ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΘΑΦΤΗΚΑΝ ΖΩΝΤΑΝΟΙ

Την πρώτη φορά που ακούς για τη νεκροφάνεια, μία ανατριχίλα στην σπονδυλική σου στήλη θα τη νιώσεις, ειδικά αν είσαι μικρό παιδάκι και είναι στο πλαίσιο των τρομακτικών ιστοριών που ανταλλάσσεις με συνομιληκούς σου. Ίσως και κάποια βράδια πριν κοιμηθείς να το σκεφτείς και λίγο παραπάνω, αλλά η πρόοδος και η επιστήμη σιγά σιγά θα σε καθησυχάσουν -όχι όσο είσαι παιδί. Εκεί αναλαμβάνουν οι γονείς.

Τα παλιά χρόνια όμως η νεκροφάνεια συνέβαινε κάπως πιο συχνά από ό, τι θέλουμε να πιστεύουμε. Ο συγγραφέας Γιαν Βόντεσον συγκέντρωσε μερικές από αυτές τις περιπτώσεις στο βιβλίο του “In Buried Alive: The Terrifying History of Our Most Primal Fear”, και εμείς ξεχωρίσαμε τέσσερις με το -μάλλον- μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Ο τσαγκάρης

Το 1822, ένας 40χρονος Γερμανός υποδηματοποιός “αναπαύθηκε” αλλά από την πρώτη στιγμή υπήρχαν απορίες σχετικά με τον θάνατό του. Αν και η οικογένεια του επιβεβαίωσε τον θάνατό του -”φαινόταν νεκρός”, είπαν- κανείς δεν μπορούσε να εντοπίσει κάποια δυσωδία ή ακαμψία στο πτώμα. Ωστόσο, η κηδεία του προχώρησε κανονικά όπως είχε αρχικά προγραμματιστεί.

Τη στιγμή όμως που ο νεκροθάφτης πετούσε τις τελευταίες φτυαριές γεμάτες χώμα μέσα στον τάφο, άκουσε ένα χτύπημα να έρχεται από τα έγκατα της γης. Άρχισε τότε να ξεθάβει γρήγορα το χώμα που είχε ήδη ρίξει, και αφού έφτασε στο φέρετρο και το άνοιξε, βρήκε τον άνθρωπο να κινείται. Τα χέρια του ήταν προς τα πάνω, δεν ήταν κρύος και όταν ένας γιατρός άνοιξε μια φλέβα, αίμα κύλησε σε όλη τη σάβανο.

Κατά τη διάρκεια των τριών ημερών που ακολούθησαν έγιναν προσπάθειες ανάνηψης αλλά όλες απέβησαν άκαρπες. Ο τσαγκάρης τελικά πέθανε -για άλλη μια φορά- και κηδεύτηκε για δεύτερη και τελευταία φορά.

Έσι Ντάνμπαρ

Το 1915, μια 30χρονη από τη Νότια Καρολίνα, υπέστη μια θανατηφόρα κρίση επιληψίας -ή έτσι τουλάχιστον πίστεψαν όλοι. Αφού την κήρυξαν νεκρή, οι γιατροί τοποθέτησαν το σώμα της σε ένα φέρετρο και η οικογένεια της προγραμμάτισε την κηδεία της για την επόμενη μέρα, έτσι ώστε η αδερφή της, η οποία ζούσε σε άλλη πόλη, να προλάβαινε να φτάσει έγκαιρα για αποτίσει φόρο τιμής.

Η αδερφή της όμως άργησε, δεν έφτασε στην ώρα που έπρεπε και το μόνο που πρόλαβε ήταν να δει τις τελευταίες φτυαριές χώματος να πέφτουν μέσα στον ανοιχτό τάφο. Αυτό όμως δεν της έφτανε, ήθελε να δει την αδερφή της για μία τελευταία φορά και έτσι ζήτησε να ανοίξουν το φέρετρο. Όταν άνοιξε το καπάκι, η Έσι ανακάθισε και χαμογέλασε στους γύρω της.

Θα ζούσε για ακόμη 47 χρόνια.

Φιλομέλ Ζονέτρ

Το 1867, μια 24χρονη Γαλλίδα κόλλησε χολέρα και λίγο αργότερα, θεωρήθηκε νεκρή. Όπως ήταν το έθιμο, ένας ιερέας έφτασε στο σπίτι της και λίγο αργότερα η σορός της τοποθετήθηκε σε ένα φέρετρο. Και 16 ώρες αργότερα, το σώμα της βρήκε τη θέση του κάτω από τη γη.

Όπως συνέβη και στην περίπτωση του τσαγκάρη, ένας απ’ τους νεκροθάφτες άκουσε τη Ζονέτρ να χτυπά το καπάκι του φέρετρου και την έβγαλε αμέσως από τη χώμα. Αν και δεν μπορούσαν να καταλάβουν αν ανέπνεε -τοποθέτησαν ένα αναμμένο κερί κάτω από τη μύτη της για αυτόν τον λόγο- οι “διακριτοί ρυθμικοί ήχοι” που ακούγονταν στο στήθος της και η μυϊκή σύσπαση που παρουσίασε, καθώς και η σύσπαση των βλεφάρων έδειχναν ότι δεν ήταν νεκρή.

Δυστυχώς, όμως για την ίδια αυτό δεν θα κρατούσε για πολύ. Την επόμενη ημέρα πέθανε “οριστικά” και κηδεύτηκε για δεύτερη φορά.

Άντζελο Χέις

Το 1937, ο Χέις κατέστρεψε τη μοτοσικλέτα του και παραλίγο και το κεφάλι του, όταν έπεσε με τη μηχανή πάνω σε έναν τοίχο από τούβλα. Το πρόσωπο του νεαρού ήταν τόσο παραμορφωμένο που δεν επέτρεψαν ούτε στους γονείς του να δουν το “πτώμα” του.

Οι γιατροί δεν βρήκαν κανένα σφυγμό, τον κήρυξαν νεκρό και τρεις ημέρες αργότερα, θάφτηκε. Εντούτοις, λόγω έρευνας που διενεργήθηκε από μία τοπική ασφαλιστική εταιρεία, το σώμα του εκτάφηκε δύο ημέρες μετά την κηδεία.

Προς μεγάλη έκπληξη του ιατροδικαστικού ινστιτούτου, ο Χέις ήταν ακόμα ζεστός. Ήταν σε βαθύ κώμα και η μειωμένη ανάγκη του σώματός του για οξυγόνο τον είχε κρατήσει στη ζωή. Μετά από πολλές χειρουργικές επεμβάσεις και κάποια αποκατάσταση, ο Χέις κατάφερε να αναρρώσει πλήρως!

Στη συνέχεια εξελίχθηκε σε κάτι σαν διασημότητα για τη Γαλλία. Άνθρωποι ταξίδευαν από μακριά για να μιλήσουν μαζί του και στη δεκαετία του 1970 γύρισε τη χώρα περιοδεύοντας μαζί με ένα φέρετρο ασφαλείας που εφηύρε(!), το οποίο είχε χοντρές ταπετσαρίες, ντουλάπι για τρόφιμα, τουαλέτα, ακόμη και μια βιβλιοθήκη!

Πηγή: Mentalfloss. com