ΣΤΕΓΗ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΩΝΑΣΗ: ΧΤΙΖΕΙ ΓΕΦΥΡΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΤΑΡΑΓΜΕΝΑ ΝΕΡΑ ΤΗ ΣΕΖΟΝ 2022-2023

Το νέο καλλιτεχνικό πρόγραμμα της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση για τη σεζόν 2022-2023 παρουσιάστηκε σε έναν απρόσμενο χώρο. Στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας όπου βρίσκονται τα γραφεία των εργαζομένων της, πίσω ακριβώς από το επιβλητικό κτίριο της Στέγης. Στην πηγή λοιπόν, εκεί που συλλαμβάνεται, συντίθεται και καταρτίζεται κάθε χρονιά το νέο πρόγραμμα και με μήνυμα το “Bridge Over Troubled Water”, το τραγούδι του Τζόνι Κας που άκουγε εμμονικά σχεδόν όλο το καλοκαίρι η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, η διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση.

Και μη φανταστείτε κάποιον ακάλυπτο πολυκατοικίας καταθλιπτικό, μουντό και άχαρο, αλλά έναν ακάλυπτο φωτεινό, λευκό και λαμπερό, με πράσινα φυτά τριγύρω και τσιμεντένια μεγάλα σκαλοπάτια, με ξύλινα τραπέζια και σκαμπό και γατούλες να παίζουν ανέμελες δίπλα μας. Σαν ένα όμορφο εναλλακτικό μπαρ. Σαν μία “γέφυρα” πάνω στην ασχήμια της Αθήνας της γκρίζας αντιπαροχής..

Η Αφροδίτη Παναγιωτάκου μάς παρουσίασε το νέο πρόγραμμα με έναν χειμαρρώδη μονόλογο. Με λιγοστές σημειώσεις δίπλα της και χωρίς χρονολογική σειρά, αλλά με συνειρμικούς συνδυασμούς πληροφορηθήκαμε το τι μας περιμένει εντός, αλλά και εκτός των τειχών της Στέγης, της Αθήνας, αλλά και της Ελλάδας σε μια χρονιά γεμάτη τέχνη που παρηγορεί, ενώ παράλληλα θέτει ερωτήματα, προσφέροντας χαρά στα διαλείμματα ανάμεσα στις συγκρούσεις.

“Με την ομάδα της Στέγης, φτιάχνουμε ιστορίες, συναντάμε αγνώστους και τους κάνουμε φίλους μας, συνδέουμε πότε ενστικτωδώς και πότε εν πλήρει συνειδήσει ανθρώπους και ιδέες, ανακατεύουμε καταστάσεις και ξεκουνάμε το μυαλό μας για να κάνουμε κάτι που να έχει νόημα. Τραγουδάμε μέσα στο Σπιρτόκουτο, χορεύουμε σε ψυχεδελικά χαλιά και στον Οίκο της Ταραχής του καθενός μας, φωνάζουμε I am a woman, not a fool, χανόμαστε στον τεχνοσαμανισμό, ψάχνουμε ποια τιμωρία αρκεί για να σβήσει το έγκλημα και μετά συγκινούμαστε με οργή για τα χαμένα λόγια και τα χρόνια. Φεύγουμε από τα όρια της Συγγρού, ονειρευόμαστε στα εργοτάξια της Πατησίων και του Βοτανικού και φορτώνουμε αυτοκίνητα και πορτ-μπαγκάζ για να πάμε στα Γιάννενα, στα βουνά της Κρήτης, στη Δράμα, στη Θεσσαλονίκη στην Τήνο, στην Κεφαλονιά και σε πανηγύρια στον Ξηρόκαμπο. Και ακούμε ιδέες από μυαλά ανοιχτά και περίεργα που θέλουν να ψάξουν τι συμβαίνει με τις παγανιστικές μάσκες και τους αναστενάρηδες, να μάθουν την παραδοσιακή μουσική στην Κόνιτσα από το στόμα ενός Αμερικανού, να βρουν τι απέγινε η Κική Μαργαρώνη. Και άλλοι να πουν ιστορίες με ταινίες, για μια διάβαση τρένου στο Βελεστίνο, για γυναίκες που τα βάζουν με την αδικία, για εκείνες που διεκδικούν τη μητρότητα, ταινίες για το τι σημαίνει επιτυχία και ξεπεσμός.

Και μετά, πηγαίνουμε στην μπερδεμένη Αμερική και δίνουμε τον Καβάφη στα χέρια δημιουργών που θαυμάζουμε ολόψυχα, φτάνουμε στο διάστημα από το υπόγειό μας στο Olympic Tower, ενώ ένας δεκαοκτάχρονος από την Αθήνα παίζει τις μουσικές του στους ράπερ της Ατλάντα. Και σε όλο αυτό το ταξίδι, θέλουμε να είμαστε μια γέφυρα πάνω από ταραγμένα νερά. Κι όταν το καταφέρνουμε, είναι τόσο ωραίο” αναφέρει στο σημείωμα της διευθύντριας Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση.

Κι αν λίγο μπερδευτήκατε, πάμε σιγά σιγά να ξεδιαλύνουμε το μυστήριο του τι έρχεται… Bγάλτε ατζέντες και ξεκινάμε:

Ανατρεπτικό ξεκίνημα με Romain Gavras και Καστελούτσι

Εξόχως λαμπερό ξεκίνημα με το enfant terrible του γαλλικού σινεμά, τον Romain Gavras. Ανοίκειες εικόνες ενός οικείου μέλλοντος μέσα από το νέο έργο του, Gener8ion και την ταινία μεγάλου μήκους Athena, σε ταυτόχρονη πρεμιέρα στη Στέγη και στο Netflix. Τρεις ποπ βίντεο εγκαταστάσεις με σέρφερ, αντάρτες και τη Charlize Theron και μια ταινία για το χάος στην Athena.
(22.09 – 23.10.2022 І Εκθεσιακός Χώρος -1, Μικρή Σκηνή, Η Μάντρα).

Συνέχεια με τον ρηξικέλευθο Romeo Castellucci και το δικό του μοναδικό σχόλιο πάνω στην αστυνομική βία και την ελεύθερη βούληση. Bros, όπως Αδερφοί. Μέγας εικονοκλάστης της σκηνής, ο Ιταλός σκηνοθέτης Romeo Castellucci στήνει στη Στέγη μια παράδοξη τελετουργία για τον νόμο και την τάξη. Είκοσι τρεις άνδρες πρωταγωνιστούν σε αυτό το έργο. Δεν χρειάζεται να είναι ηθοποιοί. Δεν προηγείται εξάλλου κάποια κανονική πρόβα. Μόνο μια συμφωνία: είναι εδώ για να εκτελούν οδηγίες.
(28.09 – 02.10.2022 І Κεντρική Σκηνή)

Θεατρικές εκπλήξεις

Στην κατηγορία του θεάτρου, τη σκυτάλη παίρνει το “Σπιρτόκουτο, Τhe Musical” το πρωτότυπο μουσικό έργο των Γιάννη Νιάρρου και Αλέξανδρου Λιβιτσάνου που μας παρουσιάζουν μια καινούρια, αδιανόητη εκδοχή της θρυλικής ταινίας του Γιάννη Οικονομίδη (με τον ίδιο να έχει τη γενική επίβλεψη του εγχειρήματος). Εννέα μουσικοί, έντεκα ερμηνευτές και πλήθος άλλων συντελεστών μεγεθύνουν την τραγελαφική πραγματικότητα της ελληνικής οικογένειας.
(05.11.2022 – 22.01.2023 І Κεντρική Σκηνή).

