Ακόμη και οι υπερωρίες στην ‘μέγγενη’ των δανειστών
Ομαδικές απολύσεις, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, απεργίες, έως και υπερωρίες, είναι τα βασικότερα εργασιακά ζητήματα που παραμένουν «ανοιχτά» για τυχόν παρεμβάσεις και αλλαγές
- 07 Μαρτίου 2016 11:49
Μπορεί το ενδιαφέρον της διαπραγμάτευσης να έχει επικεντρωθεί στο Ασφαλιστικό, όμως όταν αυτό καταλήξει, με όποιο αποτέλεσμα, σύμφωνα με τα dikaiologitika.gr, σειρά θα πάρουν τα εργασιακά προβλήματα, που πρέπει να διευθετηθούν.
Μόνο τυχαία δεν είναι άλλωστε η τοποθέτηση του ίδιου του αρμόδιου υπουργού Εργασίας, κ. Γιώργου Κατρούγκαλου, ο οποίος από το βήμα ημερίδας της ευρω – ομάδας της Αριστεράς, αλλά και του τμήματος Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ για τις εργασιακές σχέσεις, σημείωσε με νόημα ότι, μόλις ολοκληρωθεί η πρώτη αξιολόγηση, θα σημάνει η έναρξη της διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς για ζητήματα, που άπτονται των εργασιακών σχέσεων. Άλλωστε, για το λόγο αυτό, έχει ήδη συγκροτηθεί επιτροπή που απαρτίζεται από εκπροσώπους της ελληνικής πλευράς και τεχνοκράτες των θεσμών, όπου ανάμεσα στ’ άλλα, εξετάζει τρόπους για να καταστεί εφικτή η επαναφορά του κοινωνικού διαλόγου στην Ελλάδα, με επίκεντρο τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί στην αγορά εργασίας στη χώρα είναι ότι από τις 200 κλαδικές συμβάσεις που υπήρχαν προ κρίσης, σήμερα διατηρούνται εν ισχύ 19. Παράλληλα η πλήρης απασχόληση, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας κυμαίνεται ακόμα και κάτω από το 50%, ενώ η ανεργία διατηρείται σταθερά στα επίπεδα του 25%. Την ίδια στιγμή, η ανασφάλιστη εργασία, σε πραγματικούς αριθμούς, «τρέχει» με ρυθμό 25 – 30%, ενώ η απλήρωτη εργασία, εκτιμάται ότι επιδρά αρνητικά στα εισοδήματα περισσότερων από 1 εκατ εργαζομένων.
Σε κάθε περίπτωση, η διαπραγμάτευση με τους θεσμούς για τα εργασιακά μόνο εύκολη δεν αναμένεται να είναι, αφού οι απαιτήσεις τους, εστιάζονται στα εξής σημεία:
– Καθιέρωση κατώτατου μισθού χωρίς προσαυξήσεις (τριετίες και επιδόματα).
– Αύξηση, έως και κατάργηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων.
– Παρεμβάσεις στο κόστος των υπερωριών, με στόχο την περαιτέρω μείωση της λειτουργικής δαπάνης των επιχειρήσεων.
– Ενίσχυση των ευέλικτων μορφών εργασίας και εισαγωγή νέων (πχ δανεισμός εργαζόμενων).
– Ελαστικοποίηση του πλαισίου διευθέτησης του χρόνου εργασίας, με ενίσχυση του διευθυντικού δικαιώματος.
– Αλλαγές στο καθεστώς λήψης αποφάσεων για κινητοποιήσεις, αλλά και σε ολόκληρο το φάσμα λειτουργίας των συνδικάτων.
– Καθιέρωση της ανταπεργίας του εργοδότη.
