ΤΟ ΕΥΡΩΜΠΑΣΚΕΤ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΟΠΩΣ ΤΟ ΝΒΑ

To 1939 το Κάουνας φιλοξένησε το τρίτο κατά σειρά Ευρωμπάσκετ, αφού σύμφωνα με τους κανονισμούς όποια ομάδα κέρδιζε τον τίτλο υποχρεούταν να διοργανώσει το επόμενο πρωτάθλημα ανάμεσα στις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Η Λιετούβα είχε θριαμβεύσει στη Ρίγα της Λετονίας, δυο χρόνια νωρίτερα, βασιζόμενη σε μια παρέα Λιθουανών μεταναστών από το Σικάγο.

Θέλοντας να κάνουν την ομάδα τους ακόμη πιο ισχυρή για το Ευρωμπάσκετ 39, οι Λιθουανοί επιστράτευσαν ως παίκτη-προπονητή τον Φρανκ Λούμπιν, που είχε παίξει στο φημισμένο κολέγιο UCLA. Οι αντίπαλοι αμφισβήτησαν την λιθουανική του καταγωγή, η αλήθεια πάντως είναι ότι ο Πράνας Λουμπίνας όπως ήταν το λιθουανικό ονοματεπώνυμο του, είχε γεννηθεί από Λιθουανούς μετανάστες στο Λος Άντζελες, το 1910.

Ο Λούμπιν ή Λουμπίνας έβαλε την υπογραφή του στο πρώτο “σκάνδαλο” της 87χρονης ιστορίας του Ευρωμπάσκετ, μιας από τις αρχαιότερες αθλητικές διοργανώσεις στην Ευρώπη. Η πληροφορία ότι η λέξη … λουμπινιά προέρχεται απ’ αυτόν ελέγχεται πλήρως ως ανακριβής.

Σχεδόν ενενήντα χρόνια μετά, τέτοια προβλήματα δεν υφίστανται. Οι περισσότερες εθνικές ομάδες της Ευρώπης έχουν από ένα κανονικό Αμερικανό, που με αντάλλαγμα το διαβατήριο, προσφέρει τις υπηρεσίες του σε χώρες που ενδεχομένως να αγνοούσε ότι υπήρχαν στο χάρτη. Εντάξει ο Τζέι Αρ Χόλντεν, μάλλον ήξερε που πέφτει η … Ρωσία, όταν την οδηγούσε στον θρίαμβο του 2007 με εκείνο το σουτ που “σκότωσε” την γηπεδούχο στην Ισπανία, λίγο πριν από τη λήξη του τελικού της Μαδρίτης.

Σίγουρα πάντως ο Μπο Μακάλεμπ θα δυσκολευόταν να υποδείξει κατά που πέφτει η Βόρειος Μακεδονία, όταν ο ατζέντης του, τον πήρε τηλέφωνο το καλοκαίρι του 2011 και του είπε ότι θα αγωνιζόταν δίπλα σε Άντιτς, Ιλιέφσκι και διάφορους άλλους που μάλλον αγνοούσε την ύπαρξή τους. Οι γείτονες -με οδηγό τον βραχύσωμο Αμερικανό- έκαναν μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία της διοργάνωσης, αποκλείοντας τη γηπεδούχο Λιθουανία στα προημιτελικά και κατακτώντας εν τέλει την 4η θέση.

Από την άλλη τη δίοδο για την Αμερική ανακάλυπταν, σιγά-σιγά οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι, οπότε η αμερικάνικη ενίσχυση δεν κάνει – σε τελική ανάλυση- τη διαφορά. Δεν είναι τυχαίο ότι η κορυφαία Εθνική Ομάδα της Ευρώπης, στη σύγχρονη εποχή, η Ισπανία, βασίστηκε στα αστέρια της που διέπρεψαν στο ΝΒΑ.

Τα αδέρφια Γκασόλ, ο Ρίκι Ρούμπιο, ο Καλντερόν (ο Ρούντι και ο Γιουλ παλιότερα), ήταν πρωταγωνιστές στο δυσκολότερο πρωτάθλημα του κόσμου, με φυσιολογική κατάληξη την κυριαρχία τους στην Γηραιά Ήπειρο. Οι Ισπανοί, μάλιστα, παρέπεμπαν την Εθνική Ισπανίας στο ΝΒΑ, με την ισπανική περισπωμένη πάνω στο Ν (ένιε μπε α, δηλαδή) για να αναδείξουν τη διαφορά.

Κι οι Γάλλοι, με επικεφαλής τον Τόνι Πάρκερ, όμως, δεν πήγαν πίσω. Άρχισαν να στέλνουν σωρηδόν παίκτες στο ΝΒΑ και κάποια στιγμή οι τρικολόρ που δούλευαν πολύ σαν μια καλή παρέα για χρόνια, έφτασαν στην κορυφή.

Στις μέρες μας, πλέον, η κατάσταση μοιάζει να έχει… εξισορροπηθεί. Το να έχει μια ευρωπαϊκή Εθνική Ομάδα, έναν και δυο ΝΒΑers δεν είναι πλέον πολυτέλεια, αλλά κάτι πολύ φυσιολογικό. Εδώ και οκτώ-δέκα χρόνια το ΝΒΑ έχει εξαπολύσει μια πρωτοφανή επίθεση στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, παίρνοντας ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί, ακόμη κι αν δεν έχει παίξει οργανωμένο μπάσκετ. Αρκεί ο σωματότυπος του και το ταλέντο να παραπέμπουν σε μια μεγάλη καριέρα στο επαγγελματικό πρωτάθλημα.

Κάπως έτσι φτάσαμε το Ευρωμπάσκετ που ξεκινάει σήμερα με τους αγώνες των ομίλων σε Κολωνία και Τιφλίδα να διαφεντεύεται από το ΝΒΑ, αφού θα δώσουν το παρών ούτε λίγο, ούτε πολύ 35 παίκτες οι οποίοι αγωνίζονται στην Αμερική. Προσθέστε και πέντε-έξι ακόμα, που τραυματίστηκαν και δεν μπόρεσαν να δώσουν το παρών.

Εδώ είναι οι καλύτεροι όλων

Ανάμεσα στους 35 θα βρούμε και τρεις απ’ αυτούς που συγκαταλέγονται στην ελιτ του επαγγελματικού πρωταθλήματος. Τρεις από τους καλύτερους παίκτες του κόσμου είναι παρόντες στο Ευρωμπάσκετ 22, φλερτάροντας με το χρυσό μετάλλιο:

• Ο Σέρβος Νίκολα Γιόκιτς, ο MVP της φετινής σεζόν με τους Ντένβερ Νάγκετς, ο άνθρωπος που διαψεύδει ότι οι καλοί μπασκετμπολίστες, πλέον, βγαίνουν από τα εργαστήρια του ΝΒΑ, φορτωμένοι με βάρη και μούσκουλα, βασισμένοι πρώτα στα αθλητικά τους προσόντα και μετά σε οτιδήποτε άλλο. Ο Γιόκιτς μοιάζει να μη μπορεί να πηδήξει εφημερίδα, κατεβάζει ωστόσο τα ριμπάουντ με τη σέσουλα, σκοράρει με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο (θυμηθείτε το τρίποντο εκτός ισορροπίας αλά Νοβίτσκι, που πέτυχε στο ματς με την Ελλάδα, μπροστά από τον Γιάννη) και πασάρει όπως έκανε μια φορά και ένα καιρό ο Άρβιντας Σαμπόνις. Η αίσθηση του μπάσκετ, ξεχειλίζει από τη φανέλα του και είσαι σίγουρος ότι ακόμη και μεθυσμένος να μπει στο γήπεδο θα τελειώσει το ματς με 30 πόντους και 15 ριμπάουντ. Μπορεί να το έχει κάνει κιόλας, δεν παίρνουμε όρκο.
• Ο Λούκα Ντόντσιτς το wonder kid από τη Λιουμπλιάνα που διαπρέπει με τους Ντάλας Μάβερικς, άξιος διάδοχος του τεράστιου Νοβίτσκι είναι ο δεύτερος. Πριν από πέντε χρόνια είχε χαλάσει κόσμο στον δρόμο για την κατάκτηση του τρομερού χρυσού μεταλλίου, που έκανε τους Σλοβένους από γεννημένους λούζερ, επαγγελματίες νικητές. Όσα έχει πετύχει στα 23 του ο Λούκα, δεν τα είχαν κάνει ούτε ο Ντράζεν, ούτε ο Κούκοτς. Στο μυαλό του πρέπει να στριφογυρίζει μια μπάλα του μπάσκετ, δε γίνεται διαφορετικά να σκέφτεται με ακρίβεια την εξέλιξη κάθε φάσης, πηγαίνοντας πρώτος στην μπάλα. Ικανός να ευστοχήσει από οποιοδήποτε σημείο του γηπέδου, όταν πρέπει να μπει ένα κρίσιμο καλάθι είναι η ενσάρκωση του πηγαίου ταλέντου και του ιδανικού ηγέτη.
• Κι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, το δικό μας παιδί με το αστραφτερό χαμόγελο, συμπληρώνει (ή μπορεί και να την ξεκινάει κιόλας) την τριάδα των σουπερ-σταρ. Έχει άλλωστε κάτι που ζηλεύουν οι άλλοι δυο. Το δαχτυλίδι του πρωταθλητή, με τον τίτλο που κατέκτησε το 2021 οδηγώντας τους Μιλγουόκι Μπακς στον θρίαμβο. Στην Εθνική ομάδα επιστρέφει μετά το 2019 και το Παγκόσμιο της Κίνας. Ικανός να ξεπαστρέψει οποιαδήποτε άμυνα, έχει βελτιώσει πολλά πράγματα στο παιχνίδι του (κι ας λέει ο Γκίλμπερτ Αρίνας ένα κάρο σαχλαμάρες) και παραμένει ασυναγώνιστος όταν καλπάζει στο ανοιχτό γήπεδο. Δεν υπάρχει περίπτωση να τον σταματήσει κανείς, αν και στο μπάσκετ της FIBA οι άμυνες είναι διαφορετικές από το ΝΒΑ. Ωστόσο ο Γιάννης είναι, πλέον, πολύ πιο ώριμος έχει νικήσει τους πάντες, έχει αναδειχθεί δυο φορές MVP και κυρίως παίζει, πλέον, και σε μια καλύτερη Εθνική Ομάδα. Ή έτσι, τουλάχιστον, θέλουμε να πιστεύουμε!

Δεν είναι, βέβαια, μόνο αυτοί οι τρεις σουπερ-σταρ που κλέβουν την παράσταση. Ο καλύτερος ριμπάουντερ πέρσι στο ΝΒΑ (και δυο φορές κορυφαίος αμυντικός του πρωταθλήματος) Ρούντι Γκομπέρ ηγείται της Εθνικής Γαλλίας, που έχει ακόμη ένα σκόρερ ολκής, όπως ο Εβάν Φουρνιέ (14.7π με τους Νικς πέρσι). Ο Κροάτης Μπόγιαν Μπογκτάνοβιτς έχει μέσο όρο καριέρας 15π (και 39.2% από τη γραμμή του τρίποντου), ο Τούρκος Τσεντί Οσμάν είναι ένα εργαλείο για τους Καβαλίερς, όπως και ο Φινλανδός Λάουρι Μάρκανεν.

Τους περισσότερους ΝΒΑers έχει η Γαλλία (συνολικά 4), ενώ η Ελλάδα εκτός του Γιάννη, κατεβάζει και τον Θανάση Αντετοκούνμπο (συμπαίκτης του αδερφού του στο Μιλγουόκι) αλλά και τον Τάιλερ Ντόρσι, που μετά από μια σπουδαία σεζόν με τον Ολυμπιακό επέστρεψε στην Αμερική για να παίξει με τους Ντάλας Μάβερικς του Ντόντσιτς.

Προφανώς με τόσους παίκτες από το ΝΒΑ επηρεάζεται και η εικόνα του μπάσκετ που θα δούμε, πλέον, στις μονομαχίες του φετινού Ευρωμπάσκετ. Περισσότερα ένας εναντίον ενός, plays με απομόνωση, πολύ ανοιχτό γήπεδο και η μπάλα στον σούπερ-σταρ. Σίγουρα, πάντως, η ομάδα που θα συνδυάσει την ορμή του ΝΒΑ με την τακτική των Ευρωπαίων θα βρεθεί και ένα βήμα μπροστά…

Πάθος, πόθος και μερικά ερωτηματικά για την Ελλάδα

Πόθος για την Ελλάδα είναι ένα μετάλλιο, μετά από 13 χρόνια και την κατάκτηση του χάλκινου στην Πολωνία. Η Εθνική που μπαίνει αύριο στη μάχη (μετέχει στον γ όμιλο της πρώτης φάσης που διοργανώνεται στο Μιλάνο και συμμετέχουν Ιταλία, Κροατία, Εσθονία, Ουκρανία και Βρετανία) ξέρει ότι έχει ένα σπουδαίο ρόστερ, προπονητή με περγαμηνές (Δημήτρης Ιτούδης) τον Γιάννη στην καλύτερη φάση της καριέρας του, αλλά και αρκετά προβλήματα τραυματισμών που την ταλαιπώρησαν στην προετοιμασία.

Ουσιαστικά δεν την είδαμε πλήρη στα φιλικά και στα δυο επίσημα ματς με Σερβία και Βέλγιο για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, της έλειψε πολύ ο βασικός της σέντερ (Παπαγιάννης), ο Κώστας Σλούκας τραυματίστηκε δις και γενικά υπάρχουν αρκετά ερωτηματικά για τον βαθμό ετοιμότητας της πριν από το πρώτο τζάμπολ με την επικίνδυνη Κροατία (Παρασκευή 6μμ).

Είναι πάντως φαβορί του ομίλου και μαζί με Ιταλία, Κροατία και Ουκρανία, μάλλον θα προχωρήσει στην επόμενη φάση, αφού ούτε η Εσθονία, πολύ περισσότερο η Βρετανία, μπορούν να διαδραματίσουν ρόλο και να διεκδικήσουν την πρόκριση στους “16”

Ανταμώνοντας με το γκρουπ της Πράγας

Στο πρώτο νοκ-άουτ ματς που θα γίνει (όπως όλα, μέχρι τον τελικό) στη Mercedes Benz Arena του Βερολίνου η Ελλάδα θα ανταμώσει με κάποιον (εξαρτάται από την κατάταξή της, ο πρώτος παίζει με τον τέταρτο, ο δεύτερος με τον τρίτο και αντίστροφα) από τον δ ομιλο της πρώτης φάσης που διεξάγεται στην Πράγα.

Οι γηπεδούχοι Τσέχοι έχουν ένα σοβαρό πρόβλημα (το βαρύ διάστρεμμα που έπαθε ο Σατοράνσκι) παραμένουν, ωστόσο, δυνατοί όπως έδειξαν στις τελευταίες διοργανώσεις (μας κέρασαν φαρμάκι στο προολυμπιακό του Καναδά).

Προφανώς το φαβορί του γκρουπ είναι η Σερβία (άρα πρέπει να την αποφύγουμε στο πρώτο νοκ-άουτ παιχνίδι) με την Φινλανδία και το Ισραήλ να φλερτάρουν για την τετράδα, αφού η Πολωνία και η Ολλανδία θα παλέψουν μεν, δύσκολα θα προκριθούν δε.

Ο δυσκολότερος όμιλος και το εμπόδιο

Το Ευρωμπάσκετ ξεκινάει σήμερα με τους αγώνες του πρώτου (στην Τιφλίδα της Γεωργίας) και του δεύτερου ομίλου (στην Κολωνία). Οι Γεωργιανοί οικοδεσπότες με προπονητή τον Ηλία Ζούρο έχουν κι αυτοί ΝΒΑερς (τον Γκόγκα Μπιτάτζε των Πέισερς και τον συμπαίκτη του Γιάννη στους Μπακς πέρσι, Μαμουκελασβίλι) έχασαν τον Τόκο Σενγκέλια, λόγω τραυματισμού, αλλά θα διεκδικήσουν ενώπιον του κοινού τους την πρόκριση στους “16” (από κάθε γκρουπ περνάνε οι τέσσερις πρώτοι).

Η Τουρκία μοιάζει με φαβορί με την ΝΒΑ τριάδα Κορκμάζ, Οσμάν, Σενγκούν τον Σέιν Λάρκιν και τον κοουτς Αταμάν να φωνάζει στον πάγκο. Η Ισπανία στη μεταβατική εποχή μετά τους Γκασόλ, Ναβάρο και λοιπούς, παίζει χωρίς τον Γιουλ αλλά εμφανίζει τα αδέρφια Ερνανγκόμεζ (ο Βίλι και ο Χουάντσο, ή Μπο Κρουζ στο πρόσφατο Hustle όπου πρωταγωνιστεί μαζί με τον Άνταμ Σάντλερ) και τον δυναμικό Γκαρούμπα από το ΝΒΑ (και τον γερόλυκο Ρούντι από την χρυσή γενιά) θα περάσει μάλλον για την τελική φάση στο Βερολίνο, ενώ Βέλγιο, Μαυροβούνιο και η Βουλγαρία του φορμαρισμένου Σάσα Βεζένκοβ απειλούν την Γεωργία για μια θέση στους “16”

Εκεί που θα πέσουν κορμια είναι στον β όμιλο της Κολωνίας, όπου μαζεύτηκαν όλοι οι ισχυροί. Γάλλοι (με Γκομπέρ, Φουρνιέ, αλλά και Πουαριέ, Φαλ, Ερτέλ, Γιαμπουζελέ), Λιθουανοί (Σαμπόνις-Βαλατσιούνας επικεφαλής, Γκριγκόνις, Λεκαβίτσιους και σία στο ρόστερ), οι πρωταθλητές του 2017 Σλοβένοι με Γιόκιτς, Ντράγκιτς σε ένα διαβολικό δίδυμο στην περιφέρεια, η οικοδέσποινα Γερμανία που πολλοί την υποτιμούν, αλλά μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά.

Παίζει, άλλωστε εντός έδρας (όπως το 1993 όταν ήρθε από το πουθενά και κατέκτησαν το χρυσό) και στο ρόστερ της θα βρουμε επίσης τρεις ΝΒΑερ (Σρέντερ, Βάγκνερ, Τάις) και σπουδαίους παίκτες στο επίπεδο της Ευρωλίγκας όπως ο Γιοχάνες Βόιτμαν, ο Μαοντό Λο και ο Νικ Γουάιλερ Μπαμπ. Σε αυτό το γκρουπ του “θανάτου” συμμετέχουν ακόμη η Βοσνία του “κτήνους” Γιουσούφ Νούρκιτς, η οποία πριν από λίγες μέρες νίκησε την Γαλλία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπελλου και η ανταγωνιστική (στο μέτρο των δυνατοτήτων της) Ουγγαρία.

Από δω θα προκύψει και ο δυσκολότερος ίσως αντίπαλος της Ελλάδας για να μπει στην τετράδα. Μέχρι τότε, βεβαια, υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος για να δούμε πόσα απίδια βάζει τελικά ο σάκκος μας.

Καλό Ευρωμπάσκετ, λοιπόν…