένει στα λόγια και πότε θα αρχίσει να προσφέρει νομική, ψυχολογική και πρακτική υποστήριξη σε μία γυναίκα που θέλει να φύγει; Γιατί ωραίες οι συμβουλές “να μη μένετε σε μία κακοποιητική σχέση”, αλλά έξω από το χορό κανείς πολλά τραγούδια λέει.

Να μη φτιάχνουμε θύτες και θύματα, αυτό πρέπει να δούμε. Το χρωστάμε στην Καρολάιν.