Μπαίνει ξανά στο παιχνίδι το Ρωσικό αέριο

Ρόλο στα σενάρια ενεργειακού εφοδιασμού της Ευρώπης φέρεται να παίρνει εκ νέου το ρωσικό φυσικό αέριο, με πηγές της αγοράς να αναφέρουν ότι ευρωπαϊκές εταιρείες μελετούν πλέον αυτό το ενδεχόμενο, υπό την προϋπόθεση βέβαια εξομάλυνσης και εκεχειρίας της ρωσοουκρανικής σύγκρουσης.

Ειδικότερα, όπως αναφέρουν οι ίδιες πηγές, το εν λόγω σενάριο μιλάει για αποκατάσταση των ροών ρωσικού αερίου σε ένα ποσοστό της τάξης του 20-25% μέσω Ουκρανίας με σκοπό να εξυπηρετήσει τόσο την αναπλήρωση των αποθεμάτων φυσικού αερίου στις ευρωπαϊκές αποθήκες όσο και να περιορίσει την πίεση από το ακριβό LNG αμερικανικό και μη.

Επιπρόσθετα, η επαναφορά του ρωσικού αερίου, όπως επισημαίνουν οι ίδιες πηγές, θα μπορούσε να περιορίσει ως ένα βαθμό την επιρροή του αμερικανικού LNG που πλέον έχει αναδειχθεί σε βασικό προμηθευτή για την ΕΕ, συνιστώντας εν τέλει μια εναλλαγή στην εξάρτηση για την Γηραιά Ήπειρο, από Ανατολάς σε Δυσμάς.

Χρειάζεται να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη συζήτηση δεν διεξάγεται σε φιλολογικό επίπεδο παρά αποτελεί αντικείμενο μελέτης με την αξιοποίηση των ανάλογων μοντέλων, με σκοπό να αποτυπωθεί το τι θα σήμαινε κάτι τέτοιο σε επίπεδο τιμών και ροών του καυσίμου για την ευρωπαϊκή αγορά, όταν το βασικό επίδικο για την ευρωπαϊκή βιομηχανία είναι η διαμόρφωση ανταγωνιστικού προφίλ σε σχέση με τους εταίρους της, με το ενεργειακό κόστος να συνιστά από τις βασικές μεταβλητές σε αυτή την εξίσωση.

Το σενάριο εξετάζει τόσο την αξιοποίηση των υφιστάμενων υποδομών που διασχίζουν την Ουκρανία και φτάνουν στην αυλή της Ευρώπης όσο και την επιδιόρθωση ενός από τους δύο αγωγούς Nord Stream, προκρίνοντας αυτόν που έχει υποστεί την μικρότερη βλάβη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Γερμανία δεν φαίνεται να στηρίζει ένα τέτοιο σχέδιο πολιτικά, πράγμα που ωστόσο δεν αποκλείει να υπάρχουν ευήκοα ώτα σε οικονομικό επίπεδο με προεξάρχουσα την βιομηχανία εντός και εκτός της χώρας, αναγνωρίζοντας το «αποτύπωμα» μιας τέτοιας εξέλιξης στο ενεργειακό κόστος.

Η έτερη εναλλακτική της ΕΕ, όπως αναφέρουν αρμόδιες πηγές με γνώση των ευρωπαϊκών διεργασιών, συνίσταται στην προώθηση της ενεργειακής μετάβασης ως το «απάγκιο» για ενεργειακή ασφάλεια και ανεξαρτησία. Η προσέγγιση της Κομισιόν εστιάζει στην «πράσινη» ενέργεια ως εγχώριο ενεργειακό πόρο και στη βάση αυτή εξετάζεται ως σενάριο, όπως επιβεβαιώνουν οι ίδιες πηγές, η προώθηση διμερών σχέσεων με την Κίνα για την προμήθεια «πράσινου» εξοπλισμού που ενδεχόμενα να βρεθεί εκτός αγοράς υπό το βάρος των αμερικανικών δασμών. Σε κάθε περίπτωση, αναλυτές επισημαίνουν ότι η ΕΕ δεν έχει λόγο να ακολουθήσει την πολιτική των ΗΠΑ στην εμπορική επίθεση προς την Κίνα, αναγνωρίζοντας την βαρύνουσα σημασία της τελευταίας στις «πράσινες» τεχνολογίες και επομένως στην επιτυχία του «πράσινου εγχειρήματος».