ΣΕΒΙΛΛΗ, ΕΝΑ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΑΝΔΑΛΟΥΣΙΑΣ

Η Σεβίλλη είναι αναμφίβολα μια από τις ωραιότερες πόλεις της Ισπανίας και αποτελεί έναν εξόχως δημοφιλή προορισμό για επισκέπτες από όλο τον κόσμο. Η ιστορία της, τα μνημεία, τα μουσεία, τα αξιοθέατα, αλλά και η σύγχρονη εικόνα της, προσελκύουν το ενδιαφέρον και τον θαυμασμό όσων έχουν την τύχη να τη γνωρίσουν από κοντά.

Για όσες και όσους αποφασίσουν να πραγματοποιήσουν αυτό το ταξίδι, το NEWS 24/7 παρουσιάζει έναν μίνι τουριστικό οδηγό με τα σημαντικότερα σημεία ενδιαφέροντος και διασκέδασης στη “βασίλισσα” της Ανδαλουσίας. Πάμε λοιπόν να τα δούμε ένα-ένα, ή μάλλον, για να είμαστε πιο ακριβείς, vamos, που στην τοπική διάλεκτο ακούγεται “άμονο”!

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Η Σεβίλλη είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη του αυτόνομου διαμερίσματος της Ανδαλουσίας. Είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Γουαδαλκιβίρ, στα νοτιοδυτικά της Ιβηρικής χερσονήσου και αποτελεί σημείο αναφοράς για ολόκληρη τη Νότια Ισπανία. Πρόκειται για μια από τις ομορφότερες ισπανικές μεγαλουπόλεις και για ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα μητροπολιτικά κέντρα ολόκληρης της Ευρώπης. Έπαιξε σημαντικό ιστορικό ρόλο ως πολιτιστικό κέντρο, ως πρωτεύουσα της μουσουλμανικής Ισπανίας και ως διοικητικό κέντρο των ισπανικών εξερευνήσεων στον Νέο Κόσμο.

Σήμερα ο πληθυσμός της Σεβίλλης ανέρχεται στις 685.000 κατοίκους (τέταρτη ισπανική πόλη μετά από τις Μαδρίτη, Βαρκελώνη και Βαλένθια), ενώ μαζί με τα προάστια και τους γύρω οικισμούς φτάνει το 1,5 εκατομμύριο (τέταρτο μεγαλύτερο μητροπολιτικό κέντρο της Ισπανίας, μετά από εκείνα της Μαδρίτης, της Βαρκελώνης και της Βαλένθιας). Πρόκειται για τη μοναδική ισπανική πόλη της ενδοχώρας που διαθέτει λιμάνι (στα 90 χιλιόμετρα από τον Ατλαντικό ωκεανό), αφού ο ποταμός Γουαδαλκιβίρ είναι πλωτός από τις εκβολές του στην πόλη Σαν Λούκαρ ντε Μπαραμέδα, μέχρι και τη Σεβίλλη, με περιορισμό όμως στο μέγεθος των πλοίων που μπορούν να πραγματοποιήσουν τον συγκεκριμένο διάπλου. Η Σεβίλλη είναι το οικονομικό, πολιτιστικό και πολιτικό κέντρο της Ανδαλουσίας. Οι κάτοικοί της ονομάζονται Sevillanos/as (Σεβιγιάνος/ας).

ΛΙΓΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η περιοχή της Σεβίλλης κατοικείται από την Παλαιολιθική εποχή. Το όνομά της προέρχεται από τη φοινικική λέξη Hisbaal (Χισμπαάλ), την οποία λατινοποίησαν οι Ρωμαίοι σε Hispalis (Ισπαλίς), στη συνέχεια οι Άραβες την μετέτρεψαν σε Ishbiliya (Ισμπιλίγια) και τέλος, όταν ο Φερδινάνδος Γ’ της Καστίλης την ανακατέκτησε το 1248 μ.Χ., της έδωσε τη σημερινή της ονομασία, δηλαδή Sevilla (Σεβίγια). Από το ρωμαϊκό “Ισπαλίς”, οι κάτοικοί της είναι γνωστοί και ως “Ισπαλένσες”. Στη βόρεια έξοδο της πόλης σώζονται σήμερα τα ερείπια της “Ιτάλικα”, του αριστοκρατικού προαστίου των ρωμαϊκών χρόνων από το οποίο προήλθαν και οι αυτοκράτορες Τραϊανός και Αδριανός.

Τον 5ο και 6ο αιώνα μ.Χ. κατέλαβαν την πόλη οι Βάνδαλοι και οι Βησιγότθοι και την έκαναν πρωτεύουσα του κράτους τους μέχρι το 711 μ.Χ., όταν και έπεσε στα χέρια των Μαυριτανών. Οι Άραβες την ανέδειξαν σε μεγάλο πολιτιστικό κέντρο, ειδικά οι δυναστείες των Αλμοραβιδών και των Αλμοαδών. Και αυτοί όμως εκδιώκχθηκαν το 1248 από τον Φερδινάνδο τον Γ’ στα πλαίσια της “Ρεκονκίστα”. Η ανακάλυψη της Αμερικής το 1492 έφερε νέα άνθηση στην πόλη. Η Σεβίλλη απέκτησε το μονοπώλιο του υπερπόντιου εμπορίου στις καινούργιες αποικίες στον Νέο Κόσμο με την ίδρυση το 1503 του Εμπορικού Επιμελητηρίου (Casa de Contratación). Η εποχή της Αναγέννησης συνοδεύτηκε από έντονη πολιτιστική ανάπτυξη, κυρίως στη ζωγραφική, την ποίηση και το θέατρο.

Τον 18ο αιώνα η δυναστεία των Βουρβόνων υποστήριξε την οικονομική αναζωογόνηση της πόλης, αλλά η ανάπτυξη της Σεβίλλης παρέμεινε στάσιμη λόγω των Ναπολεόντειων πολέμων, των επαναστάσεων και του εμφυλίου πολέμου. Το 1847 διοργανώθηκε για πρώτη φορά η Απριλιανή Έκθεση (Feria de Abril), η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, έχοντας χάσει βέβαια τον εμπορικό της χαρακτήρα και διατηρώντας απλά αυτόν της διασκέδασης και του ξεφαντώματος για μια ολόκληρη εβδομάδα, προσελκύοντας χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο, από την Ισπανία και από το εξωτερικό. Η Ιβηροαμερικανική Έκθεση του 1929 εγκαινίασε μια νέα περίοδο ακμής για την πόλη, καθιστώντας τη παγκόσμιο οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο όλου του Ισπανόφωνου κόσμου.

Η ανάπτυξη αυτή ολοκληρώθηκε στον 20ο αιώνα, όταν εκσυγχρονίστηκαν και επεκτάθηκαν το λιμάνι του Γουαδαλκιβίρ και το διεθνές αεροδρόμιο (1991), σε συνδυασμό με την υπερταχεία σιδηροδρομική σύνδεση με την πρωτεύουσα Μαδρίτη (AVE), εξελίσσοντας τη Σεβίλλη στο μεγαλύτερο βιομηχανικό και εμπορικό κέντρο της Νότιας Ιβηρικής. Η παγκόσμια έκθεση EXPO ’92 έβαλε την τελική πινελιά στη μορφή της σημερινής πόλης με τα πολλά έργα υποδομής και την αναπαλαίωση των μνημείων της, δίνοντας στον επισκέπτη μια μοναδική εικόνα ισορροπίας ανάμεσα στο παλαιό και το σύγχρονο.

ΑΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΕΒΙΛΛΗ

Τα αξιοθέατα της Σεβίλλης είναι αναρίθμητα και καλύπτουν όλες τις εποχές. Πριν προχωρήσουμε όμως σε αυτά, θα ήταν χρήσιμο να σας “τοποθετήσουμε” πρώτα μέσα στην πόλη, με τη βοήθεια του χάρτη που βλέπετε ακριβώς από πάνω (από το Γραφείο Τουρισμού του Δήμου της Σεβίλλης). Μην σας μπερδέψουν οι ατελείωτοι κόκκινοι αριθμοί που εμφανίζονται στον χάρτη, το σημαντικό είναι να έχετε μια βασική εικόνα της πόλης. Για να σας βοηθήσω, στην αριστερή μεριά της φωτογραφίας είναι ο Βορράς, στη δεξιά ο Νότος, στην πάνω η Ανατολή και στην κάτω η Δύση.

Κάτι που σημαίνει ότι σε ένα ποσοστό 80%, η πόλη είναι χτισμένη στην ανατολική όχθη του Γουαδαλκιβίρ, ενώ το υπόλοιπο 20%, στη δυτική όχθη, το καλύπτουν οι συνοικίες της Triana και των Remedios, μαζί με την Cartuja, το τεχνητό νησί, το οποίο δημιουργήθηκε για να φιλοξενήσει τη διεθνή έκθεση EXPO ’92. Το ιστορικό κέντρο εκτείνεται στο ανατολικό κομμάτι της πόλης και καλύπτει σχεδόν ολόκληρο το “γκρίζο” παραλληλόγραμμο, στο οποίο είναι συγκεντρωμένη η πλειοψηφία των κόκκινων αριθμών, από το κέντρο και προς τα αριστερά του χάρτη. Ξεκινώντας από δεξιά, οριοθετείται από τις οδούς San Fernando, Menéndez Pelayo, María Auxiliadora, Ronda de Capuchinos και Resolana.

Τώρα λοιπόν που κατά κάποιο τρόπο βρήκαμε έναν προσανατολισμό μέσα στη Σεβίλλη, ας ξεκινήσουμε την περιήγησή μας. Όπως βλέπετε, περιόρισα τον χάρτη, αφού τα σημαντικότερα αξιοθέατα βρίσκονται σε αυτό το κομμάτι, έτσι θα μπορείτε να βρίσκετε εύκολα τους αριθμούς στους οποίους θα αναφερθώ στη συνέχεια. Εδώ θα μας απασχολήσουν κυρίως τα σημεία 1, 2, 3, 4, 8, 10, 61, 62 και 64. Αρχίζουμε φυσικά την ξενάγηση από το “απόλυτο” τρίπτυχο της πόλης, το οποίο αποτελούν ο Καθεδρικός με τη Χιράλδα, το Αλκάθαρ και το Αρχείο των Ινδιών, τα αντίστοιχα δηλαδή 1, 2 και 3 του χάρτη.

Ο ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΚΑΙ Η ΧΙΡΑΛΔΑ

Στο ιστορικό κέντρο της Σεβίλλης δεσπόζει ο ρωμαιοκαθολικός Καθεδρικός Ναός της, το πλήρες όνομα του οποίου είναι “Santa, Metropolitana y Patriarcal Iglesia Catedral de Santa María de la Sede y de la Asunción de Sevilla” (αριθμός 1 στον χάρτη). Πρόκειται για τον μεγαλύτερο γοτθικό ναό του κόσμου (116 μέτρα μήκος και 76 πλάτος) και τον τρίτο μεγαλύτερο ναό της χριστιανοσύνης (πίσω μόνο από τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό και τη Βασιλική της Παναγίας της Aparecida στη Βραζιλία).

Οικοδομήθηκε τον 15ο αιώνα (1433-1507) στη θέση του Μεγάλου Τεμένους των Αλμοαδών, από το οποίο διατηρήθηκε – ευτυχώς – ο μεγάλος τετράγωνος πύργος του μιναρέ, ύψους 94,69 μέτρων, γνωστός ως “La Giralda” (“Λα Χιράλδα”), σημερινό καμπαναριό του Καθεδρικού με 25 καμπάνες. Χιράλδα σημαίνει “αυτή που γυρίζει”, λόγω του αγάλματος που βρίσκεται στην κορυφή του (ονομάζεται el Giraldillo, έχει ύψος 3,5 μέτρα και ζυγίζει 1.200 κιλά), το οποίο κρατάει ένα λάβαρο που γυρίζει ανάλογα με την κατεύθυνση του ανέμου.

Μέσα στον καθεδρικό αξίζει να δείτε τον τάφο του Χριστόφορου Κολόμβου (Cristobal Colón στα ισπανικά) και το τεράστιο ξυλόγλυπτο χρυσό τέμπλο. Αυτό όμως που δεν πρέπει να χάσετε με τίποτα είναι η ανάβαση στη Χιράλδα η οποία γίνεται με τα πόδια αρκετά εύκολα, αφού δεν υπάρχουν σκαλοπάτια, αλλά 35 κεκλιμένα επίπεδα (επειδή στα χρόνια του Μεσαίωνα ανέβαιναν εκεί οι άρχοντες με τα άλογά τους για να εποπτεύσουν το χώρο γύρω και έξω από τα τείχη) τα οποία οδηγούν στο καμπαναριό, από όπου η θέα στην πόλη είναι μαγευτική.

Ο Καθεδρικός έχει επτά εισόδους, η κεντρική από αυτές, η Puerta de la Asunción, βρίσκεται στην ανατολική πλευρά, στον πεζόδρομο της Avenida de la Constitución, όμως η είσοδος για τους επισκέπτες, η Puerta de Palos, βρίσκεται στη δυτική πλευρά, ακριβώς δίπλα από τη Χιράλδα. Στη βόρεια μεριά του Καθεδρικού υπάρχει το Patio de los Naranjos (η αυλή των πορτοκαλιών), ένας ορθογώνιος κήπος (81 Χ 43 μέτρα), κληρονομιά των Αράβων (ολοκληρώθηκε το 1186) και απομεινάρι του Μεγάλου Τεμένους. Να προσθέσουμε ότι μέσα και γύρω από τον Καθεδρικό υπάρχουν αναρίθμητα παρεκκλήσια, σχεδόν όλα προσβάσιμα στους επισκέπτες.

ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΩΝ ΙΝΔΙΩΝ & ΤΟ ΑΛΚΑΘΑΡ

Δίπλα ακριβώς στον Καθεδρικό ναό βρίσκεται το “Γενικό Αρχείο των Ινδιών” (Archivo General de Indias, αριθμός 3 στον χάρτη), ένα τεράστιο κτίριο στο οποίο βρίσκονται όλα τα αρχεία, διατάγματα, κυρώσεις, εμπορικές συμφωνίες και λοιπά έγγραφα που αφορούσαν τα νέα εδάφη που ανακάλυψαν στην Αμερική οι “κονκισταδόρες”. Χτίστηκε το 1572 και αρχικά στέγασε το Εμπορικό Επιμελητήριο της Σεβίλλης, όμως το 1785, με διάταγμα του Καρόλου Γ’ της Ισπανίας, μετατράπηκε σε Γενικό Αρχείο, στεγάζοντας στα ράφια του, μήκους εννέα χιλιομέτρων, 43.000 τόμους με περίπου 80 εκατομμύρια σελίδες και 8.000 χάρτες και σχέδια από τις υπερπόντιες κτήσεις των Ισπανών στην Αμερική και τις Φιλιππίνες. Εκεί σώζεται και το προσωπικό ημερολόγιο του Χριστόφορου Κολόμβου.

Αμέσως μετά το κτίριο αυτό αντικρίζει κανείς την είσοδο του “Real Alcázar de Sevilla” (του αραβικού κάστρου της πόλης), την ξακουστή Puerta del León (Πύλη του Λέοντα), που οδηγεί στο αραβικό παλάτι και τους περίφημους κήπους του (αριθμός 2 στον χάρτη). Το Αλκάθαρ είναι χτισμένο σε διαφορετικές εποχές. Ξεκίνησε ως οχυρό των Μαυριτανών και τον 11ο αιώνα χτίστηκε το παλάτι από τους Αλμοάδες, ένα από τα καλύτερα σωζόμενα δείγματα αρχιτεκτονικής “μουδέχαρ”. Αργότερα προστέθηκαν καινούργιες πτέρυγες από μετέπειτα μονάρχες, Άραβες και Ισπανούς.

Τα αραβουργήματα θα σας αφήσουν άφωνους, μην παραλείψετε όμως να περπατήσετε στους μαγευτικούς κήπους και να μπείτε στους λαβύρινθους που είχαν σχεδιάσει οι Άραβες κηπουροί. Εντυπωσιακά είναι και τα περίφημα “patios”, οι αυλές μέσα στο παλάτι, όπως το Patio de las Doncellas, το Patio de las Muñecas και το Patio del Crucero. Στην έξοδο μπορείτε να δείτε τις αναγεννησιακές βασιλικές άμαξες, τις οποίες χρησιμοποιεί ακόμα και σήμερα η βασιλική οικογένεια σε έκτακτες και πολύ επίσημες περιστάσεις.

Να πούμε εδώ ότι στους άνω ορόφους του Αλκάθαρ διαμένουν τα μέλη της βασιλικής οικογένειας, όποτε επισκέπτονται τη Σεβίλλη, κάτι που το καθιστά το παλαιότερο σε χρήση παλάτι στην Ευρώπη. Μαζί με τις Μαδρίτη, Βαρκελώνη και Πάλμα (Μαγιόρκα), η Σεβίλλη είναι μια από τις τέσσερις ισπανικές πόλεις, στις οποίες η ισπανική βασιλική οικογένεια διαθέτει επίσημη κατοικία. Στο Αλκάθαρ έχουν γυριστεί σκηνές από πολύ γνωστές ταινίες, όπως ο “Λόρενς της Αραβίας” του Ντέιβιντ Λιν (1962), το “1492, Χριστόφορος Κολόμβος” του Ρίντλεϊ Σκοτ (1992) και το “Βασίλειο των Ουρανών”, επίσης του Σκοτ (2004).

Η ΣΥΝΟΙΚΙΑ ΤΗΣ ΣΑΝΤΑ ΚΡΟΥΘ

Η περιοχή που εκτείνεται πίσω από τον Καθεδρικό ναό (τη βρίσκετε ακριβώς κάτω από τον αριθμό 4 του χάρτη) ονομάζεται “Santa Cruz” (Σάντα Κρουθ) και είναι η μεσαιωνική “Judería” (Χουδερία), δηλαδή η Εβραϊκή συνοικία της Σεβίλλης. Οι Εβραίοι μπορεί να εκδιώχθηκαν από την πόλη το 1391, όμως η “γειτονιά” τους έχει διατηρηθεί αναλλοίωτη μέσα στο χρόνο και έχει συντηρηθεί άψογα με αποτέλεσμα ο περίπατος στα στενά πλακόστρωτα δρομάκια της να αποτελεί “υποχρέωση” για τον επισκέπτη.

Εκεί θα θαυμάσετε τα περίφημα σεβιλιάνικα “patios”, τις αραβικής τεχνοτροπίας αυλές, γεμάτες λουλούδια, συντριβανάκια και κρυφούς φυσικούς φωτισμούς, ενώ θα πάρετε μια γεύση από τη μεσαιωνική αρχιτεκτονική της πόλης με τα πέτρινα κτίρια και τους δρόμους που δημιουργούν συνεχόμενα τούνελ περνώντας δίπλα και κάτω από τα τείχη του “Αλκάθαρ”. Στο τέλος της βόλτας θα καταλήξετε στους κήπους του “Μουρίγιο” (Jardines de Murillo, το πράσινο τρίγωνο δεξιά από τον αριθμό 4 του χάρτη), όπου δεσπόζει το άγαλμα με την εμβληματική μορφή του “Δον Χουάν”, του μεγαλύτερου καρδιοκατακτητή της Ισπανίας (γνωστού σε εμάς ως Δον Ζουάν).

MAESTRANZA, Η ΑΡΕΝΑ ΤΩΝ ΤΑΥΡΟΜΑΧΙΩΝ

Περπατώντας από τον Καθεδρικό προς το ποτάμι συναντάμε την αρένα των ταυρομαχιών (αριθμός 10 στον χάρτη), ένα υπέροχο κτίσμα, προφανώς όχι για τα όσα συμβαίνουν μέσα, αλλά για τη μοναδική του αρχιτεκτονική σε ρυθμό μπαρόκ. Η “Plaza de toros de la Maestranza”, όπως είναι η επίσημη ονομασία της, ξεκίνησε να χτίζεται το 1754 και ολοκληρώθηκε τελικά το 1881, αφού πολλές φορές το έργο αναβλήθηκε, κυρίως λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων. Το γεγονός ότι γύρω από την αρένα υπήρχαν ήδη χτισμένα σπίτια, υποχρέωσε τους αρχιτέκτονες να υιοθετήσουν το ωοειδές σχήμα (πρόκειται για τη μοναδική αρένα ταυρομαχιών σε όλο τον κόσμο με τέτοιο σχήμα), σε αντίθεση με το κυκλικό όλων των άλλων.

Η Μαεστράνθα (όπως την αποκαλούν συνήθως οι ντόπιοι) έχει χωρητικότητα 11.500 θεατών, φιλοξενεί αμέτρητες ταυρομαχίες κάθε χρόνο (μην ξεχνάμε ότι η Ανδαλουσία παραμένει προπύργιο αυτού του βάρβαρου εθίμου), ενώ οι σημαντικότερες γίνονται στη διάρκεια της Feria de Abril (το μεγάλο πανηγύρι της πόλης κάθε Απρίλιο) και στη Feria de San Miguel (κάθε Σεπτέμβριο). Η αρένα διαθέτει ένα άρτιο μουσείο για όποιον ενδιαφέρεται για τις ταυρομαχίες (εγκαινιάστηκε το 1989), ενώ οι επισκέπτες έχουν πρόσβαση και στο παρεκκλήσι, στο οποίο προσεύχονται οι ταυρομάχοι πριν αντιμετωπίσουν τους ταύρους. Τέλος, το λεγόμενο Palco del Príncipe (το πάλκο του Πρίγκηπα) στα επίσημα, χρησιμοποιείται αποκλειστικά από τα μέλη της βασιλικής οικογένειας.

Ο ΧΡΥΣΟΣ ΠΥΡΓΟΣ

Περίπου 200 μέτρα πιο δεξιά από την Μαεστράνθα, δίπλα στην ανατολική όχθη του Γουαδαλκιβίρ, συναντάμε ένα από τα πιο διάσημα τοπόσημα της Σεβίλλης, τον Χρυσό Πύργο (Torre del Oro, αριθμός 8 στον χάρτη). Πρόκειται για έναν δωδεκάγωνο στρατιωτικό πύργο, ο οποίος κατασκευάστηκε το 1221 από τη δυναστεία των Αλμοαδών για να ελέγχει την πρόσβαση στην πόλη μέσω του ποταμού Γουαδαλκιβίρ. Σε καιρούς πολέμου μια τεράστια αλυσίδα – τμήμα της οποίας φυλάσσεται ακόμα στο εσωτερικό του – ξετυλιγόταν από τη βάση του πύργου μέσα στον ποταμό, εμποδίζοντας τον πλου εχθρικών πλοίων.

Το όνομά του (Bury al-Dahab στα αραβικά που σημαίνει χρυσός πύργος) οφείλεται στη χρυσή αντανάκλασή του στο ποτάμι, εξαιτίας των υλικών κατασκευής του (μείγμα κονιάματος, ασβεστόλιθου και συμπιεσμένου άχυρου). Ο πύργος αποτελείται από τρία επίπεδα. Το πρώτο – με διάμετρο 15 μέτρα – χτίστηκε από τους Άραβες το 1221, το δεύτερο στα μέσα του 14ου αιώνα και το τρίτο – με τον θόλο στην κορυφή – το 1760. Το συνολικό ύψος φτάνει τα 36,75 μέτρα. Ο πύργος χρησιμοποιήθηκε στη διάρκεια του Μεσαίωνα ως φυλακή, ενώ σήμερα στεγάζει το Ναυτικό Μουσείο της Σεβίλλης και ανήκει στο ισπανικό Ναυτικό.

Η PLAZA DE ESPAÑA ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ “MARÍA LUISA”

Στα ανατολικά της Σεβίλλης, στον αριθμό 64 του χάρτη μας, βρίσκουμε το πάρκο της Μαρίας Λουΐζας (Parque de María Luisa), τον μεγαλύτερο φυσικό πνεύμονα της πόλης. Το πάρκο ανήκε στη βασιλική οικογένεια και χρησίμευε ως κήπος στο παλάτι του Σαν Τέλμο (αριθμός 60 στον χάρτη), όμως το 1893 παραχωρήθηκε στον δήμο από την πριγκίπισσα Μαρία Λουίσα Φερνάντα δε Μπορμπόν. Το 1914 εγκαινιάστηκε ως αστικό πάρκο με την ονομασία της δωρήτριας.

Το 1929, η Σεβίλλη φιλοξένησε την Ιβηροαμερικανική Έκθεση στο Πάρκο της Μαρίας Λουΐζας και δημιουργήθηκαν εκεί δυο πλατείες, η Plaza de España (αριθμός 62 στον χάρτη) και η Plaza de América (αριθμός 65 στον χάρτη), μαζί με πολλά περίπτερα, πλακόστρωτα συντριβάνια, λίμνες και άλλα βοηθητικά κτίρια. Το πάρκο καταλαμβάνει έκταση 340 στρεμμάτων, με πλούσια βλάστηση όπου ξεχωρίζουν οι φυτείες από φοίνικες, πορτοκαλιές και πεύκα, αλλά και ατελείωτα παρτέρια με λουλούδια.

Στα βόρεια όριά του συναντάμε την Plaza de España, μια τεράστια ημικυκλική πλατεία, πάνω στην οποία δεσπόζει ένα εντυπωσιακό – επίσης ημικυκλικό – οικοδόμημα, σε ρυθμό αρ ντεκό και νεομουδέχαρ, κλεισμένο γύρω γύρω από τάφρο και προσβάσιμο από τέσσερις υπέροχες γέφυρες που συμβολίζουν τα τέσσερα αρχαία βασίλεια της Ισπανίας. Το κτίριο είναι διακοσμημένο εξωτερικά με εκπληκτικές τοιχογραφίες από πλακάκια της παραδοσιακής κεραμικής τέχνης της περιοχής, που αναπαριστούν τις 48 (τότε) επαρχίες της χώρας, καθώς επίσης και με 52 γλυπτές προτομές από σημαντικές προσωπικότητες της ισπανικής ιστορίας.

Στο κέντρο της πλατείας υπάρχει ένα συντριβάνι, ενώ οι επισκέπτες μπορούν να νοικιάσουν μικρές βάρκες και να κάνουν βαρκάδα στην τάφρο. Το κεντρικό κτίριο οριοθετείται από δυο πύργους στα δυο άκρα του και σήμερα στεγάζει το αρχηγείο του ισπανικού Στρατού Ξηράς, την Υδρογραφική Υπηρεσία, το Πολεμικό Μουσείο της Σεβίλλης και άλλα κυβερνητικά κτίρια. Τα περισσότερα από τα υπόλοιπα βοηθητικά κτίρια της έκθεσης του 1929, έχουν μετατραπεί σε μουσεία (Αρχαιολογικό, Τέχνης κλπ). Στην Plaza de España έχουν γυριστεί σκηνές από εμβληματικές ταινίες, όπως ο “Λόρενς της Αραβίας” (1962) και τα Επεισόδια 1 & 2 του Star Wars (1999 & 2002).

Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ TRIANA

Όπως ήδη έχουμε αναφέρει, το 80% της Σεβίλλης είναι χτισμένο στην ανατολική όχθη του ποταμού Γουαδαλκιβίρ. Στην απέναντι όχθη όμως βρίσκεται η πιο αυθεντική συνοικία της πόλης, η Τριάνα των τσιγγάνων. Υπάρχουν εννέα γέφυρες που ενώνουν τις δυο όχθες του ποταμού μέσα στην πόλη, αν όμως αποφασίσετε να περάσετε απέναντι, τότε προτιμήστε την ομώνυμη γέφυρα, τη γέφυρα της Τριάνα (Puente de Triana), το επίσημο όνομα της οποίας είναι Puente de Isabel II και πρόκειται για την πρώτη σταθερή γέφυρα της Σεβίλλης.

Η κατασκευή της ξεκίνησε το 1845 και ολοκληρώθηκε το 1852, αντικαθιστώντας την πλωτή που υπήρχε από την εποχή των Αράβων. Πρόκειται για σιδηροκατασκευή βασισμένη στο σχέδιο της Pont du Carrousel, γέφυρας πάνω από τον Σηκουάνα στο Παρίσι, που είχε σχεδιάσει το 1831 ο Γάλλος αρχιμηχανικός Αντουάν Ρεμί Πολονκό. Η μεριά που καταλήγει στην Τριάνα θεμελιώθηκε πάνω στην έδρα της Ιεράς Εξέτασης (Santa Inquisición) στη Σεβίλλη, εκεί όπου σήμερα υπάρχει το μικρό, πολύ όμορφο παρεκκλήσι Capilla del Carmen. Για του λόγου το αληθές, εκεί που τελειώνει η γέφυρα, στα δεξιά, υπάρχει ένα δρομάκι με την ονομασία Callejón de la Inquisición.

Η Τριάνα είναι η λαϊκή συνοικία της Σεβίλλης. Η συνοικία των τσιγγάνων, του φλαμένκο, της φιέστας, της ανεμελιάς, του φανατικού καθολικισμού αλλά και των φανατικών της Μπέτις. Είναι στην πραγματικότητα ένα χωριό μέσα στην πόλη. Αξίζει τον κόπο να την περπατήσετε στη διάρκεια της μέρας και να νιώσετε τους ρυθμούς της στις αμέτρητες υπαίθριες αγορές. Επίσης αν θελήσετε να ακούσετε αυθεντικό φλαμένκο, μπείτε σε ένα από τα πολλά “tablaos” (μουσικές σκηνές αποκλειστικά για μουσική και χορό φλαμένκο) και αφήστε την τσιγγάνικη γοητεία να σας συνεπάρει. Οπωσδήποτε αποφύγετε να το κάνετε σε κάποιο από τα “τουριστικά” ταμπλάος της Σάντα Κρουθ στο ιστορικό κέντρο. Η καρδιά της Τριάνα (σε αντίθεση με αυτή της Σάντα Κρούθ) είναι ζωντανή και χτυπάει πολύ δυνατά.

Αν βρεθείτε στη Σεβίλλη στη διάρκεια της Semana Santa, της καθολικής Μεγάλης Εβδομάδας, μη χάσετε την ευκαιρία να δείτε το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, την έξοδο της Esperanza de Triana (της φανατικά λατρεμένης Παναγίας από τους “Τριανέρος”) από την Capilla de los Marineros στην οδό Pureza 52, για την περιφορά της σε ολόκληρη την πόλη. Πρόκειται για ένα απίστευτο θέαμα, με δεκάδες χιλιάδες πιστούς να αποθεώνουν την Παρθένο στο πέρασμά της και τους τσιγγάνους από τα μπαλκόνια των σπιτιών τους να της αφιερώνουν τις περίφημες saetas, α καπέλα τραγουδισμένα φλαμένκο με θρησκευτικό περιεχόμενο.

Η ΚΑΡΤΟΥΧΑ ΤΗΣ EXPO ’92

Η Isla de la Cartuja είναι το τεχνητό νησί που κατασκευάστηκε το 1992 μέσω ενός τεχνητού καναλιού του ποταμού, για να φιλοξενήσει την παγκόσμια έκθεση ΕΧΠΟ ’92. Βρίσκεται στη δυτική όχθη του Γουαδαλκιβίρ, στη βόρεια πλευρά της συνοικίας της Τριάνα, όπου βρίσκεται και η κεντρική είσοδος που οδηγεί στο εσωτερικό του νησιού. Από την ανατολική όχθη, από τη μεριά της Σεβίλλης δηλαδή, υπάρχουν τρεις γέφυρες που δίνουν πρόσβαση στην Καρτούχα, κατά σειρά από νότο προς βορά, η Pasarela de la Cartuja, η Puente de la Barqueta και τέλος, η πιο εντυπωσιακή από όλες, η Puente del Alamillo, η περίφημη “άρπα” του γνωστού μας Σαντιάγο Καλατράβα.

Στην Καρτούχα μπορείτε να δείτε τον ουρανοξύστη Sevilla Tower (185 μ. ύψος, 40 όροφοι, εγκαινιάστηκε το 2015 και είναι το υψηλότερο κτίριο της Ανδαλουσίας), τον Torre de Triana, κτίριο που στεγάζει τις διοικητικές υπηρεσίες της αυτόνομης κυβέρνησης της Ανδαλουσίας, τις παλιές εγκαταστάσεις της EXPO ’92 με πολλά περίπτερα από διάφορες χώρες ακόμα προσβάσιμα στους επισκέπτες, τις αθλητικές εγκαταστάσεις της κωπηλασίας, θεματικά πάρκα, κάποιες σχολές του Πανεπιστημίου της Σεβίλλης, το Ολυμπιακό Στάδιο της πόλης (εγκαινιάστηκε το 1999), το ξενοδοχείο 5 αστέρων Barceló Renacimiento και το ξακουστό παλιό μοναστήρι της Santa María de las Cuevas που ιδρύθηκε το 1400 (σε αυτό φιλοξενήθηκε ο Χριστόφορος Κολόμβος) και σήμερα έχει μετατραπεί σε εργοστάσιο κατασκευής πορσελάνης και κεραμικών.

ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΗΣ ΣΕΒΙΛΛΗΣ

Για όσες και όσους θελήσουν να επισκεφθούν τη Σεβίλλη με κάποιο ευρωπαϊκό εκπαιδευτικό πρόγραμμα (όπως το Erasmus+ κλπ), να πούμε ότι το Πανεπιστήμιο της πόλης είναι το τρίτο μεγαλύτερο της Ισπανίας σε αριθμό φοιτητών και ένα από τα παλαιότερα στη χώρα με χρονολογία ίδρυσης το 1505. Πέντε χρόνια νωρίτερα, το 1500, οι Καθολικοί Μονάρχες (Φερδινάδος ΙΙ της Αραγονίας και Ισαβέλλα Ι της Καστίλης), εξέδωσαν βασιλικό διάταγμα, με το οποίο έδιναν την άδεια για τη δημιουργία ενός εκπαιδευτικού ιδρύματος στη Σεβίλλη. Το Πανεπιστήμιο ξεκίνησε τη λειτουργία του στις αρχές του 16ου αιώνα με τέσσερα τμήματα: Θεολογία, Νομική, Ιατρική και Καλές Τέχνες.

Στο πέρασμα των αιώνων στεγάστηκε σε διάφορα σημεία της πόλης, μέχρι το 1954, όταν μεταφέρθηκε στο παλιό βασιλικό εργοστάσιο επεξεργασίας καπνού (Real Fábrica de Tabacos de Sevilla), ένα εντυπωσιακό κτίριο του 1770, το οποίο συνδυάζει το μπαρόκ και τη νεοκλασική αρχιτεκτονική. Αρχικά εκεί βρισκόταν η πρυτανεία, οι σχολές των Θετικών Επιστημών, η Νομική και η Φιλοσοφική. Σήμερα, εκτός από την πρυτανεία, εκεί παραμένουν οι σχολές της Γεωγραφίας, της Ιστορίας και της Φιλολογίας (όλες οι υπόλοιπες στεγάζονται σε διάφορα κτίρια διασκορπισμένα στην πόλη).

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΙ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ

Αυτά είναι σε γενικές γραμμές τα πιο ενδιαφέροντα σημεία για να επισκεφθείτε στη Σεβίλλη. Μια επίσης πολύ καλή λύση για να κάνετε το γύρο της πόλης είναι τα αστικά λεωφορεία που πραγματοποιούν την κυκλική διαδρομή της Σεβίλλης. Πρόκειται είτε για τα Circular 1 και 2 (περιφερειακή διαδρομή), είτε για τα Circular 3 και 4 (εσωτερική διαδρομή). Περισσότερες πληροφορίες για όλες τις αστικές συγκοινωνίες της πόλης εδώ. Αν πάντως βρεθείτε για αρκετές μέρες στη Σεβίλλη, εκμεταλλευτείτε το γεγονός πως σε μια ακτίνα 250 χιλιομέτρων γύρω από την πόλη βρίσκονται υπέροχοι προορισμοί για ημερήσιες εκδρομές, όπως για παράδειγμα η Γρανάδα, η Κόρδοβα, το Πάλος δε λα Φροντέρα, το Χερέθ δε λα Φροντέρα και το Άρκος δε λα Φροντέρα. Χρησιμοποιείστε το άψογο σιδηροδρομικό δίκτυο και πραγματοποιείστε τις εξορμήσεις σας!

Η Γρανάδα (Granada) βρίσκεται 250 χιλιόμετρα ανατολικά της Σεβίλλης και είναι χτισμένη σε υψόμετρο 750 μέτρων στους πρόποδες της Σιέρα Νεβάδα. Επισκεφθείτε οπωσδήποτε την ακρόπολη των Μαυριτανών, την περίφημη Αλάμπρα (Alhambra), ένα από τα σημαντικότερα μνημεία παγκοσμίως. Το ανάκτορο θα σας αφήσει άφωνους, το ίδιο και οι μαγικοί κήποι στην έπαυλη της Χενεραλίφε (Generalife). Περπατήστε στη Χουδερία (Judería), την εβραϊκή συνοικία της πόλης και ανεβείτε στον λόφο του Αλμπαϊθίν (Albaicín) για να θαυμάσετε την υπέροχη θέα.

Η Κόρδοβα (Córdoba) βρίσκεται 140 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Σεβίλλης και είναι μια από τις πιο ζεστές πόλεις της Ισπανίας. Επισκεφθείτε τη Μεθκίτα (Mezquita), το μεγαλύτερο μουσουλμανικό τέμενος στον κόσμο με τις 856 κολώνες και την υπέροχη αραβική αρχιτεκτονική. Περάστε πάνω από τον Γουαδαλκιβίρ περπατώντας τη ρωμαϊκή γέφυρα (Puente Romano) και θαυμάστε το φρούριο της Καλαόρα (Calahorra). Πολύ όμορφο είναι το Αλκάθαρ (Alcázar), αλλά και η Χουδερία (Judería). Η πόλη φημίζεται για τα μεταξωτά, τα μάλλινα και τα δερμάτινα χειροποίητα προϊόντα της.

Το Πάλος δε λα Φροντέρα (Palos de la Frontera) βρίσκεται 100 χιλιόμετρα δυτικά της Σεβίλλης, πολύ κοντά στην Ουέλβα. Είναι το λιμάνι από όπου ξεκίνησε ο Κολόμβος το πρώτο του ταξίδι προς την ανακάλυψη της Αμερικής. Το Πάλος είναι όμορφο, γραφικό, πολύ κοντά στον Ατλαντικό (στις εκβολές του ποταμού Τίντο) και έχει νοστιμότατα θαλασσινά (εκπληκτικές γαρίδες κάθε μεγέθους). Μπορείτε να δείτε τα αντίγραφα από τα τρία πλοία του Κολόμβου (La Santa María, La Pinta και La Niña), που βρίσκονται στο μουσείο “Muelle de las Carabelas”.

Το Χερέθ δε λα Φροντέρα (Jerez de la Frontera) βρίσκεται 90 χιλιόμετρα νότια της Σεβίλλης και πέρα από το γεγονός ότι είναι γεμάτο με πύργους, παλάτια, μοναστήρια και εκκλησίες, αποτελεί έναν must προορισμό για όσους αγαπούν το κρασί, το φλαμένκο και τα άλογα. Εδώ παράγεται το φημισμένο σέρι, εδώ γεννήθηκε η τσιγγάνικη μουσική και εδώ εκτρέφονται τα περίφημα άλογα της ράτσας “caballo cartujano”. Συνιστούμε βραδινή επίσκεψη που να συνδυάζει φλαμένκο με κρασοκατάνυξη! Λίγο έξω από την πόλη υπάρχει και το σιρκουί του Χερέθ, που φιλοξενεί αγώνες ταχύτητας.

Το Άρκος δε λα Φροντέρα (Arcos de la Frontera) βρίσκεται 114 χιλιόμετρα νότια της Σεβίλλης και είναι μια μικρή πόλη που έχει χτιστεί πάνω σε έναν επιβλητικό βράχο (la Peña de Arcos) με υπέροχη θέα στον κάμπο και τα γειτονικά βουνά. Το μεγαλύτερο μέρος της διατηρείται όπως ήταν στη μεσαιωνική περίοδο, ενώ προσφέρει την ευκαιρία για έναν απολαυστικό περίπατο μέσα από τα γραφικά σοκάκια της, τα οποία είναι γεμάτα με παραδοσιακούς ξενώνες και τουριστικά μαγαζιά. Διαθέτει εκπληκτική τοπική κουζίνα και είναι μια εκδρομή που μπορεί να συνδυαστεί μαζί με το Χερέθ, αφού βρίσκονται πολύ κοντά.

ΤΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΕΤΕ

Η Σεβίλλη είναι μια σύγχρονη πόλη στην οποία ο επισκέπτης μπορεί να κινηθεί με σχετική ασφάλεια. Αν κάτι πρέπει να προσέξετε, αυτό είναι η αφόρητη ζέστη, ειδικά το καλοκαίρι. Όσοι βρεθείτε στην πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας από Ιούνιο μέχρι Σεπτέμβριο, θα πρέπει να έχετε υπόψη σας πως θα συναντήσετε θερμοκρασίες κοντά στους 40 βαθμούς, πιθανότατα και περισσότερο. Η υγρασία που προέρχεται από το ποτάμι κάνει ακόμα πιο δύσκολες τις συνθήκες στην πόλη. Άφθονο νερό λοιπόν, οπωσδήποτε καπέλο και μια έξυπνη αγορά θα είναι μια βεντάλια. Η Σεβίλλη είναι η πιο ζεστή μεγαλούπολη της Ευρώπης και σε αυτήν έχει καταγραφεί μια από τις υψηλότερες θερμοκρασίες στην ιστορία της ηπείρου μας. Ήταν το 2003 όταν ο υδράργυρος έδειξε τους 47 βαθμούς Κελσίου υπό σκιά. Μην σας ξεγελάσουν τα θερμόμετρα στους δρόμους της πόλης. Για τουριστικούς/ψυχολογικούς λόγους πολλές φορές ρυθμίζονται να δείχνουν λιγότερους βαθμούς από την πραγματικότητα.

Μια χρήσιμη επίσης συμβουλή είναι να αποφύγετε τη βραδινή έξοδο στα σοκάκια της Τριάνα ή της Σάντα Κρουθ με πολλά χρήματα πάνω σας. Δεν υπάρχει λόγος να προκαλέσετε την τύχη σας. Κατά τα άλλα η Σεβίλλη περπατιέται εύκολα και ευχάριστα. Για όσους θελήσουν να κυκλοφορήσουν στο εμπορικό κέντρο της πόλης, μπορούν να το κάνουν χωρίς το φόβο της ηλίασης, αφού με το που ξεκινάνε οι πρώτες ζέστες, όλοι οι κεντρικοί εμπορικοί δρόμοι σκεπάζονται από πάνω με τεράστιες τέντες, οι οποίες προστατεύουν τους πεζούς. Εκτός από τα αναμνηστικά που ίσως θελήσετε να αγοράσετε, σημειώστε πως η Σεβίλλη έχει καταπληκτικής ποιότητας φτηνά δερμάτινα είδη. Μη διστάσετε να πάρετε ταξί. Είναι από τα φτηνότερα της Ευρώπης και θα σας πάνε ακριβώς εκεί που θα τους πείτε. Επίσης χρησιμοποιείστε οπωσδήποτε το υπέροχο τραμ της πόλης.

ΠΟΥ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΤΕ

Η πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας έχει τον μεγαλύτερο αριθμό μπαρ σε όλη την Ευρώπη. Όταν θα περπατήσετε στους δρόμους της, δε θα το πιστεύετε. Μπορείτε να μετρήσετε εκατοντάδες μπαρ για να μην πω χιλιάδες. Ειδικά το καλοκαίρι στις δυο όχθες του ποταμού λειτουργούν αμέτρητα υπαίθρια εποχικά μπαρ για κάθε γούστο. Προτιμήστε αυτά που είναι στην οδό Betis (Triana) και αυτά που βρίσκονται απέναντι από τον σταθμό των λεωφορείων “Plaza de Armas”. Οπωσδήποτε μπείτε σε ένα από τα τυπικά, τελείως χύμα μπαρ για να παραγγείλετε την τοπική υπέροχη μπύρα “Cruzcampo” που θα συνοδευτεί από μια “τάπα”, τον τυπικό μεζέ. Υπάρχουν – χωρίς υπερβολή – εκατοντάδες είδη “tapas”. Αφήστε τον μπάρμαν να αυτοσχεδιάσει. Μη χάσετε όμως την ευκαιρία να δοκιμάσετε τα παρακάτω:

– Espinacas con garbanzos (εσπινάκας κον γκαρμπάνθος): σπανάκι με ρεβύθια.
– Ensaladilla rusa (ενσαλαδίγια ρούσα): ρώσικη σαλάτα (διαφέρει αρκετά από τη δική μας).
– Caracoles (καρακόλες): Σαλιγκάρια με λεμόνι.
– Pulpo a la gallega (πούλπο α λα γκαγιέγα): Χταπόδι βραστό με κόκκινη πικάντικη σάλτσα.
– Churrasco (τσουράσκο): Φιλέτο μοσχαρίσιου κρέατος με καυτερή σάλτσα.
– Calamares fritos (καλαμάρες φρίτος): Τηγανητά καλαμάρια.

Απαραίτητο συνοδευτικό είναι το τυρί (συνιστώ το queso curado, κίτρινο, σκληρό τυρί), αλλά και το χαμόν (αν και τσιμπημένο στην τιμή, δοκιμάστε έστω μια φορά jamón pata negra, πρόκειται για την κορυφαία ποιότητα), μαζί με τα πίκος, τα μικρά τραγανά bread-sticks που σερβίρονται αντί για ψωμί. Για τάπας αποφύγετε την Σάντα Κρουθ, τα μπαρ της με μεζέδες είναι πανάκριβα και καθόλου παραδοσιακά, καλύτερα να κινηθείτε είτε στο υπόλοιπο ιστορικό κέντρο, είτε στην Τριάνα. Αντίθετα, σε ό,τι αφορά τη νυχτερινή ζωή, στη συνοικία της Σάντα Κρουθ, θα βρείτε μερικά καταπληκτικά μπαρ με καλή μουσική και λογικές τιμές. Το ίδιο ισχύει και για την calle Betis (την οδό της Τριάνα δίπλα στον Γουαδαλκιβίρ), αλλά και στην πλατεία Alameda de Hércules, στο βόρειο “σύνορο” του ιστορικού κέντρου.

ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ, ΤΡΕΝΑ, ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ

Σε αυτή την τελευταία ενότητα της περιήγησής μας, θα αναφερθούμε στους τρόπους με τους οποίους μπορείτε να ταξιδέψετε στη Σεβίλλη, αλλά και το πώς θα μετακινηθείτε είτε μέσα στην πόλη, είτε από την πόλη προς άλλους προορισμούς εντός Ισπανίας. Υπάρχουν εταιρείες που πραγματοποιούν πτήσεις από την Αθήνα προς τη Σεβίλλη (με ενδιάμεση στάση), όπως η Iberia, η Swiss και η Lufthansa, όμως πριν κλείσετε εισιτήρια, θα πρέπει να τσεκάρετε τη διάρκεια αναμονής στην ενδιάμεση πόλη/χώρα, γιατί σε κάποιες περιπτώσεις αυτή ξεπερνάει τις δέκα ώρες. Από τον Μάιο μέχρι και τον Αύγουστο μπορείτε να βρείτε και απευθείας πτήσεις από Αθήνα για Σεβίλλη, χωρίς ενδιάμεση στάση, όμως για περισσότερες πληροφορίες, θα πρέπει να απευθυνθείτε σε κάποιο ταξιδιωτικό γραφείο.

Το αεροδρόμιο της Σεβίλλης (Aeropuerto Internacional de Sevilla-San Pablo) βρίσκεται πολύ κοντά, μόλις 3 χιλιόμετρα από τα βορειοανατολικά όρια της πόλης και εξυπηρετείται με λεωφορεία Express και ταξί. Όπως γράψαμε και πιο πάνω, μέσα στην πόλη υπάρχουν εξαιρετικές συγκοινωνίες με αστικά λεωφορεία και τραμ. Ο σταθμός των υπεραστικών λεωφορείων βρίσκεται στην Plaza de Armas (δίπλα στον Γουαδαλκιβίρ), ενώ ο σιδηροδρομικός σταθμός (Estación de Sevilla-Santa Justa) στο κέντρο της πόλης. Εκεί, εκτός από τα απλά, συμβατικά τρένα, υπάρχουν και τα τρένα υψηλής ταχύτητας (AVE, Alta Velocidad Española), τα οποία εκτός από τη Μαδρίτη, συνδέουν πλέον τη Σεβίλλη και με άλλους, κοντινούς προορισμούς, όπως η Κόρδοβα, η Γρανάδα και το Χερέθ.

Εδώ τελειώνει η μικρή μας περιήγηση στην πρωτεύουσα της Ανδαλουσίας. Ελπίζουμε τα στοιχεία που σας δώσαμε να σας φανούν χρήσιμα αν ταξιδέψετε εκεί. Απλά να θυμάστε πως η Σεβίλλη, όπως λέει και το τραγούδι, έχει δυο στοιχεία πολύ ιδιαίτερα: color και calor. Χρώμα και ζέστη. Καλό σας ταξίδι ή πιο σωστά, buen viaje!