Ο παραλογισμός με τους πλειστηριασμούς

Στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές για τα κόκκινα δάνεια, κλειδί της αντιπαράθεσης αποτελεί το όριο της αντικειμενικής αξίας πάνω από το οποίο δε θα προστατεύεται η πρώτη κατοικία. Σύμφωνα με στοιχεία που επικαλούνται αξιόπιστες κυβερνητικές πηγές, το 80% των κόκκινων στεγαστικών δανείων για πρώτη κατοικία, αφορά αντικειμενικές αξίες μικρότερες των 200.000 ευρώ.

Για αυτό και οι δανειστές ξεκίνησαν τη διαπραγμάτευση θέτοντας ως όριο τις 100.000 με 120.000 ευρώ. Ο κίνδυνος να υπάρξουν για πρώτη φορά -και μάλιστα με κυβέρνηση αριστεράς- εικόνες Ελλήνων πολιτών να διώχνονται από τα σπίτια τους, όπως συνέβη στην Ισπανία, θορύβησε φυσικά το ΣΥΡΙΖΑ όπου πολλοί πιστεύουν πως η πίεση των δανειστών στο συγκεκριμένο ζήτημα έχει πολιτική σκοπιμότητα και στόχο την κυβέρνηση: Είναι αμφίβολο κατά πόσον θα κατάφερνε να επιβιώσει ακόμη και ο μέχρι τώρα ανίκητος Αλέξης Τσίπρας σε αυτό το σενάριο.

Η Αθήνα βέβαια αναγκάστηκε σε σταδιακές υποχωρήσεις, από την προστασία του 70% στο 50%-55% για την επόμενη τριετία και από τα 200.000 ευρώ όριο αντικειμενικής αξίας στις 180.000.

Το πρόβλημα με τα οριζόντια μέτρα προστασίας

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι βορειοευρωπαϊκές χώρες όμως θεωρούν πως οριζόντια μέτρα προστασίας παράγουν κακοπληρωτές. Για αυτό και ζητούν να ερευνάται η πραγματική οικονομική κατάσταση του δανειολήπτη, ανεξαρτήτως της αξίας της κατοικίας.

Το βασικό κριτήριο, λένε, θα πρέπει να είναι εισοδηματικό και να συνεκτιμάται με τις δανειακές υποχρεώσεις του (δηλαδή το ύψος των δανείων) αλλά και το κριτήριο των ελάχιστων δαπανών διαβίωσης (ΤτΕ).

Το περιουσιολόγιο τη σύσταση του οποίου εξετάζει η κυβέρνηση και το οποίο θα συγκεντρώνει όλα τα εισοδηματικά και περιουσιακά στοιχεία κάθε δανειολήπτη ώστε να αξιολογούνται οι πραγματικές δυνατότητες του για την εξυπηρέτηση του κόκκινου δανείου του, προωθείται ως απάντηση σε αυτή την ανησυχία.

Και αυτό εφόσον θα διαπιστώνεται μέσω του συγκεκριμένου φορέα ότι ο δανειολήπτης έχει αποκρύψει εισοδήματα και περιουσιακά στοιχεί, τότε η τράπεζα θα μπορεί να κινήσει διαδικασίες πλειστηριασμού.

Εφόσον δηλαδή υποτεθεί ότι οι τράπεζες επιθυμούν να κατασχέσουν ακίνητα και να μην έχουν τι να τα κάνουν.

Ευθύνες τραπεζών και δανειοληπτών

Απορίας άξιον είναι πάντως ότι σε όλη αυτή τη συζήτηση δεν τίθεται ζήτημα ευθύνης και των τραπεζών και κυρίως του εποπτικού φορέα αυτών, δηλαδή της Τράπεζας της Ελλάδος, για το φαινόμενο του δανεισμού τα προηγούμενα χρόνια, για ποσά πάνω από το 100% της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου, όταν για παράδειγμα στην Ισπανία τα στεγαστικά αφορούσαν το 60% της αντικειμενικής αξίας.

Όπως και το γεγονός ότι ο δανειολήπτης που βρίσκεται στα κόκκινα καλείται να πληρώνει ΕΝΦΙΑ, καθώς εκτός από τους μισθούς που έχουν μειωθεί, υπάρχουν και οι φόροι που έχουν αυξηθεί.