Εκλογές στη Γερμανία : Με “χαμηλά τον πήχη” η προσδοκία για χαλάρωση της λιτότητας

Με τα μάτια στραμμένα στις εξελίξεις στη Γερμανία είναι το οικονομικό επιτελείο και συνολικά η Ελληνική Κυβέρνηση. Μπορεί η διαμόρφωση του νέου κυβερνητικού σχήματος να αργεί, ωστόσο ήδη τα σενάρια για το νέο Καγκελάριο, αλλά και για το σχηματισμό κυβέρνησης είναι στο μικροσκόπιο, όπως και βέβαια οι πιθανές υποψηφιότητες για τη θέση του υπουργού Οικονομικών. Αναμφισβήτητα, πάντως, η ισχυροποίηση του SPD και η πτώση των Χριστιανοδημοκρατών, (αν και είναι η ιδεολογικά όμορη παράταξη με την κυβερνώσα ΝΔ και άρα οι δίαυλοι επαφής μπορεί να στενέψουν),  δίνει μια αχτίδα αισιοδοξίας ότι οι σκληρές δημοσιονομικές γραμμές μπορεί να ατονήσουν έστω σε ένα βαθμό. Ιδιαίτερα, καθώς η προεκλογική ατζέντα των Σοσιαλδημοκρατών είχε εμπλουτιστεί με ιδέες που παραπέμπουν σε στήριξη του κοινωνικού κράτους, στήριξης των χαμηλόμισθών κτλ.  Βέβαια η παραμονή σε σταθερά ποσοστά των Ελευθέρων Δημοκρατών του FDP, των αυθεντικών εκφραστών του «βαθέος» οικονομικού κατεστημένου της μεγαλύτερης οικονομίας της ευρωζώνης, αλλά και η πτώση της Αριστεράς του Die Linke αποτελούν σημεία που θα πρέπει να συνυπολογιστούν ώστε να μην θεωρηθούν οι εκλογές ως αλλαγή σελίδας.

Άλλωστε τα τελευταία χρόνια η Γερμανία, ακόμη και με υπουργό τον Όλαφ Σολτς, δεν είχε αποστεί της δημοσιονομικής ορθοδοξίας. Πώς αλλιώς άλλωστε όταν αποτελεί ένα «βασικό» εργαλείο κυριαρχίας της Γερμανίας εντός ΕΕ αλλά και διασφάλισης ισορροπιών ισχύος με τη Γαλλία. Η τελευταία, μάλιστα, βγαίνει από την πανδημία με «φουσκωμένο» το χρέος σε αντίθεση με τη Γερμανία που παρά το «πακέτο» 400 δισεκ. που «έσπρωξε» για στήριξη της οικονομίας της παραμένει με χαμηλό χρέος, στο επίπεδο του 66%.

Βέβαια η πανδημία έχει επιφέρει αλλαγές στον τρόπο σκέψης, αλλά και στην ίδια την ΕΕ. Ακόμη και ο χριστιανοδημοκράτης επικεφαλής του ESM  Κλάους Ρέγκλινγκ έχει ταχθεί υπέρ μιας αναθεώρησης  του Συμφώνου Σταθερότητας. Βέβαια μετά το πρώτο εξάμηνο του 2022, μετά το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης αλλά και τις εκλογές στη Γαλλία, αναμένεται να υπάρχει ένα σαφές σήμα για το πού θα πάει το καράβι της ΕΕ. Και βέβαια η ρότα θα επηρεαστεί και από τις γενικότερες γεωπολιτικές εξελίξεις αλλά και από το εάν θα γίνουν βήματα στον τομέα της άμυνας και εξωτερικής πολιτικής. Άλλωστε δεν μπορεί κανείς να «χτίζει» κοινές γραμμές στα εξωτερικά, έστω και με διαδικασίες ενισχυμένης πλειοψηφίας, όταν στο οικονομικό πεδίο ανοίγουν πληγές λόγω της εμμονής σε πολιτικές λιτότητας που πίσω κρύβουν διαθέσεις επικυριαρχίας εντός της ΕΕ.

Προς ώρας πάντως οι εξελίξεις έχουν «παγώσει».Είναι ενδεικτική η «σιγή ασυρμάτου» του υποψήφιου Καγκελάριου Όλαφ Σόλτς στο τελευταίο άτυπο Eurogroup στη Σλοβενία σε σχέση με την κοινή επιστολή οκτώ υπουργών Οικονομικών της «βόρειας συμμαχίας» (Αυστρία, Ολλανδία, Σλοβακια κτλ). προς το Γιούρογκρουπ. Όπως επισήμαναν οι «οκτώ» «κοινός στόχος πρέπει να παραμείνει η τιθάσευση των υπερβολικών ελλειμμάτων» και «ο στόχος της συνετής οικονομικής διαχείρισης». Κατά την άποψή τους, βέβαια, δεν αποκλείεται η αναθεώρηση των κανόνων για το Σύμφωνο Σταθερότητας. Σε αυτήν την κίνηση ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Όλαφ Σολτς θέλησε να μη δώσει απάντηση λέγοντας ότι «δεν τάσσεται ούτε με τη μία άποψη, ούτε με την άλλη, αλλά προκρίνει μία μέση λύση». Κατά τον Σολτς η εμπειρία της δημοσιονομικής κρίσης μας δείχνει ότι «ήταν σημαντικό να έχουμε συγκεκριμένα κριτήρια σταθερότητας, τα οποία μας δίνουν μεγάλα περιθώρια ευελιξίας».

Λίγους μήνες νωρίτερα πάντως σε συνέντευξή του στους Financial Times, είχε αναφέρει ότι «ένα κοινό νόμισμα χρειάζεται κοινούς κανόνες και οι κανόνες μας έχουν αποδείξει πως παρέχουν την αναγκαία ευελιξία», ενώ είχε αποφύγει να σχολιάσει αν θα υπάρχει μόνιμη δυνατότητα κοινού δανεισμού της ΕΕ.

Επίσης ο Όλαφ Σολτς έχει μέσα στο 2021 πει ότι θα επαναφέρει το «φρένο χρέους» από το 2023, ένα κατεξοχήν «σκληρό» μέτρο  παρά τις πιέσεις που έχει ασκήσει ο διοικητής της γερμανικής κεντρικής τράπεζας , Γενς Βάιντμαν, που ζητεί επαναφορά του από το 2022.

Στο φόντο αυτό είναι προφανές η «μπάλα» παίζεται χαμηλά με στυλ … κατενάτσιο, ενώ  τα τελικά αποτελέσματα καθώς και η μορφή που θα πάρει ο κυβερνητικός συνασπισμός θα κρίνουν το πώς θα κινηθεί εντός ΕΕ η Γερμανία. Πάντα βέβαια σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στη Γαλλία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μια πιθανή συμμετοχή στο συνασπισμό των παραδοσιακά συντηρητικών ως προς τα δημοσιονομικά Ελευθέρων Δημοκρατών θα δυσκολέψει την όποια προσπάθεια για μια πολιτική με αυξημένες «δόσεις» δημοσιονομικής χαλάρωσης, σε αντίθεση με την δεδομένη παρουσία των Πρασίνων, που ως φαίνεται φλερτάρουν με ιδέες όπως η εξαίρεση των πράσινων επενδύσεων από τον υπολογισμό των ελλειμμάτων. Ο δρόμος πάντως επίκειται να ναι μακρύς και πάντα βέβαια χωρίς να ξεχνάμε ότι όπως έλεγε και ο  βρετανός στράικερ Γκ. Λινεκερ  στο …τέλος του  «αγώνα πάντα κερδίζουν οι Γερμανοί».

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις