ΤΟ “ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ” ΚΑΙ ΤΟ “ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ”

Κυριακή 22 Ιουνίου 1986. Το ρολόι δείχνει επτά λεπτά μετά τη μια το μεσημέρι, τοπική ώρα Μεξικού. Στον ποδοσφαιρικό “ναό” της χώρας, το “Estadio Azteca” του Μέξικο Σίτι, αναμετρώνται η Αργεντινή και η Αγγλία για την προημιτελική φάση του Μουντιάλ. Στο αχανές γήπεδο βρίσκονται 114.580 θεατές που παρακολουθούν με αγωνία τον αγώνα. Διανύουμε το 51′ της συνάντησης και οι δυο ομάδες βρίσκονται ακόμα στη λευκή ισοπαλία. Ο Ντιέγο Μαραντόνα παίρνει τη μπάλα λίγο κάτω από τον χώρο της σέντρας και εφορμεί προς την αγγλική περιοχή. Λίγο πριν φτάσει στο ημικύκλιο, πασάρει δεξιά στον Χόρχε Βαλντάνο, ο οποίος χάνει το κοντρόλ, με αποτέλεσμα να τον προλάβει ο Στιβ Χοτζ και να στείλει ψηλοκρεμαστά τη μπάλα προς τον τερματοφύλακά του, Πίτερ Σίλτον.

Η μπάλα αρχίζει να κατεβαίνει προς το μέρος του Άγγλου γκολκίπερ, όμως ο Μαραντόνα κινείται και αυτός προς το μέρος της. Ο Σίλτον, 18 πόντους πιο ψηλός από τον Αργεντίνο (1.83 & 1.65), έχει και το πλεονέκτημα των απλωμένων του χεριών. Σηκώνεται από το έδαφος σκοπεύοντας να την απομακρύνει με το δεξί του χέρι, την ίδια στιγμή που ο Ντιέγο πηδάει στο… Θεό, με τεντωμένο το αριστερό του χέρι, κοντά όμως στο κεφάλι του. Κλάσματα του δευτερολέπτου πριν ο Σίλτον χτυπήσει τη μπάλα με τη γροθιά του, ο Μαραντόνα προλαβαίνει να την αγγίξει με το χέρι του και να τη στείλει στα αγγλικά δίχτυα, ανοίγοντας το σκορ. Ο Αργεντίνος κοιτάζει αμέσως τον διαιτητή και τον επόπτη και μόλις τους βλέπει να δείχνουν σέντρα, αρχίζει να πανηγυρίζει.

Οι συμπαίκτες του τρέχουν προς το μέρος του, “μαγκωμένοι” είναι η αλήθεια, γιατί έχουν καταλάβει τί έχει συμβεί, όμως εκείνος τους λέει “πανηγυρίστε μαζί μου, αλλιώς θα το ακυρώσει”. Όμως και οι Άγγλοι παίκτες έχουν δει πώς έχει μπει το γκολ και αμέσως πολιορκούν τον Τυνήσιο διαιτητή Αλί Μπιν Νάσερ, διαμαρτυρόμενοι για την απόφασή του. Ο Σίλτον και ο Φένγουικ κυριολεκτικά ωρύονται, αναγκάζοντας τον ρέφερι να ζητήσει τη γνώμη του Βούλγαρου επόπτη, Μπόγκνταν Ντότσεφ. Όμως και εκείνος δείχνει γκολ, νομίζοντας ότι ο Μαραντόνα έχει σκοράρει με κεφαλιά. Ο φωτεινός πίνακας του “Azteca” γράφει πλέον 1-0, με τους δεκάδες χιλιάδες Αργεντίνους στις κερκίδες να παραληρούν. Το περίφημο “χέρι του Θεού” είναι πραγματικότητα.

Η “ΚΛΩΤΣΟΠΑΤΙΝΑΔΑ” ΣΤΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΤΟΥ 1966

Την ερχόμενη Τρίτη, 22 Ιουνίου, θα συμπληρωθούν 35 χρόνια από εκείνο το παιχνίδι, που εκτός από το “χέρι του Θεού”, μας χάρισε και το “γκολ του αιώνα”, με το οποίο θα ασχοληθούμε στη συνέχεια του κειμένου. Προς το παρόν θα ασχοληθούμε με τις “ρίζες” της μεγάλης κόντρας ανάμεσα στους Άγγλους και τους Αργεντίνους, θα δούμε όλα όσα προηγήθηκαν της αναμέτρησής τους στο Μουντιάλ του 1986 και τέλος, θα περάσουμε στα αγωνιστικά εκείνου του προημιτελικού που έμελλε να μείνει στην ιστορία για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, κυρίως όμως για τα δυο γκολ και τον τρόπο που τα πέτυχε ο Μαραντόνα. Για να ξεκινήσουμε, θα πρέπει να πάμε είκοσι χρόνια πριν το 1986, σε ένα άλλο Μουντιάλ, εκείνο του 1966 που διοργανώθηκε στην Αγγλία.

Εκεί ο Αλφ Ράμσεϊ είχε στη διάθεσή του ένα από τα καλύτερα ρόστερ που παρουσίασαν ποτέ οι Άγγλοι στην ιστορία τους: Γκόρντον Μπανκς, Μπόμπι Τσάρλτον, Τζάκι Τσάρλτον, Μπόμπι Μουρ, Τζίμι Γκριβς, Ρότζερ Χαντ, Τζεφ Χερστ, Μάρτιν Πίτερς, Νόμπι Στάιλς, Τζίμι Άρμφιλντ, Ρον Φλάουερς, όλοι ένας κι ένας. Ήταν η μεγάλη ευκαιρία των “τριών λιονταριών” να ανέβουν στην κορυφή του παγκόσμιου ποδοσφαίρου και φρόντισαν να δείξουν τις προθέσεις τους από τον όμιλο, όπου μετά το εναρκτήριο 0-0 με την Ουρουγουάη, πέτυχαν δυο νίκες (2-0 το Μεξικό και 2-0 τη Γαλλία), παίρνοντας την πρώτη θέση και μάλιστα με μηδέν γκολ παθητικό ύστερα από τρία ματς! Στο πρώτο νοκ-άουτ, στην προημιτελική φάση, θα αντιμετώπιζαν την Αργεντινή.

Η “αλμπισελέστε”, μετά το πρώτο Μουντιάλ του 1930, όπου είχε φτάσει μέχρι τον τελικό (ήττα 4-2 από την Ουρουγουάη), δεν είχε φανεί καθόλου στις επόμενες διοργανώσεις, όπου είτε δεν είχε πάρει καθόλου μέρος (1938, 1950 & 1954), είτε είχε αποκλειστεί από τους ομίλους (1958 & 1962). Το 1966 είχαν ταξιδέψει στην Αγγλία με φιλοδοξίες για κάτι καλύτερο και με μεγαλύτερα ονόματα τους Αντόνιο Ρατίν, Χοσέ Ομάρ Παστορίσα, Λουίς Αρτίμε, Ερμίνδο Ονέγα, Αντόνιο Ρόμα και Σίλβιο Μαρσολίνι, κατάφεραν να περάσουν δεύτεροι από το γκρουπ τους, με νίκες επί της Ισπανίας (2-1) και της Ελβετίας (2-0) και μια ισοπαλία με τη Δυτική Γερμανία (0-0). Ο προημιτελικός διεξήχθη στις 23 Ιουλίου του 1966, στο “Γουέμπλεϊ” του Λονδίνου, μπροστά σε 90.000 θεατές.

Το ματς εξελίχθηκε σε μια ιστορική “κλωτσοπατινάδα” με συνεχόμενα σκληρά φάουλ και από τις δυο πλευρές. Οι Αργεντίνοι ολοκλήρωσαν τον αγώνα με 19 φάουλ, έναντι 33 (!) των Άγγλων! Όμως το παιχνίδι σημαδεύτηκε από την αποβολή του αρχηγού της Αργεντινής, Αντόνιο Ρατίν, από τον Γερμανό διαιτητή Ρούντολφ Κράιτλαϊν. Ο Ρατίν παρατηρήθηκε για πρώτη φορά για ένα φάουλ στον Μπόμπι Τσάρλτον (τότε δεν υπήρχαν ακόμα οι κίτρινες και κόκκινες κάρτες, μόνο οι “παρατηρήσεις”). Η δεύτερη παρατήρηση ήρθε μετά από ένα φάουλ πάνω στον Τζέφρι Χερστ. Ο αργεντίνικος Τύπος έγραψε ότι ο διαιτητής απέβαλλε τον Ρατίν, επειδή δεν του άρεσε ο τρόπος που τον είχε κοιτάξει ο παίκτης, ενώ οι Βρετανοί υποστήριζαν ότι ο ρέφερι είχε κάνει λόγο για “λεκτική βία”, παρά το γεγονός ότι ο Κράιτλαϊν δε μιλούσε ισπανικά.

Στην πραγματικότητα ο Ρατίν ήθελε να μιλήσει με τον διαιτητή και να του κάνει παράπονα, επειδή θεωρούσε πως ευνοούσε με τα σφυρίγματά του τους Άγγλους. Επειδή όμως κανείς από τους δυο δεν μιλούσε τη γλώσσα του άλλου, ο αρχηγός της Αργεντινής του έδειξε το περιβραχιόνιο και ζήτησε να έρθει μεταφραστής για να γίνει η συνεννόηση. Αυτή τη συμπεριφορά εξέλαβε ως “επιθετική” ο Κράιτλαϊν και του έδειξε το δρόμο για τα αποδυτήρια. Ο Κεν Άστον, παρατηρητής των διαιτητών στη διοργάνωση, μπήκε στον αγωνιστικό χώρο, προσπαθώντας να πείσει τον Ρατίν να φύγει από το γήπεδο, όμως αυτή η κίνηση εξαγρίωσε ακόμα περισσότερο τους Αργεντίνους παίκτες, που θεωρούσαν ότι υπήρχε αγγλογερμανική συνωμοσία για να πετάξουν εκτός συνέχειας την “αλμπισελέστε”.

Τελικά χρειάστηκε η συνδρομή της αστυνομίας για να πειστεί ο Ρατίν να πάει στα αποδυτήρια. Πρόλαβε πρώτα όμως να σκίσει και να ποδοπατήσει το σημαιάκι του κόρνερ, που είχε αποτυπωμένη πάνω του την αγγλική σημαία, κάνοντας έξαλλους τους Άγγλους φίλαθλους στις εξέδρες. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο τέλος του αγώνα (που κρίθηκε στο 78′ με γκολ του Χερστ, για το οποίο οι Αργεντίνοι διαμαρτυρήθηκαν πως ήταν οφσάιντ), ο Αλφ Ράμσεϊ απαγόρευσε στους παίκτες του να ανταλλάξουν φανέλες με τους αντιπάλους τους, ενώ στη συνέντευξη Τύπου χαρακτήρισε τους Λατινοαμερικάνους “ζώα”! Στην Αργεντινή μέχρι σήμερα, το ματς αυτό είναι γνωστό ως “el robo del siglo” (η κλοπή του αιώνα) και από εκείνο το χρονικό σημείο ξεκίνησε η μεγάλη ποδοσφαιρική – και όχι μόνο – κόντρα ανάμεσα στα δυο κράτη.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΦΩΚΛΑΝΤ ΤΟ 1982

Χρειάστηκε να περάσουν είκοσι χρόνια για να ξαναβρεθούν αντιμέτωπες οι δυο Εθνικές, όμως πριν το παιχνίδι του 1986, είχε συμβεί και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό, που έφερε τις σχέσεις των δυο κρατών στα άκρα. Αναφερόμαστε φυσικά στον πόλεμο των Φώκλαντ την άνοιξη του 1982. Η σύγκρουση ξεκίνησε στις 2 Απριλίου, όταν η Αργεντινή εισέβαλλε και κατέλαβε τα Φώκλαντ, υπερπόντια κτήση των Βρετανών από το 1841, ενώ την επόμενη μέρα το ίδιο συνέβη και στις Νήσους της Νότιας Γεωργίας και των Νοτίων Σάντουιτς. Οι Αργεντίνοι υποστήριζαν ότι όλα αυτά τα νησιά έπρεπε να βρίσκονται υπό τη δική τους κυριαρχία, όμως η Βρετανία δε συμμερίστηκε ιδιαίτερα αυτή την άποψη και έσπευσε να στείλει ναυτική δύναμη στην περιοχή (280 μίλια ανατολικά των νοτίων ακτών της Αργεντινής).