Στα όρια θεάτρου και οθόνης, πραγματικότητας και εικονικότητας, το video art πρότζεκτ Οι 7 θάνατοι της Αντώνας του σκηνοθέτη Γιάννη Σκουρλέτη, του εικαστικού και σκηνογράφου Κωνσταντίνου Σκουρλέτη και της ομάδας bijoux de kant θέλει την Αντώνα, την αντιηρωίδα της Γλυκερίας Μπασδέκη, ερμηνευμένη από την Μπέττυ Βακαλίδου, να διατρέχει την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας και να ανασταίνει την αφομοιωμένη λαϊκότητα του ελληνικού queer στη δημόσια μνήμη και στο ιστορικό σώμα. Μαζί της ο λαϊκός οργανοπαίκτης Βασίλης Ζιάκας πλαισιώνει με τους ήχους του τη διαδρομή της. Μια ιστορία ανοίκεια όσο και αιφνιδιαστικά οικεία – ίσως γιατί «όλοι κουβαλάμε μια Μπέττυ μέσα μας», όπως έχει πει ο Δημήτρης Δημητριάδης.
(09.11 – 04.12.2022 І 5ος όροφος)

Ό,τι πιο κοντινό στο metaverse και τον τεχνοσαμανισμό είναι το I AM {VR} των Susanne Kennedy & Markus Selg σε συνεργασία με τον Rodrik Biersteker. Μια πρωτόγνωρη, εμβυθιστική περφόρμανς-ψυχεδελικό ταξίδι και, μαζί, παιχνίδι αυτογνωσίας σε περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας από τη σημαντικότερη σύγχρονη Γερμανίδα σκηνοθέτρια.
Στο I AM (VR), αντλώντας έμπνευση από το μαντείο των Δελφών και το επίγραμμα «γνώθι σαυτόν» που καλωσόριζε τους επισκέπτες του, η Σούζαν Κένεντι και οι multimedia καλλιτέχνες-συνεργάτες της, Μάρκους Σελγκ και Ρόντρικ Μπίρστεκερ, δημιουργούν ένα περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας που ταξιδεύει τους επισκέπτες του για 35΄ σε μια παραισθησιογόνα συνθήκη.
(09– 31.12.2022 І 5ος όροφος)

Τα βλέμματα όλων συγκεντρώνει η παγκόσμια πρεμιέρα στη Στέγη της “Μοναξιάς των κάμπων με το βαμβάκι” που σκηνοθετεί ο Τιμοφέι Κουλιάμπιν, με τον Αμερικανό διάσημο ηθοποιό John Malkovich να δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας σε ένα από τα πιο μυστηριώδη έργα του σύγχρονου ρεπερτορίου. Με τον Τζον Μάλκοβιτς ως πελάτη και την πολυβραβευμένη Λιθουανή ηθοποιό Ingeborga Dapkunaite ως ντίλερ, το έργο ανεβαίνει σε σκηνοθεσία του Ρώσου σκηνοθέτη που πρωτοήρθε στην Ελλάδα το 2018, παρουσιάζοντας μια παράσταση που άφησε εποχή: τις Τρεις Αδερφές του Τσέχοφ εξολοκλήρου στη νοηματική γλώσσα.
(09 – 12.02.2023 І Κεντρική Σκηνή)

Κάτι ανάμεσα σε θεατρική και μουσική παράσταση είναι η απρόσμενη σύμπραξη υπό τον τίτλο “George” του Ευθύμη Φιλίππου στο κείμενο και του Larry Gus στη μουσική. Οι δυο τους περιγράφουν τις τελευταίες ημέρες της ζωής ενός άντρα περίπου 65 ετών με το όνομα George. Η αφήγηση και οι μελωδίες θα παρουσιαστούν ζωντανά στη Στέγη και θα κυκλοφορήσουν ταυτόχρονα σε συλλεκτικό βινύλιο.
(Χειμώνας 2023 І Κεντρική Σκηνή)

Ο Βασίλης Μπισμπίκης, για πρώτη φορά στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης, κάνει μια ελεύθερη μεταγραφή στο “Έγκλημα & Τιμωρία” του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι μεταφέροντάς το στην Αθήνα του 2023. Ηθικά, κοινωνιολογικά και φιλοσοφικά ερωτήματα επιχειρεί να διερευνήσει η Ομάδα Cartel μέσα από μια νέα διασκευή του εμβληματικού μυθιστορήματος του 1866, φέρνοντας την ιστορία, με τη μέθοδο της γραμμικής αφήγησης, στο τώρα, στους δρόμους και τις γειτονιές της Αθήνας.

