Πολιτική λύση ή αναβολή για να κλείσει το εργασιακό

«Πολιτική λύση» ή αναβολή για εργασιακό επιχειρεί τώρα το οικονομικά επιτελείο, ούτως ώστε να έχει την τεχνική συμφωνία σε επίπεδο θεσμών (Stuff level Ageemnet) για την δεύτερη αξιολόγηση αν όχι στο Eurogroup της Δευτέρας, τουλάχιστον μέχρι την επόμενη σύνοδο των υπουργών οικονομικών της Ευρωζώνης.

Πηγές του οικονομικού επιτελείου τόνιζαν ότι αν και «τα δημοσιονομικά πάνε καλά» με το κενό των 700 εκ. ευρώ από πέρσι να έχει κλείσει οριστικά χωρίς απαιτήσεις για νέα μέτρα, «οι αλλαγές στην αγορά εργασίας είναι πρόβλημα». 

Επισήμως, το οικονομικό επιτελείο αναζητά «πολιτική λύση» με τους εταίρους του. Στην ουσία όμως αναζητούν στήριξη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ώστε οι όποιες αλλαγές να βασίζονται στις «ευρωπαϊκές βέλτιστες πρακτικές», ειδικά στο κομμάτι των ομαδικών απολύσεων, που αποτελεί ακόμη κόκκινη γραμμή.

Η ελληνική πλευρά δεν θέλει την αύξηση του ανώτατου ορίου απολύσεων από το 5% του είναι σήμερα και μπορεί να συζητήσει την «διοικητική ρύθμιση», δηλαδή το ποιος θα εγκρίνει κάθε ξεχωριστή απόφαση για ομαδικές απολύσεις. Μπορεί δηλαδή να μεταφέρει την απόφαση που βρίσκεται σήμερα στο υπουργό εργασίας σε κάποιο άλλο ανεξάρτητο όργανο. Τούτο με δεδομένο ότι με τις σημερινές συνθήκες οι ομαδικές απολύσεις αφορούν κυρίως το 2% των ελληνικών επιχειρήσεων οι οποίες όμως απασχολούν το 27% του συνόλου των μισθωτών. 

Από την άλλη, ως γνωστό η ελληνική πλευρά διεκδικεί την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων σε κλαδικό επίπεδο και του μέτρου της ευνοϊκότερης ρύθμισης. Της δυνατότητας δηλαδή εργαζόμενοι στον ίδιο κλάδο με διαφορές μισθολογικές αποδοχές να εξισώνουν τις αμοιβές τους με την καλύτερη σύμβαση του κλάδου.

Απέναντι στις απαιτήσεις αυτές, η ΕΕ είναι κάθετη στο ότι το ποσοστό των απολύσεων πρέπει να αυξηθεί στο 10% και να πάψει να υπάρχει η διοικητική ρύθμιση. Σε αντάλλαγμα μπορούν να συζητήσουν την επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων εργασίας με ασφαλιστικές δικλείδες που δεν θα αυξήσουν απότομα το μισθολογικό κόστος για τις επιχειρήσεις. Μάλιστα την στήριξη των συλλογικών διαπραγματεύσεων δήλωσε ξεκάθαρα και ο Γάλλος επίτροπος κ Πιέρ Μοσκοβισί το απόγευμα της Τρίτης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Η λύση που προτείνει η ΕΕ εκτιμάται ότι μπορεί να αποτελέσει (με κάποιες βελτιώσεις) την πολιτική λύση που αναζητά η Αθήνα.

Το ΔΝΤ έχει μια άλλη πιο ακραία θέση: Πλήρη απελευθέρωση του ορίου ομαδικών απολύσεων, καμία διοικητική ρύθμιση από το υπουργείο ή κάποιο άλλο φορέα ώστε οι επιχειρήσεις να μπορούν να λειτουργούν αυτόνομα στην διαχείριση του προσωπικού.

Στο θέμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων είναι εντελώς αντίθετο αφού η επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων θα αυξήσει το μισθολογικό κόστος αυξάνοντας αντί να μειώσουν την ανεργία. Ζητά ακόμη την επαναφορά της ανταπεργίας και την αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου με τρόπο ώστε η κήρυξη απεργίας να γίνει πιο δύσκολη.

Θέμα αντίληψης και όχι αριθμών

Είναι προφανές, ότι η λύση στο θέμα, δεν μπορεί να βρεθεί με τεχνικές συζητήσεις καθώς είναι θέμα αντίληψης και όχι αριθμών. Με δεδομένο όμως ότι όλοι οι εταίροι δηλώνουν την αναγκαιότητα της παρουσίας του ΔΝΤ και το Ταμείου ζητά αλλαγές που υπερβαίνουν τις «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές» και κατά συνέπεια το πλαίσιο λύσης που περιλαμβάνει το τρίτο μνημόνιο τότε το θέμα θα πρέπει να λυθεί σε μεταγενέστερο χρόνο.

Αυτό προσπαθεί να «περάσει» το υπουργείο οικονομικών στις διαπραγματεύσεις με στόχο να αναβάλει την συζήτηση του θέματος με δεδομένο ότι η λύση του στην παρούσα φάση προϋποθέτει επώδυνες υποχωρήσεις.

Μέχρι στιγμής η πρόταση αυτή δεν έχει πολλούς συμμάχους καθώς οι αλλαγές στο εργασιακό αναβάλλονται συνεχώς από το 2013 και οι δανειστές έχουν μάθει πια το μάθημά τους.

Πάντως, αν το εργασιακό κλείσει με κάποιο τρόπο ( είτε με συμφωνία είτε με αναβολή ) μέχρι και το Σαββατοκύριακο μπορούμε να έχουμε τεχνική συμφωνία, ακόμη και στο Eurogroup της Δευτέρας.

Τούτο, διότι μετά την οριστική συμφωνία για το κενό του 2018 το κλείσιμο του εξωδικαστικού και το θέμα της ενέργειας που βρίσκεται στην Ευρωπαϊκή επιτροπή ανταγωνισμού ( αλλά στα βασικά του υπάρχει συμφωνία ) το κομμάτι “δεύτερη αξιολόγηση” κλείνει. Επόμενο κεφάλαιο θα είναι τα πρόσθετα μέτρα ( θετικά και αρνητικά ), που θα εφαρμοστούν για το 2019.

Στη συνέχεια η μπάλα θα περάσει στο γήπεδο των υπουργών οικονομικών, οι οποίοι με τη σειρά τους θα πρέπει να πάρουν αποφάσεις για τα πλεονάσματα και την περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους που θα φέρουν και τη συνολική συμφωνία, μαζί με την συνέχιση της χρηματοδότησης της χώρας.