ΠΑΛΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΜΕΝΝΟΝΙΤΕΣ, ΑΜΙΣ: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΛΕΝΕ “ΟΧΙ” ΣΕ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Σοκ προκαλεί η είδηση εντοπισμού οικογένειας που ζει σε πρωτόγονες συνθήκες τα τελευταία 3 χρόνια, σε μία αυτοσχέδια ημιυπόγεια κατασκευή με στέγη από λάσπη, σαν σπηλιά στην Κορινθία.

Όταν τα μέλη της οικογένειας είδαν τους αστυνομικούς που πλησίασαν προς το “λαγούμι” τους, τους επιτέθηκαν και η κόρη της οικογένειας χτύπησε με ένα ξύλινο ρόπαλο έναν αστυνομικό.

Οι αστυνομικοί αποχώρησαν και την επόμενη ημέρα αποφασίστηκε να γίνει επιχείρηση στο σημείο, καθώς οι άνθρωποι εκεί ζούσαν σε άθλια κατάσταση, ενώ διέθεταν και όπλα.

Σε έρευνες που διενεργήθηκαν στο αυτοσχέδιο κατάλυμα που χρησιμοποιούσαν και στο αυτοκίνητο ιδιοκτησίας του πατέρα, βρέθηκαν και κατασχέθηκαν ένα αεροβόλο όπλο, 102 σφαίρες κυνηγετικού όπλου, 81 φυσίγγια, 7 αυτοσχέδια τόξα, 20 βέλη, 4 μαχαίρια, ένα αυτοσχέδιο τυφέκιο και ένα τσεκούρι.

Κατά τη συνέχιση των ερευνών ανευρέθηκαν σε δύσβατο μονοπάτι μέσω του οποίου προσπάθησαν να διαφύγουν τα μέλη της οικογένειας, επιμελώς κρυμμένα κάτω από μεγάλη πέτρα δύο αυτοσχέδιά πυροβόλα όπλα με προσαρμοσμένο σωλήνα μίας ίντσας, καθώς και ένα πολεμικό τυφέκιο τύπου Μ-4.

Σε βάρος των τεσσάρων συλληφθέντων πατέρα, μητέρας, ενήλικης κόρης και του ενός ανήλικου γιου, σχηματίσθηκε δικογραφία για εμπρησμό, επικίνδυνη σωματική βλάβη, απειλή, απείθεια, φθορά ξένης ιδιοκτησίας, αντίσταση και περί όπλων.

ΤΙ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Το ζευγάρι, μιλώντας στην τηλεόραση του Alpha, χαρακτηρίζει τα “λαγούμια” τόπο λατρείας, τονίζοντας πως επιλέγουν να ζουν «όπως οι πρόγονοι μας, παλαιοχριστιανικά».

Μιλούν για μια κοινότητα 10 ατόμων με θρησκευτικά χαρακτηριστικά, ενώ η γυναίκα πρόσθεσε ότι «υπάρχουν 6-7 παιδιά στην κοινότητα. Παλαιότερα πήγαιναν στο σχολείο, τώρα όχι», όπως είπε.

Στην ερώτηση γιατί τα παιδιά δεν πηγαίνουν σχολείο, αναφέρθηκε στις δύσκολες καιρικές συνθήκες. «Είμαστε σαν παραμεθόριος περιοχή» είπε, και πρόσθεσε: «Αλλά και η δική μας παράδοση και η θρησκεία που έχουμε δεν μας επιτρέπουν. Έχουμε εδώ πέρα τη δασκάλα μας. Τα διαβάζουμε εμείς».

«Ζούμε όπως οι παλιοί, όπως οι πρόγονοί μας», ανέφερε ο πατέρας, «όπως οι Άμις, οι παλαιόπιστοι στη Ρωσία ή τα κιμπούτς του Ισραήλ», ενώ όταν ρωτήθηκε αν μιλάμε για μια σέχτα, ανταπάντησε ότι «οι Άμις δεν είναι σέχτα, οι παλαιόπιστοι δεν είναι σέχτες, είναι κινήματα στη Ρωσία για αιώνες».

«Ζούμε παλαιοχριστιανικά», συμπλήρωσε. Όταν του επισημάνθηκε ότι ο νόμος ορίζει ότι τα παιδιά πρέπει να πηγαίνουν στο σχολείο, υποστήριξε ότι «ο νόμος που μας αφορά είναι για τις μειονότητες, είμαστε μια θρησκευτική μειονότητα».

Τι πρεσβεύουν, όμως, οι όροι που χρησιμοποιούν οι ίδιοι;

ΠΑΛΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ

Η Παλαιοχριστιανική περίοδος, που εκτείνεται από τον 4ο έως τον 7ο αιώνα μ.Χ., είναι μια περίοδος σημαντικών αλλαγών στην ιστορία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η ίδρυση της Κωνσταντινούπολης το 330 μ.Χ. από τον Μέγα Κωνσταντίνο και η μεταφορά της αυτοκρατορικής έδρας από τη Ρώμη στη νέα πόλη είναι ένα από τα κύρια γεγονότα που διαμόρφωσαν αυτήν την περίοδο.

Η μετατόπιση αυτή του κέντρου βάρους της αυτοκρατορίας στην Κωνσταντινούπολη, σε συνδυασμό με τη θέσπιση του χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας του κράτους, είχε σημαντικές επιπτώσεις στο πολιτικό, κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο της εποχής.

Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Διωγμού στο τέλος του τρίτου και στις αρχές του 4ου αιώνα, ο Διοκλητιανός διέταξε να γκρεμιστούν χριστιανικά κτίρια και τα σπίτια των Χριστιανών και να συγκεντρωθούν τα ιερά τους βιβλία και να καούν κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Διωγμού.

Όπως γράφει το pressbooks.pub, οι χριστιανοί συνελήφθησαν, βασανίστηκαν, ακρωτηριάστηκαν, κάηκαν και αναγκάζονταν να μονομαχούν για να διασκεδάζουν οι θεατές. Ο Μεγάλος Διωγμός έληξε επίσημα τον Απρίλιο του 311, όταν ο Γαλέριος, ανώτερος αυτοκράτορας της Τετραρχίας, εξέδωσε ένα διάταγμα ανεκτικότητας που παρείχε στους Χριστιανούς το δικαίωμα να ασκούν τη θρησκεία τους, αν και δεν τους αποκατέστησε καμία περιουσία.

Παρά την επικράτηση του χριστιανισμού, στοιχεία από την προηγούμενη περίοδο “επέζησαν” σε πολλούς τομείς.

Η πολιτιστική κληρονομιά της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας συνέχισε να επηρεάζει την κοινωνία, την τέχνη, τη λογοτεχνία και την αρχιτεκτονική.

Επίσης, οι θεσμοί και οι δομές της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας παρέμειναν σε μεγάλο βαθμό εντός της Παλαιοχριστιανικής περιόδου.

Αυτή η περίοδος σηματοδοτείται από την εμφάνιση νέων πολιτιστικών και θρησκευτικών κινημάτων, καθώς και από τις πρώτες μεγάλες συγκρούσεις και διχασμούς εντός της Χριστιανικής Κοινότητας.

Η ζωή των παλαιοχριστιανών είναι άμεσα επηρεασμένη από τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.

Όπως δηλώνουν οι ίδιοι, οι παλαιοχριστιανοί φροντίζουν μόνοι για τις βασικές τους ανάγκες όπως το νερό και την τροφή, ζώντας εκτός των πόλεων, ενώ ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και το κυνήγι.

Δεν στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο λόγω των διαφορών στις πεποιθήσεις τους με την ελληνική παιδεία, προτιμώντας να τα εκπαιδεύουν στο σπίτι τα παιδιά, με βάση τις δικές τους θρησκευτικές αξίες.

Εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα σε αυτοσχέδια σπίτια μακριά από τον πολιτισμό και την τεχνολογία, ως ένδειξη απομόνωσης από την επίσημη εκκλησία και την πολιτεία.

Διαθέτουν αυτοσχέδια τόξα και όπλα, για την αυτοπροστασία τους και για το κυνήγι.

Τέλος, αυτοπροσδιορίζονται ως Παλαιοχριστιανοί της Ρωμανίας και θεωρούν τους εαυτούς τους “αδελφούς”, υπογραμμίζοντας την αξία της κοινότητας και της μεταξύ τους αλληλεγγύης

Συνολικά, η ζωή των παλαιοχριστιανών είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και την απομόνωση από τον έξω κόσμο.

ΜΕΝΝΟΝΙΤΕΣ

Οι Μεννονίτες αποτελούν μια κοινότητα εντός του χώρου του χριστιανισμού, με μια μακρά ιστορία που ξεκινά από τον 16ο αιώνα.

Η διάδοση των πρώτων Μεννονιτών οφείλεται στους ανθρώπους που αντιτάχθηκαν στις πρακτικές της Καθολικής Εκκλησίας και των προτεσταντικών εκκλησιών της εποχής τους.

Η ομολογία πίστεως του Ντόρντρεχτ το 1632 καθιέρωσε τις βασικές πεποιθήσεις των Μεννονιτών, περιλαμβανομένου του αναβαπτισμού μόνο των πιστών και της εκκλησιαστικής πειθαρχίας. Αυτές οι αρχές διέπουν τη ζωή τους και τη λειτουργία της εκκλησίας τους σε όλο τον κόσμο.

Mε καταγωγή από την Ελβετία, αλλά με το όνομά τους από τον Ολλανδό θεολόγο Menno Simons, οι Μεννονίτες είναι οι άμεσοι κληρονόμοι της αναβαπτιστικής παράδοσης του δέκατου έκτου αιώνα.

Η προσήλωσή τους στον χριστιανικό ειρηνισμό, η απόρριψη του νηπιοβαπτισμού και η άρνηση να αποδεχθούν τις επιταγές του κράτους σε θρησκευτικά ζητήματα τους οδήγησαν σε διώξεις και αναγκαστικές μετακινήσεις από τη μια χώρα στην άλλη.

Η κοινότητα των Μεννονιτών ποικίλλει ως προς την εφαρμογή των αρχών αυτών, από τους πιο παραδοσιακούς που απομονώνονται από τον σύγχρονο κόσμο, μέχρι εκείνους που ενσωματώνουν ανέσεις και τεχνολογία στη ζωή τους.

Όπως γράφει το britannica.com, οι διωγμοί του 16ου αιώνα ανάγκασαν τους Αναβαπτιστές να αποσυρθούν από την κοινωνία για να επιβιώσουν, μια στρατηγική που έγινε κεντρική αρχή στη διδασκαλία των Μεννονιτών.

Οι περισσότεροι Μεννονίτες έχουν παραμείνει στενά δεμένοι με τις κοινότητές τους, έχουν ασκήσει αυστηρή ομαδική πειθαρχία και φορούν απλά, ταπεινά ρούχα. Η απομόνωσή τους συνδυάζεται τις αρετές της λιτότητας, της σκληρής δουλειάς, της ευσέβειας και της αλληλοβοήθειας.

Σύμφωνα με το okhistory.org, πολλοί Ολλανδοί και Βορειο-Γερμανοί Μεννονίτες μετανάστευσαν διαδοχικά στην Πρωσία, τη Ρωσία και, μετά το 1873, στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά.

Οι Μεννονίτες στρέφονται προς την πίστη και την πρακτική της ειρήνης, που αποτελεί σημαντικό μέρος της ταυτότητάς τους. Οι Μεννονίτες έμαθαν να ζουν απλά. Αυτό αφορά τόσο το σπίτι, όσο και στην εκκλησία, στα οποία επικρατεί η λιτότητα.

Η μουσική στην εκκλησία, συνήθως απλές γερμανικές χορωδίες, εκτελούνταν a cappella. Αυτό το στυλ μουσικής χρησιμεύει ως υπενθύμιση της απλής ζωής, καθώς και της ιστορίας τους ως λαού που έχει υποστεί διώξεις. Ορισμένες κοινότητες Μεννονιτών έχουν διατηρήσει αυτόν τον απλό τρόπο ζωής και στη σύγχρονη εποχή.

ΑΜΙΣ

Οι Άμις είναι μια χριστιανική ομολογία που ανήκει στην αναβαπτιστική παράδοση του προτεσταντισμού και προέρχονται από το Αναβαπτιστικό κίνημα που ξεκίνησε στον 16ο αιώνα.

Οι Άμις εμφανίστηκαν στην Ελβετία και στη Γερμανία τον 17ο αιώνα, ως μια από τις ομάδες της Ριζοσπαστικής Μεταρρύθμισης, γνωστή και ως Radical Reformation.

Η ιστορία τους ξεκινά από την Ευρώπη και συγκεκριμένα από ένα από τα δεκάδες σχίσματα της Προτεσταντικής Εκκλησίας.

Οι Άμις αποτελούν ανεξάρτητη ομάδα από τις εκκλησίες των Μεννονιτών.

Η κοινότητα των Άμις είναι γνωστή για την απλή ζωή, την απλή ενδυμασία και την απροθυμία να υιοθετήσει ανέσεις και σύγχρονη τεχνολογία.

Επικεντρώνονται στην ταπεινοφροσύνη και στην υποταγή στο θέλημα του Θεού και της εκκλησίας τους, εκφράζοντας την αντίθεσή τους στον ατομισμό και στην υπερηφάνεια.

Οι κανόνες τους πρέπει να τηρούνται από όλα τα μέλη και να καλύπτουν πολλές πτυχές της καθημερινότητας. Μεταξύ άλλων, απορρίπτουν τις στρατιωτικές υποχρεώσεις και εκφράζουν αντίσταση στις τεχνολογίες που θέτουν σε κίνδυνο την ανεξαρτησία τους ή την κοινότητά τους.

Σύμφωνα με το britannica.com, οι Άμις άρχισαν να μεταναστεύουν στη Βόρεια Αμερική στις αρχές του 18ου αιώνα. Εγκαταστάθηκαν αρχικά στην Πενσυλβάνια,. Εκεί, παραμένει μέχρι και σήμερα ένας από τους μεγαλύτερους οικισμούς τους.

Η κοινότητα Άμις έχει σημαντικό πληθυσμό στις Ηνωμένες Πολιτείες, κυρίως στις πολιτείες Πενσυλβάνια, Οχάιο και Ιντιάνα, καθώς και στον Καναδά, κυρίως στην επαρχία του Οντάριο.

Ο πληθυσμός τους σημειώνει αύξηση λόγω του μεγάλου αριθμού των παιδιών που αποκτούν και του υψηλού ποσοστού επιλογής τους να μείνουν στην κοινότητα.