ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΓΙΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΙΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ

Mε το χέρι στην καρδιά (αριστερά): θυμάσαι ποτέ τις διακοπές να ήταν για όλους; Ακόμα και τις εποχές του κοινώς λεγόμενου «παλιού, Ορθόδοξου ΠΑΣΟΚ», όταν υπήρχαν λεφτά για όλους -και αν δεν υπήρχαν υπήρχαν διακοποδάνεια- υπήρχε ένα όριο σε ό,τι μπορούσε να κάνει ο καθένας.

Παρεμπιπτόντως, τότε τα αεροπορικά ταξίδια ήταν για λίγους. Αλλά θα μου πεις, πήγαινες άνετα σε ένα νησί των Κυκλάδων. Τώρα πας όπου θες στον πλανήτη, πιο εύκολα από ό,τι πηγαίνεις στις Κυκλάδες. Ή μήπως όχι;

Ας δούμε τι ισχύει στην πράξη, αφού πρώτα βγάλουμε από τον σκελετό από την ντουλάπα: ναι, υπάρχει μια παράνοια σε υπερχρεώσεις, ωστόσο όσο κάποιοι είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι θέλουν (με την κυβέρνηση να σφυρίζει αδιάφορα) και τα νησιά γεμίζουν από μη Έλληνες, μην περιμένεις πως θα βελτιωθεί η κατάσταση.

Οπότε κάνε τις επιλογές σου.

Αν κρίνεις πως είναι προτιμότερο να μην πας κάπου, ώστε να διαφυλάξεις τη ψυχική σου υγεία όπως προσπαθείς να τακτοποιήσεις τις υποχρεώσεις σου, είναι ΟΚ. Καλά να είσαι και θα πας άλλη φορά. Φρόντισε να βρεις τρόπους να χαλαρώσεις και όλα θα πάνε καλά.

Δεν θα σε κακοχαρακτηρίσει κανείς. Αλλά και να το κάνει, τι έχει μεγαλύτερη σημασία; Εσύ ή τι θα πουν οι άλλοι;

Πώς έχεις στο μυαλό σου τις διακοπές;

Θα ήθελα να σκεφτείς τι εμπεριέχεται στον όρο ‘διακοπές’ για εσένα. Ποιο είναι το κατ’ αρχάς ζητούμενο από το μόνο τρόπο που σου επιτρέπει να ηρεμεί η ψυχή σου; Θες να κάνεις κάτι για να χαλαρώσεις σε αυτήν την μοναδική ευκαιρία που υπάρχει μέσα στο ετήσιο ημερολόγιο σου για να μην έχεις προγράμματα -να ξεχάσεις τη ρουτίνα;

Ή σε ενδιαφέρει περισσότερο να δείξεις πως πήγες κι έκανες ό,τι βλέπουν όλοι στο Instagram -και άρα ‘θεωρούνται’ must;

Τώρα που είπα Instagram, ήξερες πως είναι πια ένας από τους τρόπους που οι απανταχού ταξιδιώτες -και δη τους Μillennials και τους Zoomers (δηλαδή τα μέλη της Gen Z)- αποφασίζουν για τον προορισμό τους;

Πως υπάρχει για πολύ συγκεκριμένους λόγους oι Instagrammable διακοπές;

Αυτές στις οποίες είσαι ταξιδιώτης με εμπειρίες που αξίζουν το ποστάρισμα και όχι τουρίστας που απολαμβάνει κάθε ημέρα;

Μελέτη που έγινε προ επταετίας είχε ενημερώσει ότι το 70% αυτών που λατρεύουν τα ταξίδια, είναι οπαδοί των σχετικών hashtags (για παράδειγμα, #travel #beautifuldestinations #travelideas), στα οποία μοιράζονται τα δικά τους πλάνα.

Εν τω μεταξύ το 67% εξ αυτών, χρησιμοποιούν την πλατφόρμα για να πάρει ιδέες επί του επόμενου προορισμού.

Βέβαια, η άλλη όψη του νομίσματος είναι πως μέσω αυτής της οδού δημιουργούνται τεράστια ‘θέλω’ που δεν μπορούν να ικανοποιηθούν από πολλούς πρακτικά. Βλέπεις, στις διακοπές υπάρχει ‘δεν μπορώ’. Επίσης, υπάρχουν δεκάδες ψυχολόγοι να επιβεβαιώνουν την αύξηση της ζήτησης των υπηρεσιών τους που παρατηρείται κάθε Σεπτέμβρη.

Είναι ανθρώπων που για να μην πάθουν FOMO (Fear Of Missing Out), άπλωσαν τα πόδια τους πολύ πιο μακριά από το πάπλωμα τους και δημιούργησαν χρέη που δεν μπορούν να διαχειριστούν, με συνέπεια να τους ‘πνίγει’ το άγχος.

Πες μου ειλικρινά: έχεις λίγα άγχη που αποφασίζεις να προσθέσεις ένα ακόμα, με το να ξοδεύεις χρήματα που δεν έχεις -αποφεύγοντας να πληρώσεις υποχρεώσεις- για να ζήσεις ό,τι βλέπεις και έχεις στο μυαλό σου ως όνειρο;

Είναι αυτό το όνειρο;

Μήπως να επιστρέψεις στο λόγο που έκαναν φανταστικές τις διακοπές όταν ήσουν παιδί; Δηλαδή, τη θάλασσα, τον ήλιο και την ανεμελιά των ημερών που δεν είχαν υποχρεώσεις; Mόνο παρέες, θάλασσα, φαγητό, παιχνίδι και ξεκούραση;

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ

Αν με ρωτάς, η επίδραση του Instagram στην επιλογή ταξιδιωτικού προορισμού είναι ο λόγος του ‘μα καλά, πώς πας φέτος διακοπές;’, δεδομένου του πού έχει φτάσει η ακρίβεια σε όλα.

Μια πρόχειρη εξόρμηση στην Πάρο με έπεισε πως όλα μπορούν να γίνουν, αρκεί να μη δίνεις δεκάρα για τα likes, τα σχόλια και ό,τι άλλο συμβαίνει στα social media και να αφοσιωθείς στην πραγματική ζωή. Βέβαια, δεν σε βοηθά το γεγονός ότι όταν βλέπεις έναν ορυμαγδό posts από εμπειρίες φίλων, συγγενών και celebrities που ‘ακολουθείς’ από έναν προορισμό, αυτός σου φαίνεται πιο ελκυστικός. Δεν το λέω εγώ. Το λένε οι έρευνες.

Στο τέλος της ημέρας όμως, όλα είναι θέμα επιλογών.

Να εξηγηθώ.

Το καλοκαίρι είναι περίοδος ξεκούρασης από όταν είμαστε παιδιά. ‘Προγραμματιζόμαστε’ για να αντέχουμε έως τότε. Αν είμαστε αρκετά τυχεροί, έχουμε να πάμε κάπου (σε γιαγιάδες, παππούδες ή άλλους συγγενείς) στην περιφέρεια κι έτσι μαθαίνουμε από μικροί να μετράμε μπάνια και παγωτά -ενώ έχουμε και τι να γράψουμε στην έκθεση που μάλλον χωρίς αυτήν δεν μπορεί να αρχίσει μια σχολική χρονιά (ναι, το ‘τι έκανες το καλοκαίρι’).

Οι ακόμα πιο τυχεροί πηγαίνουν με τους γονείς τους σε διάφορους προορισμούς, όπως γνωρίζουν τον κόσμο.

Όσο μεγαλώνουμε αλλάζουν τα δεδομένα και μαζί οι επιλογές. Προσωπικά, από τις πρώτες διακοπές με φίλους (χωρίς γονείς) απέφευγα τα clubs και ό,τι άλλο έκανα κάθε ημέρα στην Αθήνα, αφού πάντα προείχε για εμένα η ηρεμία και η ξεκούραση.

Ως εργαζόμενοι ενήλικες εκπαιδευόμαστε και στο να επιλέγουμε εμείς τον προορισμό, διαδικασία που τα πρώτα χρόνια μου προκαλούσε τεράστιο πονοκέφαλο, με τις επιλογές να είναι άπειρες. Τότε δεν υπήρχε ακόμα οικονομικό θέμα. Μετά προέκυψε και έτσι κάπου στα 40 έζησα την εμπειρία του ‘δεν βγαίνω να πάω διακοπές’.

Long story short, αν είσαι πάνω από 25 και δεν έχεις εμπεδώσει πως δεν μπορείς να έχεις όσα βλέπεις ή/και θέλεις, τότε είναι χρήσιμο να προσαρμοστείς το συντομότερο, για να γλιτώσεις τόνους άγχους και περαιτέρω προβλημάτων.

Τι κάνεις; Τα βρίσκεις στη μέση.

Ποια είναι η μέση;

Αυτό που και θες και μπορείς να έχεις, όταν θέτεις ως προτεραιότητα εσένα και την υγεία σου (ψυχική και σωματική).

Τι έχεις ανάγκη; Να αλλάξεις παραστάσεις και να χαλαρώσεις.

Ιδού πώς θα το κάνεις. Στο Νο1 της λίστας είναι να αποφύγεις ό,τι είναι της μόδας για αυτήν τη σεζόν. Όπως λέει η Βίκη Βαμιεδάκη, όλος ο αμερικανικός ταξιδιωτικός Τύπος ανακάλυψε από πέρυσι τις Κυκλάδες που δεν είναι η Μύκονος και η Σαντορίνη. Έτσι και φέτος είναι ψηλά στις προτιμήσεις όλου του κόσμου η Μήλος, η Πάρος και η Νάξος, όπως όποιο μικρό νησί του συμπλέγματος (Σίκινος, Δονούσα, Σχοινούσα κ.α.).

Βέβαια, όπου και αν πας, αφού ξεπεράσεις τη δοκιμασία που θα σου προσφέρει η τιμή των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων (μεταξύ μας και πριν χρόνια ακριβά ήταν τα εισιτήρια -άντε 20 ευρώ φθηνότερα-, αλλά δεν δείχναμε να μας ενοχλεί), μπορείς να βρεις ό,τι τραβά η όρεξη σου, σε ‘ανθρώπινες’ τιμές. Αρκεί να πας αντίθετα από τη μεριά που πάνε όλοι οι άλλοι -και να εμπιστεύεσαι τους ντόπιους. Εξυπακούεται πως στα μεγαλύτερα νησιά, έχεις και περισσότερες επιλογές όπως ψάχνεις κατάλυμα -γεγονός που θα σε βοηθήσει να αποφύγεις κι αυτές τις συγκινήσεις.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ VALUE FOR MONEY

Tα καράβια για τις Κυκλάδες δεν έχουν την παραμικρή σχέση με το value for money. Σε δυο μπήκα, σε ένα δεν λειτουργούσαν όλες οι τουαλέτες και σε κανένα δεν τιμήθηκαν τα βασικά της υγιεινής στους χώρους.

Έχεις εναλλακτική; Προτίμησε την. Διαφορετικά, δέξου την πραγματικότητα που προκύπτει από βασικά δεδομένα που αφορούν την κυβέρνηση.

Δεν θες να δώσεις 260 ευρώ για allez retour στην Πάρο όπου πας μόνος/μόνη με τον σκύλο σου (άρα πληρώνεις κατάστρωμα) και το αυτοκίνητο (γιατί κάπως πρέπει να μεταφέρεις τον σκύλο σου) και προτιμάς να πας με τα ίδια χρήματα τριήμερο στην Μάλτα ή τη Ρώμη;

Καλά να περάσεις.

Διαφορετικά, ‘βγάλε’ την κάρτα που έχει η εταιρεία που σε πάει στις Κυκλάδες και δίνει έκπτωση σε εισιτήρια και τσέκαρε τακτικά τις προσφορές που κάνουν εταιρείες κινητής τηλεφωνίας για 1+1 εισιτήρια.

Μετά κάνε ασκήσεις υπομονής για να μην χαλάσεις τη διάθεση σου, όταν στο καράβι θα σου ζητήσουν να αφήσεις το αυτοκίνητο κολλητά με το μπροστινό και τα διπλανά, τόσο που δεν θα μπορείς να βγάλεις το παιδί ή το σκυλί από το πίσω κάθισμα. Παρ’ ότι έχεις δώσει 80 ευρώ για αυτήν τη θέση, για ένα αυτοκίνητο πόλης.

