Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ “ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ”
Αναλυτές εξηγούν γιατί το Ισραήλ μπορεί και περιφρονεί τις ΗΠΑ, όπως εντείνει τις εχθροπραξίες στο Λίβανο, αγνοώντας όλες τις εκκλήσεις για κατάπαυση του πυρός.
Ενώ είναι σε εξέλιξη ο πόλεμος που έχει κηρύξει το Ισραήλ εναντίον της Χαμάς, άρχισε κι εκείνος εναντίον της Χεζμπολάχ. Παράλληλα, χάνονται καθημερινά ζωές αθώων που γίνονται παράπλευρες απώλειες, υπό το βλέμμα όλων των οργανισμών που δημιουργήθηκαν για να διαφυλάττουν την ειρήνη σε αυτόν τον πλανήτη.
Στο ίδιο πλαίσιο ανήκει και η ενημέρωση των ΗΠΑ από το Ισραήλ πως θα προβεί σε «περιορισμένη χερσαία επίθεση» στο Λίβανο, μετά τα αλλεπάλληλα αιτήματα της Ουάσινγκτον για αποκλιμάκωση.
Γιατί λοιπόν, κανείς δεν μπορεί να σταματήσει τον Μπενιαμίν Νετανιάχου;
Ποιος είναι ο λόγος για το καθολικό ναυάγιο της διπλωματίας και το λόγο που ο ηγέτης του Ισραήλ μπορεί και λέει από την ‘σκηνή’ της 79ηε Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ ότι «δεν υπάρχει πουθενά στη Μέση Ανατολή που να μην μπορεί να φτάσει το Ισραήλ»;
Και τελικά, γιατί δεν κάνουν οι ΗΠΑ κάτι για όλα αυτά;
«Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει τον Νετανιάχου»
Ο επικεφαλής Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ζοζέπ Μπορέλ εξέφρασε τη λύπη του για το γεγονός ότι καμία δύναμη, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, δεν μπορεί να «σταματήσει» τον Νετανιάχου, λέγοντας ότι φαίνεται αποφασισμένος να συνεχίσει τις μάχες στον Λίβανο και τη Γάζα.
«Αυτό που κάνουμε είναι να ασκήσουμε όλη τη διπλωματική πίεση για κατάπαυση του πυρός, αλλά κανείς δεν φαίνεται να μπορεί να σταματήσει τον Νετανιάχου, ούτε στη Γάζα ούτε στη Δυτική Όχθη», είπε χαρακτηριστικά ο Μπορέλ σε ‘πηγαδάκι’ δημοσιογράφων που είχε στηθεί στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ -σύμφωνα με τους Times of Israel.
Το Ισραήλ έχει επανειλημμένα φιλονικήσει με τον κορυφαίο διπλωμάτη της ΕΕ και ο υπουργός Εξωτερικών, Ισραήλ Κατς τον κατηγόρησε πρόσφατα για αντισημιτισμό.
Ο Μπορέλ υποστήριξε την πρωτοβουλία της Γαλλίας και των ΗΠΑ για έκκληση κατάπαυση πυρός στον Λίβανο, την οποία το Ισραήλ όχι μόνο αγνόησε, αλλά ενέτεινε τη δράση του.
Κατά τον ειδικό «ο Νετανιάχου έχει καταστήσει σαφές ότι οι Ισραηλινοί δεν θα σταματήσουν έως ότου καταστραφεί η Χεζμπολάχ». Το αυτό ισχύει και για τα όσα κάνει στη Γάζα και τη Χαμάς.«Αν η ερμηνεία της καταστροφής είναι η ίδια με εκείνην της Χαμάς, τότε μας περιμένει ένας ακόμα μακρύς πόλεμος».
Ο απερχόμενος επικεφαλής Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ ζήτησε την εκ νέου διαφοροποίηση της διπλωματίας από τις ΗΠΑ που προσπάθησαν επί μήνες ανεπιτυχώς να επισφραγίσουν μια εκεχειρία στη Γάζα, η οποία περιλαμβάνει την απελευθέρωση ομήρων.
«Δεν μπορούμε να βασιστούμε μόνο στις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ προσπάθησαν αρκετές φορές, αλλά δεν τα κατάφεραν» είπε ενδεικτικά.
Τι λένε οι αναλυτές για τη διπλωματική κατάρρευση
Ειδικοί προτείνουν τρεις λόγους που ουδείς φαίνεται να μπορεί να πείσει το Ισραήλ να σταματήσει τις επιθέσεις.
Κατ’ αρχάς, η κυβέρνηση Νετανιάχου αρνείται να συμφωνήσει σε κατάπαυση του πυρός επειδή η ηγεσία του έχει θέσει ορισμένους στρατιωτικούς στόχους, συμπεριλαμβανομένης της εξουδετέρωσης των δυνατοτήτων της Χεζμπολάχ.
Όπως έγραψε στο Carnegie Endowment for International Peace o διδάκτωρ στα θέματα της Μέσης Ανατολής και τη διπλωματική ιστορία των ΗΠΑ, Aaron David Miller «αυτοί οι στόχοι πρέπει να επιτευχθούν προτού εξεταστεί οποιαδήποτε εκεχειρία, καθώς Ισραηλινοί αξιωματούχοι πιστεύουν ότι η πρόωρη διακοπή της επίθεσης θα επέτρεπε στη Χεζμπολάχ να ανασυνταχθεί, καθιστώντας την κατάπαυση του πυρός λιγότερο αποτελεσματική μακροπρόθεσμα».
Η El Pais έδωσε έναν άλλον λόγο.
«Η Χεζμπολάχ, βασικός παράγοντας στον Λίβανο, υποστηρίζεται από το Ιράν και η σχέση της με το Ισραήλ διαμορφώνεται από ευρύτερους περιφερειακούς αγώνες εξουσίας.
Τόσο η Χεζμπολάχ, όσο και το Ισραήλ βλέπουν τη σύγκρουση ως μέρος μιας ευρύτερης γεωπολιτικής μάχης, που περιλαμβάνει όχι μόνο τον Λίβανο αλλά και το Ιράν, τη Συρία και την Παλαιστίνη.
Αυτό καθιστά τη διαπραγμάτευση κατάπαυσης του πυρός εξαιρετικά περίπλοκη επειδή περιλαμβάνει πολλούς ενδιαφερόμενους με διαφορετικά συμφέροντα».
Το Democracy Now εστίασε στο ότι «στον Λίβανο, υπάρχει μια βαθιά αίσθηση αντίστασης στην ισραηλινή επιθετικότητα, που τροφοδοτείται από προηγούμενες συγκρούσεις το 1982, το 1996 και το 2006.
Πολλοί άνθρωποι στο Λίβανο, ειδικά εκείνοι που εκτοπίστηκαν από τη βία, έχουν ισχυρή προσκόλληση στη γη τους και βλέπουν τη συνεχιζόμενη αντίσταση ως αναγκαιότητα. Αυτό το κοινωνικό συναίσθημα καθιστά δύσκολη την επίτευξη κατάπαυσης του πυρός, καθώς υπάρχει μικρή πίστη στη διάρκεια των ειρηνευτικών διαδικασιών χωρίς σημαντικές, επί της ουσίας, αλλαγές».
Γιατί φαίνεται να σφυρίζουν αδιάφορα οι ΗΠΑ
Mέσα στα χρόνια, από το ‘50 και την πρώτη παρέμβαση για «σταθεροποίηση» του Λιβάνου που ήταν σε «εσωτερικό πολιτικό αναβρασμό και εντάσεις με άλλες χώρες της περιφέρειας, όπως το Ισραήλ», οι ΗΠΑ εμφανίζονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα στην εικόνα της περιοχής. Μεσολαβεί με τρεις τρόπους επιρροής: το διπλωματικό, τον στρατιωτικό και τον οικονομικό.
Από όταν άρχισαν οι επιθέσεις του Ισραήλ στην Παλαιστίνη, μετά την 7η Οκτωβρίου έως το σφυροκόπημα του Λιβάνου, οι Ισραηλινοί έχουν προβεί σε μπαράζ ανυπακοής προς τις ΗΠΑ.
Επίσης, σκόπιμα δεν ενημερώνουν για όσα θα κάνουν, με τις ΗΠΑ να μαθαίνουν τις εξελίξεις από τις ειδήσεις. Για παράδειγμα την εκτέλεση του ηγέτη της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα, στην οποία όπως προτείνουν αναλυτές η βόμβα που τον σκότωσε ήταν αμερικανικής κατασκευής.
Σίγουρα δεν βοηθά το γεγονός ότι στην άλλη ακτή του Ατλαντικού είναι σε διαδικασία εκλογών. Δεν τελειώνει ωστόσο, εκεί το πρόβλημα.
Ο ρεπόρτερ αμερικανικής πολιτικής του CNN, Stephen Collins έγραψε το εξής:
«Ο Νετανιάχου πρώτα ενεργεί και μετά ενημερώνει τις ΗΠΑ, ακόμη και όταν οι ενέργειές του είναι βέβαιο ότι θα λυγίσουν τις αμερικανικές διπλωματικές προσπάθειες και θα εντείνουν τους φόβους ότι οι ΗΠΑ θα συρθούν σε έναν καταστροφικό πόλεμο».
«Η κυβέρνηση Μπάιντεν φαίνεται να είναι θεατής και όχι ενεργός παίκτης στα γεγονότα, όπως θα άρμοζε σε μια υπερδύναμη. Και κάθε φορά που ένας Αμερικανός πρόεδρος απορρίπτεται δημόσια, υπάρχει κόστος στην παγκόσμια αντίληψη των ΗΠΑ ως παγκόσμιας δύναμης».
Παρεμπιπτόντως, ο Μπάιντεν υπερηφανευόταν ότι υπήρξε εκ των πιο φιλο-Ισραηλινών προέδρων στην ιστορία των ΗΠΑ. Ως εκ τούτου, δύσκολα στο φινάλε της διαδρομής αυτής θα χαλούσε το image, με τρόπους όπως το να κόψει την αποστολή στρατιωτικών προμηθειών.
«Θα ήταν σαν να εγκατέλειπε έναν σύμμαχο που πολεμούσε την τρομοκρατία», γράφει ο Collins, με τις πράξεις του Νετανιάχου να δείχνουν πως έχει πλήρη επίγνωση των δεδομένων και για αυτό δεν τον νοιάζει αν προκαλεί.
Επίσης, όσο νιώθει ότι νικάει τόσο πιο δύσκολο θα γίνει να σταματήσει. Όσοι και αν πεθάνουν σε αυτήν τη διαδρομή.
