THE ΚΙΝΑΛ GAME: ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ

Δοκιμασία 1η: Πόσο ΠΑΣΟΚ μπορείτε να αντέξετε;

Γιατί αυτήν την εβδομάδα, είχαμε πολύ. Πέρα από τις εσωκομματικές διεργασίες και την (επαν)εμφάνιση του ΓΑΠ εκδικητή, ήρθαν και τα 40 χρόνια από τη βραδιά της Αλλαγής για να γεμίσει η οθόνη μας ζιβάγκο κι 80s μουστάκια, κούμπωσε και η επέτειος από Το Νεύμα για να μας κλειδώσει για τα καλά στην χρονοκάψουλα. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μεγαλώνει η νοσταλγία των νεότερων για μια εποχή που δεν έζησαν και την αντιλαμβάνονται ως meme.

Δοκιμασία 2η: Πόσοι υποψήφιοι χρειάζονται για να βιδώσουν τη λάμπα του πράσινου ήλιου;

Η κούρσα των εσωκομματικών είχε ξεκάθαρο φαβορί, αλλά η αποχώρηση της Φώφης Γεννηματά για τους γνωστούς λόγους υγείας άνοιξε την πόρτα. Δίπλα στους Νίκο Ανδρουλάκη, Χάρη Καστανίδη κι Ανδρέα Λοβέρδο, είδαν φως και μπήκαν οι Βασίλης Κεγκέρογλου και Παύλος Χρηστίδης, ο Παύλος Γερουλάνος είναι πάντα ο γκεστ σταρ που ανεβάζει επίπεδο το έργο, μέχρι ο Γιώργος Παπανδρέου να ανακοινώσει (με φόντο ένα Μώραλη και μια ντουλάπα) την πιο ηχηρή υποψηφιότητα. Ήταν τέσσερις, που έγιναν τρεις, που έγιναν επτά και είναι ήδη έξι…αφού αποσύρθηκε ο κύριος Κεγκέρογλου (και ίσως να μην είναι ο μόνος).

Δοκιμασία 3η: What’s up ΓΑΠ;

Στα 69 του, Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς κι ο τελευταίος πρωθυπουργός που εξελέγη με ποσοστό άνω του 40%, ο Γιώργος Παπανδρέου επιχειρεί το μεγάλο comeback. Είτε επειδή θέλει να διορθώσει την πολιτική υστεροφημία του με ένα καλύτερο πλάνο από εκείνο του Καστελόριζου, είτε επειδή διαβλέπει πολιτικό και ιδεολογικό αδιέξοδο στο κόμμα μετά την Φώφη Γεννηματά. Επιχείρησε να κάνει στους υπόλοιπους υποψηφίους «μια πρόταση που δε θα μπορούσαν να αρνηθούν» (να κάνουν στην άκρη, δηλαδή, για να περάσει εκείνος) κι εκείνοι, φυσικά…αρνήθηκαν. Δεν είχε άλλη επιλογή, ως φάνηκε, από το να μπει κι αυτός στο παιχνίδι.

Δοκιμασία 4η: Συμπληρώστε την φράση «ο Γιώργος είναι…» με μια από τις παρακάτω επιλογές

α) Πονηρός → Οδήγησε τη χώρα στα Μνημόνια και ήταν Πρωθυπουργός στην πιο δραματική περίοδο της σύγχρονης ιστορίας, τι θέλει σήμερα από τη ζωή μας σερβίροντας ξαναζεσταμένο φαγητό χωρίς μάλιστα να λέει και κάτι καινούριο στην ανακοίνωσή του;

β) Τολμηρός → Βγαίνει μπροστά σε μια περίοδο που είναι εμφανές ότι ο νέος δικομματισμός βλέπει το ΠΑΣ…συγγνώμη, το ΚΙΝ.ΑΛ. ως δεκανίκι, υπενθυμίζει μέσω του επωνύμου του τις ρίζες και, σε μια τελική ανάλυση, τι φρεσκότερο έχουν εξαγγείλει οι άλλοι υποψήφιοι;

γ) Καθαρός → Υπήρξε υπουργός με πολύ σημαντικό έργο (π.χ. στο Εξωτερικών), έφερνε πάντα μια ευπρέπεια στην πολιτική αντιπαράθεση και είχε ως Πρωθυπουργός -έστω στη θεωρία- το όραμα της «Δανίας του Νότου» (αφήνοντας παρακαταθήκη καινοτομίες όπως η Διαύγεια). Δεν ήταν ο μόνος, άλλωστε, που εφάρμοσε Μνημόνια – το έκαναν κι εκείνοι που τα καταψήφιζαν (Σαμαράς) ή τα έσκιζαν (Τσίπρας). Με τη διαφορά ότι εκείνοι δεν ανατράπηκαν.

Δοκιμασία 5η: Τι γεύση έχει ο πρωινός καφές σε Μαξίμου και Κουμουνδούρου;

Η εφαρμογή της απλής αναλογικής στις επόμενες εκλογές που, COVID επιτρεπούσης, μάλλον δε θα αργήσουν κάνει ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ να κοιτάζουν με κάτι μεγαλύτερο από έντονο ενδιαφέρον το εσωκομματικό reality του ΚΙΝ.ΑΛ. Από το οποίο θα προκύψουν ή θα αποκλειστούν οι συμμαχίες της επόμενης μέρας – από τις οποίες θα εξαρτηθούν κυβερνητικά σχήματα και προσωπικές καριέρες.

Στο Μέγαρο Μαξίμου πίστευαν ότι με την Φώφη Γεννηματά μάλλον δεν υπήρχαν και πολλά περιθώρια συνεννόησης, στην Κουμουνδούρου θεωρούν ότι η ΝΔ θα τα βρει με Λοβέρδο (εύκολα) ή Ανδρουλάκη (δύσκολα). Ο Γιώργος Παπανδρέου περίπου αυτοπροτείνεται ως θεματοφύλακας της κεντροαριστερής κατεύθυνσης. Μοιάζει ως ο ιδανικότερος συνομιλητής του ΣΥΡΙΖΑ για ένα «αντιδεξιό μέτωπο», αλλά παράλληλα κι εκείνος που σε μια εθνική κάλπη θα του προκαλέσει τις μεγαλύτερες απώλειες από κάθε άλλον υποψήφιο. Και είναι βέβαιο ότι λίγα πράγματα συσπειρώνουν το γαλάζιο ακροατήριο περισσότερο από το επώνυμο «Παπανδρέου».

Μπέρδεμα.

Στο Squid Game που χαλάει τον κόσμο μέσω του Netflix, αυτός που θα μείνει στο τέλος κερδίζει ένα ποσό πάνω από 30 εκατομμύρια ευρώ. Στο παιχνίδι επιβίωσης που λέγεται ΠΑΣ…συγγνώμη, ΚΙΝ.ΑΛ. Game, ο νικητής θα πάρει ως έπαθλο το Κέντρο.

Μήπως όμως οι έξι, σήμερα, υποψήφιοι παλεύουν για κάτι που δεν υπάρχει; Μήπως το Κέντρο, κάπως αυθαίρετα ταυτισμένο – σε μια άλλη Ελλάδα περασμένων δεκαετιών – με τη μεσαία τάξη, έχει τόσο συμπιεστεί που πια μόνο ετεροπροσδιορίζεται; Μήπως αυτό συνέβη, όχι μόνο εδώ αλλά, σε ολόκληρο τον πολωμένο πλανήτη της τελευταίας δεκαετίας;

Στην Ελλάδα του νέου δικομματισμού, το κέντρο είναι για τη ΝΔ τα καθρεφτάκια που μοιράζει ώστε να έχει υπουργό τον Πλεύρη και για τον ΣΥΡΙΖΑ το υγρό όνειρο μετατροπής του σε κόμμα με πραγματικά βαριά φανέλα. Μια κυνική ανάγνωση ίσως λέει ότι στα χαρτιά «όλοι κεντρώοι είμαστε», αλλά στο σημερινό πεδίο της πολιτικής ηγεμονίας «δεν υπάρχουν κεντρώες λύσεις». Με τη νέα πραγματικότητα που διαμόρφωσε η Κρίση, το Κέντρο μοιάζει ταυτόχρονα με πολυτέλεια και με ανάμνηση της εποχής της ευημερίας. Γι’ αυτό το ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν πεθαίνει και όλοι θέλουν να γίνουν σαν κι αυτό…