Οι βρετανικές δυνάμεις συγκρούστηκαν με το ναυτικό και την αεροπορία της Αργεντινής, οι εχθροπραξίες διήρκεσαν 74 μέρες και τελικά, στις 14 Ιουνίου, οι Αργεντίνοι παραδόθηκαν, επιστρέφοντας τα νησιά στη Μεγάλη Βρετανία. Οι νεκροί ανήλθαν συνολικά στους 907 (649 στρατιώτες της Αργεντινής, 255 της Βρετανίας και 3 κάτοικοι των Φώκλαντ). Το περίεργο ήταν ότι καμία από τις δυο χώρες δεν κήρυξε επίσημα τον πόλεμο στην άλλη, απλά αμφότερες περιορίστηκαν στο να χαρακτηρίσουν τα νησιά “πολεμική ζώνη”, ενώ και οι πολεμικές επιχειρήσεις δεν ξέφυγαν ποτέ από την ευρύτερη θαλάσσια περιοχή των Φώκλαντ. Οι σχέσεις Βρετανίας και Αργεντινής αποκαταστάθηκαν το 1989, όμως δεν υπήρξε καμία αλλαγή ως προς το θέμα της κυριαρχίας, αφού οι Αργεντίνοι θεωρούν μέχρι σήμερα ότι τα συγκεκριμένα εδάφη (θα έπρεπε να) τους ανήκουν.

Η ήττα είχε αρνητικό αντίκτυπο στον λαό της Αργεντινής, πρόκειται για ένα “τραύμα” που ακόμα δεν έχει κλείσει. Αντίθετα, στη Βρετανία, η νίκη έγινε δεκτή με ενθουσιασμό και ισχυροποίησε τη θέση της Θάτσερ στην πρωθυπουργία, χαρίζοντάς της μια εύκολη επανεκλογή την επόμενη χρονιά. Είναι εύκολο να αντιληφθούμε λοιπόν ότι στο Μουντιάλ του 1986, η κόντρα είχε ξεφύγει από τα στενά ποδοσφαιρικά πλαίσια, βάζοντας πολύ σοβαρότερα ζητήματα στην εξίσωση. Και βέβαια, το γεγονός ότι ο πόλεμος των Φώκλαντ ήταν τόσο πρόσφατος, είχε εκτινάξει σε δυσθεώρητα ύψη τον φανατισμό που επικρατούσε ανάμεσα στους οπαδούς των δυο ομάδων. Τα επεισόδια πριν, κατά και μετά τον αγώνα, πρωταγωνίστησαν στο Μέξικο Σίτι.

Η ΑΓΓΛΙΑ ΣΤΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΤΟΥ 1986 ΜΕΧΡΙ ΤΟΥΣ “8”

Ας επιστρέψουμε λοιπόν στο 1986, για να θυμηθούμε πρώτα τί είχαν κάνει οι δυο Εθνικές πριν τεθούν αντιμέτωπες στον προημιτελικό. Η Αγγλία, μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ το 1966, έφτασε μέχρι την τρίτη θέση στο Euro του 1968 (2-0 την ΕΣΣΔ στον μικρό τελικό) και μέχρι τα προημιτελικά του Μουντιάλ του 1970, όπου είχε χάσει 3-2 στην παράταση από τους Δυτικογερμανούς με το γκολ του Γκερντ Μίλερ. Από εκεί και μετά ήταν σα να είχε εξαφανιστεί από τον ποδοσφαιρικό χάρτη στις μεγάλες διοργανώσεις. Δεν προκρίθηκε καν στα Euro του 1972, του 1976 και του 1984, ενώ σε εκείνο του 1980 αποκλείστηκε από τον όμιλο από το Βέλγιο και την Ιταλία. Επίσης δεν είχε προκριθεί στα Μουντιάλ του 1974 και του 1978, ενώ κάπως καλύτερα τα πήγε στο Μουντιάλ του 1982, όπου έφτασε μέχρι τη δεύτερη φάση των ομίλων.

Ο Μπόμπι Ρόμπσον, που ανέλαβε την Εθνική μετά το τέλος του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ισπανίας (1982), είχε στη διάθεσή του αρκετούς καλούς παίκτες: Πίτερ Σίλτον, Γκλεν Χοντλ, Τέρι Μπούτσερ, Μπράιαν Ρόμπσον, Ρέι Γουίλκινς, Γκάρι Λίνεκερ, Κρις Γουόντλ, Τζον Μπαρνς, Πίτερ Μπίρντσλι, Μαρκ Χέιτλι, Τέρι Φένγουικ, Γκάρι Στίβενς, Κένι Σάνσομ. Οι Άγγλοι είχαν κληρωθεί στο γκρουπ F, μαζί με το Μαρόκο, την Πολωνία και την Πορτογαλία. Ξεκίνησαν με ήττα 1-0 από τους Πορτογάλους και συνέχισαν με λευκή ισοπαλία απέναντι στο Μαρόκο. Με μόλις έναν βαθμό, βρίσκονταν με την πλάτη στον τοίχο, αφού όχι μόνο έπρεπε να νικήσουν τους Πολωνούς στο τελευταίο ματς, αλλά χρειάζονταν και νίκη του Μαρόκου επί της Πορτογαλίας.

Τα δυο ματς ξεκίνησαν την ίδια ώρα και στο μισάωρο είχαν ξεκαθαρίσει σχεδόν όλα, αφού οι Άγγλοι με χατ-τρικ του Λίνεκερ (9′, 14′ & 34′) νικούσαν 3-0, ενώ οι Μαροκινοί ήταν μπροστά με 2-0. Τα τελικά 3-0 της Αγγλίας και 3-1 του Μαρόκου, έφεραν την ισοβαθμία στη δεύτερη θέση Αγγλίας και Πολωνίας, όμως η Αγγλία ήταν εκείνη που πήρε την πρόκριση για τα νοκ-άουτ, αφού είχε τη νίκη στο μεταξύ τους παιχνίδι. Στη φάση των “16”, οι Άγγλοι αντιμετώπισαν την Παραγουάη του Ρομπέρτο Καμπάνιας, σε ένα ματς που εξελίχθηκε σε “παράσταση για ένα ρόλο”. Με δυο γκολ του Λίνεκερ (31′ & 73′) και ένα ακόμα του Μπίρντσλι (56′), τα “τρία λιοντάρια” ξεπέρασαν εύκολα το εμπόδιο των “guaraníes” και προκρίθηκαν στα προημιτελικά.

