Mέλι: Οι “νάρκες” για ένα πολύτιμο προϊόν

Συρρίκνωση της παραγωγής, λόγω των φυσικών καταστροφών, ελληνοποιήσεις, και αυξημένο κόστος παραγωγής συνιστούν το “τρίπτυχο” προσκλήσεων για τον κλάδο του μελιού, που σήμερα έστειλε ηχηρό μήνυμα με το σχετικό συλλαλητήριο.

Πιο συγκεκριμένα ο κλάδος έχει δει την παραγωγή να συρρικνώνεται κατά 60 – 70%, λόγω των πυρκαγιών, πλημμυρών κτλ.  Μόνο στη Θεσσαλία, οι απώλειες σε μελισσοσμήνη εκτιμάται ότι αγγίζουν τις 50.000 αναδεικνύοντας κίνδυνο για την ανάπτυξη νέων γεωργικών καλλιεργειών χωρίς επικονιαστές. Σημειώνεται ότι με βάση στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, μέχρι πριν δύο χρόνια η μελισσοκομία αριθμούσε πάνω από 8.700 εκμεταλλεύσεις και 950.000 κυψέλες, εκ των οποίων περίπου 760 και 100.000 αντίστοιχα στη Θεσσαλία, με μερίδιο πάνω από 10% στην επικράτεια.

Παράλληλα, με βάση τις καταγγελίες των μελισσοκόμων αθρόες είναι ελληνοποιήσεις κινέζικων και τουρκικών μελιών, την ώρα που τα αυξημένα κόστη “λυγίζουν” τους παραγωγούς και τις επιχειρήσεις μεταποίησης, που καταγράφουν μειωμένους τζίρους το 2023.

Να σημειωθεί ότι οι ελληνοποιήσεις οδηγούν σε πιέσεις τις τιμές παραγωγού και κυρίως, βέβαια, οδηγούν σε παραπλανήσεις τους καταναλωτές. Όπως χαρακτηριστικά ανέφεραν και σήμερα μελισσοπαραγωγοί, έρχονται μεγάλες ποσότητες μελιού από ασιατικές χώρες, το οποίο “καθαρίζει” από τη γύρη, με ειδική επεξεργασία, ώστε να “θολώνει” η προέλευσή του. Στη συνέχεια έρχονται και “απαραίτητες” αναμίξεις αλλά και η αισχροκέρδεια, που οδηγεί σε πωλήσεις ακριβού, αλλά “βαφτισμένου” μελιού, που κατά βάση προέρχεται από την Ασία με  τιμές 1-1,5 ευρώ/κιλό.

Τα αιτήματα

Στο φόντο αυτό οι μελισσοκόμοι ζητούν, μεταξύ άλλων, να υπάρξουν έλεγχοι, να μπει πλαφόν στην περιεκτικότητα γυρεόκοκκου στο μέλι ώστε να ξεχωρίζει η ήρα από το σιτάρι, όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά.

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει η Ομοσπονδία Μελισσοκομικών Συλλόγων Ελλάδος, οι μελισσοκόμοι ζητούν άρση των αυξημένων περιοριστικών πυροσβεστικών μέτρων τους καλοκαιρινούς μήνες, που τους απαγορεύουν την παρουσία τους στα δάση (πέραν του τριώρου 7-10), με το βασικό τους εργαλείο, το καπνιστήρι.

Οι ίδιοι οι μελισσοκόμοι τονίζουν ότι είναι προστάτες του δάσους, από το οποίο εξαρτάται η βιωσιμότητα της επιχείρησή τους και άρα δεν μπορούν να του προκαλέσουν βλάβη. Θεωρούν άδικες τις αποφάσεις δασαρχών που -κατά παρερμηνεία του νόμου, όπως αναφέρουν- βεβαιώνουν πρόστιμα σε μελισσοκόμους που αφήνουν τα μελισσοσμήνη τους μέσα σε δάση.

Κι επιπλέον ζητούν άρση της απαγόρευσης της κίνησης των φορτηγών του κλάδου στο παράπλευρο επαρχιακό οδικό δίκτυο (καθώς είναι άνω των 3,5 τόνων), δεδομένου ότι η νομαδική μελισσοκομία απαιτεί διέλευση οχημάτων προκειμένου να τοποθετούν τις κυψέλες. Οι μελισσοκόμοι ζητούν επίσης επιδότηση για τους επικονιαστές, καθώς σε αυτούς στηρίζεται η αύξηση της αγροτικής παραγωγής.