Μια «νέα» ιστορία, ενός «νέου» Ρασκόλνικοβ, ερμηνευμένου από τον Θοδωρή Σκυφτούλη, έρχεται να παρασταθεί με τρόπο ακραία ρεαλιστικό υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Βασίλη Μπισμπίκη, με τον ίδιο στον ρόλο του ανακριτή Πορφύρη και τον γνωστό Λιθουανό σκηνοθέτη Τσέζαρις Γκραουζίνις στον ρόλο του αλκοολικού Μαρμελάντοφ. Τον θίασο συμπληρώνουν οι ηθοποιοί της Oμάδας Cartel.
(18.03 ˗̶ 09.04.2023 І Κεντρική Σκηνή)

Έξι χρόνια μετά το Ρομπ/Rob, ο Δημήτρης Καραντζάς επιστρέφει στη Στέγη και στοιχειώνει τη Μικρή Σκηνή με το “Σπίτι”, μια παραβολή για την πραγματικότητα που, ό,τι κι αν κάνεις για να την αποφύγεις, αργά ή γρήγορα, θα έρθει να σε βρει. Ένα νέο, πρωτότυπο έργο, ελλειπτικό και εστιασμένο κυρίως στη δράση μέσα στη σιωπή είναι το κειμενικό υλικό της παραβολής που συνθέτουν η Γκέλυ Καλαμπάκα και ο Δημήτρης Καραντζάς, αντλώντας έμπνευση από το διήγημα του Julio Cortázar «Το Σπίτι» , το μονόπρακτο θεατρικό έργο της Λούλας Αναγνωστάκη “Η Παρέλαση” και αρχιτεκτονικές έρευνες για την πρόσληψη του ανοίκειου.
(10 – 28.05.2023 І Μικρή Σκηνή)

Μνημειώδες θέαμα-εμπειρία, στα όρια θεάτρου, σινεμά και video art, είναι το “Rothko” από τον κορυφαίο σύγχρονο Πολωνό σκηνοθέτη Lukasz Twarkowski, που συστήνεται στην Ελλάδα με μια εικονοκλαστική παράσταση-βουτιά στο άδυτο της σύγχρονης τέχνης, με το περίεργο παράδειγμα του εξπρεσιονιστή Mark Rothko στο επίκεντρο.
(25 – 28.05.2023 І Κεντρική Σκηνή)

Χορός με Παγετώνες, Elenit και Οίκους Ταραχής

Στην ενότητα του χορού ξεχωρίζουμε την “επιτακτική” επανάληψη του Larcen C του μοναδικού Χρήστου Παπαδόπουλου. Και το λέμε αυτό γιατί όσοι την είδαμε τον περασμένο Μάρτιο, συμφωνήσαμε πως πρέπει να επαναληφθεί. Ο Έλληνας χορογράφος-αποκάλυψη και το πιο πρόσφατο έργο του είναι και πάλι εδώ. Χορεύοντας, όπως ένας παγετώνας.
(06 – 09.10.2022 І Κεντρική Σκηνή)

“I am a woman, not a fool” δηλώνει η Αλεξάνδρα Μπαχτσετζή -ελληνικής καταγωγής περφόρμερ, χορογράφος και εικαστική καλλιτέχνις με έδρα τη Ζυρίχη και σημαντικούς σταθμούς και συνεργασίες στην καριέρα της- και στήνει μια περφόρμανς-μανιφέστο για την ακρότητα των σωμάτων και των βλεμμάτων. Καρέ από το Blowup, την πολύκροτη ταινία του Michelangelo Antonioni, ή στούντιο όπου γυρίζονται τσόντες; Το σκηνικό του 2020: Obscene, με τα χτυπητά χρώματα και τις κάμερες που καταγράφουν τα πάντα, είναι στο όριο. Όπως και όλα όσα συμβαίνουν στα 85 λεπτά αυτής της περφόρμανς που σχολιάζει τον lifestyle σαδομαζοχιστικό φετιχισμό του ερωτισμού.
(12 – 18.12.2022 І Κεντρική Σκηνή)

Στις αρχές του 2023, μετά τον Καναδά και λίγο πριν περιοδεύσει για τέταρτη συνεχή χρονιά στην Ευρώπη, το εξαίσια αστείο και αλλόκοτα μαγικό ELENIT του Ευριπίδη Λασκαρίδη κάνει μια στάση στη Στέγη.
(16 – 19.02.2023 І Κεντρική Σκηνή)

«Γάμα με / Αγάπα με». Με αυτές τις συστάσεις κάνει την πρώτη εμφάνισή της στην Ελλάδα η διεθνώς ανερχόμενη χορογράφος Marina Otero -επίσημη προσκεκλημένη του ODD για το 2023- από την Αργεντινή, «ερωτικοποιώντας» τη βιογραφία της στο FUCK ME, το δίπτυχο που παρουσιάζει στο Onassis Dance Days. Είναι εκείνη που συστήνεται ως «μια χορεύτρια που δεν χορεύει». Εκείνη που έχει θέσει ως έργο ζωής το να κάνει τη ζωή της έργο τέχνης. Εκείνη που μιλά σπαρακτικά αστεία και εκ βαθέων τόσο για τους άτυχους έρωτές της όσο και για τη σακατεμένη σπλήνα της. «Πείτε το ναρκισσισμό, αλλά ποιος άλλος θα μιλήσει για μένα εάν όχι εγώ;» δηλώνει η Οτέρο στο FUCK ME, ένα αυτοβιογραφικό έργο με πέντε ολόγυμνους άνδρες να χορεύουν αντί εκείνης, ενόσω η ίδια εξιστορεί τι συνέβη και δεν μπορεί να χορέψει πια, πιάνοντας το νήμα από την ιστορία του παππού της και την εμπλοκή του στη δικτατορία της Αργεντινής, για να φτάσει στο χειρουργείο που υπεβλήθη η ίδια και από εκεί στη συνειδητοποίηση της φθοράς και τον πόθο για έρωτες, ταξίδια, ζωή και –πάντα– για τη σκηνή.
(02 – 05.03.2023 І Στέγη)

Τον Μάιο του 2023, η χορογράφος Πατρίσια Απέργη επιστρέφει στη Στέγη, έξι χρόνια μετά το Cementary, με ένα εκρηκτικό πάρτι-ύμνο στον άνθρωπο, στις επιλογές του, στη διαφορετικότητα, στην ελευθερία και στον αυτοπροσδιορισμό. Ο λόγος για τον “Οίκο της Ταραχής” (House of Trouble), ένα νοερό ταξίδι στον χρόνο και στο έξω, του δρόμου, για να στήσει ένα πάρτι υποδοχής του μέλλοντος με τα πιο εκρηκτικά υλικά του παρελθόντος.
(ΜΑΪΟΣ 2023 І Κεντρική Σκηνή).

Μουσικές με πάρτυ και συναντήσεις

Στη μουσική τώρα, δε θα μπορούσε να λείπει το καθιερωμένο block party (4/10/22) στη γειτονιά της Στέγης που επανέρχεται δριμύτερο μετά από δύο χρόνια αναγκαστικής παύσης, αλλά και το Tectonics 2022 (2-4/12/22), που για τέταρτη χρονιά αποκαλύπτει νέες συγγένειες μεταξύ διαφορετικών μουσικών ειδών. Από τα καθιερωμένα μουσικά φεστιβάλ επιστρέφουν τα: Borderline Festival στη 12η εκδοχή του, Big Bang Festival στην 7η εκδοχή του και Μια Γέφυρα Μουσικής πάνω από τη Συγγρού vol. 8, σε συνεργασία με το Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τέλος, μαγνητίζει μια απρόσμενη μουσική συνάντηση “Πέρα από τη θάλασσα”, όπου ο Παύλος Παυλίδης διασκευάζει και παρουσιάζει 18 τραγούδια του Γιάννη Μαρκόπουλου (Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2023 І Κεντρική Σκηνή)

Λέξεις και Σκέψεις

Στην ενότητα “Λέξεις και Σκέψεις” το I’m positive 2022 θα συνεχίσει τη συζήτηση για μια κοινωνία αποδοχής, ενώ θα δούμε και τη βραβευμένη συγγραφέα Bernardine Evaristo, σε μια συζήτηση για την τέχνη της συγγραφής, τη θέση της γυναίκας στο «εδώ και τώρα» και τη σημασία του να είσαι ο εαυτός σου σε μια κοινωνία που αλλάζει διαρκώς.Το 5o Circular Cultures είναι ένα πρόγραμμα αφιερωμένο στον βιώσιμο σχεδιασμό και τις δημιουργικές οικονομίες, ενώ στο συνέδριο European Media Art Platform, οργανισμοί από όλη την Ευρώπη και επιλεγμένοι καλλιτέχνες παρουσιάζουν και συζητούν τα πρότζεκτ τους, τα οποία προσφέρουν διεισδυτικές ματιές στο παρόν μας και σε πιθανά μέλλοντα.

Εκτός ορίων πόλης, χώρας και ηπείρου

Ο προγραμματισμός για άλλη μία χρονιά ξεφεύγει από τα όρια της πόλης, της χώρας, της ηπείρου. Το Ίδρυμα Ωνάση ταξιδεύει στα Ιωάννινα με μια νέα έκθεση ψηφιακής τέχνης, στην Κρήτη και τον Ψηλορείτη για ένα Stages A/Live με τον Ψαραντώνη, στην Κεφαλονιά για το Saristra Festival 2023, στην Τήνο για το υπαίθριο οικολογικό κινηματογραφικό φεστιβάλ Peanut Pod and the Film Seed Festival των Hypercomf, στην Αιτωλοακαρνανία και τον Θεσσαλικό Κάμπο όπου ο Θανάσης Δεληγιάννης και ο Γιάννης Μιχαλόπουλος ερευνούν πώς εξελίσσεται το ελληνικό πανηγύρι ανά τα χρόνια, στην Κόνιτσα με τον Odydoze, τον Νέγρο του Μοριά και τον Christopher King, σε μια συνάντηση της τραπ και της χιπ χοπ με το ρεμπέτικο.

Από την Αλεξάνδρεια και τις εργασίες αποκατάστασης της Οικίας Καβάφη έως τη Νέα Υόρκη και το δεκαήμερο Cavafy Festival 2023, στην επέτειο των 160 ετών από τη γέννηση και των 90 ετών από τον θάνατο του Κ. Π. Καβάφη. Από το Olympic Tower στη Νέα Υόρκη και το ONX Studio, τον επιταχυντή του Ιδρύματος Ωνάση και του New Museum της Νέας Υόρκης για τις ψηφιακές τεχνολογίες και την καλλιτεχνική δημιουργία, έως τη VR έκθεση Unfolding The Universe: First Light στον ίδιο χώρο, με γλυπτά και εγκαταστάσεις εμπνευσμένα από τις απόκοσμες διαστημικές εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb της NASA. Και από τον Odydoze και ένα δημιουργικό ταξίδι στην Ατλάντα έως την ευρωπαϊκή Οδύσσεια που, με έμπνευση από το εμβληματικό μυθιστόρημα του Τζέημς Τζόυς (Οδυσσέας), ξεκινάει μια αντίστοιχη διαδρομή σε 18 διαφορετικές πόλεις της Ευρώπης. Παράλληλα, συνεχίζεται το πρόγραμμα Εξωστρέφεια που έχει συμβάλει καθοριστικά στην αποθέωση των σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών, με πάνω από 80 παραγωγές και συμπαραγωγές της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση να έχουν φιλοξενηθεί στους πιο σημαντικούς πολιτιστικούς χώρους και φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο.

Συνεχίζοντας την αποστολή για εξωστρέφεια και σύνδεση με σημαντικούς φορείς του εξωτερικού, η Στέγη συμμετέχει ενεργά σε δίκτυα ανταλλαγής ιδεών και καλλιτεχνικών πρακτικών και συνεργάζεται με διεθνείς φορείς, ενθαρρύνοντας τη δημιουργικότητα και την καινοτομία στον τομέα του πολιτισμού: S+T+ARTS Regional Center: Repairing the Present, Europe Beyond Access, European Media Art Platform, Grand Luxe Network, Sounds Now, Transmissions, Big Bang Festival, Dance On, Pass On, Dream On, Αλεξάνδρεια: (Eπαν)ενεργοποιώντας τα κοινά αστικά φαντασιακά, ULYSSES: A European Odyssey.

Ο Ψηφιακός Κόσμος της Στέγης

Αλλά το ταξίδι περιλαμβάνει πάντα και τον ψηφιακό κόσμο. Συντονιζόμαστε στο ιντερνετικό ραδιόφωνο της Στέγης, Movement Radio, βλέπουμε στο Onassis Channel νέο περιεχόμενο από Stages A/Live, Society Uncensored, συζητήσεις και πολλά άλλα. Το Ίδρυμα Ωνάση συμμετέχει σε ταινίες, με το Onassis Cinema να στηρίζει καταξιωμένους δημιουργούς και νέα ταλέντα, μέσα από την ανάπτυξη σεναρίων ή αποπεράτωση για ταινίες όπως το Liar Man του Μανώλη Μαυρή, η Μεγάλη πέτρα σε μικρό κεφάλι των Γιάννη Οικονομίδη και Βαγγέλη Μουρίκη, οι Γυναίκες του 1922 του Άρη Καπλανίδη, το Bastards του Νίκου Πάστρα, τη “λΕΣΒΙΑ, η λεσβιακή ιστορία της Ερεσού” της Τζέλης Χατζηδημητρίου και του ντοκιμαντέρ The Public Private House του Τάσου Λάγγη. Παράλληλα, ενισχύει την παραγωγή ταινιών μικρού και μεγάλου μήκους, όπως την Cora της Εύης Καλογηροπούλου, την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Βασίλη Κεκάτου, Οι άγριες μέρες μας, την ταινία H Διάβαση των Αινεία Τσαμάτη και Κατερίνας Μαυρογεώργη, το Broadway του Χρήστου Μασσαλά, το DODO του Πάνου Κούτρα. Τέλος, συνεχίζει τα Onassis Documentaries με τα ντοκιμαντέρ Με τη Σοφία της Βάνιας Τέρνερ και της Μαρίας Σιδηροπούλου και Μοmmies της Ελβίρας Κρίθαρη και της Μαρίας Σιδηροπούλου.

Παράλληλα, το Ίδρυμα Ωνάση στηρίζει τους ανθρώπους του πολιτισμού με πολλούς καλλιτέχνες residents στο Onassis AiR, με υποτροφίες φτιαγμένες ειδικά για την κάθε περίπτωση, ενώ προσφέρει τα Cinema Onassis Awards, σε συνεργασία με τα σημαντικά ελληνικά κινηματογραφικά φεστιβάλ Αθήνας, Θεσσαλονίκης και Δράμας. Και με τις Onassis Publications, προτείνει μια σειρά από ξεχωριστούς τίτλους βιβλίων σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία και στη Στέγη.