“ΔΕΝ ΖΟΥΣΑ, ΑΠΛΩΣ ΥΠΗΡΧΑ” – Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΒΑΡΙΑΤΡΙΚΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ

Η Κατερίνα Ηλιάκη είχε μιλήσει για πρώτη φορά στο NEWS 24/7 τον Φεβρουάριο του 2024, όταν βρισκόταν ακόμα στην αρχή ενός δύσκολου, αλλά καθοριστικού ταξιδιού για τη ζωή της. Τρία χρόνια πριν, είχε διαγνωστεί με αδηφαγική διαταραχή, μια κατάσταση που δεν επηρέαζε μόνο τη διατροφή της, επηρέαζε και ολόκληρη την καθημερινότητά της.

«Έφτασα σε ένα σημείο που δεν ζούσα, απλώς υπήρχα», λέει σήμερα, επτά μήνες μετά την πραγματοποίηση βαριατρικού χειρουργείου.

Αρχικά, να πούμε δυο λόγια για τη συγκεκριμένη διαταραχή.

Η αδηφαγική διαταραχή είναι μια σοβαρή και συχνά υποτιμημένη διατροφική διαταραχή που επηρεάζει πολλούς ανθρώπους παγκοσμίως. Πρόκειται για μια διαταραχή που σχετίζεται με την ψυχική υγεία, η οποία χαρακτηρίζεται από επεισόδια υπερβολικής κατανάλωσης τροφής σε σύντομο χρονικό διάστημα, χωρίς πραγματική πείνα, αλλά με έντονα συναισθήματα ντροπής, ενοχών και απογοήτευσης.

Όταν η Κατερίνα διαγνώστηκε το 2021 με τη συγκεκριμένη διαταραχή, η ζωή της άλλαξε ριζικά. Οι απλές καθημερινές συνήθειες έγιναν πρόκληση: μια βόλτα, ένα ταξίδι, ακόμα και απλά πράγματα που για όλους μας είναι αυτονόητα.

Το φαγητό δεν ήταν πια απλώς τροφή, αλλά ένας μηχανισμός διαχείρισης συναισθημάτων, ένας φαύλος κύκλος που φαινόταν αδύνατο να σπάσει.

Λόγω των προβλημάτων υγείας, αλλά και της ανάγκης της να απολαύσει τη ζωή χωρίς δυσκολίες και εμπόδια, η Κατερίνα πήρε την απόφαση να προχωρήσει σε βαριατρικό χειρουργείο, σε συνεννόηση βεβαίως με τους αρμόδιους ιατρούς και ειδικούς. Το συγκεκριμένο χειρουργείο είναι μια ιατρική παρέμβαση που αποσκοπεί στη μείωση του σωματικού βάρους μέσω αλλαγών στο πεπτικό σύστημα, περιορίζοντας την ποσότητα τροφής που μπορεί να καταναλώσει ένα άτομο. Συχνά, το χειρουργείο αυτό αποτελεί τη λύση όταν άλλες μέθοδοι, όπως οι δίαιτες και η άσκηση, δεν έχουν αποφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Παρόλα αυτά, η απόφαση αυτή δεν ήταν εύκολη. «Υπήρχε φόβος, αμφιβολίες, σκέψεις για το αν θα τα καταφέρω. Αλλά ήξερα πως έπρεπε να το κάνω», αναφέρει η Κατερίνα σχετικά με το βαριατρικό χειρουργείο.

Επτά μήνες μετά την επέμβαση, η καθημερινότητά της έχει αλλάξει ριζικά. Οι αλλαγές είναι εμφανείς, αλλά όπως τονίζει η ίδια, η μεγαλύτερη πρόκληση βρίσκεται στο μυαλό. «Το πιο δύσκολο είναι να συνειδητοποιήσω ότι έχω αλλάξει. Υπάρχουν στιγμές που κοιτάζομαι στον καθρέφτη και ακόμα βλέπω το παλιό μου σώμα», παραδέχεται.

Η σχέση της με το φαγητό είναι πλέον διαφορετική, αλλά η πορεία της προσαρμογής συνεχίζεται. Ταυτόχρονα, έχει να αντιμετωπίσει τις αντιδράσεις των άλλων –από τα ενθαρρυντικά σχόλια μέχρι κάποιες φωνές που στοχεύουν να μειώνουν την προσπάθειά της.

Η Κατερίνα θέλει να στείλει ένα σημαντικό μήνυμα: η πραγματική αλλαγή δεν αφορά το σώμα, αλλά την ψυχολογία. Το βάρος που φεύγει δεν είναι μόνο σωματικό, δεν είναι μόνο για λόγους υγείας, είναι και ένα συναισθηματικό βάρος που φεύγει.

Σίγουρα, κάθε βήμα προς μια καλύτερη ζωή αξίζει τον κόπο.

Σήμερα, μέσα από τα social media, η Κατερίνα μοιράζεται την εμπειρία της, με την ελπίδα να εμπνεύσει κι άλλους που βρίσκονται σε παρόμοια θέση. «Αν κάποιος δει την ιστορία μου και νιώσει λιγότερο μόνος, τότε όλο αυτό άξιζε», λέει η ίδια.

ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΜΗΔΕΝ: ΟΤΑΝ ΤΟ ΒΑΡΙΑΤΡΙΚΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΕΓΙΝΕ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ

Κατερίνα, ποιο ήταν το κίνητρο που σε οδήγησε να προχωρήσεις στη βαριατρική επέμβαση;

«Έφτασα σε ένα σημείο που η ποιότητα ζωής μου είχε επιδεινωθεί τόσο πολύ, που δεν ζούσα, απλώς υπήρχα. Δεν μπορούσα να απολαύσω απλά, καθημερινά πράγματα. Να βγω για καφέ χωρίς να αγχώνομαι αν θα χωρέσω στην καρέκλα. Να ταξιδέψω χωρίς να φοβάμαι αν η θέση στο αεροπλάνο θα είναι αρκετά άνετη. Να πάω σε ένα λούνα παρκ, που πάντα λάτρευα, χωρίς να ανησυχώ αν θα μπορώ να μπω στα παιχνίδια. Όμως, πέρα από τις πρακτικές δυσκολίες, υπήρχε και το βάρος που κουβαλούσα μέσα μου. Ένιωθα εγκλωβισμένη σε ένα σώμα που δεν με άφηνε να ζήσω όπως ήθελα. Ήμουν θεατής στη ζωή μου, βλέποντας τους άλλους να απολαμβάνουν πράγματα που για μένα έμοιαζαν άπιαστα. Δεν ήθελα να συνεχίσω έτσι. Ήθελα να ζήσω ελεύθερη. Και έτσι, πήρα την απόφαση να αλλάξω τη ζωή μου.»

Ρωτώ την Κατερίνα πώς είναι η ζωή της αυτούς τους μήνες μετά την επέμβαση. Αν έχει αλλάξει κάτι, αν νιώθει διαφορετικά. «Είναι ένα συνεχές roller coaster συναισθημάτων», μού απαντά. «Αλλά υπάρχουν και μέρες που το μυαλό μου δεν έχει συμβαδίσει ακόμα με την αλλαγή. Κοιτάζομαι στον καθρέφτη και δυσκολεύομαι να δω τη διαφορά. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω πως δεν έχω φτάσει ακόμα εκεί που θα ήθελα. Είναι μια συνεχής εσωτερική μάχη, μια διαδικασία προσαρμογής. Το σημαντικό είναι ότι, παρά τις δυσκολίες, νιώθω ζωντανή ξανά. Και αυτό από μόνο του είναι ανεκτίμητο.»

Πλέον βλέπω το φαγητό ως καύσιμο, όχι ως παρηγοριά

Ρωτώντας την Κατερίνα πόσο δύσκολο ήταν να προσαρμοστεί σε έναν νέο τρόπο διατροφής μετά το βαριατρικό χειρουργείο, αναφέρει: «Η αλήθεια είναι ότι η διατροφή δεν ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι για μένα», απαντά. «Πάντα με ενδιέφερε η υγιεινή διατροφή και είχα δοκιμάσει πολλές δίαιτες στο παρελθόν.»

Η ίδια, ωστόσο, εξηγεί ότι το πιο δύσκολο δεν ήταν το τι έτρωγε, αλλά η σχέση της με το φαγητό. «Το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν ήταν ποτέ το τι έτρωγα, αλλά η σχέση μου με το φαγητό. Έκανα πολλά υπερφαγικά επεισόδια, έτρωγα από συνήθεια, από συναισθηματική ανάγκη. Δεν ήταν απλά μια πηγή ενέργειας, ήταν ένας μηχανισμός αντιμετώπισης.»

Η αλλαγή αυτή, όμως, της έδωσε τη δυνατότητα να επαναπροσδιορίσει τη σχέση της με το φαγητό. «Τώρα, το φαγητό έχει αποκτήσει άλλο ρόλο στη ζωή μου. Το βλέπω ως καύσιμο, όχι ως παρηγοριά. Και αυτή η αλλαγή με έχει βοηθήσει να αποκτήσω μια πιο υγιή σχέση με τον εαυτό μου.»

Κατερίνα, πώς είναι να μοιράζεσαι το ταξίδι σου στα social media;

«Όταν ξεκίνησα να μοιράζομαι την εμπειρία μου, το έκανα γιατί ήξερα πόσο μόνη ένιωθα πριν από το βαριατρικό χειρουργείο. Έψαχνα στο TikTok να βρω ανθρώπους που να μιλάνε ανοιχτά για όλη τη διαδικασία -όχι μόνο το πριν και το μετά, αλλά και όλα όσα συμβαίνουν ενδιάμεσα. Δεν βρήκα πολλά. Και τότε κατάλαβα ότι ήθελα να γίνω εγώ αυτή που θα το δείξει. Η ανταπόκριση που έχω λάβει είναι απίστευτη. Έχω γνωρίσει ανθρώπους που περνούν το ίδιο ταξίδι, έχω χτίσει μια κοινότητα όπου μπορούμε να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας, να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Ναι, υπάρχουν και κακοπροαίρετα σχόλια. Αλλά στο τέλος, ποιοι έχουν σημασία; Οι άγνωστοι στο ίντερνετ ή οι άνθρωποι που με αγαπούν και με στηρίζουν πραγματικά;»

Η μεγαλύτερη μάχη είναι με τον τρόπο που βλέπω τον εαυτό μου

Σχετικά με τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετώπισε όλο αυτό το διάστημα, η ίδια λέει: «Το πρώτο τρίμηνο ήταν δύσκολο. Είχα ανακατωσούρες, ατονία, ζαλάδες. Υπήρχαν στιγμές που ήμουν εξαντλημένη, που ένιωθα ότι το σώμα μου δεν είχε προσαρμοστεί ακόμα. Αλλά η μεγαλύτερη πρόκληση δεν ήταν αυτή. Ήταν το πώς να συμβαδίσει το μυαλό μου με το σώμα μου. Αλλάζω. Το βλέπω, το ξέρω. Αλλά υπάρχουν στιγμές που δυσκολεύομαι να το νιώσω. Ψάχνω στους άλλους την επιβεβαίωση, περιμένω να μου πουν πως έχω αλλάξει, γιατί εγώ ακόμα δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω. Η μεγαλύτερη μάχη δεν είναι με το φαγητό. Δεν είναι με το σώμα μου. Είναι με τον τρόπο που βλέπω τον εαυτό μου.»

Τι θα έλεγες, λοιπόν, σε κάποιον που σκέφτεται να ξεκινήσει το ίδιο ταξίδι;

«Το βαριατρικό χειρουργείο δεν είναι μια εύκολη λύση. Δεν είναι ένας μαγικός δρόμος που σε μεταμορφώνει χωρίς κόπο. Είναι ένα εργαλείο, ένα νέο ξεκίνημα, αλλά η πραγματική αλλαγή έρχεται μέσα από τη δική σου προσπάθεια. Αν σκέφτεσαι να μπεις σε αυτή τη διαδικασία, να ξέρεις ότι θα υπάρξουν δυσκολίες. Θα υπάρξουν στιγμές αμφιβολίας, μέρες που θα νιώθεις κουρασμένος/η, απογοητευμένος/η. Αλλά αν το κάνεις για σένα, αν το κάνεις επειδή θέλεις πραγματικά να αλλάξεις τη ζωή σου, τότε αξίζει κάθε στιγμή. Δεν είναι μόνο τα κιλά που φεύγουν. Είναι το βάρος που φεύγει από την ψυχή σου. Είναι η ελευθερία που κερδίζεις. Είναι το δικαίωμα να ζεις τη ζωή σου χωρίς φόβους και περιορισμούς. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη νίκη.»