Έχε πρόχειρο πάντα πως δεν μπορείς να διδάξεις σεβασμό σε κανέναν. Πολύ περισσότερο σε όποιον έχει μάθει να κάνει ό,τι θέλει. Διαφορετικά, μεταξύ άλλων θα τακτοποιούσε και τα της υγιεινής στους χώρους του πλοίου -του οποίου οι επιβάτες απειλούνται παντού με πλήθος μολύνσεων.

Συνεχίζουμε.

ΠΩΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ

Για να κάνεις διακοπές, χωρίς περιττά άγχη, βοηθά να μην ‘πετάς’ τα λεφτά σου. Για παράδειγμα, αν πάρεις αυτοκίνητο στο νησί, τακτοποιείς τα των καυσίμων από τη ‘βάση’ σου, όπου βεβαίως επίσης σε ‘τακτοποιούν’, αλλά όχι όσο το κάνουν στα νησιά.

Επίσης, ξέρεις καλύτερα από το να αγοράζεις καφέδες ή σνακ από μέρη που πάρει καφέ και σνακ για το καράβι -ώστε να μην πληρώσεις ακριβά προϊόντα που διατίθενται σε αυτό, με την ποιότητα να μη δικαιολογεί στο ελάχιστο την τιμή.

Είπαμε: δεν μπορείς να διδάξεις σε κανέναν πώς να σέβεται. Σεβάσου λοιπόν, εσύ τον εαυτό σου και μην υποκύψεις στις προκλήσεις.

Ένα άλλο tip είναι να επιλέγεις μήνες που δεν πάει διακοπές -κυριολεκτικά- όλος ο κόσμος.

Για να σε βοηθήσω, είναι ο Ιούνιος (όσο πιο νωρίς τόσο καλύτερα) και ο Σεπτέμβριος (αφότου ‘ανοίξουν’ τα σχολεία). Οι τιμές των καταλυμάτων είναι καλύτερες από ό,τι στη high season, συν του ότι δεν γίνεται ο κακός χαμός όπου πας -εκτός και αν θες κακό χαμό, τον οποίον προφανώς και θα πληρώσεις παραπάνω.

Κάπως έτσι, έμεινα σε μέρος της Πάρου που δεν θα σου αποκαλύψω γιατί δεν θέλω να ‘τιγκάρει’ από Έλληνες που προτιμούν πιο δημοφιλείς περιοχές -που ‘δίνουν’ πιο διασκεδαστικά stories- για επτά βράδια, με χρήματα που στη high season καλύπτουν 5. Εν τω μεταξύ, επειδή το έψαξα η συγκεκριμένη επιχειρηματίας έχει κάνει sold out για τις hot περιόδους εδώ και μήνες.

Πατάς λοιπόν, το πόδι σου στο νησί. Θέλω να έχεις εμπεδώσει -ώστε να μην ταράζεσαι- πως οι τιμές που θα δεις στα πάντα, είναι τουλάχιστον Αθήνας. Και πάλι έχεις δυο επιλογές: θες να τρως καλά και υγιεινά ή likes σε posts επισκέψεων στα πλέον δημοφιλή μέρη;

Αν επιλέγεις το 1, ακολούθησε τους ντόπιους. Έχουν τα καλύτερα μέρη, με τα πιο γευστικά πιάτα που παράλληλα είναι και οικονομικά. Προφανώς και θα υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος, με γκουρμέ φαγητό και δημιουργίες του Matsuhisa. Θες να πας εκεί; Και πάλι, καλά να περάσεις.

Σε γενικές γραμμές, αν έχεις περιορισμένο μπάτζετ θα φας, δίνοντας χρήματα που θα έδινες και στην Αθήνα. Kάτι ανάλογο συμβαίνει και με τα ποτά. Ναι, θα δεις πολλά cocktails να κοστίζουν 15 ευρώ. Μπορείς να προτιμήσεις άλλες τοποθεσίες, με φθηνότερα.

Και κάπως έτσι, φτάνουμε στις παραλίες.

ΜΕ 185 ΕΥΡΩ ΕΧΕΙΣ «ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ» ΜΕ ΞΑΠΛΩΣΤΡΕΣ ΚΑΙ ΟΜΠΡΕΛΕΣ

Μετά το κίνημα με τις ξαπλώστρες που έδωσε πέρυσι τον αγώνα του, σε όλες τις παραλίες υπάρχουν πια ελεύθερα σημεία όπου μπορείς να πας με τον δικό σου εξοπλισμό. Για παράδειγμα, θα βρεις πολλά στη Χρυσή Ακτή που τη λες και κάπως μεγάλη, όπως τη λες και… αεράτη αφού πάντα φυσάει (εξ ου και την προτιμούν οι σέρφερ).

Εξυπακούεται πως θα βρεις και σετ με δυο ξαπλώστρες και ομπρέλα, σε τιμές από 30 έως 60 ευρώ. Ακόμα δεν έχω χωνέψει τη μεγαλύτερη τιμή της πρώτης σειράς, λες και είμαι στη δεκαετία του 2000 και πάνω στα μπουζούκια πρώτο τραπέζι πίστα.

Εν πάση περιπτώσει, είπα πως δεν θα χάσω τσάμπα την ενέργεια μου, οπότε προχωρώ. Έμαθα πως σε άλλες περιοχές του νησιού, υπήρχε σετ σε παραλία για τιμή μεγαλύτερη των 100 ευρώ. Αν μπορείς και θέλεις να τα δώσεις, δικαίωμα σου. Με 85 παραπάνω αγοράζεις δυο σπαστές πτυσσόμενες ξαπλώστρες-καρέκλες (30 έκαστη), μια καλή ομπρέλα θαλάσσης (50 ευρώ), σκηνή παραλίας (50 ευρώ) και φορητό ψυγειάκι (25 ευρώ).

Σου είπα: όλα είναι θέμα επιλογών.

Πού θα περνάς τις περισσότερες ώρες της ημέρας σου; Στην παραλία.

Γιατί λοιπόν, να μην κάνεις μια επένδυση σε πράγματα που θα χρησιμοποιήσεις και του χρόνου και σε δυο χρόνια -γερός/γερή να είσαι.

Παντού μπορείς να καταναλώνεις πράγματα που έχεις πάρει μαζί σου. Εννοώ δεν θα εμφανιστεί κάποιος να σου πει πως απαγορεύεται και ότι πρέπει να τρως και να πίνεις ό,τι διαθέτει η κάθε επιχείρηση, όπως συμβαίνει σε διάφορα σημεία της Αττικής.

Αντί επιλόγου

Όλα τα παραπάνω αφορούν ανθρώπους που ταξιδεύουν μόνοι ή με σύντροφο, αλλά και οικογένειες που εάν ξεπεράσουν τον βασικό σκόπελο των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων (για τη Νάξο τετραμελής οικογένεια θέλει ποσό κοντά στα 800 ευρώ), στο νησί θα βρουν τις άκρες τους.

Ακόμα και αν αυτό σημαίνει τακτικές επισκέψεις σε σούπερ μάρκετ -αν και πρέπει να θυμόμαστε πάντα πως πρέπει να ξεκουράζεται και η φουκαριάρα η μάνα, έτσι;

Οι Κυκλάδες (πέραν της Μυκόνου και της Σαντορίνης -είναι ειδικό θέμα το πού πετούν τα σκουπίδια τους αυτά τα νησιά), όπως υποθέτω και κάθε άλλο μέρος της Ελλάδας -και του εξωτερικού- είναι για όλους όσοι έχουν ως ζητούμενο την ξεκούραση στις διακοπές τους και ή μηνιαίο μισθό τουλάχιστον 1.000 ευρώ χωρίς να πληρώνουν ενοίκιο ή μεγάλες παρέες -οι οποίες πηγαίνουν ανετότατα και για yachting, με τα 10 άτομα να πληρώνουν λιγότερα από ό,τι θα έδιναν σε ξενοδοχείο για να μείνουν σε ένα μέρος.

Το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι τα ακτοπλοϊκά και μετά η ανθρώπινη ανάγκη να νιώθουμε πως ‘ανήκουμε’ κάπου. Άπαξ και πατήσεις το πόδι σου στο νησί και εστιάσεις στη χαλάρωση σου, μπορείς να βρεις τα πάντα. Σημασία έχει να μην ξεχνάς ποια είναι η προτεραιότητα στις διακοπές.

Καλό καλοκαίρι.