ΤΑΣΟΣ ΑΡΝΙΑΚΟΣ: ΠΩΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΕΛΟΥΔΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΕΚΤΟΠΑΣΚΑΛ ΝΙΚΗΣΕ ΤΙΣ ΜΙΝΙ ΦΟΥΣΤΕΣ

Μετέδωσε ζωντανά το πρώτο του δελτίο από την είσοδο μιας πολυκατοικίας στο Παγκράτι. Τυχαία και με πολλά σαρδάμ. Κανείς δεν τον γνώριζε μέχρι τότε. Οι υπεύθυνοι του ΑΝΤ1 έψαχναν απεγνωσμένα έναν ειδικό για να πει στον αέρα την έκτακτη πρόγνωση του καιρού για το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας. Τον βρήκαν από τη λίστα μετεωρολόγων της ΕΜΥ. Ήταν ο πρώτος επιλαχών, αφού το επώνυμό του ξεκινά από «Α».

Τρέλανε τον κόσμο με άγνωστες επιστημονικές λέξεις. Ίσως και τα κοντέρ τηλεθέασης. Βαρομετρικό χαμηλό με κέντρο 990 εκτοπασκάλ από την Αδριατική… και άλλα τέτοια, ώσπου λίγοι τελικά κατάλαβαν ότι θα πετάξουν χαρταετό με βροχές και καταιγίδες. Ο μεγάλος του γιος μπορεί να διαμαρτυρήθηκε (σχολίασε: Τι μαλ@@ίες είναι αυτές που είπες;), αλλά κανείς δεν φανταζόταν ότι σε εκείνη τη θεομηνία του 2007, έμελλε να βασιστεί μία απόλυτα επιτυχής τηλεοπτική καριέρα που άντεξε και αντέχει σε… νούμερα μέχρι και το 2014.

Κυρίες και κύριοι, το NEWS 247 με αφορμή την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Μετεωρολογίας σάς παρουσιάζει το σύγχρονο τοτέμ των δελτίων καιρού και πάνω απ’ όλα «άνθρωπο» (όπως ο ίδιος χαρακτηρίζει με μία λέξη τον εαυτό του), Τάσο Αρνιακό.

Πώς ο Αρνιακός “νίκησε” τις μίνι φούστες

«Εγώ δεν έχω τίποτα να δείξω. Μία φαλάκρα, την καλοσύνη μου, το χαμόγελο και τα 62 μου χρόνια. Απέναντί μου μου βάζουν γυναίκες με προκλητικό μπούστο και μίνι φούστες, αλλά δύσκολα μού κλέβουν τηλεθεατές». 

«Πώς εξηγείται αυτό;», τον ρωτάω. «Ίσως γιατί λέω τον καιρό, βάσει της επικαιρότητας. Και χρησιμοποιώ συχνά άγνωστες λέξεις, όπως το πρελούδιο, αντιεξασθένιση φαινομένων, λωλωμάρτης, αλλά και καιρικές παροιμίες, όπως ο χειμώνας κατηφορίζει πάνω στα άσπρα άλογα του βοριά, το κόκκινο χρώμα της ζέστης και το χρυσαφί του ήλιου θα μπουν στον καμβά του καιρού, αστραπόβροντα αντί για καταιγίδες ή πλάθω άλλες με το μυαλό μου. Προσπαθώ να μεταδώσω εγκυκλοπαιδικές γνώσεις για να μην χαθεί η γλώσσα μας». 

Καμιά φορά τα Χριστούγεννα, λέει και τα δικά του κάλαντα. «Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, με χιόνια, κρύο και βοριά. Κι αρχή καλός μας χρόνος, με βοριά εντόνως. Κάτι τέτοιες βλακείες. Σε κάποιους αρέσει, κάποιοι όμως το θεωρούν γλαφυρό ή extreme. Με έχουν σχολιάσει αρνητικά οι Ράδιο Αρβύλα και ο Θέμος. Άπαξ και εκτίθεσαι στο γυαλί όμως, πρέπει να δέχεσαι την κριτική. Αν δεν σου αρέσει, να κάτσεις σπίτι σου, κύριε».

Η απόρριψη από την ΕΡΤ, τα λάθη και η Μαντόνα

Ίσως η πιο αξέχαστη στιγμή της καριέρας του ήταν, όταν το 2008 δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από το γραφείο της Μαντόνα. Η βασίλισσα της Ποπ είχε επισκεφτεί την Αθήνα για συναυλίες και ήθελε να γνωρίζει τι καιρό θα κάνει… για τις βόλτες της με ελικόπτερο. «Μου ζήτησαν την πρόβλεψη για το τριήμερο. Φυσικά, αρνήθηκα».

Παράπονα; Πάμπολλα. «Έτσι όπως στέκομαι μπροστά από το χάρτη, κρύβω με το σώμα μου τους Δωδεκανήσιους. Έχουν δίκιο οι άνθρωποι στη Ρόδο και το Καστελόριζο, αλλά δυστυχώς δεν έχω που να πάω. Από την άλλη πλευρά είναι η Πελοπόννησος, που έχει σαφώς περισσότερο κόσμο». Όμως με την χαρακτηριστική του υπόκλιση και το «Καλή σας νύχτα», μάλλον ξεχνιούνται όλα.

Έξω (στις προβλέψεις του) δεν θυμάται να έπεσε ποτέ. Βασικό του εργαλείο, το ρολόι του. Έχει την ώρα Ελλάδος, την ώρα Γκρίνουιτς, θερμόμετρο και πυξίδα. «Δεν το φοράω για φιγούρα, με βοηθάει».

Δύσκολη και απαιτητική δουλειά, αν σκεφτεί κανείς ότι το κανάλι του Αμαρουσίου διαθέτει έναν μόνο μετεωρολόγο. Ο ίδιος δεν κάνει διακοπές. Περνά τις περισσότερες ώρες της ημέρας στο στούντιο Κάππα, στα Σπάτα. Σχεδιάζει ήλιους, συννεφάκια, βροχές και χιονονιφάδες σε χαρτιά (ανάλογα με την πρόγνωση), προκειμένου η Βάνα και ο Βαγγέλης να φτιάξουν σε γράφημα τον μετεωρολογικό χάρτη που βλέπουμε στις τηλεοπτικές μας οθόνες.

Δουλεύει ασταμάτητα από τις 5.30 κάθε πρωί για να βγει ζωντανά στην εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη και μετά μελετά την πρόγνωση του καιρού για τα δελτία ειδήσεων. Όλη του η ζωή, μπροστά από ένα green box.

Τηλέφωνα, έκτακτες ζωντανές αναμεταδόσεις, μακιγιάζ, ντύσιμο – πάντα με κουστούμια που αγόρασε αποκλειστικά για εκείνον ο ΑΝΤ1 -, στωική υπομονή μέχρι να βγει το βραδινό δελτίο και την επόμενη ημέρα πάλι τα ίδια. Μέχρι τις 20.00.

Ο ίδιος αναπολεί τις στιγμές απ’ όπου ξεκίνησε η σχέση του με την επιστήμη της μετεωρολογίας. «Ήμουν φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρονικών στο ΤΕΙ Αθηνών και ετοιμαζόμουν για σπουδές στην Αγγλία. Εκείνη τη στιγμή, προκηρύχτηκε διαγωνισμός στην ΕΜΥ για μετεωρολόγους – παρατηρητές το 1979. Μπήκα όγδοος. Μαζί άλλους 15. Παρακολούθησα τις εσωτερικές σχολές της ΕΜΥ και ειδικεύτηκα περισσότερο στην πρόγνωση του αεροναυτικού καιρού. Έκανα το αγροτικό μου επτά χρόνια στα Κύθηρα. Σε έναν από τους διάσπαρτους μετεωρολογικούς σταθμούς της χώρας».

Μετά το 1980, η ΕΜΥ του πρότεινε να περάσει από audition στην ΕΡΤ για παρουσιαστής καιρικού δελτίου. «Με απέρριψαν μετά πολλών επαίνων. Μου είπαν δεν κάνεις εσύ για αυτά».

Μετεωρολόγος γίνεσαι ή γεννιέσαι;

Πώς συλλέγει όμως τελικά πληροφορίες ο «μετρ της μετεωρολογίας»; Μπαίνει σε παγκόσμια μετεωρολογικά μοντέλα, εξετάζει τους χάρτες με τα βαρομετρικά συστήματα στα 500, 800 και 850 εκτοπασκάλ και αναλύει τα μέτωπα κακοκαιρίας που επηρεάζουν τις περιοχές από χάρτες επιφανείας.

«Αν φυσάει βοριάς, καλύτερη πρόγνωση σου δίνει το αμερικανικό μοντέλο. Όταν έρχονται νοτιάδες, κοιτάζω πρωτίστως το ευρωπαϊκό. Καλές προβλέψεις δίνουν επίσης και τα περιοχικά μοντέλα, όπως το τουρκικό, ιταλικό και γαλλικό. Κοιτάμε κυρίως, το γαλλικό, γιατί ο καιρός έρχεται από δυτικά και φεύγει προς την Τουρκία. Στο νότιο ημισφαίριο, ο καιρός έρχεται από ανατολικά».

