ΤΟ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΠΟΥ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΣΕ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ

Η Beth Thomas είναι 38 χρόνων. Εργάζεται ως νοσοκόμα στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Νεογνών στην Αριζόνα. Έχει βραβευθεί πολλές φορές για τις υπηρεσίες της.

Έχει επιλέξει να μην κάνει παιδιά, μετά τα όσα πέρασε εκείνη ως παιδί.

Κάνε λίγη υπομονή. Θα στα πω όλα.

Στο γάμο της, το 2016 τη συνόδευσε ο δεύτερος θετός της πατέρας.

Όχι αυτός που ήθελε να δολοφονήσει, όταν ήταν μικρή.

Μηδέ ο βιολογικός που την είχε εκθέσει σε ακραία σεξουαλική, φυσική και λεκτική βία από τους 12 έως τους 19 μήνες της ζωής της. Δηλαδή, μετά το θάνατο της μητέρας της. Αμέσως μετά τη γέννηση του μικρότερου αδελφού της, ο οποίος επίσης κακοποιήθηκε από τον -αλκοολικό- πατέρα του.

Ο πάστορας Tim Tennent και η σύζυγος του, Julie υιοθέτησαν την Beth και τον Jonathan το 1984. Δεν ήξεραν πως η πρόνοια τα έχει απομακρύνει από το σπίτι του τρόμου.

Το ζευγάρι άρχισε να υποψιάζεται πως υπήρχαν θέματα δυο μήνες αργότερα, τότε που και τα δυο παιδιά να εμφανίζουν ανησυχητικές συμπεριφορές. Ιδιαίτερα η Beth.

Βεβαιώθηκαν ότι κουβαλούσαν τεράστιο ‘φορτίο’, όταν η Beth τους μίλησε “για τον άνδρα που πέφτει επάνω μου και μου προκαλεί πόνο με ένα όργανο του”. Είχαν μαζευτεί και πολλές οι φορές που την είχαν πιάσει και να αυνανίζεται “έως ότου βγει αίμα”, όπως τους είχε εξηγήσει, με το πλέον απαθές ύφος.

Αργότερα, το κορίτσι αποκάλυψε πως έβλεπε κάθε βράδυ εφιάλτες, με τον πατέρα της να ανεβαίνει τις σκάλες τα βράδια για να την κακοποιήσει, μέχρι σημείου αιμορραγίας, όταν δεν τη χτυπούσε ή δεν την έβριζε ή δεν την άφηνε νηστική.

Οι Tennent ενδιαφέρθηκαν να μάθουν περισσότερα, αλλά η υπηρεσία υιοθεσίας απέρριψε όλα τους τα αιτήματα, λόγω της νομοθεσίας περί εμπιστευτικότητας.

Ενημερώθηκαν για την πλήρη έκταση της κακοποίησης των παιδιών, αφότου είδαν την Beth να κάνει εξαιρετικά περίεργα πράγματα. Μεταξύ τους ήταν ένα σχέδιο δολοφονίας τους.

Εμφάνισε ψυχοπαθητικά συμπτώματα και δεν έδειχνε να έχει συνείδηση, όπως κακοποιούσε τον αδελφό της με τον τρόπο που κακοποιούσε εκείνην ο πατέρας τους.

Για παράδειγμα, κάρφωνε καρφίτσες στο μόριο του, όταν δεν το τσιμπούσε ή δεν το κλωτσούσε. Μια μέρα τον πέταξε κάτω από τις σκάλες. Πολλάκις τον τραβούσε στο υπόγειο και εκεί χτυπούσε με μανία, το κεφάλι του σε τσιμέντο, πριν τον σώσει η Julie που άκουγε τα ουρλιαχτά. Για μια ακόμη φορά νοσηλεύτηκε με σοβαρά τραύματα.

Όταν τη ρωτούσαν για όσα έκανε, τα αφηγείτο με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια, δίχως ίχνος συναισθήματος όσα υπέστη και όσα έκανε σε ανθρώπους και ζώα (επί παραδείγματι, τον σκύλο της οικογενείας ή τα πουλιά στην αυλή -συνήθιζε να τσακίζει το λαιμό τους).

Δρούσε τη νύχτα “γιατί δεν θέλω να με βλέπουν”.

Μην μπορώντας να καταλάβουν και να διαχειριστούν τις αποτρόπαιες πράξεις της μικρής, οι Tennent την κλείδωναν στο δωμάτιο της τα βράδια. Ζητούσαν απελπισμένα βοήθεια, από όποιον μπορούσε να βάλει ένα τέλος στο δράμα της.

Εμπιστεύτηκαν το κορίτσι στον Connell Watkins, ο οποίος δήλωνε θεραπευτής. Αργότερα αποκαλύφθηκε πως ενώ είχε υποβάλει ένα παιδί σε αμφιλεγόμενη θεραπεία, εκείνο έπαθε ασφυξία και πέθανε. Συνελήφθη για κακοποίηση πολλών άλλων και αποκαλύφθηκε ότι δεν είχε καν δίπλωμα θεραπευτή.

Εν πάση περιπτώσει, αυτός έκανε τη διάγνωση της Διαταραχής Αντιδραστικής Προσκόλλησης στην Beth, η οποία έγινε πρωτοσέλιδα τη δεκαετία του ‘80 και στις αρχές του ‘90 (αναφερόταν ως “το ψυχοπαθές κοριτσάκι”).

Πέρασε στη βιβλιογραφία ως “Child of Rage”. Τη σήμερον ημέρα, η Beth κάνει διαλέξεις ως επιζήσασα του RAD.

Τι είναι η Διαταραχή Αντιδραστικής Προσκόλλησης

Οι επαγγελματίες υγείας εξηγούν πως τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού είναι κρίσιμα για την ανάπτυξη της αίσθησης της προσκόλλησης και της συνείδησης.

Η κακομεταχείριση σε ένα τόσο σημαντικό κομμάτι της ανάπτυξης, οδηγεί σε προβλήματα προσκόλλησης που εμποδίζουν το παιδί να δημιουργήσει δεσμούς με τους ανθρώπους και επιτρέπει στην σκληρή συμπεριφορά και το να μη νιώθει τύψεις.

Αυτό ακολουθεί πιστά τη θεωρία του κοινωνικού ελέγχου, η οποία εξηγεί ότι ένα άτομο που έχει βιώσει έλλειψη κοινωνικών σχέσεων θα είναι πιο πιθανό να συμμετάσχει σε εγκληματικές δραστηριότητες.

Η διάγνωση της συγκεκριμένης διαταραχής δίνεται μόνο στα παιδιά που παρουσιάζουν το πιο σοβαρό πρόβλημα.

Αυτό αναπτύσσεται όταν

• Ένα παιδί πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι και δεν έχει την παραμικρή σταθερότητα στη ζωή του.
• Η πείνα ή οι ανάγκες υγιεινής ενός παιδιού αγνοούνται για ώρες κάθε μέρα.
• Οι γονείς και οι φροντιστές είναι ασυνεπείς με τη φροντίδα ή την παροχή στοργής.
• Το παιδί μένει μόνο του για ώρες ή μέρες.
• Οι γονείς δεν αγκαλιάζουν και δεν φιλούν τα παιδιά -ένα παιδί με RAD μπορεί να μην αντιλαμβάνεται την αφή ως καλή αίσθηση και έτσι ενδέχεται να αντισταθεί σε αγγίγματα προορίζονται για να δείξουν στοργή.
• Επιδεικνύουν περισσότερη στοργή προς εντελώς αγνώστους παρά προς τους γονείς ή τους κύριους φροντιστές τους.

Άλλα συμπτώματα είναι οι σοβαρές εκρήξεις θυμού, ανησυχητική ανυπακοή ή χειριστική συμπεριφορά.

Πώς διαγνώστηκε η Beth

Στο ‘και μη παρέκει’ εμφανίστηκαν κλινικοί ψυχολόγοι, για να προσφέρουν μια ελπίδα σωτηρίας στο κορίτσι. Επιλέχθηκαν δυο είδη θεραπείας.

Η μια μέθοδος λέγεται σήμερα Θεραπεία Προσκόλλησης. Στην εποχή της Beth λεγόταν θεραπεία μείωσης της οργής. Βασιζόταν στον έλεγχο, την καταστολή και τον εξευτελισμό των παιδιών. Ακόμα και τώρα είναι αμφιλεγόμενη μορφή ψυχοθεραπείας, την οποία η Αμερικανική Ιατρική Ένωση έχει χαρακτηρίσει ως καταχρηστική.

Όλα άρχισαν με τον εγκλεισμό της σε ειδική κλινική, αφού αποτελούσε μεγάλο κίνδυνο για την οικογένεια της.

Στόχος ήταν να αναπτύξει συνείδηση.

Στην αρχή της είχαν πει πως μπορεί να έχει ό,τι ζητήσει. Ζητούσε να φάει ή να πάει στο μπάνιο. Όταν κέρδισε την εμπιστοσύνη των θεραπευτών της, άρχισε να κερδίζει περισσότερα προνόμια.

Ανέπτυξε εμπιστοσύνη, αίσθηση του σωστού και του λάθους και τύψεις, όταν έκανε κάτι λάθος. Άρχισε να νιώθει πως την αγαπούν, την εμπιστεύονται και την αποδέχονται. Σταμάτησε να θέλει να σκοτώσει όσους ήταν γύρω της (“γιατί δεν μου αρέσει να υπάρχω ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους”), ενώ έκλαψε όταν την επισκέφτηκε ο αδελφός της.

Οι ειδικοί έκριναν πως ήταν ασφαλές για όλους να πάει στο σχολείο, αφού πια μπορούσε να ‘δεθεί’ με ανθρώπους και να δομήσει σχέσεις. Τότε άρχισε και να μιλάει και για όσα είχε περάσει.

Kατά τη διάρκεια της θεραπείας, την υιοθέτησε η Nancy και ο Jerry Thomas. Αυτό το ζευγάρι πρόσφερε μια αγκαλιά και το σπίτι του για δεκαετίες, σε παιδιά με σοβαρά συναισθηματικά προβλήματα. Απέκτησαν 3 βιολογικά παιδιά και υιοθέτησαν άλλα τρία, συμπεριλαμβανομένης της Beth.

Ακολουθεί απόσπασμα ντοκιμαντέρ του HBO.

Δες την εξάχρονη να μιλάει με απάθεια για τις πράξεις της.

“Σε φοβούνται οι άνθρωποι Beth;”

Ναι.

“Ποιος σε φοβάται;”

Ο αδελφός μου.

“Γιατί σε φοβάται;”

Γιατί τον έχω πονέσει πάρα πολύ.

“Το βράδυ τι κάνουν οι γονείς σου στην πόρτα του δωματίου σου;”

Την κλειδώνουν.

“Γιατί;”

Επειδή δεν θέλουν να κάνω κακό στον Jon.

“Tι θες να κάνεις στον αδελφό σου;”

Να τον σκοτώσω.

“Οι γονείς σου φοβούνται μην κάνεις κακό και σε εκείνους;”

Ναι.

“Θα έκανες κακό σε εκείνους;”

Ναι.

“Πότε;”

Το βράδυ.

“Γιατί το βράδυ;”

Γιατί δεν θέλω να με δουν να το κάνω.

“Τι θα τους έκανες;”

Θα τους μαχαίρωνα.

“Τι θες να τους κάνεις;”

Να τους σκοτώσω.

{…}

“Πες μου για τον βιολογικό σου πατέρα. Ποιος είναι ο εφιάλτης σου;”

Όταν ακουμπά το αιδοίο μου και με πονάει μέχρι να βγει αίμα. Όταν είναι πολύ κακός μαζί μου, όταν πέφτει πάνω μου και κάνει πράγματα που δεν είναι πολύ ωραία.

“Πώς αισθάνεσαι που μιλάς για όλα αυτά;”

Φοβισμένη.