Τηλεργασία: Η ζωή του συναδέλφου σε κοινή θέα – Ποιες οι επιπτώσεις

Στη διάρκεια της επιδημικής κρίσης του κορονοϊού, η τηλεργασία έγινε μονόδρομος τόσο για τον ιδιωτικό όσο και για τον δημόσιο τομέα, δημιουργώντας ερωτηματικά σχετικά με το αν αυτός ο τρόπος της εξ αποστάσεως εργασίας θα μπορούσε να δημιουργήσει μία νέα εποχή και ένα διαφορετικό εργαλείο συνεργασίας και παραγωγικότητας.

Το απόσταγμα αυτού του διαστήματος που είχε τη μορφή προσομοίωσης φέρνει στην επιφάνεια συμπεράσματα που δείχνουν να απομακρύνουν αυτή τη λύση ως ενδεδειγμένη από τις σκέψεις των εργοδοτών, των εργαζομένων κι ακόμη περισσότερο των οργανισμών που ασχολούνται με την κουλτούρα και το περιβάλλον στον εργασιακό χώρο. Ένας τέτοιος είναι ο οργανισμός “Emtrain”, με την ιδρυτή και Διευθύνουσα Σύμβουλο, Τζανίν Γιάνσεϊ να παρουσιάζει μία σειρά προβλημάτων και επιπτώσεις, ψυχολογικής κυρίως φύσης, που προκαλούνται από την τηλεργασία.

Σύμφωνα με την ίδια, η δημιουργία υγιών συνθηκών και σωστής κουλτούρας στο εργασιακό περιβάλλον (που είναι και ο στόχος του οργανισμού) είναι σαφώς πιο δύσκολη στην περίπτωση της τηλεργασίας, αφού έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα εκφοβισμού, διαχωρισμών και τριβών μεταξύ των εργαζομένων.

Ο κυριότερος λόγος φυσικά απορρέει  από την κατάσταση ετοιμότητας στην οποία βρίσκονταν διαφορετικές χώρες ή και συγκεκριμένες επιχειρήσεις μεταξύ αυτών, που έδειξαν ότι δεν είχαν προετοιμαστεί για ένα τέτοιο ενδεχόμενο και τρόπο εργασίας. Έτσι, η τοξικότητα, οι αρνητικές αλληλεπιδράσεις και οι τριβές μεταξύ των εργαζομένων άρχισαν να διαφαίνονται από την πρώτη τους κιόλας επαφή με αυτό το νέο εργασιακό μοντέλο, με πρώτες ορατές συνέπειες αυτές των διαχωρισμών και ανισοτήτων. Ο εργασιακός χώρος πλέον δεν είναι ίδιος για όλους, οι συνθήκες, οι παροχές και ο εξοπλισμός διαφέρουν για κάθε εργαζόμενο, πλήττοντας ουσιαστικά τις ίσες ευκαιρίες, δημιουργώντας ίντριγκες και περισσότερες συζητήσεις μεταξύ των εργαζομένων, με τις όποιες συνέπειες μπορεί να έχουν στην ψυχολογία του κάθε εργαζομένου μεμονωμένα και στο εργασιακό περιβάλλον γενικότερα.

“Όταν βρισκόμαστε στον χώρο εργασίας είμαστε όλοι στην ίδια κατάσταση. Η ζωή του συναδέλφου μας δεν είναι ορατή. Πλέον, ένας εργαζόμενος μπορεί να κάνει ένα χιουμοριστικό σχόλιο για το οικιακό περιβάλλον κάποιου άλλου, χωρίς να αισθάνεται πως νιώθει”, ανέφερε η Τζανίν Γιάνσεϊ, θέλοντας να εξηγήσει την ψυχολογική κατάσταση των ανθρώπων που ενδεχομένως να μην έχουν δικό τους γραφείο στον χώρο τους, ή να ζουν σε μικρό σπίτι με αποτέλεσμα να εμφανίζονται ακόμη και συγγενικά τους πρόσωπα στις πλατφόρμες επικοινωνίας, δίνοντας “τροφή’ για σχολιασμό που θα μπορούσε να τους πλήξει ψυχολογικά.

Λύσεις και σύγχρονα μοντέλα αξιολόγησης

Μάλιστα, η CEO της Emtrain πρότεινε έναν τρόπο για να εξετάζεται το πόσο υγιές είναι ένα περιβάλλον στη διάρκεια της τηλεργασίας, με ένα χρωματικό φάσμα (πράσινο, κίτρινο, πορτοκαλί, κόκκινο) που αποδίδει τον βαθμό τοξικότητας σε αυτό. Η εφαρμογή κανόνων και πολιτικών είναι απαραίτητη, ώστε να εξετάζονται και να αξιολογούνται οι συμπεριφορές και οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των εργαζομένων. Έτσι, το “πράσινο” σημαίνει ένας υγιές περιβάλλον, το “κίτρινο” δείχνει ότι υπάρχουν αντιδραστικές συμπεριφορές, το “πορτοκαλί” κρούει τον κώδωνα του κινδύνου , ενώ το “κόκκινο” σημαίνει ένα τοξικό περιβάλλον.

Οι εργαζόμενοι θα χρησιμοποιούν αυτούς τους χρωματικούς κωδικούς για να αλληλεπιδρούν και να δείχνουν κατά πόσο είναι ικανοποιημένοι με το εργασιακό του περιβάλλον. Έτσι, ένας εργαζόμενος που νιώθει απομονωμένος, που αισθάνεται ότι αντιμετωπίζεται διαφορετικά, ή ενδεχομένως έχει πέσει θύμα “bullying” από τους συναδέλφους του θα μπορεί ουσιαστικά να το δηλώσει με ένα από τα παραπάνω χρώματα. Ποιο είναι το πιο σύνηθες μέχρι τώρα; Σύμφωνα με την Τζανίν Γιάνσει “το κίτρινο. Ως ανθρώπινα όντα είμαστε πιο συχνά σε αυτή τη ζώνη”.