Φόροι συγκέντρωσης κεφαλαίου – Airbnb – “πράσινο τέλος”: Τι σημαίνουν οι νέες “ταχύτητες” στους φόρους

Ελαφρύνσεις σε μεγάλα “πορτοφόλια” φέρνει η κυβέρνηση με τις πρόνοιες για μείωση των φόρων συγκέντρωσης κεφαλαίου, που προβλέπεται στο τελικό σχέδιο νόμου, που πήρε το δρόμο για τη Βουλή. Με βάση τις ανακοινώσεις, μειώνονται όπως είχε ήδη γίνει γνωστό οι φόροι συγκέντρωσης κεφαλαίου (από 0,5 σε 0,2%) και χρηματιστηριακών συναλλαγών κατά 50%, σε 1 τοις χιλίοις.

Ουσιαστικά, ευνοημένοι από την όλη διαδικασία είναι όσοι και όσες επενδύουν στο χρηματιστήριο, όπου βέβαια κυριαρχούν τα μεγάλα σχήματα, (funds, ξένοι επενδυτές κτλ) αλλά και οι εταρείες, νομικά πρόσωπα που συσσωρεύουν κεφάλαιο στον “κουμπαρά” τους.

Να σημειωθεί ότι ο Φόρος Συγκέντρωσης Κεφαλαίου, επιβάλλεται, σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου σε: α) εμπορικές εταιρείες και κοινοπραξίες επιτηδευματιών, β) συνεταιριστικές οργανώσεις κάθε βαθμού, οποιαδήποτε άλλη εταιρεία, νομικό πρόσωπο, ένωση προσώπων ή κοινωνία, εφ’ όσον ο σκοπός που επιδιώκουν τα πρόσωπα αυτά είναι κερδοσκοπικός, γ) υποκατάστημα ξένης εταιρείας.

Ουσιαστικά η κυβέρνηση, υιοθετεί πρακτικές, ήδη γνωστές, με βάση τις οποίες εκτιμάται ότι η μείωση των φόρων στους οικονομικά ισχυρούς φέρνει εξ αντανακλασεως πλούτο σε άλλα κοινωνικά στρώματα και “δίνει καύσιμο” στην οικονομία και την ανάπτυξη.

Ωστόσο, όπως φάνηκε στις περιπτώσεις της Μεγάλης Βρετανίας και των ΗΠΑ, όπου εφαρμόστηκαν τις δεκαετίες του ‘80 και αρχών ‘90, καταγράφηκε μακροπρόθεσμα, ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων, αλλά και εκφυλισμός του κοινωνικού κράτους. Υπενθυμίζεται ότι την περίοδο των baby boomers, οι συντελεστές στις ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου, ήταν στα ύψη, περιορίζοντας τις κοινωνικές ανισότητες

Βραχυχρόνιες μισθώσεις – Πράσινο τέλος

Επίσης, με το φορονομοσχέδιο, όπως αναφέρεται, εισάγονται ρυθμίσεις για τη διασφάλιση ισότιμου ανταγωνισμού στην τουριστική αγορά, τη διασταύρωση των εισοδημάτων και την ενίσχυση του κλάδου της βραχυχρόνιας μίσθωσης. Ωστόσο, εκτιμάται, ότι είναι μια πρώτη προσπάθεια ρύθμισης, που αφήνει εκτός τα βασικά ζητήματα έλλειψης στέγης κτλ. Βέβαια, δεν μπορεί να παραβλέψει κάποιος/α ότι οι βραχυχρόνιες μισθώσεις για πολλούς μικρομεσαίους είναι οικονομική “ανάσα”, που δημιουργεί παράλληλα παράπλευρα “οικοσυστήματα” μικροεπιχειρηματικότητας.

Συγκεκριμένα, στο νομοσχέδιο, προβλέπεται ότι:

– Φυσικά πρόσωπα που διαθέτουν τρία ή περισσότερα ακίνητα σε βραχυχρόνια μίσθωση υποχρεούνται να κάνουν έναρξη επιχειρηματικής δραστηριότητας. Το εισόδημα που αποκτάται από νομικά πρόσωπα, από τη βραχυχρόνια μίσθωση ακινήτου, θεωρείται εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα και υπόκειται σε ΦΠΑ.

– Αυξάνονται τα πρόστιμα για μη εγγραφή στο «Μητρώο Ακινήτων Βραχυχρόνιας Διαμονής», στο 50% των ακαθαρίστων εσόδων του τελευταίου φορολογικού έτους και κατ’ ελάχιστο 5.000 ευρώ (σήμερα το πρόστιμο είναι 5.000 ευρώ).

– Ορίζεται ως βραχυχρόνια η μίσθωση ακινήτου, ανεξάρτητα αν είναι αναρτημένο σε ψηφιακή πλατφόρμα ή όχι, για χρονική διάρκεια μικρότερη των εξήντα (60) ημερών κάθε φορά και εφόσον δεν παρέχονται άλλες υπηρεσίες, πλην της διαμονής και της παροχής κλινοσκεπασμάτων.

– Επεκτείνεται στις βραχυχρόνιες μισθώσεις το τέλος διαμονής παρεπιδημούντων, που είναι 0,5 % επί των εσόδων.

– Καταργείται ο φόρος διαμονής και θεσπίζεται το «τέλος ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση», σε ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, τουριστικές επαύλεις και βραχυχρόνιες μισθώσεις. Το τέλος κλιμακώνεται κατά τους μήνες Μάρτιο έως Οκτώβριο από 1,5 έως 10 ευρώ την ημέρα και από Νοέμβριο έως Φεβρουάριο από 0,5 έως 4 ευρώ την ημέρα.

Πυρά ξενοδόχων

Στο μεταξύ έντονη είναι η κριτική στο νομοσχέδιο της Πανελλήνιας Ομοπσονδίας Ξενοδόχων.

“Δυστυχώς, παρατηρούμε πως και οι προωθούμενες με το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου ρυθμίσεις περιορίζονται σε μια αποσπασματική, φορολογική κυρίως, αντιμετώπιση του ζητήματος. Πρόκειται για ρυθμίσεις που όχι μόνο έχουν ξεπεραστεί από τις διεθνείς εξελίξεις, αλλά υπολείπονται κατά πολύ ακόμα και του αρχικού νομοθετικού πλαισίου που θεσπίστηκε το έτος 2016 με το άρθρο 111 του ν.4446/2016.

Στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα και με τη στεγαστική κρίση να έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, κρίνεται αναγκαίο να υπάρξει χρονικός ή ακόμα και γεωγραφικός περιορισμός στη βραχυχρόνια μίσθωση, ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε περιοχής, όπως συμβαίνει και σε άλλες χώρες της Ευρώπης” αναφέρεται σχετικά.

Σε σχέση με το “πράσινο τέλος” η ΠΟΞ αναρφέρει ότι επιβάλλεται με άδικο τρόπο και σε οριζόντια βάση που επιφέρει αδικίες.

“Η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης είναι ένα ζήτημα που μας αφορά όλους. Πρόκειται για έναν σκοπό που είναι κοινός. Ως εκ τούτου κοινή θα πρέπει να είναι και η προσπάθεια επίτευξής του. Η επιβάρυνση του ξενοδοχειακού προϊόντος από το τέλος ανθεκτικότητας στη κλιματική κρίση πρέπει να περιορίζεται και να εξαντλείται στα περίπου 136 εκ. ευρώ που εισπράττονταν ετησίως από τον φόρο διαμονής. Το ανωτέρω ποσό των 136 εκ. ευρώ θα πρέπει να έχει ανταποδοτικό χαρακτήρα και τούτο να διασφαλίζεται νομοθετικά.

Το υπόλοιπο προϋπολογισθέν ποσό θα μπορούσε να προκύψει από την αύξηση της συμμετοχής στο συγκεκριμένο τέλος της βραχυχρόνιας μίσθωσης – σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη στη βραχυχρόνια μίσθωση πραγματοποιούνται περίπου 28,6 εκ. διανυκτερεύσεις ετησίως. Θα ήταν επίσης χρήσιμο, εκτός από τη μονομερή επιβάρυνση της τουριστικής δραστηριότητας, να εξεταστεί και η συμμετοχή τομέων της οικονομίας που, σε αντίθεση με τον ξενοδοχειακό κλάδο, έχουν σημαντικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα” σημειώνει η ΠΟΞ.