Ο ΤΟΛΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕ ΣΤΗΝ ΙΡΛΑΝΔΙΑ. ΚΙ ΑΠΟΡΕΙ ΜΕ ΟΣΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Το 2017, ο Τόλης Ηρακλέους έκανε το μεγάλο βήμα να αφήσει την Ελλάδα και να μεταναστεύσει στην Ιρλανδία, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.

Σήμερα, ζει στα βόρεια του Δουβλίνου και εργάζεται ως νοσηλευτής σε δημόσιο νοσοκομείο, βιώνοντας μια καθημερινότητα που απέχει πολύ από εκείνη που άφησε πίσω του στην Αθήνα.

Η απόφασή να μεταναστεύσει δεν ήταν εύκολη, αλλά η απογοήτευσή του για τη ζωή του στην Ελλάδα ήταν μεγάλη.

Οι συνθήκες εργασίας σε κλινική που εργαζόταν στην Αθήνα ήταν πολύ δύσκολες και ο μισθός δεν έφτανε ούτε για τα βασικά.

Η ιδέα της μετανάστευσης γεννήθηκε βλέποντας φίλους του να μεταναστεύουν ο ένας μετά τον άλλον στο εξωτερικό.

Μετά από έρευνα που έκανε, αποφάσισε πως η Ιρλανδία φαίνεται πως είναι η καλύτερη επιλογή για τον ίδιο, μια επιλογή που του προσφέρει ευνοϊκές συνθήκες μετανάστευσης, αλλά και εργασίας.

Στην Ιρλανδία, η ζωή του Τόλη αλλάζει ριζικά. Υψηλοί μισθοί, δυνατότητα αγοράς κατοικίας και ένα πολύ πιο χαμηλό κόστος διαβίωσης σε σύγκριση με την Ελλάδα, δημιουργούν μια νέα πραγματικότητα.

Η καθημερινότητά του στην Ιρλανδία δεν είναι γκρίζα και μουντή, όπως ίσως κάποιοι φαντάζονται για κάποιον που ξαφνικά, από τον ηλιόλουστο καιρό της Ελλάδας, έρχεται αντιμέτωπος με βροχές και καταιγίδες.

Αντίθετα, στο νησί της βορειοδυτικής Ευρώπης, ο Τόλης απολαμβάνει μια ζωή που δεν φανταζόταν ούτε ο ίδιος. Όμορφες στιγμές με τη σύζυγό του και τους φίλους τους, μαγευτική φύση και τοπία, κι ένα βιοτικό επίπεδο που του προσφέρει σιγουριά και ηρεμία.

Ο Τόλης μιλά στο NEWS 24/7 για την εμπειρία του ως μετανάστης σε μια χώρα αρκετά διαφορετική σε σχέση με την Ελλάδα. Κι αν κάποιοι τον κατηγορούν ότι επικρίνει την Ελλάδα, ο ίδιος επιμένει ότι πρόθεσή του είναι απλώς να δείξει πώς είναι η ζωή σε μια οργανωμένη και αναπτυγμένη χώρα.

Ας μας τα πει, όμως, πιο αναλυτικά ο ίδιος.

Τόλη, μίλησέ μου για τη διαδικασία μετανάστευσης από την Ελλάδα στην Ιρλανδία. Πότε πάρθηκε η απόφαση;

Να πω αρχικά ότι γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Μυτιλήνη και τα τελευταία χρόνια, πριν φύγω για εξωτερικό, ζούσα και δούλευα σε μια ιδιωτική κλινική στην Αθήνα, στην οποία δυστυχώς οι συνθήκες εργασίας και δεν ήταν και οι καλύτερες. Βασικά, οι συνθήκες ήταν πολύ πολύ άσχημες.

Οπότε, το 2017, βλέποντας αρκετούς φίλους μου να μεταναστεύουν στο εξωτερικό, Αγγλία, Σουηδία, Γερμανία, μου γεννήθηκε κι εμένα η ιδέα να φύγω έξω, με στόχο μια καλύτερη ζωή. Όταν δεν έχεις για τα βασικά, όταν δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα με τόσα έξοδα και τόσο χαμηλούς μισθούς, η μετανάστευση είναι μάλλον μονόδρομος.

Μετά από έρευνα που έκανα, τελικά επέλεξα την Ιρλανδία, μιας και το “πακέτο” μετανάστευσης ήταν αρκετά καλό και επίσης δεν χρειαζόταν να δώσεις τεστ για τη γλώσσα. Οπότε, οι συνθήκες ήταν καλύτερες σε σχέση με άλλες επιλογές που είχα.

Ήρθα στη χώρα με την σύζυγό μου και ζούμε 30 χιλιόμετρα στα βόρεια του Δουβλίνου. Με το που φτάσαμε πιάσαμε αμέσως δουλειές και σιγά-σιγά αρχίσαμε να μπαίνουμε στο κλίμα και να προσαρμοζόμαστε. Εγώ δουλεύω σε δημόσιο νοσοκομείο ως νοσηλευτής και η σύντροφός μου σε ένα γραφείο.

Πώς είναι το βιοτικό επίπεδο στην Ιρλανδία, σε σχέση με την Ελλάδα; Μισθοί, ενοίκια, ακρίβεια. Και μετά θα πάμε και στην υγεία.

Το βιοτικό επίπεδο στην Ιρλανδία είναι πολύ υψηλό για όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως καταγωγής, εδώ δεν έχει μεγάλη σημασία αν είναι ντόπιος ή μετανάστης. Οι μισθοί είναι πάρα πολύ καλοί. Ο μίνιμουμ μισθός, ο κατώτατος είναι γύρω στα 2.000 ευρώ καθαρά.

Τώρα εγώ που είμαι νοσηλευτής και έχω πολλά χρόνια εμπειρίας, παίρνω πολύ περισσότερα. Δηλαδή φαντάσου τον μισθό του νοσηλευτή της Ελλάδας, Χ3. Επίσης, στην Ιρλανδία κάνουν κάθε χρόνο 10% αύξηση στους εργαζομένους. Χωρίς να το ζητάς εσύ, χωρίς να παρακαλάς τους εργοδότες για αύξηση…

Όσον αφορά τα ενοίκια στην Ιρλανδία, είναι πιο ακριβά πλέον κι εδώ, έχουν ανέβει οι τιμές, ωστόσο εμείς έχουμε αγοράσει σπίτι με δάνειο, οπότε έχουμε ένα ένα πολύ καλό σπίτι, το οποίο δυστυχώς στην Ελλάδα δεν θα μπορούσαμε να το έχουμε αγοράσει.

Τα σούπερ μάρκετ είναι πολύ φθηνά και σίγουρα πολύ πιο φθηνά σε σχέση με την Ελλάδα. Βοηθάει και ο μηδενικός φόρος στα είδη πρώτης ανάγκης και στα τρόφιμα. Περίπου 200 ευρώ τον μήνα “χαλάμε” για δύο άτομα. Και είμαστε και σπάταλοι γενικά.

Ο ηλεκτρισμός είναι επίσης φθηνός επίσης και το νερό είναι δωρεάν. Επιπλέον, η ιρλανδική κυβέρνηση δίνει επίδομα σε όλους για το ρεύμα. 450 ευρώ έδωσε φέτος σε 3 δόσεις.

Το μόνο πιο ακριβό στην Ιρλανδία είναι τα ενοίκια που έχουν ξεφύγει τα τελευταία δύο χρόνια.

Ζεις στην Ιρλανδία και βλέπεις τι συμβαίνει στην Ελλάδα αναφορικά με τα παραπάνω. Φαντάζομαι διαβάζεις ειδήσεις, μιλάς με τους συγγενείς σου. Τι είναι αυτό που αισθάνεσαι ως ένας άνθρωπος που άφησε τη χώρα του για να ζήσει στο εξωτερικό;

Βλέπω. Φυσικά και βλέπω. Αυτό που σκέφτομαι είναι πώς είναι δυνατόν να γίνονται όλα αυτά στην Ελλάδα; Δηλαδή να σου λέει ο άλλος “ανέβηκε το ρεύμα επειδή δεν είχε αέρα ή επειδή είχε συννεφιά”… Στην Ιρλανδία έχουμε συνέχεια συννεφιά και δεν ακούμε τέτοια πράγματα. Βλέπω πού έχει πάει η ακρίβεια, πού έχουν φτάσει τα ενοίκια, πόσο άσχημα παραμένουν τα πράγματα στο σύστημα υγείας.. Και νιώθω κατάντια και ντροπή για την κατάσταση που βιώνουν οι άνθρωποι στην Ελλάδα. Αυτό νιώθω. Σε κοροϊδεύουν μέσα στα μούτρα σου και τίποτα δεν αλλάζει προς το καλό.

Αν λέω εγώ βέβαια όλα αυτά, κάποιοι με αποκαλούν προβοκάτορα και βαλτό, επειδή σχολιάζω την κατάσταση στην Ελλάδα, ενώ δεν ζω στη χώρα. Κάποιοι θα πουν ότι έχω κάποιον σκοπό που τα λέω. Τι σκοπό να έχω; Μάτια έχω και βλέπω πώς ζουν οι άνθρωποι. Συνομιλώ καθημερινά με συγγενείς και φίλους. Με το ζόρι βγαίνει ο μήνας…

Πώς είναι η ζωή και η καθημερινότητά σου στην Ιρλανδία; Σου λείπει η Ελλάδα;

Η αλήθεια είναι πως δεν μου λείπει η ζωή στην Ελλάδα, μιας και την επισκέπτομαι αρκετά συχνά, για να δω τους συγγενείς και τους φίλους μου.

Η ζωή στην Ιρλανδία είναι ήρεμη και όμορφη. Φύση, ταξίδια, εκδρομές, πανέμορφα τοπία. Δεν μου λείπει κάτι, είναι ακριβώς αυτό που θέλω. Κάνουμε πολλά πράγματα με τη σύζυγό μου και τους φίλους μας και ζούμε μια ευχάριστη ζωή με πολλές παροχές και δικαιώματα.

Επειδή μου λένε πολλοί για τον καιρό της Ελλάδας και ότι στο εξωτερικό έχεις κατάθλιψη, προσωπικά, προτιμώ τον καιρό της Ιρλανδίας, που είσαι με το κοντομάνικο στους 22 βαθμούς, παρά τους 38 και τον καύσωνα.

Γιατί να είμαι δυστυχισμένος στην Ιρλανδία; Το σπίτι μου βλέπει μια υπέροχη θέα. Έχω μια όμορφη ζωή, μια καλή δουλειά, έχουμε κάνει φίλους και οι συνάδελφοί μου είναι εξαιρετικοί. Με σέβονται, δεν με υποτιμούν επειδή είμαι Έλληνας, επειδή είμαι οικονομικός μετανάστης.

Μίλησέ μου για την υγειονομική περίθαλψη στην Ιρλανδία. Μιας και εργάζεσαι ως νοσηλευτής θα έχεις ξεκάθαρη εικόνα.

Ως νοσηλευτής, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι τα νοσοκομεία στην Ιρλανδία λειτουργούν “ρολόι”. Οι γενικοί γιατροί συνήθως είναι στην πρώτη γραμμή. Για παράδειγμα, αν είσαι άρρωστος, πας και κλείνεις ραντεβού σε αυτούς. Αν κρίνει ο γιατρός ότι χρειάζεσαι άμεση περίθαλψη, σου λέει να πας σε έναν ειδικό ή σου λέει να πας στα επείγοντα κατευθείαν. Υπάρχει φοβερή οργάνωση και μεγάλη φροντίδα στους ασθενείς.

Και πώς είναι οι εργασιακές συνθήκες για τους εργαζομένους της υγείας;

Ως εργαζόμενος στην υγεία στην Ιρλανδία έχεις πολλά δικαιώματα. Προσωπικά, δουλεύω 37,5 ώρες την εβδομάδα και σε κάθε βάρδια έχω δικαίωμα να κάνω 3 breaks για φαγητό, ξεκούραση και σνακ.

Στα νοσοκομεία της Ιρλανδίας υπάρχει μεγάλος σεβασμός και καλή συνεργασία. Δεν μπορεί κάποιος συνάδελφος να σου κάνει μπούλινγκ, να σου αντιμιλήσει, να σου φωνάξει. Αν το κάνει, μπορείς να του κάνεις αναφορά, να περάσει πειθαρχικό ή να του γίνει επίπληξη. Αν πρόκειται για κάτι πολύ ακραίο, μπορεί να χάσει και τη θέση του. Οπότε, σπάνια θα υπάρξει κάποιο αρνητικό συμβάν.

