ΤΑ ΜΑΝΑΒΙΚΑ ΕΓΙΝΑΝ ΤΑ ΚΟΥΛ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Τα μανάβικα είναι μικροί παράδεισοι φρεσκάδας και χρωμάτων μέσα στην καθημερινότητά μας. Δεν προσφέρουν μόνο φρέσκα φρούτα και λαχανικά, αλλά και μια αίσθηση οικειότητας, μια επιστροφή στην ανθρώπινη αλληλεπίδραση και τις αισθήσεις μας.

Παίζουν καθοριστικό ρόλο στον ιστό των κοινοτήτων μας, παρέχουν μια αίσθηση του ανήκειν, προωθούν την τοπική οικονομία και συμβάλλουν στη συνολική ευημερία των κατοίκων. Είναι ο τελευταίος κρίκος της ανθρώπινης επαφής με το φαγητό.

Στο Μποστάνι, για παράδειγμα, μαθαίνεις πως τα μήλα δεν είναι απλώς κόκκινα ή πράσινα – υπάρχουν δέκα διαφορετικά είδη, το καθένα με τη δική του υφή και γεύση. Συναντάς χειμερινές φράουλες από τα Καλάβρυτα, άγρια μανιτάρια και σπαράγγια, τραγανά σταφύλια του Οκτωβρίου, λωτούς και κολοκύθες που τρώγονται με τη φλούδα. Εδώ η επιλογή των προϊόντων δεν γίνεται μαζικά, αλλά με έμφαση στην ποιότητα και τη φρεσκάδα.

Η εμπειρία του μανάβικου είναι βαθιά προσωπική. Ο πελάτης δεν είναι απλά ένας καταναλωτής, αλλά συνομιλητής. Ρωτάει, δοκιμάζει, μαθαίνει. «Αυτό πώς το μαγειρεύω;», «Πόση ζάχαρη να βάλω σε μια τάρτα με αυτά τα αχλάδια;», «Πες μου για την υδροπονική ντομάτα».

Στο μανάβικο η σχέση με το φαγητό ξαναβρίσκει τον αυθεντικό της χαρακτήρα – γίνεται εμπειρία, όχι απλώς συναλλαγή, όπως επισημαίνει ο Αλέξανδρος Γκιγκόπουλος, ιδιοκτήτης του νεοσύστατου Polyamorous Coffee & Grocery.

Κι έπειτα, είναι η κοινωνικότητα. Στους πάγκους δεν γίνονται μόνο αγορές· γίνονται κουβέντες, ανταλλάσσονται ιστορίες, γεννιούνται φιλίες. Στην καραντίνα, το μανάβικο έγινε η καθημερινή βόλτα, μια μικρή γιορτή μέσα στη ρουτίνα. Κάποιοι έμειναν, κάποιοι έμαθαν να εκτιμούν την καλή πρώτη ύλη ως τελετουργία. Άλλωστε, δεν έρχονται όλοι για ένα κιλό μπανάνες. Έρχονται για τη στιγμή. Για το χαμόγελο του μανάβη. Για την ανακάλυψη. Η Μαρία Γκίτσα, ο Στέλιος Χαρκιολάκης και ο Αλέξανδρος Μωραΐτης δεν έχουν κερδίσει μόνο τους επαγγελματίες μάγειρες αυτής της πόλης αλλά και κάθε έναν από εμάς που απλώς αγαπάει τη μαγειρική.

Το φαγητό, άλλωστε, δεν είναι απλώς καύσιμο. Είναι μνήμη, είναι απόλαυση, είναι σύνδεση. Και τα μανάβικα είναι εκεί για να μας το θυμίζουν.

«Από τη δική μου εμπειρία, τόσο ως μανάβισσα όσο και ως πελάτισσα, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι το μανάβικο δεν είναι απλώς ένα μαγαζί. Είναι ένας χώρος όπου ο κόσμος έρχεται όχι μόνο για να ψωνίσει, αλλά και για να ζητήσει συμβουλές, να ανακαλύψει νέες γεύσεις, να εμπνευστεί για καινούργιες συνταγές.

Έχω μάθει πολλά από τους ίδιους τους πελάτες μου – φέρνουν μαζί τους προϊόντα που ανακάλυψαν σε ταξίδια τους, μοιράζονται ιστορίες από τόπους και ανθρώπους, δίνοντας μια άλλη διάσταση στη σχέση μας με το φαγητό», λέει η Κλειώ Γκόλνα από το the ΓΚΑΡΝΤΕΝ.

Τα μανάβικα έγιναν τα κουλ μέρη της Αθήνας: Στο Μποστάνι διοργανώνουν τακτικά μαγειρέματα, από καζάνια με φασολάδα μέχρι smashed burgers, αφού η ομάδα αναζητά αφορμές για να δώσει μια γιορτινή νότα στα Σάββατά μας.

Ακόμα όμως και μία βαρετή καθημερινή ημέρα, ο Αλέξανδρος Μωραΐτης θα σου μάθει ένα νέο υλικό, θα μοιραστεί μαζί σου ένα μυστικό μαγειρικής και θα σου δώσει ένα μικρό δωράκι.

Το Polyamorous Coffee & Grocery, που συνδυάζει μαναβική, καφέ και deli προϊόντα, έχει όλες τις προϋποθέσεις με τη σειρά του για να γίνει τόπος συνάντησης. Οι ιδιοκτήτες του το έχουν πετύχει άλλωστε με το πρώτο τους κατάστημα, όπου θα πας να αγοράσεις λουλούδια και θα βρεθείς να πίνεις ένα ροζέ κρασί στο πεζοδρόμιο.

«Στην αρχή, μας πλησίασαν πρώτα άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας. Αλλά σιγά σιγά, όλο και περισσότεροι νέοι γίνονται τακτικοί πελάτες. Τους ελκύει η προσεγμένη ποικιλία: vegan προϊόντα, βιολογικά φρούτα και λαχανικά, παραδοσιακά τυριά από τα νησιά, φυσικά κρασιά. Όμως αυτό που τους κρατάει εδώ δεν είναι μόνο τα προϊόντα – είναι η ατμόσφαιρα, η αίσθηση ότι μπορούν να ρωτήσουν, να μάθουν, να δοκιμάσουν. Από το πώς να φτιάξουν ένα φαγητό, μέχρι ποιο βότανο να επιλέξουν και πώς να το χρησιμοποιήσουν», λέει η Κλειώ Γκόλνα.

«Ο κόσμος έχει αρχίσει να κουράζεται από τα μεγάλα σούπερ μάρκετ. Θέλει κάτι πιο ζεστό, πιο ανθρώπινο. Δεν ψάχνει 100 επιλογές για το ίδιο προϊόν – ψάχνει λίγες, αλλά καλές. Θέλει να στηρίξει τους μικρούς παραγωγούς, να ξέρει από πού έρχεται το κάθε τρόφιμο, να έχει εμπιστοσύνη στην ποιότητά του.

Μια πολλή δυνατή κοινότητα είναι αυτή του κρασιού και πιο συγκεκριμένα του φυσικού κρασιού. Έχω πολύ κόσμο που έρχεται κατεξοχήν για τα κρασιά μας, Έλληνες, παρά πολλοί τουρίστες ή αλλοεθνείς που μένουν στην περιοχή, οι οποίοι είναι γνωστές ποικιλιών, τρόπων οινοποίησης και ότι άλλο περιλαμβάνει η γνώση στο κρασί», καταλήγει.

Η δουλειά του μανάβη είναι δύσκολη κι όμως όλοι αυτοί οι άνθρωποι παραμένουν χαμογελαστοί, έτοιμοι να μας εξυπηρετήσουν και με το παραπάνω. Στα μαγαζιά τους, που έχουν χώρο για όλα τα βαλάντια, γίνεται επανεκκίνηση της προσωπικής επαφής όσο κάνεις τα ψώνια σου. Αν το καλοσκεφτείς κρατούν τις γειτονιές φιλικές, ζωντανές και ανθρώπινες.