Eteron: Με λογική outsourcing η σύνταξη των προγραμμάτων του Ταμείου Ανάκαμψης, της ΚΑΠ και του ΕΣΠΑ

Για ελλείμματα κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με τομεακές δράσεις σε συγκεκριμένους κλάδους της οικονομίας, και επιμέρους Περιφέρειες, αλλά και για μη αξιοποίηση της σημαντικής “θεσμικής μνήμης” των δημόσιων φορέων, εν γένει υποβάθμιση του ρόλου των δημοσίων υπηρεσιών στην σύνταξη των μεγάλων προγραμμάτων, που τρέχουν με πόρους της ΕΕ και συγκεκριμένα του Ταμείου Ανάκαμψης, του ΕΣΠΑ και των προγραμμάτων του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης μέσω της ΚΑΠ έκαναν λόγο οι ομιλητές στην πρώτη ενότητα με θέμα “Δημόσιοι εθνικοί και ευρωπαϊκοί επενδυτικοί πόροι και αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας – Η προοδευτική πρόταση”, του τριήμερου συνεδρίου που διοργανώνει ο Όμιλος ΜΕΤΑΒΑΣΗ για τη βιώσιμη και δίκαιη ανάπτυξη, το Ινστιτούτο Εναλλακτικών Πολιτικών ΕΝΑ, και το Eteron – Ινστιτούτο για την Έρευνα και την Κοινωνική Αλλαγή με θέμα «Αναζητώντας τον Άλλο Δρόμο: Στρατηγικές Ανάπτυξης της Ελληνικής Οικονομίας».

Στην εισηγητική του ομιλία εκ μέρους του ΕΤΕΡΟΝ ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης υπογράμμισε τη σημασία της ανάδειξης μιας νέας ανάγνωσης του δρόμου προς την ανάπτυξη με έμφαση σε δείκτες κοινωνικής, πολιτισμικής ευημερίας, ενώ ο Λόης Λαμπριανίδης τόνισε ότι μετά την πανδημία ο κίνδυνος των ανισοτήτων έχει αυξηθεί. Όπως τόνισε ο κ. Λαμπριανίδης εταιρείες όπως π.χ. η Blackrock έχοντας συγκεντρώσει κεφάλαια 8 τρισεκ. δολαρίων έχουν μέγεθος που υπερβαίνει τα αντίστοιχα οικονομικά δεδομένα πολλών κρατών, με εξαίρεση τις ΗΠΑ και την Κίνα.

Παράλληλα, υπογράμμισε ότι η ύπαρξη ανισοτήτων, με βάση σχετική βιβλιογραφία, “φρενάρει” τους ρυθμούς ανάπτυξης. Όπως και ο Νίκος Ειρηνάκης εκ μέρους του ΕΝΑ στάθηκαν στη μονοσήμαντη κατίσχυση σε ένα μεγάλο κομμάτι των μέσων μαζικής ενημέρωσης και του δημόσιου λόγου, εν γένει, της νεοκλασικής οικονομικής θεωρίας, σημειώνοντας ότι θα πρέπει να δοθεί έμφαση στο πώς η ανάπτυξη θα συνδεθεί με όρους πραγματικής κοινωνικής ευημερίας. Ιδιαίτερα, τόνισαν ότι θα πρέπει η χώρα να ξεφύγει από το μοντέλο της “φτηνής ανάπτυξης” που βασίζεται στον μειωμένο ρυθμιστικό ρόλο του κράτους, σε θέματα προστασίας περιβάλλοντος, πολιτιστικής κληρονομιάς και εργασίας και να στραφεί σε εκείνο το δρόμο της υψηλής ειδίκευσης.

Εισηγούμενος την ενότητα “Δημόσιοι εθνικοί και ευρωπαϊκοί επενδυτικοί πόροι και αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας – Η προοδευτική πρόταση” ο Δημήτρης Λιάκος στάθηκε στις ευκαιρίες που παρουσιάζονται με τα νέα χρηματοδοτικά εργαλεία που δημιούργησε η ΕΕ λόγω της πανδημίας, χαρακτηρίζοντάς τα κομβικά για την αναμόρφωση του παραγωγικού μοντέλου της χώρας. Ωστόσο σημείωσε ότι η δημόσια διαβούλευση π.χ. για το Ταμείο Ανάκαμψης κράτησε ελάχιστα, κάτι που επανέλαβε και η Ευγενία Φωτονιάτα.

Η κ. Φωτονιάτα σχολίασε ότι το Σχέδιο “Ελλάδα 2.0” που τρέχει με τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης δεν έχει κλαδική εστίαση σε τομείς κομβικούς για την οικονομία, ενώ λείπει και η αναφορά στην Περιφέρεια. “Έχουμε περάσει από την περίοδο του ενθουσιασμού σε αυτήν του προβληματισμού” τόνισε με αιχμή το ότι πλέον όλοι αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που ανοίγονται.

Ο Παναγιώτης Κορκολής σημείωσε ότι θα πρέπει για τη διαχείριση των πόρων από όλες τις πηγές χρηματοδότησης της ΕΕ, να δημιουργηθεί ένα ενιαίο κέντρο, ενώ στάθηκε στη μεγάλη γνώση που έχει συσσωρευτεί στη δημόσια διοίκηση σε θέματα αξιοποίησης κοινοτικών πόρων. Σημείωσε, δε, ότι η κυβέρνηση επέλεξε με λογική outsourcing (αναθέσεων σε εξωτερικούς συνεργάτες) να διαμορφώσει τα προγράμματα του ΕΣΠΑ και του Ταμείου, κάτι που ουσιαστικά περιορίζει το κράτος σε ρόλο “τροχονόμου” και όχι, ως εκ θέσεως, σε ρόλο ρυθμιστή στρατηγικών προτεραιοτήτων. Επίσης, σημείωσε ότι το ΕΝΙ καταγράφει σε τριμηνιαία βάση την πορεία των προγραμμάτων και των εκταμιεύσεων, σημειώνοντας ότι πολλά από τα χρήματα που έχουν ήδη έρθει είναι σε καθεστώς “αναμονής-παρκινγκ”.

Η Έλενα Παπαδοπούλου εστίασε στο ρόλο της δημόσιας περιουσίας στον σχεδιασμό και την υλοποίηση ενός σχεδίου δίκαιης και ανθεκτικής ανάπτυξης, τονίζοντας τη σημασία που έχει για την επόμενη μέρα της οικονομίας.

Στην τελευταία ενότητα της ημέρας με το συντονισμό του Χρήστου Τσάκα οι ομιλητές εστίασαν στα ιστορικά ανάλογων κρίσεων και προγραμμα΄των ανασυγκρότησης στη μεταπολεμική Ευρώπη. Η Κλεονίκη Αλεξοπούλου αναφέρθηκε στην οργάνωση του κοινωνικού κράτους και η αντιμετώπιση της κρίσης της ευρωζώνης στην Ελλάδα και την Πορτογαλία, 1970s–2010s, ενώ η Καλλιόπη Γερωνυμάκη ανέλυσε την οργάνωση της αγροτικής παραγωγής και η Κοινή Αγροτική Πολιτική στην Ελλάδα, τη Γαλλία και την Ιταλία, 1950s–1970s.

Σημείωσε, δε, ότι πριν την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ, “εμπορικά προηγούμενα όπως πχ η μη αναγραφή ποιοτικών χαρακτηριστικών, εμπόδισαν στο να αναδειχθούν ελεγχόμενες με ποιοτικούς όρους τοπικές αγορές κατά το πρότυπο της Ιταλίας π.χ. με την Παρμεζάνα κτλ. Στάθηκε στην προσπάθεια μεταφοράς του μοντέλου των εντατικών καλλιεργειών του βορρά στις χώρες του νότου, χαρακτηρίζοντάς την ατελέσφορη λόγω λεπτών ιδιαιτεροτήτων του Νότου και ειδικά της Ελλάδας, όπως π.χ. το γεωγραφικό ανάγλυφο. “Το ότι στρεμματικά ακόμη χορηγούνται επιδοτήσεις είναι πρόβλημα, μια και έτσι γίνεται προσπάθεια να συντηρηθεί και η παραγωγικότητα ανά στρέμμα και να διασφαλιστεί εισόδημα στους αγρότες.

Ο Οδυσσέας Κωνσταντινάκος αναλύοντας το θέμα “Από τη λιτότητα στη δημοσιονομική επέκταση: Οι κρίσεις και οι μεταβαλλόμενες πολιτικές οικονομίες του ευρωπαϊκού Νότου [Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία], 2000s–2020s” τόνισε ότι οι μεγάλες χώρες της ΕΕ έδωσαν μεγάλα ποσά επιδοτήσεων για να στηρίξουν την οικονομία, όπως η Γερμανία με πάνω από 350 δισ. η Γαλλία με πάνω από 160 δισ. και η Ιταλία με πάνω από 50 δισ.

“Είναι πλέον μύθευμα η αυτορρύθμισης της αγοράς. Έχει καταρρεύσει” τόνισε και σημείωσε ότι με αφορμή τη συζήτηση για τον προσανατολισμό της ελληνικής οικονομίας δεν είναι εφικτό να επιστρέψει σε ένα εξαγωγικό μοντέλο σε περίοδο της συρρίκνωσης της παγκοσμιοποίησης, αλλά ούτε και σε αυτό της εσωτερικής ζήτησης που ακολουθήθηκε από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Ωστόσο σημείωσε ότι “η αβεβαιότητα σε σχέση με τη αναπτυξιακή στρατηγική είναι κυρίαρχη Μαίνεται η μάχη τω οικονομικών ιδεών” υπογράμμισε.

Ο Χρήστος Τσάκας, αναλύοντας τα μοντέλα ανάπτυξης της ευρωπαϊκής περιφέρειας, το διεθνή καταμερισμό της εργασίας και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, μετά τον πόλεμο, σημείωσε ότι πέρα από τις ΗΠΑ καθοριστικός ήταν και ο ρόλος της Δυτικής Γερμανίας στην ανασυγκρότησης της χώρας. “Διοχετεύονται στην ελληνική βιομηχανία περίπου 54 εκατ. δολάρια από τις ΗΠΑ, η δυτικογερμανικη βοήθεια και πιστώσεις την 5ετία από τα τέλη 53 ανέρχεται στα 60 εκατ. και είχαν εγκριθεί άλλα 26 εκ δολάρια.”

“Θα πρέπει να γίνει συστηματική έρευνα σε άλλες πηγές καταλήγουμε σε μια κυρίαρχη θέση της αμερικανικής βοήθειας στην ανασυγκρότηση μετά το πόλεμο.

“Από το 1963 η βιομηχανική παραγωγή ξεπερνά την αγροτική παραγωγή. Ωστόσο τα όρια αυτής της ανάπτυξης με αιχμή τις εξαγωγές έφτασαν με τις πετρελαϊκές κρίσεις και την άνοδο του κόστους εργασίας με την πολιτική αλλαγή το 1981” τόνισε.

Το συνέδριο πραγματοποιείται στον χώρο του Eteron (Λεωκορίου 38-40, Ψυρρή) από την Παρασκευή 27 Ιανουαρίου μέχρι την Κυριακή 29 Ιανουαρίου.

Την επιστημονική επιτροπή του συνεδρίου απαρτίζουν ο Νίκος Θεοχαράκης, η Μαρία Καραμεσίνη, ο Λόης Λαμπριανίδης, ο Αντώνης Λιάκος και ο Γιώργος Σταθάκης.

Στόχος του συνεδρίου είναι, με τη συμμετοχή νέων επιστημόνων, να διερευνηθούν προς όφελος του κοινωνικού συνόλου οι διαφορετικές πτυχές του αναπτυξιακού ζητήματος, το οποίο αποτελεί το πλέον κομβικό σημείο για μια βιώσιμη προοπτική της ελληνικής οικονομίας. Η αναπτυξιακή προοπτική εκ των πραγμάτων επιβάλλει τομές στο κράτος, τη δημόσια διοίκηση και τους θεσμούς, αντιμετώπιση χρονιζουσών υστερήσεων σε φορολογικό σύστημα, χωροταξικό και περιβαλλοντικό πλαίσιο, σε υποδομές και χρηματοδοτικές δομές. Ταυτόχρονα καλείται να είναι συμβατή με το μεγάλο μετασχηματισμό των οικονομιών υπό το βάρος της πράσινης μετάβασης και της νέας ψηφιακής και βιομηχανικής αλλαγής.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις