Ρόδος: Καταγγελία για 15ωρη εργασία χωρίς ρεπό, δεδουλευμένα που δεν δόθηκαν ποτέ και ωμοί εκβιασμοί

Tα πάσης φύσεως ρεκόρ και θαύματα του ελληνικού τουρισμού χτίζονται ως επί των πλείστων στις πλάτες των εργαζόμενων σ’ αυτόν.

Χιλιάδες οι εργατοώρες, πολύ δύσκολες οι συνθήκες, μη ικανοποιητικές οι αποδοχές, εντατικοποίηση της εργασίας μέχρι τελικής πτώσης είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που κάνουν την εμφάνισή τους σε ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, μικρές και μεγάλες τουριστικές μονάδες.

Η ιστορία που θα διαβάσετε παρακάτω, πέρα ως πέρα αληθινή, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μία… κλασική του είδους. Εργαζόμενη, πεπειραμένη σεφ με πολλά χρόνια ενσήμων στην πλάτη της στον τουρισμό υποκύπτει στο…πρες εργοδότη έτσι ώστε να εργαστεί στο ξενοδοχείο του τελευταίου στα περίχωρα της Ρόδου και αρχίζει η περιπέτειά της…

Σαν και αυτή, οι εργαζόμενοι στον τουρισμό μπορούν να σας αφηγηθούν αναρίθμητες ιστορίες, θα χρειαζόμασταν ένα ειδικό site για να τις δημοσιεύσουμε. Η συγκεκριμένη όμως έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς συνδυάζει εργοδοτική αυθαιρεσία (που φτάνει μέχρι τις απειλές), ωμότητα στη συμπεριφορά και εργασία μέχρι εξαντλήσεως.

15 ώρες δουλειά την ημέρα χωρίς ρεπό

Η σεφ της ιστορίας μας (τα στοιχεία της, όπως και αυτά του εργοδότη, εφόσον ζητηθούν από τις αρχές, βρίσκονται στη διάθεση του NEWS 24/7) δραστηριοποιείται επαγγελματικά τα τελευταία χρόνια στη Ρόδο αν και δεν κατάγεται από το όμορφο νησί.

Ξέρει, άρα πρόσωπα και καταστάσεις και μπορεί να εκτιμά τις δουλειές που της προσφέρονται με ευκολία.

Οταν έφτασε η πρόταση από τον εν λόγω επιχειρηματία (που διατηρεί μεγάλη τουριστική μονάδα στο νησί) η σεφ είχε αμφιβολίες. Δεν την έπειθε το αφήγημα ενώ και οι πληροφορίες που συγκέντρωνε δεν την ενθουσίαζαν.

Ωστόσο, μετά από συνεχές pressing, υπέκυψε. Επιχείρησε να περάσει μερικά από τα δικά τους θέλω στην τελική συμφωνία και περίμενε ότι τα βασικά, τουλάχιστον, κομμάτια της σύμβασης που υπέγραψε θα γίνονταν σεβαστά.

Οπως η ίδια καταγγέλει, κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ. H σύμβαση προέβλεπε (τυπικά) 8 ώρη και πενθήμερη απασχόληση. Στους παροικούντες την τουριστική Ιερουσαλήμ είναι γνωστό ότι κάτι τέτοιο δεν γίνεται. Η (προφορική) συμφωνία μεταξύ της σεφ και της εργοδοσίας προέβλεπε 10,5 ώρες δουλειά την ημέρα και 8 συνολικά ρεπό.

Οταν η σεφ έπιασε δουλειά στο ξενοδοχείο (στις 16 Μαϊού ενώ η σύμβαση έγραφε 19 Μαϊου), διαπίστωσε (έντρομη) ότι οι απαιτήσεις την υποχρέωναν να δουλεύει πολύ περισσότερο. Η άμεση βοηθός της ήταν εντελώς άπειρη και εν τέλει απομακρύνθηκε και μέχρι να έρθει αντικαταστάτης όλα περνούσαν από το χέρι της σεφ της οποίας το ωράριο διαμορφώθηκε ως εξής:

Σπαστό (φυσικά), από τις 5:30 το πρωί μέχρι τις 15:00 και από τις 16:00 μέχρι τις 21:30.

“Εκανα τα πάντα” μάς αφηγείται. “Πρωινά, φαγητά, σαλάτες, γλυκά, ότι μπορείτε να φανταστείτε”.

Το χειρότερο; Τα ρεπό κόπηκαν μαχαίρι. Το ένα και μοναδικό μέσα στη σεζόν ήρθε μόλις στις… 4 Οκτωβρίου! Από τις 19 Μαϊου μέχρι και τις 3 Οκτωβρίου η σεφ (γυναίκα ώριμης ηλικίας και όχι νεαρή) δούλευε non stop με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για τη σωματική και την ψυχική της κατάσταση.

Ωμός εκβιασμός

Ηδη από τις 31 Μαϊου η γυναίκα είχε εκδηλώσει την πρόθεση να παραιτηθεί (“πέταξα την ποδιά στο πάτωμα” μάς αφηγήθηκε) αλλά μεταπείστηκε από τον εργοδότη της ο οποίος την είχε απόλυτη ανάγκη για την ομαλή λειτουργία του ξενοδοχείου του.

Εν συνεχεία άρχισαν να συσσωρεύονται χρωστούμενα. Πολλά χρήματα. Στο τέλος της σεζόν (περίπου στις αρχές του Οκτωβρίου) αυτά έφτασαν σχεδόν τα 3000 ευρώ (από υπερωρίες, μισθούς, επιδόματα, δώρο Χριστουγγένων). Η γυναίκα, αφού ενήμερωσε το σύνοδο ξενοδοχοϋπαλλήλων της Ρόδου, προχώρησε σε καταγγελία στην επιθέωρηση εργασίας.

Κάπου εκεί ήρθε αντιμέτωπη με “περίεργες” μεθόδους. Σε συνάντηση που είχε με στέλεχος της επιχείρησης για την καταβολή των δεδουλευμένων τής ζητήθηκε να αφήσει το κινητό της τηλέφωνο στην είσοδο (!). Της ξεκαθαρίστηκε επίσης ότι πρέπει να υπογράψει χαρτί με το οποίο θα αναγνώριζε το ποσό που της προσφερόταν από την επιχείρηση και ότι δεν θα είχε άλλες αξιώσεις.

“Αν κινηθείς δικαστικώς τα λεφτά θα τα πάρεις σε τρία χρόνια και αν” την προειδοποίησαν σχετικά. Η γυναίκα, που είχε απόλυτη ανάγκη τα χρήματα (η ΑΜΕΑ κόρη της αντιμετωπίζει τα δικά της οικονομικά προβλήματα) αναγκάστηκε να συμβιβαστεί. Τρίτο πρόσωπο τη συνόδευσε στα ΚΕΠ όπου υπεγράφη το συγκεκριμένο έγγραφο χωρίς μάλιστα να δοθεί αντίγραφο στην εργαζόμενη.

Οταν στις 18 Οκτωβρίου η επιθεώρηση εργασίας εξέτασε την υπόθεση, υπήρχε πια η υπογραφή. Και εφόσον υπήρχε, η εργαζόμενη αναγνώριζε ότι δεν είχε πια άλλη αξίωση. Κάτι περισσότερο από 3000 ευρώ πολύ μεγάλου κόπου είχαν κάνει φτερά.

Από το σύλλογο ξενοδοχοϋπαλλήλων Ρόδου μάς τονίστηκε ότι “αυτή είναι δυστυχώς μία συνήθης μέθοδος έτσι ώστε οι εργαζόμενοι να μην μπορούν να διεκδικούν μέχρι τέλους τα δεδουλευμένα τους”.

Η γυναίκα, που πλήρωσε περίπου 400 ευρώ σε ξενοδοχείο στη Ρόδο έτσι ώστε να βρίσκεται στο νησί και να “τρέξει” όλες τις ενέργειες δηλώνει απογοητευμένη. “Η υπογραφή μου ήταν προϊόν στυγνού εκβιασμού. Δεν είχα άλλη επιλογή. Πρέπει όμως να πάρω τα χρήματά μου, πρέπει να εισακουστώ, δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα”.

Αλήθεια, πώς, άραγε, μπορεί να βρει το δίκιο της αυτή η εργαζόμενη; Πώς μπορούν να βρουν το δίκιο τους χιλιάδες εργαζόμενη σαν τη σεφ της ιστορίας μας; Το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο και το σαφές μειωμένο ελεγκτικό προσωπικό δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να ελέγξουν την κατάσταση.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις