Κατρούγκαλος: Τρεις οι εκκρεμότητες για τα εργασιακά

Το «ξεπάγωμα» της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, με την επαναφορά του καθορισμού του κατώτατου μισθού στην αρμοδιότητα των κοινωνικών εταίρων και τη διατήρηση του 13ου και 14ου μισθού, ζήτησε ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ κ. Βασίλης Κορκίδης στη σημερινή συνάντηση του υπουργού Εργασίας Γιώργου Κατρούγκαλου με τους κοινωνικούς εταίρους.

Για τις ομαδικές απολύσεις και το “lock out”, που φωτογραφίζουν όπως είπε τράπεζες και ΔΕΚΟ, επιθυμεί έναν ειλικρινή και ουσιαστικό διάλογο.

Στη συνάντηση μετείχαν οι εκπρόσωποι των εργοδοτικών οργανώσεων που υπογράφουν την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ και ΣΕΤΕ), και της ΓΣΕΕ. Συζητήθηκαν οι προαπαιτούμενες, ενόψει της δεύτερης αξιολόγησης, μνημονιακές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις.

Σύμφωνα με την ΕΣΕΕ ο κ. Κατρούγκαλος ανέφερε ότι, η κυβέρνηση με την συμφωνία του Ιουλίου περιόρισε το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης στα εργασιακά σε τρία μόνο ζητήματα:

Ένα που έθεσε η ελληνική κυβέρνηση, την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, με άλλα λόγια την ανατροπή της εργασιακής απορρύθμισης των τελευταίων χρόνων, και δύο πάγια αιτήματα του ΔΝΤ που απηχούν την ιδεοληπτική του προσήλωση στις ομαδικές απολύσεις και τον συνδικαλιστικό νόμο.

“Θέλουμε την επιστροφή των συλλογικών διαπραγματεύσεων” σημείωσε από τη δική του μεριά ο Γ. Κατρούγκαλος και στη συνέχεια και πρόσθεσε ότι “οι εταίροι συζήτησαν σε κλίμα συνεννόησης”.

Στόχος, εξήγησε, είναι να υπάρξει μία κοινή στάση για να “αποκρούσουμε τις επιθέσεις για την περαιτέρω απορρύθμιση της αγοράς”.

“Είμαι αισιόδοξος ότι στη διαπραγμάτευση του Σεπτεμβρίου θα μπορούμε να κάνουμε το μεγάλο βήμα επιστροφής στο ευρωπαϊκό κεκτημένο”, κατέληξε ο κ. Κατρούγκαλος.

Αναλυτικά οι θέσεις της ΕΣΕΕ για τα εργασιακά είναι οι εξής:

Το πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων (διαπραγμάτευση, συλλογική σύμβαση ή προσφυγή στην μεσολάβηση/διαιτησία) που ισχύει από 25ετίας έχει πράγματι προβλήματα στην πράξη. Αυτό που χρειάζεται όμως, δεν είναι ισοπέδωση του συστήματος αλλά βελτίωσή του, μέσα από τον κοινωνικό διάλογο, ώστε να καταστεί περισσότερο αποτελεσματικό.

• Η επαναφορά της επεκτασιμότητας των συλλογικών συμβάσεων είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη για την επιβίωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και το ουσιαστικό αντίκρισμα που έχουν στην κοινωνία και στην οικονομία.

• Η εθνική κλαδική σύμβαση των εμπορικών επιχειρήσεων ήταν ανέκαθεν το σημείο αναφοράς για τον κλάδο, δημιουργώντας καθεστώς σταθερότητας των εργασιακών σχέσεων στον κλάδο και ενισχύοντας σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης ανάμεσα στους συμβαλλόμενους εργοδότες και εργαζόμενους.

• Η μετενέργεια των συλλογικών συμβάσεων πρέπει να είναι αντικείμενο των διαπραγματεύσεων μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων και δεν μπορεί να ορίζεται από το κράτος.

• Οι επιχειρησιακές συμβάσεις με ενώσεις προσώπων εμφανίζουν έξαρση, αποτυπώνοντας στην ουσία την επιθυμία των επιχειρήσεων να προσεγγίσουν τον κατώτατο μισθό έτσι όπως ορίζεται από το κράτος. Αν και το έντονο ενδιαφέρον αυτήν την εποχή για επιχειρησιακές συμβάσεις είναι όψιμα αυξημένο για λόγους που δεν σχετίζονται με την συλλογική διαπραγμάτευση, εντούτοις συνιστούν διέξοδο για τις επιχειρήσεις που βρίσκονται σε δυσμενή θέση, ώστε να διατηρήσουν ακέραιες τις θέσεις εργασίας.

• Κάθε συζήτηση για 13ο και 14ο μισθό από πλευράς κοινωνικών εταίρων και κυβέρνησης διαψεύδει κατηγορηματικά κάθε σκέψη κατάργησής τους, αλλά αυτό δεν το συμμερίζονται όλοι οι δανειστές και ιδιαίτερα το ΔΝΤ.

• Εφαρμογή του “εργόσημου” σε περισσότερες κατηγορίες ανέργων, φοιτητών και συνταξιούχων για την αποφυγή της αδήλωτης εργασίας και την έξαρση αθέμιτων πρακτικών όπως της “τριγωνικής απασχόλησης” μέσω γειτονικών χωρών.