Σε ασφυκτικό κλοιό οι Επενδυτικές Holding

Με το νόμο που πέρασε στις 15/04 από τη Βουλή, το Υπουργείο Οικονομικών επεκτείνει τους κανόνες που αφορούν τις Ελεγχόμενες Αλλοδαπές Εταιρείες (ΕΑΕ), γνωστοί και ως CFC Rules.

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, ο έλεγχος των ΕΑΕ προβλέπεται από την ελληνική νομοθεσία από 01/01/2014, με την εφαρμογή του νέου ΚΦΕ (ν.4172/2014). Με τις διατάξεις του άρθρου 66 του ΚΦΕ, η εσωτερική φορολογική νομοθεσία προσαρμόζεται στις υποδείξεις/οδηγίες του Ψηφίσματος του Συμβουλίου της 8ης Ιουνίου 2010 για το συντονισμό των κανόνων περί ελεγχόμενων αλλοδαπών εταιριών (ΕΑΕ), με την οποία συστήνεται η εφαρμογή κανόνων κατά των καταχρήσεων στον τομέα της άμεσης φορολογίας εντός της Ε.Ε. και όσον αφορά τρίτες χώρες με Κανόνες για τις ελεγχόμενες αλλοδαπές Εταιρείες (ΕΑΕ).

Από το 2014 μέχρι σήμερα οι κανόνες αυτοί είχανε πρακτικά εφαρμογή για τις εταιρείες που είναι εγκατεστημένες σε χώρες με προνομιακό φορολογικό καθεστώς όπως η Κύπρος, η Βουλγαρία, η Ιρλανδία κτλ.

Με το νέο νόμο η εφαρμογή επεκτείνεται σε όλες τις χώρες του Ενιαίου Ευρωπαϊκού Χώρου (ΕΟΧ), ανεξάρτητα από το φορολογικό καθεστώς που εφαρμόζουν. Το κριτήριο για την υπαγωγή στις ΕΑΕ δεν είναι ο βασικός συντελεστής φορολογίας της κάθε χώρας, αλλά ο πραγματικός φόρος που καταβάλει η κάθε εταιρεία στη χώρα που είναι εγκατεστημένη, όπου ο φόρος αυτός δεν μπορεί να είναι μικρότερος από το 50% του ελληνικού εταιρικού φόρου που είναι σήμερα 24%.

Με άλλο λόγια αν μία Holding εταιρεία που είναι πχ. εγκατεστημένη στη Γερμανία, όπου ο φορολογικός συντελεστής είναι 29,79%, πληρώνει – σε ταμειακή βάση – 13% φόρο γιατί μέρος των εισοδημάτων που λαμβάνει εξαιρούνται της φορολογίας, τότε εμπίπτει στα CFC rules.

Σημειώνεται ότι η έννοια της Holding περιλαμβάνει τις εταιρείες που πάνω από το 30% των εισοδημάτων τους προέρχονται από α) τόκους ή οποιοδήποτε άλλο εισόδημα που παράγεται από χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία, β) δικαιώματα ή οποιοδήποτε άλλο εισόδημα που παράγεται από πνευματική ιδιοκτησία, γ) μερίσματα και εισόδημα από την εκποίηση μετοχών, δ) εισόδημα από χρηματοδοτική μίσθωση, ε) εισόδημα από ασφαλιστικές, τραπεζικές και άλλες χρηματοοικονομικές δραστηριότητες, στ) εισόδημα από εταιρείες τιμολόγησης που αποκομίζουν έσοδα από πωλήσεις αγαθών και υπηρεσιών και υπηρεσιών που αγοράζονται και πωλούνται σε συνδεδεμένες με αυτήν επιχειρήσεις και δεν προσθέτουν καμία ή προσθέτουν ελάχιστη οικονομική αξία.

Τι σημαίνει όμως η υπαγωγή στους κανόνες των Ελεγχόμενων Αλλοδαπών Εταιρειών;

Σύμφωνα με το νόμο, το μη διανεμηθέν εισόδημα (retained earnings) αντί να παραμένει αφορολόγητο στο όνομα της εταιρείας, φορολογείται στο όνομα του τελικού δικαιούχου ως επιχειρηματική δραστηριότητα, κοινώς στην κλίμακα.

Όπως καταλαβαίνουμε λοιπόν, οι μέτοχοι Holding εταιρειών που συσσωρεύουν αποθεματικά με σκοπό να αναβάλουν τη φορολογική υποχρέωση στο όνομα του φυσικού προσώπου, θα βρεθούν στο δίλλημα είτε να τα διανείμουν στους δικαιούχους, είτε να φορολογηθούν βάναυσα οι δικαιούχοι στην κλίμακα.

Κλείνοντας, τονίζουμε ότι η εν λόγω διάταξη αφορά αποκλειστικά «εικονικές εταιρείες» που στερούνται ουσιαστικής οικονομικής δραστηριότητας στη χώρα εγκατάστασης, δηλαδή δεν έχουν γραφεία, πραγματική διοίκηση και προσωπικό στη χώρα αυτή. Ακόμα και αυτή η προϋπόθεση όμως, μπορεί να αμφισβητηθεί για αλλοδαπές εταιρείες που εδρεύουν σε τρίτες χώρες, σε μία προσπάθεια των κρατών μελών της ΕΕ να περιορίσουν την τεχνητή εκτροπή κεφαλαίων εκτός ΕΟΧ.