Η ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ ΣΤΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΤΟΥ 1986 ΜΕΧΡΙ ΤΟΥΣ “8”

Περνάμε στην “αλμπισελέστε”, η οποία μετά το Μουντιάλ του 1966, έμεινε εκτός διοργάνωσης το 1970, ενώ το 1974 αποκλείστηκε στη δεύτερη φάση των ομίλων. Όμως το 1978, στο Μουντιάλ που φιλοξενήθηκε στην Αργεντινή του δικτάτορα Βιντέλα, με μια φουρνιά μεγάλων παικτών όπως ο Μάριο Κέμπες, ο Ντανιέλ Πασαρέλα, ο Οσβάλδο Αρντίλες, ο Αλμπέρτο Ταραντίνι, ο Ντανιέλ Μπερτόνι και ο Πάτο Φιγιόλ, υπό την καθοδήγηση του Σέσαρ Λουίς Μενότι, έφτασε στην κορυφή του κόσμου, νικώντας στον τελικό του “Μονουμεντάλ” 3-1 την Ολλανδία στην παράταση. Το 1982 στην Ισπανία, στην πρώτη συμμετοχή του Μαραντόνα σε Παγκόσμιο Κύπελλο, η Αργεντινή αποκλείστηκε στη δεύτερη φάση των ομίλων, χάνοντας από Ιταλία (2-1) και Βραζιλία (3-1).

Το 1983 ανέλαβε ομοσπονδιακός προπονητής ο Κάρλος Μπιλάρδο, με μια τελείως διαφορετική φιλοσοφία από εκείνη του Μενότι, για να προετοιμάσει την ομάδα για το Μουντιάλ του Μεξικού. Η “αλμπισελέστε” είχε στην αποστολή της, εκτός από τον Μαραντόνα, παίκτες όπως ο Χόρχε Βαλντάνο, ο Όσκαρ Ρουγκέρι, ο Χόρχε Μπουρουτσάγα, ο Χοσέ Λουίς Κουσιούφο, ο Νέρι Πουμπίδο και ο Ρικάρδο Τζιούστι. Ο Πασαρέλα ήταν και αυτός παρών, αλλά δεν αγωνίστηκε επειδή η σχέση του με τον Ντιέγο ήταν κάκιστη. Η Αργεντινή είχε κληρωθεί στον πρώτο όμιλο, μαζί με Ιταλία, Βουλγαρία και Νότια Κορέα. Στο πρώτο ματς, ξεπεράστηκε εύκολα το εμπόδιο της Νότιας Κορέας με δυο γκολ του Βαλντάνο και ένα του Ρουγκέρι (3-1).

Στο “ντέρμπι” του γκρουπ, Αργεντινή και Ιταλία ήρθαν ισόπαλες 1-1 (Αλτομπέλι με πέναλτι και Μαραντόνα) και στο τρίτο και τελευταίο ματς, η “αλμπισελέστε” νίκησε 2-0 τη Βουλγαρία (Βαλντάνο & Μπουρουτσάγα), τερματίζοντας πρώτη στον όμιλο. Στη φάση των “16”, αντίπαλος ήταν η Ουρουγουάη του Ένσο Φρανσέσκολι και του αρχηγού Χόρχε Μπάριος, που τότε αγωνιζόταν στον Ολυμπιακό. Οι Αργεντίνοι δυσκολεύτηκαν αρκετά, αλλά τελικά πήραν την πρόκριση για τα προημιτελικά με ένα γκολ του Πέδρο Πασκούγι στο 42′. Έτσι λοιπόν, είκοσι χρόνια μετά την “κλωτσοπατινάδα” του 1966 και τέσσερα χρόνια μετά τα Φώκλαντ, Αγγλία και Αργεντινή είχαν μια νέα συνάντηση “κορυφής”, ξανά στα προημιτελικά, αυτή τη φορά στο “Estadio Azteca” του Μέξικο Σίτι.

ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗ ΦΑΝΕΛΑ ΤΗΣ “ΑΛΜΠΙΣΕΛΕΣΤΕ”

Πριν η αποστολή της Αργεντινής ταξιδέψει στο Μεξικό, ο Μπιλάρδο είχε παραγγείλει στην Le Coq Sportif, εταιρεία υπεύθυνη για την ένδυση των παικτών της “αλμπισελέστε” από το 1979 μέχρι το 1989, να φτιάξει μια φανέλα πιο “ελαφριά”, έχοντας στο μυαλό του τις υψηλές θερμοκρασίες που θα αντιμετώπιζαν οι ποδοσφαιριστές του στο Μεξικό. Πράγματι, η εταιρεία έδωσε φανέλες στην Αργεντινή που είχαν ενσωματωμένη την τεχνολογία Air-Tech, έτσι όχι μόνο είχαν λιγότερο βάρος, αλλά “ανέπνεαν” και καλύτερα. Όμως η Le Coq Sportif το έκανε αυτό μόνο στις πρώτες εφανίσεις της Εθνικής, αλλά όχι και στις δεύτερες. Η “αλμπισελέστε” είχε αγωνιστεί με την Ουρουγουάη φορώντας τις δεύτερες εμφανίσεις που ήταν βαμβακερές και είχαν ταλαιπωρήσει τους παίκτες.

Το ίδιο θα έπρεπε να κάνει και με την Αγγλία, αφού στην κλήρωση ήταν τα “τρία λιοντάρια” εκείνα που θα φορούσαν λευκά. Ο Μπιλάρδο επικοινώνησε με την εταιρεία, ζητώντας να τους φτιάξουν και τη δεύτερη εμφάνιση με Air-Tech, όμως η Le Coq Sportif απάντησε ότι αδυνατούσε να το κάνει μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Έτσι ο Μπιλάρδο βγήκε στο Μέξικο Σίτι για “ψώνια”! Βρήκε σε ένα μαγαζί σκούρες μπλε φανέλες της Le Coq Sportif από ελαφρύ υλικό και με “V” στο λαιμό. Τους έβαλε νούμερα από ένα γκρι μεταλιζέ ύφασμα και ένας σχεδιαστής σχεδίασε επί τόπου το έμβλημα της AFA (Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Αργεντινής), το οποίο ράφτηκε πάνω στις φανέλες! Όλα ήταν πλέον έτοιμα για το μεγάλο ματς.

HOOLIGANS VS BARRAS BRAVAS

Η βία στα γήπεδα ήταν ένα μεγάλο πρόβλημα που απασχολούσε τόσο την Αγγλία με τους “χούλιγκανς”, όσο και την Αργεντινή με τους “μπάρας μπράβας”. Μην ξεχνάμε ότι η τραγωδία του “Χέιζελ” είχε συμβεί μόλις ένα χρόνο νωρίτερα και οι αγγλικές ομάδες είχαν αποκλειστεί για μια πενταετία από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Στο Μοντερέι του Μεξικού, εκεί όπου η Αγγλία είχε δώσει τα τρία ματς του ομίλου, ήδη είχαν υπάρξει επεισόδια από Άγγλους χούλιγκανς μέσα και έξω από το γήπεδο, με την μεξικάνικη αστυνομία να προχωράει σε πολλές συλλήψεις. Σε αντίθεση με τους χούλιγκανς, οι μπάρας μπράβας ήταν οργανωμένες ομάδες οπαδών που είχαν τη στήριξη των ομάδων. Στο Μουντιάλ είχαν ταξιδέψει αρκετοί μπάρας μπράβας, κυρίως της Μπόκα Τζούνιορς.

Στη διάρκεια του αγώνα με την Ουρουγουάη, οι Αργεντίνοι ταραξίες δημιούργησαν πολλά επεισόδια, κυρίως μεταξύ τους. Στη συνέχεια, πριν το ματς με την Αγγλία, είχαν παρουσιαστεί έξω από το ξενοδοχείο της “αλμπισελέστε”, απαιτώντας χρήματα από τους παίκτες. Ο Βαλντάνο όμως είπε στους συμπαίκτες του ότι αν έπρεπε να δώσει κάπου χρήματα, θα το έκανε ευχαρίστως στο βοηθητικό προσωπικό της αποστολής, αλλά όχι στους μπάρας μπράβας. Ο Μαραντόνα συμφώνησε μαζί του και το θέμα έληξε εκεί. Στο ματς με την Αγγλία, υπήρξαν και πάλι συγκρούσεις, όμως οι πιο βίαιες συνέβησαν μετά τη λήξη στους γύρω δρόμους του “Azteca”, με πολλούς τραυματίες και 68 συλλήψεις από την αστυνομία.

ΟΙ ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΟΜΑΔΩΝ

Όπως γράψαμε και στην αρχή, το παιχνίδι ξεκίνησε στις 12 το μεσημέρι της 22ης Ιουνίου στο κατάμεστο “Estadio Azteca” στην Πόλη του Μεξικού. Διαιτητής είχε οριστεί ο Τυνήσιος Αλί Μπιν Νάσερ, με επόπτες τον Βούλγαρο Μπόγκνταν Ντότσεφ και τον Κοσταρικανό Μπέρνι Ουγιόα. Ο Μπόμπι Ρόμπσον εφάρμοσε το 4-4-2, το σύστημα με το οποίο η Αγγλία είχε παίξει όλα τα ματς στο τουρνουά. Ο Σίλτον στην εστία, στην άμυνα δεξιά ο Στίβενς, αριστερά ο Σάνσομ και οι Μπούτσερ και Φένγουικ κεντρικά μπακ. Στο κέντρο την τετράδα αποτελούσαν οι Χοντλ, Ριντ, Στίβεν και Χοτζ και προωθημένο δίδυμο ήταν ο Μπίρντσλι με τον Λίνεκερ. Ο Ρόμπσον διατήρησε και την άμυνα ζώνης, χωρίς προσωπικά μαν-του-μαν, ούτε καν στον Μαραντόνα.

Ο Μπιλάρδο επέλεξε το 3-5-2 με μικρές τακτικές προσαρμογές. Ο Πουμπίδο ήταν στην εστία, μπροστά του ο Μπράουν ως λίμπερο, με τους Ρουγκέρι και Κουσιούφο να τον πλαισιώνουν στα στόπερ. Στο κέντρο ο Μπατίστα ως αμυντικό χαφ, με τον Τζιούστι δεξιά του και τον Ολαρτικοετσέα αριστερά του (αυτοί οι δυο με περισσότερο ανασταλτικό ρόλο). Μπροστά τους βρίσκονταν οι Ενρίκε και Μπουρουτσάγα, με περισσότερο επιθετικό ρόλο. Και στην επίθεση σέντερ φορ ο Βαλντάνο και λίγο πίσω του ο Μαραντόνα, σε ελεύθερο ρόλο. Πριν περάσουμε στο αγωνιστικό μέρος, ας δούμε πρώτα αναλυτικά τις συνθέσεις των δυο ομάδων με τις αλλαγές που έγιναν στη διάρκεια του παιχνιδιού.

– Αγγλία (Μπόμπι Ρόμπσον): Σίλτον, Στίβενς, Σάνσομ, Μπούτσερ, Φένγουικ, Χοντλ, Ριντ (69′ Γουόντλ), Στίβεν (74′ Μπαρνς), Χοτζ, Μπίρντσλι, Λίνεκερ.

– Αργεντινή (Κάρλος Μπιλάρδο): Πουμπίδο, Μπράουν, Ρουγκέρι, Κουσιούφο, Μπατίστα, Τζιούστι, Ολαρτικοετσέα, Ενρίκε, Μπουρουτσάγα (75′ Τάπια), Μαραντόνα, Βαλντάνο.

ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΜΑΤΣ!

Ο Αλί Μπιν Νάσερ σφύριξε την έναρξη του αγώνα, με τους Άγγλους να είναι στη σέντρα. Στα πρώτα λεπτά δεν είχαμε κάποια σημαντική ευκαιρία, όμως στο 9′ ο Μαραντόνα πήρε τη μπάλα και κατευθύνθηκε προς την περιοχή του Σίλτον, με τον Φένγουικ να τον ανακόπτει με φάουλ και να αντικρίζει την πρώτη κίτρινη κάρτα. Τρία λεπτά αργότερα, στο 12′, ο Πουμπίδο προσπάθησε να μπλοκάρει μια μακρινή μπαλιά του Χοτζ, όμως γλίστρησε, ο Μπίρντσλι του έκλεψε τη μπάλα και πλάσαρε από πλάγια, με την μπάλα όμως να καταλήγει λίγο άουτ. Το πρώτο ημίχρονο κύλησε χωρίς να δημιουργηθούν άλλοι κίνδυνοι μπροστά στις δυο εστίες και οι δυο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια με τον πίνακα του “Azteca” να παραμένει στο 0-0.

Στην επανάληψη η “αλμπισελέστε” βγήκε πιο επιθετική στον αγωνιστικό χώρο και έξι λεπτά μετά τη σέντρα, συνέβη αυτό που σας περιγράψαμε λεπτομερώς στο ξεκίνημα του κειμένου. Το “χέρι του Θεού” έβαλε τους Αργεντίνους μπροστά στο σκορ, ανοίγοντας μια συζήτηση που κρατάει μέχρι τις μέρες μας. Τόσο ο Τυνήσιος διαιτητής όσο και ο Βούλγαρος επόπτης, είχαν από την αρχή αμφιβολίες για τη φάση, όμως ο Ντότσεφ ξεκαθάρισε μετά το ματς ότι τότε η FIFA απαγόρευε στους βοηθούς να αμφισβητούν τις αποφάσεις των διαιτητών. Ο Μαραντόνα παραδέχθηκε μόνο μετά από χρόνια ότι είχε χρησιμοποιήσει το χέρι του, όμως η περίφημη φράση του μετά τον αγώνα, ήταν εκείνη που “βάφτισε” το συγκεκριμένο γκολ: “Το έβαλα με το κεφάλι του Μαραντόνα, αλλά και με το χέρι του Θεού”.

“ΤΟ ΓΚΟΛ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ”

Χρειάστηκε να περάσουν μόλις τέσσερα λεπτά από το “χέρι του Θεού”, για να μπει το δεύτερο γκολ της συνάντησης, το δεύτερο γκολ του Μαραντόνα, το γκολ εκείνο που θύμισε σε όλους ποιος ήταν ο κορυφαίος παίκτης στον κόσμο, ποιος ήταν ο πραγματικός και μοναδικός Θεός του ποδοσφαίρου. Ήταν ο Κουσιούφο εκείνος που σταμάτησε μια αγγλική επίθεση και πάσαρε στον Ενρίκε. Εκείνος έδωσε τη μπάλα στον Μαραντόνα, ο οποίος βρισκόταν λίγα μέτρα πίσω από τη σέντρα. Το χρονόμετρο του γηπέδου έδειχνε 54:04, τη στιγμή που ο Ντιέγο πήρε τη μπάλα στα πόδια του. Δώδεκα δευτερόλεπτα μετά, στο 54:16, η μπάλα βρισκόταν στα δίχτυα του Σίλτον και αυτό που είχε συμβεί, θα κέρδιζε για πάντα την κορυφή στην ποδοσφαιρική αιωνιότητα.

Τι είχε συμβεί; Ο Μαραντόνα μόλις πήρε τη μπάλα, απέφυγε με μια μαγική κίνηση τους Μπίρντσλι και Ριντ. “Πήγα κατά πάνω του, αλλά εκείνος έκανε τη χαρακτηριστική στροφή γύρω από τον εαυτό του, που του έδωσε πλεονέκτημα ενός μέτρου. Πάτησε τη μπάλα και έκανε μισή στροφή. Η κίνηση έγινε με εντυπωσιακή ισορροπία και ποιότητα. Ήταν γρήγορος, παραήταν γρήγορος για μένα, που δεν ήμουν σπρίντερ και εκτός αυτού, έπαιζα με πρόβλημα στον ένα αστράγαλο”, τα λόγια του Πίτερ Ριντ. Αμέσως μετά, ο Ντιέγο πήρε κατεύθυνση προς την αντίπαλη περιοχή, αποφεύγοντας τον Μπούτσερ. “Ήμουν πιο εκνευρισμένος με το δεύτερο γκολ, για τον τρόπο με τον οποίο με νίκησε. Νίκησε τους υπόλοιπους συμπαίκτες μου μόνο μια φορά, αλλά εμένα έμοιαζε να με έχει νικήσει δυο φορές”, τα λόγια του Τέρι Μπούτσερ.

Αφήνοντας πίσω του τον Μπούτσερ, επόμενο “θύμα”, πριν μπει στην περιοχή, ήταν ο Φένγουικ. “Ήδη είχα μια κάρτα από το πρώτο ημίχρονο. Του είχα κάνει αρκετά φάουλ και εκείνη τη στιγμή, ως ο τελευταίος αμυντικός, ρισκάριζα την αποβολή μου. Κάτω από άλλες συνθήκες θα τον είχα γκρεμίσει. Αλλά έπρεπε να αποφασίσω σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο. Και όσο δίσταζα, εκείνος μπήκε στην περιοχή και σκοράρισε”, τα λόγια του Τέρι Φένγουικ. Μπαίνοντας ο Μαραντόνα στην περιοχή, ο Σίλτον βγήκε για να του κλείσει το οπτικό πεδίο, ο Ντιέγο τον ντριμπλάρισε από δεξιά και πλάσαρε τη μπάλα στα δίχτυα, τη στιγμή που ο Μπούτσερ με τάκλιν απελπισίας προσπάθησε να του πάρει τη μπάλα.

“Ο Μαραντόνα είχε τη μπάλα και ένιωθε την αναπνοή του Μπούτσερ στο σβέρκο του. Το 99% των παικτών που θα βρίσκονταν σε αυτή τη θέση, θα επέλεγαν να σουτάρουν προς την εστία. Αυτό περίμενα κι εγώ και ήμουν έτοιμος, αλλά ο Μαραντόνα σούταρε τη στιγμή που ο Μπούτσερ του έκανε πέναλτι. Εκτινάχτηκα, αλλά το έκανα ένα κλάσμα του δευτερολέπτου πιο αργά. Βρέθηκα πολύ κοντά στο να αγγίξω τη μπάλα, αλλά δεν μπόρεσα και μπήκε γκολ. Και τότε έγινε έκρηξη στο γήπεδο”, τα λόγια του Πίτερ Σίλτον. Και περνάμε στον πρωταγωνιστή: “Είχα σκοπό να πασάρω στον Βαλντάνο, αλλά όταν μπήκα στην περιοχή, με περικύκλωσαν και δεν είχα χώρο. Οπότε έπρεπε να συνεχίσω και να τελειώσω μόνος μου τη φάση”, τα λόγια του Μαραντόνα.

ΤΟ “ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟ ΒΑΡΕΛΑΚΙ” ΤΟΥ ΒΙΚΤΟΡ ΟΥΓΟ ΜΟΡΑΛΕΣ

* Βίντεο: Η περιγραφή του Βίκτορ Ούγο Μοράλες στο “γκολ του αιώνα” του Ντιέγο Μαραντόνα.

Ο Ντιέγο, μετά από χρόνια, αναγνώρισε δημόσια το fair play των Άγγλων, λέγοντας: “Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να πετύχω αυτό το γκολ εναντίον οποιασδήποτε άλλης ομάδας, γιατί όλοι οι αντίπαλοι συνήθιζαν να μου κάνουν σκληρά φάουλ και να με γκρεμίζουν στο χορτάρι. Οι Άγγλοι είναι πιθανότατα οι πιο ευγενείς στον κόσμο”. Εκείνο το γκολ του Μαραντόνα είναι γνωστό ως “το γκολ του αιώνα”, μετά την επιλογή του ως το κορυφαίο στην ιστορία των Μουντιάλ, σε μια ψηφοφορία της FIFA (ψήφισαν περισσότεροι από 340.000 φίλαθλοι). Ακόμα πιο γνωστή όμως είναι η θρυλική περιγραφή του γκολ στο Radio Argentina από τον Ουρουγουανό δημοσιογράφο, σχολιαστή και συγγραφέα, Βίκτορ Ούγο Μοράλες.

“Ο Ντιέγο παίρνει τη μπάλα, την έχει ο Μαραντόνα, τον μαρκάρουν δυο, πατάει τη μπάλα ο Μαραντόνα, ξεκινάει από τα δεξιά η ιδιοφυΐα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, αφήνει τους πάντες πεσμένους πίσω του και ετοιμάζεται να δώσει στον Μπουρουτσάγα…πάντα ο Μαραντόνα! Ιδιοφυΐα! Ιδιοφυΐα! Ιδυοφυΐα! Τα-τα-τα-τα-τα-τα-τα-τα…Γκοοοοοολ! Γκοοοοοολ! Θέλω να κλάψω! Θεέ μου, ζήτω το ποδόσφαιρο! Γκολάαααραααα! Ντιέγοοοοο! Μαραντόνα! Κλαίω από χαρά, συγχωρήστε με…ο Μαραντόνα σε μια κούρσα αξέχαστη, στην κορυφαία ενέργεια όλων των εποχών! Διαστημικό βαρελάκι…Από ποιον πλανήτη ήρθες για να αφήσεις στο δρόμο σου τόσους Άγγλους, για να είναι μια χώρα ενωμένη σαν σφιγμένη γροθιά φωνάζοντας για την Αργεντινή; Αργεντινή 2, Αγγλία 0. Ντιεγκόλ, Ντιεγκόλ, Ντιέγο Αρμάντο Μαραντόνα…Ευχαριστώ Θεέ μου, για το ποδόσφαιρο, για τον Μαραντόνα, για αυτά τα δάκρυα, για αυτό το Αργεντινή 2 Αγγλία 0!”

Αυτός ήταν ο επικός μονόλογος του Μοράλες που πέρασε στην ιστορία και ταυτίστηκε εδώ και 35 χρόνια με το γκολ του αιώνα. Εδώ να πούμε ότι το “διαστημικό βαρελάκι” (“barrilete cósmico” στα ισπανικά) δεν ήταν ακριβώς “ανακάλυψη” του Μοράλες. Ο Μενότι χρησιμοποιούσε υποτιμητικά τη λέξη “βαρελάκι” για τον Μαραντόνα, επειδή ο Ντιέγο ήταν με το μέρος του Μπιλάρδο (ορκισμένου “εχθρού” του Μενότι). Ο Μοράλες, που θαύμαζε τόσο τον Μαραντόνα όσο και τον Μπιλάρδο, άρχισε να χρησιμοποιεί και ο ίδιος το “barrilete” στις περιγραφές του. Προσθέτοντας το “διαστημικό”, η έκφραση άλλαξε τελείως σημασία και έγινε μια από τις πιο χαρακτηριστικές εκφράσεις του Μοράλες στις ραδιοφωνικές του περιγραφές, όποτε αναφερόταν στον Ντιέγο.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Μετά την “ψυχρολουσία” του 2-0, η Αγγλία προσπάθησε να αντιδράσει, πήρε την κατοχή της μπάλας και κέρδισε μέτρα στο γήπεδο. Στο 69′ ο Ρόμπσον έκανε την πρώτη του αλλαγή, απέσυρε ένα χαφ, τον Ριντ και στη θέση του πέρασε έναν επιθετικό, τον Κρις Γουόντλ. Ένα λεπτό νωρίτερα, οι Άγγλοι είχαν μια καλή ευκαιρία με τον Χοντλ να εκτελεί απευθείας ένα φάουλ έξω από την περιοχή και τον Πουμπίδο να διώχνει δύσκολα σε κόρνερ με μια εντυπωσιακή εκτίναξη. Στο 74′ ακολούθησε η δεύτερη αλλαγή για τα “τρία λιοντάρια” (τότε επιτρέπονταν μόνο δυο αλλαγές σε κάθε ματς), με τον Μπαρνς να παίρνει τη θέση του Στίβεν, έχοντας την εντολή από τον Ρόμπσον, να τρέχει μόνο από αριστερά, να ξεπερνάει τον Τζιούστι και να βγάζει σέντρες στην περιοχή.

Ο Μπιλάρδο “απάντησε” αποσύροντας τον Μπουρουτσάγα για να βάλει στη θέση του τον Τάπια και να κρατήσει περισσότερο την μπάλα στο κέντρο. Στο 81′ ο Μπαρνς ξεπέρασε από τα αριστερά σαν σταματημένους τους Ενρίκε και Τζιούστι, έβγαλε σέντρα στη μικρή περιοχή και εκεί ο Λίνεκερ με κεφαλιά μείωσε σε 2-1. Αμέσως μετά το γκολ των Άγγλων, ο Μαραντόνα έκανε πάλι μια τρελή κούρσα, πάσαρε στον Τάπια, ο οποίος απέφυγε τους αμυντικούς και σούταρε δυνατά, όμως η μπάλα σταμάτησε στο δεξί δοκάρι του Σίλτον. Στο 88′ η Αγγλία είχε την πιο μεγάλη ευκαιρία για να ισοφαρίσει. Ο Μπαρνς ξεπέρασε πάλι εύκολα τον Ενρίκε στο σπριντ, σέντραρε, η μπάλα πέρασε πάνω από τον Πουμπίδο και κατευθύνθηκε στο δεύτερο δοκάρι, όπου μπροστά από τον Λίνεκερ, πρόλαβε να διώξει σε κόρνερ ο Ολαρτικοετσέα ακριβώς πάνω στη γραμμή της εστίας.

Ο Μπαρνς είχε κάνει άνω κάτω την άμυνα της Αργεντινής, ήταν ο παίκτης που άλλαξε τις ισορροπίες στην αναμέτρηση, όμως ο Μπιλάρδο δεν θέλησε να χρησιμοποιήσει τη δεύτερη αλλαγή του (είχε κάνει μόνο μια στο ματς) για να ενισχύσει το δεξί άκρο της άμυνας. “Μου το έλεγαν τα παιδιά, Κάρλος πρέπει να σταματήσεις τον Μπαρνς, κάνε αλλαγή γιατί αλλιώς θα χάσουμε. Αλλά είχα παραλύσει, δεν έκανα την αλλαγή του βλάκα. Θα το είχε δει ακόμα και ένας τυφλός. Σχεδόν θα χάναμε το Μουντιάλ από ένα δικό μου καπρίτσιο”, ήταν τα λόγια του Μπιλάρδο μετά το ματς. Τελικά όμως η Αργεντινή κράτησε και στο 45:57 της συνάντησης, ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη, που βρήκε την “αλμπισελέστε” στα ημιτελικά και την Αγγλία εκτός συνέχειας.

Στους “4”, οι Αργεντίνοι αντιμετώπισαν το Βέλγιο, το οποίο απέκλεισαν 2-0 με ισάριθμα γκολ του Μαραντόνα, ένα μετά από υπέροχη ασίστ του Μπουρουτσάγα και πλασέ του Ντιέγο και το άλλο, μετά από ένα ακόμη σλάλομ του “πελούσα” που ξεπέρασε τρεις Βέλγους και νίκησε τον Ζαν Μαρί Πφαφ. Στον τελικό, η “αλμπισελέστε” νίκησε 3-2 τη Δυτική Γερμανία, με τους Μπράουν (23′) και Βαλντάνο (55′) να δίνουν προβάδισμα στην Αργεντινή, τους Ρουμενίγκε (74′) και Φέλερ (80′) να ισοφαρίζουν και τον Μαραντόνα να βγάζει τη μαγική ασίστ του στο 83′ στον Μπουρουτσάγα, για το 3-2. Η Αργεντινή, οκτώ χρόνια μετά τον θρίαμβο των Μενότι, Κέμπες και Πασαρέλα, ήταν ξανά παγκόσμια πρωταθλήτρια, με τον Θεό του ποδοσφαίρου να ανεβαίνει στον θρόνο του.

Ο Μαραντόνα ανακηρύχθηκε κορυφαίος παίκτης της διοργάνωσης και βραβεύτηκε με τη “FIFA World Cup Golden Ball”, ενώ ο Γκάρι Λίνεκερ βγήκε πρώτος σκόρερ με έξι γκολ (ένα περισσότερο από τον Ντιέγο) και του απονεμήθηκε το “Χρυσό Παπούτσι” του τουρνουά. Η αντιπαλότητα ανάμεσα στην Αργεντινή και την Αγγλία παραμένει “ζωντανή” μέχρι σήμερα, ενώ οι δυο ομάδες ξαναβρέθηκαν αντιμέτωπες δυο φορές ακόμα σε Μουντιάλ μετά το 1986. Την πρώτη, το 1998, στη φάση των “16”, έλυσαν τις διαφορές τους στη διαδικασία των πέναλτι, αφού είχαν έρθει ισόπαλες 2-2 (Μπατιστούτα, Σανέτι & Σίρερ, Όουεν). Ο Κρέσπο αστόχησε για την “αλμπισελέστε”, αλλά οι Άγγλοι έχασαν δυο, με τον Ινς και τον Μπάτι, γνωρίζοντας και πάλι τον αποκλεισμό.

Τη δεύτερη, το 2002, κληρώθηκαν στον ίδιο όμιλο και έπαιξαν στη δεύτερη αγωνιστική, με το αποτέλεσμα να κρίνεται από ένα γκολ που σημείωσε με πέναλτι ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, ο οποίος παρεμπιπτόντως, στο ματς του 1998 είχε αποβληθεί. Η Αγγλία προκρίθηκε στα νοκ-άουτ μαζί με τη Σουηδία, ενώ η Αργεντινή έμεινε τρίτη και αποκλείστηκε από τη συνέχεια της διοργάνωσης. Κλείνοντας αυτό το κείμενο, να πούμε ότι στις 17 Αυγούστου του 2015, ο Μαραντόνα επισκέφτηκε τον Αλί Μπιν Νάσερ, στο σπίτι του στην Τυνησία και του χάρισε μια υπογεγραμμένη φανέλα του, ενώ στους δημοσιογράφους που είχαν καλύψει το γεγονός, είχε χαρακτηρίσει τον διαιτητή του ματς με την Αγγλία το 1986, ως “αιώνιο φίλο του”!

* Βίντεο: Αργεντινή – Αγγλία 2-1, ολόκληρος ο αγώνας. Το “χέρι του Θεού” στο 57:50, το “γκολ του αιώνα” στο 1:01:38 και το γκολ του Λίνεκερ στο 1:28:04.