ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΦΗΒΟΙ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΦΟΡΕΣΟΥΝ ΜΠΟΥΦΑΝ ΣΤΟ ΚΡΥΟ

Ένα από τα χόμπι μου, είναι να ρωτώ φίλους για τα θέματα που τους απασχολούν. Διενεργώ θα έλεγες, μια μικρής κλίμακας μελέτη, ώστε να διαπιστώσω τι μπορεί να ενδιαφέρει έναν μέσο άνθρωπο, πέραν των προφανών.

Δεν το κάνω μόνο για τη χαρά του σπορ της συνειδητοποίησης του πού ζω, αλλά και για να καταλήξω σε θέματα που θα είχε ένα νόημα να αναζητήσω και να τα κάνω άρθρα.

Έτσι κατέληξα σε αυτό που θα διαβάσεις σήμερα: την πεισματική άρνηση των εφήβων και των νεαρών ενηλίκων να φορέσουν μπουφάν.

Στην πολυκατοικία μου ο 14χρονος Δημήτρης που μου είπε «βαριέμαι να το κουβαλάω» και ένας 19χρονος Σαράντος ότι «μάλλον περισσότερο γινόμαστε θύματα της μόδας. Όσων βλέπουμε να κάνουν στην Αμερική. Θυσιάζουμε κάποια πράγματα, για να είμαστε trendy».

Έγινα και αυτόπτης μάρτυρας ‘κόντρας’ νέων εφήβων για την αντοχή στο κρύο. Ο ένας φορούσε κοντομάνικο και κορόιδευε τον άλλον που (κατα)δέχθηκε να φορέσει μπουφάν, σε θερμοκρασία που ‘σήκωνε’ και μάλλινο και παλτό.

Α, επίσης στην συντριπτική πλειοψηφία τα φούτερ και τα T-shirts των εφήβων είναι μαύρα. Συνηθέστερα, φορούν και την κουκούλα. Για το στιλ, έτσι; Μην τυχόν και φαντάστηκες πως το κάνουν για να προστατεύσουν τον αυχένα και το κεφάλι από το κρύο.

Τι συμβαίνει με τη νεολαία;

Είναι θέμα στιλ; Κριτήριο ‘ανδρισμού’ ή ‘μαγκιάς’; Άνεσης, αφού δεν θέλουν να κουβαλούν κάτι που μπορούν να ξεχάσουν κάπου -και μετά ποιος ακούει τους γονείς τους; Ή κάτι που κάνουν όλοι, οπότε ουδείς θέλει να είναι διαφορετικός;

Επίσης, τι μπορεί να προκαλέσει στην υγεία η άρνηση να βάλουν οι νέοι μπουφάν σε χαμηλές θερμοκρασίες;

«ΖΑΚΕΤΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ»

Γενιές και γενιές μεγάλωσαν με τις Ελληνίδες μάνες στο κατόπι να τους λένε καθημερινά ‘ζακέτα να πάρεις’. Όχι μόνο στην εφηβεία, αλλά μέχρι την τρίτη ηλικία. Συνήθως συνοδευόταν με το ‘θα κρυώσεις’. Δηλαδή, με τον απόλυτο μύθο για τα κρυολογήματα.

Aς εμπεδώσουμε λοιπόν, πως ο κρύος καιρός δεν μας αρρωσταίνει.

Ασθένειες, όπως το κοινό κρυολόγημα προκαλούνται από ιούς και όχι από έκθεση σε χαμηλές θερμοκρασίες.

Ωστόσο, ο κρύος καιρός μπορεί να μας κάνει πιο επιρρεπείς σε ασθένειες, καθώς δεν υπάρχει υγρασία κι έτσι στεγνώνουν οι ρινικές οδοί και αυτό διευκολύνει την είσοδο των ιών στο σώμα μας.

Όσο πιο αδύναμο είναι το ανοσοποιητικό μας σύστημα, τόσο πιο δυνατή είναι η έκθεση και τόσο αυξάνεται η ‘ικανότητα’ ενός ιού να διεισδύσει.

Σε ακραία χαμηλές θερμοκρασίες, κινδυνεύουμε και από κρυοπαγήματα. Είναι το πάγωμα των ιστών, μια μορφή τραυματισμού του δέρματος που προκαλεί το έντονο κρύο στα ακάλυπτα μέρη του σώματος μας. Η αιτία είναι η μείωση της αιματικής ροής, λόγω του κρύου.

Στα συμπτώματα είναι ο ελαφρύς πόνος που γίνεται μούδιασμα, το δέρμα αποκτά κίτρινη ή γκρι απόχρωση, σε πιο προχωρημένο στάδιο υπάρχει απώλεια αισθητικότητας στο σημείο που έχει ‘χτυπηθεί και το δέρμα γίνεται σκληρό στην αφή.

Επίσης, κινδυνεύουμε με υποθερμία, κάτι που παθαίνουμε όταν η θερμοκρασία στον πυρήνα του σώματος (μετριέται στον ορθό ή τον οισοφάγο ή το τύμπανο του αυτιού) πέφτει κάτω των 36 βαθμών Κελσίου.

Όταν συμβαίνει αυτό, βασικά λειτουργικά όργανα δεν μπορούν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Κάτι που μπορεί να οδηγήσει έως και στο θάνατο.

Το ρίγος είναι η πρώτη ένδειξη πως δεν είναι κάποιος επαρκώς ντυμένος για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το ψύχος. Είναι η λειτουργία που επιστρατεύει το σώμα μας, για να αυξήσει τη θερμοκρασία του.

Αν το αγνοήσουμε, αρχίζουμε να ρισκάρουμε την υγεία μας.

ΟΙ ΝΕΟΙ ΔΕΝ ΚΡΥΩΝΟΥΝ ΟΠΩΣ ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ

Είναι πολυπαραγοντικός ο λόγος που δεν φορούν μπουφάν οι έφηβοι. Κατ’ αρχάς, μελέτες έχουν προτείνει πως τα παιδιά μπορεί να έχουν υψηλότερη θερμοκρασία σώματος από τους ενήλικες. Για αυτό και δεν κρυώνουν όσο οι ενήλικες.

Η επιστήμη ωστόσο, δεν έχει καταλήξει δεδομένα σε αυτό.

Σε άρθρο της Washington Post έχει αναφερθεί ότι «οι μεταβολικοί ρυθμοί για τα παιδιά μέχρι την εφηβεία τους είναι υψηλότεροι από εκείνους των περισσότερων ενηλίκων, όπως και τα επίπεδα δραστηριότητάς τους.

Αποτέλεσμα αυτού είναι ότι τα παιδιά τείνουν να παράγουν περισσότερη θερμότητα από ότι οι ενήλικες».

Σε έρευνα έχει αναφερθεί επίσης, πως παίζουν μια σειρά συναισθηματικών και βιολογικών παραγόντων στην απόφαση να αφήσουν το μπουφάν στο σπίτι.

Τα σώματα των παιδιών αλλάζουν και έτσι, μπορεί να νιώθουν κάπως άβολα με ένα ογκώδες μπουφάν, που τους δυσκολεύει στο ‘κουβάλημα’ και όταν το φορούν δυσκολεύει τις κινήσεις τους. Συν του ότι ‘ρίχνει’ και το στιλ, το οποίο αναδεικνύει ένα άνετο και χουχουλιάρικο φούτερ.

Και εν πάση περιπτώσει, τι θες να γίνει; Να φορέσουν το μπουφάν και να τους κοροϊδεύουν οι φίλοι τους πως είναι ακόμα μικροί, αλλιώς αν είχαν γίνει άνδρες, δεν θα το χρειάζονταν;

Υπάρχει και το στοιχείο της ανάπτυξης του εγκεφάλου στον προμετωπιαίο φλοιό, που ελέγχει την άσκηση κρίσης, τη λήψη αποφάσεων και τον μετριασμό ορισμένων κοινωνικών συμπεριφορών. Αυτή η περιοχή δεν αναπτύσσεται πλήρως μέχρι την ηλικία των 25 ετών.

Μετά, έχουμε το δεδομένο της αντιδραστικότητας που είναι σήμα κατατεθέν των εφήβων (όπως προσπαθούν να κατανοήσουν ποιοι είναι και τη θέση τους στον κόσμο).

Μαζί με εκείνο του ‘ανήκειν’ -που συνδυάζεται και με την κοινωνική πίεση: δεν θέλουν να είναι παράταιροι, κάτι που δυνητικά τους κάνει στόχους για bullying κι έτσι ακολουθούν το κοινό ρεύμα σε όλα.

Συμπεριλαμβανομένων των συναισθηματικών ειδών αντιδράσεων. Επικρατούν δηλαδή, οι συναισθηματικές ορμές της γνωστικής σκέψης.

«Οι αποφάσεις που παίρνουν οι έφηβοι δεν είναι βάση του τι φαίνεται γενικά σωστό, αλλά τι φαίνεται σε εκείνους σωστό, σε συνδυασμό με το ποιοι είναι ως ανεξάρτητα όντα» δήλωσε ο Kyle Ganson, ερευνητής των εφήβων στο University of Toronto, όπου είναι επίκουρος καθηγητής στο Factor-Inwentash Faculty of Social Work.

«Το να μην θέλουν οι έφηβοι να φορούν μπουφάν αφορά το ‘σχηματισμό ταυτότητας’, ένα είδος αυτοέκφρασης και ανακάλυψης, εντελώς μοναδικό στην εφηβική εμπειρία».

Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ «ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΜΠΟΥΦΑΝ»

Οι έφηβοι θέλουν να εκφράζουν τον εαυτό τους, την ταυτότητα τους και το πώς βλέπουν τον εαυτό τους, σε επίπεδο «εκτελεστικών πτυχών» του φύλου, της σεξουαλικότητας, του προσωπικού στιλ και πολλών ακόμα τομέων.

Στα πρώτα χρόνια της ζωής τους, τα παιδιά αναζητούν την ασφάλεια και την επιβεβαίωση στους γονείς τους. Στην εφηβεία, στρέφονται για αυτά προς τους συνομήλικους τους, ώστε να νιώσουν συνδεδεμένοι μαζί τους.

Η «επανάσταση του μπουφάν» είναι ένας από τους τρόπους που χρησιμοποιούν -ως πείραμα-, για να αποχωριστούν υγιώς από τους γονείς τους.

Στο μυαλό τους ‘μεταφράζεται’ ως «τσακώνομαι με τους γονείς μου γιατί προσπαθώ να γίνω αυτός που θέλω να είμαι».

ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΝΑ ΚΡΥΩΣΕΙ

Ο πιο ασφαλής τρόπος για να μάθεις πράγματα σε αυτήν τη ζωή, είναι να κάνεις μια επιλογή και να αναλάβεις τις συνέπειες. Ειδικοί λοιπόν, προτείνουν να σταματήσεις να λες στο παιδί σου να φορέσει μπουφάν. Άστο να πάρει την απόφαση και μαζί τις συνέπειες.

Εν προκειμένω, τις φυσικές συνέπειες.

Θυμήσου πώς λειτουργούσε το σύστημα, όταν ήσουν εσύ έφηβος/έφηβη και σου έλεγαν οι γονείς σου ‘κάνε αυτό’. Έκανες το αντίθετο. Τι σε κάνει να πιστεύεις πως ο έφηβος/η έφηβη που ‘χεις σπίτι θα αποτελέσει την εξαίρεση του παγκόσμιου και ιστορικού κανόνα;

Δεν θα απειληθεί η ζωή τους. Οπότε κάνε την καρδιά σου πέτρα και μη μιλάς.

Επίσης, κάνε έναν κόπο και μην πεις ‘στα έλεγα εγώ’ αν πάθει κρυοπάγημα και ‘πνίξε’ κάθε σχόλιο που θα προσπαθήσει να βγει από τα χείλη σου, εάν την επόμενη φορά που θα βγει έξω στο κρύο, πάρει μαζί του/της το μπουφάν.

Αυτά λέγονται ‘αυτογκόλ’. Δεν τα θέλουμε.

H Αllana Robinson, parenting coach, εκπαιδεύτρια προσχολικής ηλικίας και ειδικός ανάπτυξης για παιδιά με ειδικές ανάγκες, ιδιοκτήτρια ιστοσελίδας με συμβουλές για γονείς, εξηγεί πως «εσύ έχεις την υποχρέωση να δώσεις στο παιδί τα εργαλεία και τις εμπειρίες που χρειάζεται, ώστε να μάθει να παίρνει καλές αποφάσεις, βασισμένες στις πληροφορίες στις οποίες έχουν πρόσβαση. Έτσι θα γίνει ανεξάρτητος άνθρωπος».

Εκτός και αν δεν το θες αυτό. Τότε δεδομένα είναι ολόδικο σου το πρόβλημα -και ‘παίρνεις’ στο λαιμό σου το παιδί σου.