Και όσον αφορά τους ασθενείς, πάντα έρχονται με ευγένεια και δείχνουν φοβερό σεβασμό στους νοσηλευτές. Μας έχουν πάρα πολύ ψηλά εδώ οι άνθρωποι, πιο ψηλά και από τους γιατρούς μπορώ να σου πω, γιατί είμαστε πάντα εμείς εκεί για τους ασθενείς. Εμάς βλέπουν, τους φροντίζουμε καθημερινά, οπότε το εκτιμούν αυτό.

Πώς είναι οι άνθρωποι στην Ιρλανδία; Ανοιχτοί; Κλειστοί; Ευγενικοί; Απόμακροι;

Οι Ιρλανδοί είναι εξαιρετικά ευγενικοί άνθρωποι. Δηλαδή ο επιβάτης που θα κατέβει από το λεωφορείο, θα πει ευχαριστώ στον οδηγό. Γενικά, το ευχαριστώ το λένε πάρα πολύ στην Ιρλανδία. Στον καθαριστή; Ευχαριστώ που καθάρισες την κουζίνα. Στον σερβιτόρο; Ευχαριστώ που έφερες το φαγητό. Ευχαριστώ στον άνθρωπο που βρίσκεται έξω από την πόρτα μιας εταιρίας ως ασφάλεια, στον υπάλληλο της καφετέριας κτλ.

Και θα πρέπει να πω πως αγαπούν πολύ και τους Έλληνες. Γενικά, σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχει μεγάλο ποσοστό ρατσισμού. Το βλέπεις γύρω σου, στην καθημερινότητά σου. Για παράδειγμα, δεν θα σε κρίνει κανείς για το ποιος είσαι, από ποια χώρα κατάγεσαι, τι φοράς, ποια είναι η σεξουαλικότητα και η ταυτότητα φύλου σου. Μάλιστα, πρόσφατα κάναμε και μια γιορτή στο νοσοκομείο για τον Μήνα Υπερηφάνειας.

Στην Ιρλανδία υπάρχει έντονα η κουλτούρα της αλληλοβοήθειας και της αλληλεγγύης. Κι αυτό είναι πολύ όμορφο.

Μίλησέ μου και για τα βίντεο που αναρτάς στο TikTok σχετικά με τη ζωή στην Ιρλανδία.

Αρχικά, είχα ξεκινήσει στο Youtube, πριν από επτά χρόνια, όταν είχα έρθει στην Ιρλανδία, με ενημερωτικά βίντεο. Πήγαιναν αρκετά καλά σε προβολές τα βίντεο, οπότε άρχισα να αναρτώ υλικό και στο TikTok.

Γενικά, μπορώ να πω πως λαμβάνω πολλά θετικά σχόλια. Υπάρχουν, βέβαια, και αρνητικά σχόλια από ανθρώπους που νομίζουν ότι κάνω τα βίντεο επειδή μισώ την Ελλάδα. Γιατί να μισώ την Ελλάδα; Είναι η χώρα μου.

Αντί να δουν τις διαφορές, το πώς ζει ο κόσμος σε μια οργανωμένη χώρα, αντί να δουν πώς είναι τα πράγματα σε κάποιο άλλο μέρος της Ευρώπης, σε σχέση με την Ελλάδα, που ο κόσμος υποφέρει από την ακρίβεια και τις ανισότητες, μου λένε κάποιοι ότι υπερβάλλω για το πόσο καλή είναι η ζωή στην Ιρλανδία. Ευτυχώς ή δυστυχώς, αυτή είναι η αλήθεια που βιώνω…

Αυτό που θέλω είναι να ενημερώνω τον κόσμο για την καθημερινότητα στην Ιρλανδία. Να βλέπουν, δηλαδή, οι άνθρωποι τι γίνεται έξω από τα σύνορα της Ελλάδας, ότι υπάρχουν και καλύτερες συνθήκες, ότι μπορείς και πρέπει να διεκδικείς μια καλύτερη καθημερινότητα.

Πάντα, με βάση τη δική μου ζωή, με βάση του τι θεωρώ καλό βιοτικό επίπεδο, τι θεωρώ αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης.