ΓΑΖΑ: ΟΙ 100 ΗΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΚΤΗΝΩΣΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Την Κυριακή 14 Ιανουαρίου συμπληρώθηκαν 100 ημέρες από την επίθεση της Χαμάς στο νότιο Ισραήλ και την απάντηση που ακολούθησε, με το σφυροκόπημα που διαρκεί μέχρι σήμερα, από την πλευρά του Ισραήλ.

Με την εξαίρεση της επταήμερης εκεχειρίας μεταξύ 24-30 Νοεμβρίου, η σφοδρότητα των βομβαρδισμών είναι πρωτοφανής. Έχει προκαλέσει – λόγω και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της πυκνοκατοικημένης περιοχής – μια ανθρωπιστική κρίση που μοιάζει να μην έχει προηγούμενο, πολλοί τη χαρακτηρίζουν ως τη μεγαλύτερη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι αριθμοί είναι δραματικοί:

• 24.000 Παλαιστίνιοι έχουν χάσει τη ζωή τους στη Γάζα, είναι σχεδόν 1 στους 100 του γενικού πληθυσμού. Οι απώλειες των Ισραηλινών ξεπερνούν τους 1200 (στη συντριπτική τους πλειοψηφία θύματα των επιθέσεων της 7ης Οκτωβρίου). 347 Παλαιστίνιοι, επίσης, έχουν σκοτωθεί στη Δυτική Όχθη. 
• Ανάμεσα στα θύματα των Παλαιστινίων, βρίσκονται περίπου 10.000 παιδιά. Η Γάζα είναι μια από τις περιοχές του πλανήτη με τον μεγαλύτερο δείκτη γεννητικότητας (27.6 γεννήσεις/1000 άτομα πληθυσμού – 1.5 φορά πάνω από τον παγκόσμιο μέσο όρο), ενώ το ποσοστό των ανήλικων στον γενικό πληθυσμό ανέρχεται σε 47%.
• Στη Γάζα έχουν σκοτωθεί επίσης: 148 εργαζόμενοι στα Ηνωμένα Έθνη, τουλάχιστον 337 υγειονομικοί και πάνω από 100 δημοσιογράφοι.
• 60.000 είναι τουλάχιστον οι τραυματίες από την παλαιστινιακή πλευρά. Πάνω από 12.000 ο αντίστοιχος αριθμός από την πλευρά του Ισραήλ.
• 7-8.000 είναι οι αγνοούμενοι, πιθανότατα θαμμένοι κάτω από τα ερείπια της ισοπεδωμένης Γάζας με την πιθανότητα να βρεθούν ζωντανοί να είναι μηδαμινή.
• 132 ομήρους έχει ακόμα στα χέρια της η Χαμάς – 121 απελευθέρωσε κατα τη διάρκεια της επταήμερης εκεχειρίας σε ανταλλαγή με 240 Παλαιστίνιους φυλακισμένους. 33 όμηροι έχουν σκοτωθεί ή πεθάνει στα χέρια της παλαιστινιακής οργάνωσης.
• 22.000 βομβαρδισμούς από την πλευρά του Ισραήλ κατέγραψε, σε λιγότερο από τρεις μήνες, το παρατηρητήριο εναέριων συγκρούσεων Airwars. Τα αντίστοιχα χτυπήματα των ΗΠΑ στο Ιράκ ήταν 15.000, αλλά σε διάστημα τριών χρόνων (2014-17).
• 1.9 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι έχουν εκτοπιστεί (από τα 2.3 εκατομμύρια του συνολικού πληθυσμού της Γάζας). Από αυτούς, 1.4 εκ. έχουν βρει προσωρινό καταφύγιο σε εγκαταστάσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Το υπόλοιπο μισό εκατομμύριο, αυτήν την στιγμή, δεν έχει που να πάει. Ήδη γίνονται συγκρίσεις με το Σουδάν και τη Συρία για την προκαλούμενη προσφυγική κρίση. 
• Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, 65.000 οικιστικές μονάδες στη Γάζα έχουν καταστραφεί ολοσχερώς, ενώ άλλες σχεδόν 300.000 έχουν υποστεί πολύ σοβαρές ζημιές. 
• Το AP, αναλύοντας δεδομένα από δορυφόρο, εκτιμά ότι το 1/3 των κτιρίων στη Γάζα έχει καταστραφεί. Χαρακτήρισε αυτό το «ξήλωμα» χειρότερο από τα αντίστοιχα σε Χαλέπι (Συρία) ή Μαριούπολη (Ουκρανία).
• Τα χτυπήματα στις υποδομές είναι πολλαπλά. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας υπολόγισε ότι, μετά τις καταστροφές, αντιστοιχούν 1 ντουζ ανά 450 άτομα και 1 τουαλέτα ανά 220. Η υγειονομική κρίση είναι αναπόφευκτη, την στιγμή που 21/36 νοσοκομεία στη Γάζα έχουν καταστεί μη λειτουργικά. 
• Το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Σίτισης (World Food Programme) που καταγράφει την επισιτιστική κρίση, υπολόγισε ότι 9/10 ανθρώπους στη Γάζα μένουν χωρίς φαγητό για 24 ώρες ή περισσότερο. Εκτιμά, επίσης, ότι ανεξάρτητα από την έκβαση του πολέμου (και το πόσο γρήγορα θα τελειώσει) η απειλή του λιμού θα είναι ορατή για τουλάχιστον έξι μήνες.

Όσο κι αν και αυτός ο πόλεμος είναι πόλεμος παραπληροφόρησης, οι αριθμοί προέρχονται από διεθνείς ουδέτερες πηγές που δεν αμφισβητούνται (Τα στοιχεία για νεκρούς και τραυματίες έρχονται από το Υπουργείο Υγείας της Γάζας που είναι από τον έλεγχο της Χαμάς και τις Ένοπλες Δυνάμεις του Ισραήλ, αντίστοιχα.) Εδώ και 100 μέρες εμφανίζονται στην οθόνη και το timeline μας, ίσως δεν σοκάρουν πια το ίδιο με τις πρώτες μέρες, όμως όλοι μαζί συγκεντρωμένοι φτιάχνουν ένα κάδρο απόλυτης φρίκης.

Σαν κι αυτή που νιώσαμε βλέποντας την αγριότητα της επίθεσης της Χαμάς τα ξημερώματα της 7ης Οκτωβρίου (ποιος μπορεί να ξεχάσει τις εικόνες από το ρέιβ πάρτι;). Σαν κι αυτή που συνεχίζεται καθημερινά από την απάντηση του Ισραήλ που έχει καταρρίψει κάθε έννοια αναλογικότητας. Το μέχρι στιγμής τίμημα για να πετύχει το Ισραήλ τον τριπλό του στόχο (εξόντωση της ηγετικής ομάδας της Χαμάς, απελευθέρωση ομήρων, πλήρης έλεγχος της περιοχής της λωρίδας της Γάζας) είναι η απανθρωποίηση του παλαιστινιακού λαού με κάτι που όσο οι μέρες περνούν μοιάζει όλο και περισσότερο με γενοκτονία, όπως υποστήριξαν πριν λίγες μέρες στην συγκλονιστική προσφυγή τους στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης οι εκπρόσωποι της Νότιας Αφρικής. (Το Ισραήλ απάντησε ότι η Νότια Αφρική διαστρεβλώνει την πραγματικότητα.)

Δεν είναι θέμα επιλογής μεριάς, ποδοσφαιροποίησης του πολέμου. Οι απλοί άνθρωποι σε όλον τον κόσμο συγκινούνται, σοκάρονται, βγαίνουν στους δρόμους και διαμαρτύρονται, αλλά κι επίσης ξεχνάνε όσο το θέμα πάει στις «πίσω σελίδες» της επικαιρότητας (όπως συνέβη και με την Ουκρανία που σε 40 μέρες συμπληρώνονται δύο χρόνια από τη ρωσική εισβολή), ίσως ακόμα και να αποφεύγουν τα νέα και τα στιγμιότυπα, πόσα ακόμα βίντεο με διαμελισμένα παιδικά σώματα να δεις; Βλέπουν την ενστικτώδη αλληλεγγύη τους να αποδοκιμάζεται με το βολικό σχήμα ενός δήθεν «αντισημιτισμού», ακούνε δημοσιολογούντες να έχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά στην αντιμετώπιση π.χ. του ουκρανικού και του παλαιστινιακου λαού, διαβάζουν τα εγκυρότερα μέσα του κόσμου να χρησιμοποιούν το ‘killed” για τους Ισραηλινούς και το “died” για τους Παλαιστίνιους. 

Ζούμε αυτήν την παραφροσύνη επειδή ο Νετανιάχου και οι ακροδεξιοί στην κυβέρνησή του θεωρούν ότι ο πόλεμος είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώσουν πολιτικά, παρότι οι περισσότεροι αναλυτές συγκλίνουν στο ότι ο χρόνος του «Μπίμπι» έχει τελειώσει και δεν αποκλείεται να ανατραπεί πολύ σύντομα; Είναι μέρος του προβλήματος η παθητική στάση της Δύσης (και ειδικά των ΗΠΑ) που ναι μεν έχουν αλλάξει γλώσσα στο πέρασμα αυτών των 100 ημερών, αλλά δεν επιβάλλουν κυρώσεις που θα πίεζαν το Ισραήλ;

Πόσο πιθανή είναι μια γενικότερη πολεμική κλιμάκωση στην περιοχή, μετά τις πρόσφατες εξελίξεις (δολοφονία ηγετικού στγελέχους της Χαμάς στο Λίβανο, βόμβες στο Ιράν, αμερικανοαγγλικοί βομβαρδισμοί εναντίον των Χούθι στην Υεμένη); Πώς θα επηρεάσουν τις εξελίξεις η διαρκώς αυξανόμενη επιρροή της Κίνας στην περιοχή και το πρόβλημα που δημιουργεί στο παγκόσμιο εμπόριο το κλείσιμο της Διώρυγας του Σουέζ; Κάπου ανάμεσα σε αυτές τις απαντήσεις, βρίσκεται το σενάριο που θα σημάνει οριστική κατάπαυση του πυρός, χωρίς κανένας να γνωρίζει τι θα σημαίνει για την επόμενη μέρα στη Μέση Ανατολή, αλλά και το ίδιο το παλαιστινιακό ζήτημα.

Συμπληρώθηκαν 100 ημέρες που αποκτήνωσαν τον κόσμο που βλέπει τους παγκόσμιους οργανισμούς να μοιάζουν διακοσμητικοί κι αυτούς που ψήφισε να κάθονται άπραγοι μπροστά στην φρίκη. Όπως είπε και η ιρλανδή συνήγορος της Νότιας Αφρικής πριν λίγες μέρες στη Χάγη: «Ο κόσμος πρέπει να είναι απόλυτα τρομοκρατημένος. Ο κόσμος πρέπει να είναι εξοργισμένος. Δεν υπάρχει κανένα ασφαλές σημείο στη Γάζα. Και γι’ αυτό ο κόσμος πρέπει να ντρέπεται».