Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΩΝ 59” ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ

Σε 59” (59 δευτερόλεπτα) μπορείς να αλλάξεις τη ζωή σου. Για την ακρίβεια, μπορείς να αδειάσεις το μυαλό σου, να το ξεκουράσεις και μαζί να αποφορτίσεις όλο το σύστημα που καταπιέζεται από τα άγχη των «πρέπει». Των κανονικών. Όχι των κοινωνικών.

Σε διάστημα μικρότερο του ενός λεπτού μπορείς να κατακτήσεις την αλλαγή που θα σε βοηθήσει να υλοποιήσεις τους στόχους και τις φιλοδοξίες σου, να βελτιώσεις τη μνήμη, τη διάθεση, την αναβλητικότητα, το πόσο αρεστοί είμαστε και την ανθεκτικότητα στις σχέσεις σου.

Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει ο καθηγητής ψυχολογίας Richard Wiseman (ο μόνος καθηγητής Δημόσιας Κατανόησης της Ψυχολογίας στη Μεγάλη Βρετανία) στο βιβλίο του με τίτλο «59 Seconds».

Θα δώσουμε τα SOS σε αυτό το κείμενο, με τη βοήθεια βίντεο , που αναφέρει μεθόδους που υποστηρίζει η επιστήμη και αποδεδειγμένα αποτελεσματικές τεχνικές. Στα στοιχεία που αναφέρονται ανήκουν κάποια από μελέτη του Harvard για τη Διαμόρφωση Συνηθειών, από την έρευνα νευρωνικών οδών του University of London και από την ανάλυση δεδομένων εφαρμογής παραγωγικότητας.

Σε λίγα λεπτά, θα μπορείς να “αναπρογραμματίσεις” τον εγκέφαλο σου, ώστε να νικήσει τα δυο μεγαλύτερα εμπόδια που σε κρατούν “κολλημένο/κολλημένη” στο ίδιο σημείο.

#1 Το πρόβλημα της υπερφόρτωσης πληροφοριών

Ήταν γνωστό πως καθημερινά “βομβαρδιζόμαστε” με 34 Gigabytes πληροφοριών. Αντιστοιχούν στο να παρακολουθούμε περιεχόμενο 174 εφημερίδων. Νεότερη μελέτη έδειξε ότι καταναλώνουμε 82 ώρες πληροφοριών κάθε εβδομάδα.

Το 80% των ωρών της ημέρας καταναλώνουμε πληροφορίες, ποσοστό που το ‘80 ήταν στο 40%. Εν τω μεταξύ, ενώ κανείς δεν δουλεύει 80 ώρες την εβδομάδα, υποχρεώνουμε τον εγκέφαλο μας να το κάνει.

Κι επειδή είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που φτάσαμε να λαμβάνουμε συνεχώς πληροφορίες, ο εγκέφαλος μας δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί αυτήν την συνθήκη. Έτσι, δοκιμάζεται ποικιλοτρόπως.

«Γεμίζουμε» τον εγκέφαλο μας στο βαθμό που δεν μπορούμε να σκεφτούμε καθαρά (συμβαίνει όταν αισθανόμαστε να βαριόμαστε να κάνουμε κάτι που πρέπει να κάνουμε) και συχνά τον οδηγούμε σε παράλυση απόφασης και αδράνεια -συνέπειες που σύμφωνα με εργασίες έχει η υπερφόρτωση, η οποία εν πολλοίς, καταστρέφει τον εγκέφαλο.

Έχει καταστεί σαφές πως είναι πολύ δύσκολο να σκεφτούμε νέες ιδέες, όταν ο εγκέφαλος μας δεν έχει χρόνο να σκεφτεί. Στην πραγματικότητα, δεν έχουμε σταματήσει να είμαστε δημιουργικοί. Αυτό που έχουμε σταματήσει να κάνουμε, είναι να δίνουμε στον εγκέφαλο μας χρόνο να γίνει δημιουργικός, να διαχειριστεί όλες τις ιδέες του υποσυνείδητου.

Γινόμαστε η πιο δημιουργική εκδοχή του εαυτού μας, όταν δεν λαμβάνουμε νέες πληροφορίες -για παράδειγμα, όταν κάνουμε ντους όπου δεν υπάρχουν αντιπερισπασμοί.

Γενικότερα, έχουμε ξεχάσει πώς είναι να κάνουμε ένα πράγμα τη φορά.

«Σκεφτείτε πόσες φορές θέλατε να αρχίσετε κάτι νέο, αλλά νιώθατε παράλυτοι από όλες τις αντικρουόμενες συμβουλές» εξηγεί ο εμπνευστής του κανόνα των 59’’, που όπως λέει εξαφανίζει αυτό το χάος, καθώς επικεντρωνόμαστε σε ένα πολύ μικρό διαχειρίσιμο κομμάτι χρόνου.

Έρευνες δείχνουν πως ο εγκέφαλος μας μπορεί να διατηρήσει στο πικ την συγκέντρωση του για 90’’, πριν αρχίσει να «χάνεται» η προσοχή. Κρατώντας τις ενέργειες μας σε χρονικό διάστημα μικρότερο των 59 δευτερολέπτων, μένουμε στο γλυκό σημείο της μάξιμουμ αποτελεσματικότητας».

Ακολουθεί σχετικό παράδειγμα.

Διάλεξε μια συγκεκριμένη ενέργεια. Για παράδειγμα, να πιεις νερό ή να κάνεις διατάσεις. Βάλε χρονόμετρο για 59’’ και εστίασε απόλυτα σε αυτό το ένα πράγμα για αυτό το διάστημα -χωρίς multitasking ή αντιπερισπασμούς. Προσπάθησε να μείνεις συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνεις και να διώχνεις ό,τι παρεμβάλλεται.

Στην αρχή θα δυσκολευτείς. Με δουλειά, θα καταφέρεις να αδειάσεις το μυαλό σου και να αφοσιωθεί σε αυτό το ένα πράγμα για 59’’.

Κοντολογίς, η υπερφόρτωση πληροφοριών μπορεί να “νικηθεί” με συγκέντρωση διάρκειας 59’’ σε ένα πράγμα.

Πάμε στο επόμενο πρόβλημα.

#2 Η νοοτροπία «όλα ή τίποτα»

Μελέτες δείχνουν πως το 92% των ανθρώπων αποτυγχάνουν στους στόχους τους, γιατί προσπαθούν να επιτύχουν πολλές αλλαγές ταυτόχρονα. Πιστεύουν ότι χρειάζονται ώρες αφοσίωσης όπως και να είναι στο πικ της από την αρχή.

Tι κάνει το υπόλοιπο 8%;

Aναγνωρίζει πως ένας στόχος έχει πολλά βήματα και κάνε ένα τη φορά. «Σπάει» έναν μεγάλο στόχο σε μικρά, πιο υλοποιήσιμα, κομμάτια, με συγκεκριμένα και διαχειρίσιμα deadlines.

Eπίσης, οι βραχυπρόθεσμοι στόχοι προωθούν την επίτευξη μακροπρόθεσμων στόχων. Όλα έχουν μια σειρά, μια λογική. Πριν αρχίσουν οτιδήποτε, αποφασίζουν αν μπορούν να κάνουν τη δέσμευση και να φτάσουν στο τέλος της διαδρομής, ό,τι εμπόδιο και αν εμφανιστεί μπροστά τους.

Σύμφωνα με τους οπαδούς του κανόνα των 59’’, όταν τον επιστρατεύουμε απομακρύνουμε την πίεση της τελειότητας. Το εντυπωσιακό είναι ότι, όπως δείχνουν δεδομένα εφαρμογών παρακολούθησης συνηθειών, οι άνθρωποι που αρχίζουν με πολύ χρονικά περιορισμένες δεσμεύσεις έχουν 71% περισσότερες πιθανότητες να διατηρήσουν αυτήν τη συνήθεια μακροπρόθεσμα.

Πώς συμβαίνει αυτό;

Ο εγκέφαλος μας δεν έχει χρόνο να προβάλει αντιστάσεις, η επιτυχία είναι πρακτικά εγγυημένη, ενώ «χτίζουμε» αυτοπεποίθηση μέσω των συνεπών νικών.

Σιγά σιγά η νοοτροπία «όλα ή τίποτα» καταρρέει όταν αρχίζουμε με μικρούς στόχους και η επιτυχία έρχεται με το να κάνουμε μικρά και εφικτά πράγματα.

H κύρια δύναμη του κανόνα των 59’’

Ο κανόνας των 59’’ δεν αφορά μόνο το να ολοκληρώνουμε τις δουλειές μας. Το κύριο όφελος είναι πως αποδεικνύουμε στον εαυτό μας ότι η αλλαγή είναι πιθανή. Αρκούν μικρές πράξεις για να δημιουργηθούν νευρολογικές οδοί που διαρκούν, σε μόλις 21 ημέρες -διάστημα που μελέτες αναφέρουν πως αρκεί για να αποκτήσουμε ή να διαγράψουμε μια συνήθεια.

O Wiseman πρότεινε απλά πράγματα, όπως το να γράψουμε τρία πράγματα για τα οποία είμαστε ευγνώμονες κάθε εβδομάδα ή μικρές και γρήγορες πράξεις καλοσύνης ή να αποφύγουμε να καταπιέσουμε αρνητικές σκέψεις και να τις γράψουμε σε ένα χαρτί.

Επίσης, για τους εργασιακούς χώρους συστήνει όταν κάνουμε κριτική, να τη μετριάζουμε με τη χρήση του «αλλά» που θα ακολουθείτε από κάτι θετικό, να προσφέρουμε αυθεντικούς επαίνους, να παραδεχόμαστε τα ελαττώματα μας και να είμαστε αυθεντικοί.

Η, κατ εμέ, πιο ενδιαφέρουσα πρόταση που είχε να κάνει ο Wiseman είναι η εξής:

«Φανταστείτε τι θα θέλατε να πουν στην κηδεία σας, ώστε να διευκρινίσετε τις μακροπρόθεσμες προτεραιότητες και να καθοδηγήσετε τις αποφάσεις».