Ούτε στην αύξηση της άδειας μητρότητας δεν συμφώνησε η ΕΕ
Φαίνεται πως στην Ευρώπη της αλληλεγγύης είναι πολύ πιο εύκολο το όποιο κόστος να το αναλαμβάνει ο απλός πολίτης, ανεξάρτητα εάν έχει την οικονομική δυνατότητα ή όχι, να ανταποκριθεί
- 09 Αυγούστου 2015 13:59
Ούτε στην αύξηση της άδειας τοκετού δεν μπόρεσε να συμφωνήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση μετά από επτά χρόνια διαβουλεύσεων και ο λόγος το αυξημένο κόστος της προστασίας της μητρότητας.
Τα στοιχεία που παραθέτονται παρακάτω προέρχονται από ενημέρωση που παρείχε η Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κωνσταντίνα Κούνεβα στα dikaiologitika.gr.
Υπενθυμίζεται ότι μέχρι σήμερα ισχύουσα κοινοτική νομοθεσία βασίζεται σε οδηγία του 1992. Το 2008 η Κομισιόν εισηγήθηκε αναθεώρηση της Οδηγίας, με επέκταση της άδειας τοκετού από τις 14 στις 18 εβδομάδες, ενώ τον Οκτώβριο του 2010 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, βάσει της έκθεσης Εstrela, ενέκρινε επέκταση της άδειας στις 20 εβδομάδες. Παράλληλα, προέβλεψε και άδεια πατρότητας δύο εβδομάδων, και τα δυο με πλήρεις αποδοχές.
Η Έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου, επίσης, πρότεινε μέτρα για τη διασφάλιση των οργανικών θέσεων εργασίας των γυναικών που έχουν γεννήσει πρόσφατα. Ωστόσο, η απόφαση αυτή προσέκρουσε στην πεισματική άρνηση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, δηλαδή των κρατών μελών που επικαλούνταν το «υψηλό κόστος εφαρμογής». Αφού είχαν παρέλθει 7 χρόνια χωρίς συμφωνία Κοινοβουλίου και Συμβουλίου, η Κομισιόν, στις αρχές του τρέχοντος έτους, προανήγγειλε απόσυρση της πρότασης Οδηγίας, βάσει του προγράμματος “REFIT”, ενώ η λετονική προεδρία της Ε.Ε. έσπευσε να επιβεβαιώσει τον «θάνατο» της Οδηγίας, προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις των Ευρωβουλευτών. Οι αντιδράσεις κατέληξαν σε απόφαση της Ολομέλειας του Κοινοβουλίου με ευρεία πλειοψηφία που ζητούσαν να παραμείνει «ζωντανή» η Οδηγία. Αποτέλεσμα ήταν η αποτροπή της απόσυρσης Οδηγίας.
Όμως κανείς δεν ξέρει εάν τελικά θα καρποφορήσουν οι προσπάθειες της τελευταίας επταετίας και πότε. Άρα μέχρι νεοτέρας μην περιμένουν οι γυναίκες που θέλουν να γίνουν μητέρες ότι θα καρπωθούν αυξημένη άδεια τοκετού. Δεν γίνεται. Είναι «υψηλό το κόστος εφαρμογής». Δηλαδή οι επιχειρήσεις ή το κράτος, ανά περίπτωση, δεν μπορούν να αναλάβουν αυτό το δυσβάσταχτο κόστος. Συνεπώς, στην Ευρώπη της αλληλεγγύης είναι πολύ πιο εύκολο το όποιο κόστος να το αναλαμβάνει (ποιος άλλος;) ο απλός πολίτης, ανεξάρτητα εάν έχει την οικονομική δυνατότητα ή όχι, να ανταποκριθεί.
Διαβάστε ακόμα στα dikaiologitika.gr
– Εργασία: Πότε η απόλυση είναι καταχρηστική και παράνομη
– Κλείδωσαν τα μέτρα για το νέο μνημόνιο – Τι ζήτησαν και πήραν οι Θεσμοί