Τέλος, εξειδικεύει τις προγνώσεις του σε τοπικό και περιοχικό επίπεδο. Δεν είναι λίγες οι κλήσεις που λαμβάνει στο κινητό του από επωνύμους για το αν θα βρέχει σε μία συναυλία, εάν θα γίνει ένας αγώνας, ένα φεστιβάλ, ακόμα και γάμοι.

Αν και ο καθένας από εμάς μπορεί να γίνει μετεωρολόγος κατ’ οίκον, με τη βοήθεια του υπολογιστή και των δορυφόρων, απαιτείται εμπειρία και εξοικείωση με το αντικείμενο, για να εξάγεις ασφαλή συμπεράσματα.

«Ένας καλός μετεωρολόγος πρέπει να είναι και πολύ καλός γεωγράφος. Εγώ είμαι πρόσκοπος 52 χρόνια. Έμαθα να σέβομαι τη φύση. Αγαπώ την ιστιοπλοΐα και πετούσα με ανεμόπτερα. Απολαμβάνω τα φυσικά φαινόμενα, τα παρατηρώ, όπως και τον έναστρο ουρανό, προβληματίζομαι από αυτά και φιλοσοφώ με αυτά».

Συχνά, με το Google Earth ταξιδεύει σε μέρη που δεν κατάφερε να ποτέ πάει. Στο Νεπάλ και την Κατμαντού, στους Ίνκας και τους Πόλους. «Μου λείπουν τα ταξίδια. Αλλά η τεχνολογία με πάει παντού. Και στο φεγγάρι έχω φτάσει».

Ο Αρνιακός στέλνει χαιρετίσματα στην εξουσία, με την κιθάρα του

Ακόμα και την κρίση, ο ίδιος την αντιμετωπίζει ως ευκαιρία. Αν κοπεί η σύνταξη και η δουλειά στην τηλεόραση, θα παίξει μουσική με την κιθάρα του σε μπαράκια και κουτούκια. «Δεν θα κάτσω να σκάσω. Ό,τι βγάλω. Η κρίση δημιουργεί ευκαιρίες. Και πρέπει να σκεφτούμε τι είμαστε ικανοί να κάνουμε. Μάθε τέχνη κι άστηνε». 

Ο ίδιος δηλώνει Σαββοπουλικός και όχι Καζαντζιδικός, εξαιτίας του ότι η οικογένειά του δεν ανήκε στην εργατική τάξη, αλλά στη μεσοαστική. «Δεν είχαμε τα έντονα βάσανα του κόσμου της εργατιάς και της προσφυγιάς. Οπότε ο λυγμός του Καζαντζίδη, η μελαγχολία του Τσιτσάνη και η κραυγή της Μοσχολιού και της Μπέλλου δεν είχαν να μου πουν πολλά».

Σήμερα ελπίζει στο γκρέμισμα του τέρατος των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων, βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ ως μία καλή πρόταση στο αδιέξοδό μας – αν και δεν δηλώνει οπαδός κάποιου κόμματος ή παράταξης –  και εύχεται να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους νεότεροι άνθρωποι με φρέσκιες ιδέες, οπωσδήποτε διαφορετικές από τις δικές του. «Σάς οφείλουμε μία συγγνώμη. Γιατί θα ζήσετε χειρότερες ημέρες, εξαιτίας μας. Εμείς, η γενιά του Πολυτεχνείου, κάναμε τα μεγαλύτερα λάθη. Και το μόνο που περιμένω είναι τι θα πουν οι νέοι, κοιτώντας μπροστά. Εμάς πρέπει να γυρίσετε και να μας φτύσετε».

Αν γυρνούσε το χρόνο πίσω, μάλλον δεν θα άλλαζε τίποτα. «Είμαι πλήρης. Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ αυτή την αποδοχή του κόσμου. Ούτε ότι θα δίνω συνεντεύξεις (καλή ώρα) στην ηλικία μου, σε ένα τόσο νεανικό και σύγχρονο μέσο».

Και ολοκληρώνει: «Η ζωή είναι μια εκδρομή. Και πρέπει να περάσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα. Η δική μου εκδρομή βρίσκεται, όπως καταλαβαίνετε, στην επιστροφή. Και σε όλη τη διαδρομή, θα φωνάζω στον οδηγό: Πάτα το γκάζι δυνατά, να τους περάσουμε όλους».

Μία φωτογραφία αναμνηστική για το τέλος και μία ευχή: