ΒΕΝΖΙΝΑΣ: “ΧΘΕΣ ΕΚΑΝΑ ΤΖΙΡΟ 10 ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΑ”
Ένας ιδιοκτήτης πρακτορείου καυσίμων εξηγεί πόσο έχει αλλάξει η ζωή του από τότε που η βενζίνη κοστίζει όσο δυο νεφρά.
Χθες κάναμε δέκα ευρώ τζίρο, δεν είναι όλες ημέρες κακές. Κάτι τέτοια με κρατάνε και δεν το κλείνω.
Έτσι κι αλλιώς, και μόνο που άρχισαν πάλι να μας πληρώνουν σε χρήματα, είναι ένα βήμα. Αν σε πάω πίσω στην αποθήκη είναι γεμάτο πατάτες, κρεμμύδια, αβγοφέτες, ό, τι είχε ο καθένας το ‘φερνε. Κοτοσνίτσελ.
Γυρίζει το κλίμα σιγά σιγά.
Και με κοιτάνε και με ντροπή μερικοί, γιατί είναι οι ίδιοι που πριν λίγα χρόνια έρχονταν και λούζονταν σαν τον Ζουλάντερ με βενζίνη. Και τώρα “βάλε πέντε ευρώ”.
“Πάλι εδώ; Πριν μια βδομάδα δεν έβαλες πέντε ευρώ, πού τα ‘καψες όλα αυτά;”
Είναι άβολες αυτές οι συζητήσεις, αλλά τι να κάνω, κάπως πρέπει να τους θέσω και προ των ευθυνών τους.
Εν τω μεταξύ, δεν ξέρω ποιος πάει ακόμα με το αυτοκίνητο στη δουλειά. Όσοι σήμερα λένε ότι πάνε έτσι εννοούν ότι οδηγούν μέχρι κάποια στάση του μετρό, μην τρώτε παραμύθι.
Μόνο οι παραγωγικές τάξεις πάνε με το αυτοκίνητο στην εργασία τους. Γι’ αυτό κι έχει μειωθεί και τόσο η κίνηση στους δρόμους. Κηφισό, Μεσογείων, πας σφαίρα το πρωί, άδεια όλα. Αεροδρόμιο.
Τώρα δεν με τιμάει και πολύ αυτό που θα πω, αλλά έχω σταματήσει και να κλέβω. Και αυτό που δεν με τιμάει είναι το ότι έχω σταματήσει.
Εγώ ξέρετε είμαι πολύ της παράδοσης, και το βενζινάδικο το βρήκα από τον πατέρα μου. Όπως τα βρήκαμε έτσι θα τα αφήσουμε, όλα κι όλα.
Αλλά τι να κλέψεις τώρα από το πεντάευρω του άλλου, εκεί μας καταντήσανε. Θα μου πεις “μάζευε και ας είν και ρώγες” και θα ‘χεις και δίκιο. Τεσπά.
Δεν ξέρω πού θα πάει αυτό το πράγμα, πού θα φτάσει η βενζίνη, αλλά αν συνεχίσει έτσι θα την πάρω και θα τη βάλω από μέσα στο κατάστημα. Τέρμα οι αντλίες, τι χρειάζονται; Καλαμάκια.
Θα βάλω και διπλό τζάμι, αλεξίσφαιρο, και θα ανοίγω την πόρτα μόνο με χρονοκαθυστέρηση. Κάτι ανάμεσα σε κοσμηματοπωλείο, τράπεζα και “αγοράζω χρυσό”, αυτό που ‘χε ανοίξει και ο μεγάλος ο Τάσος ο Μητρόπουλος. Δεν ήξερε ο Τάσος και ήξερα εγώ;
Λοιπόν. Δεν επιβιώνει ο πιο δυνατός, επιβιώνει αυτός που ξέρει να προσαρμόζεται. Ή κάτι τέτοιο.
