Schroders: Τέσσερις στρατηγικές για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής

Την ανάγκη για χάραξη πολιτικών οι οποίες θα ευθυγραμμίσουν την ανάγκη για οικονομική ανάπτυξη με τον πολύ σημαντικό στόχο της προστασίας του περιβάλλοντος, επισημαίνει η Sarah Woodfield, Biodiversity and Nature Engagement Lead της Schroders.

Οι τέσσερις αυτές προτάσεις έρχονται να τονίσουν τον κομβικό ρόλο που θα διαδραματίσουν οι επενδύσεις, αναφορικά με την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.

1. Χάραξη ολιστικών σχεδίων

Η πορεία προς την πράσινη μετάβαση προϋποθέτει τον σχεδιασμό πολιτικών που θέτουν την προστασία της βιοποικιλότητας στο επίκεντρο. Για αυτό τον λόγο οι κυβερνήσεις θα πρέπει να συνεργαστούν στενά με τις εθνικές βιομηχανίες και να εφαρμόσουν άμεσα πολιτικές «πράσινης» κατεύθυνσης, ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι της προστασίας του περιβάλλοντος και του κλίματος. Μέσω αυτών των δράσεων, τα κράτη μέλη μπορούν να μεταβούν σε πράσινες οικονομίες, να αποκαταστήσουν τη φύση και τη βιοποικιλότητα και να βελτιώσουν την ανθεκτικότητά τους.

2. Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα

Η φιλική προς το περιβάλλον οικονομική ανάπτυξη προϋποθέτει τη στενότερη συνεργασία επενδυτών με κρατικούς παράγοντες, ώστε να υπάρχει διοχέτευση κεφαλαίων σε επενδύσεις πράσινου χαρακτήρα. Συγκεκριμένα, πρέπει να υπάρξει ανάπτυξη πολιτικής για το κλίμα για την επίτευξη του πολύ σημαντικού στόχου της δραστικής μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Ο κλάδος των επενδύσεων μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην κατανομή κεφαλαίων για την επιτάχυνση των δράσεων προς την επίτευξη μηδενικών εκπομπών έως το 2030, την προστασία των εσωτερικών υδάτων, των παράκτιων περιοχών και των ωκεανών, καθώς και την ευρύτερη ανάπτυξη αγορών που σχετίζονται με την προστασία του φυσικού κεφαλαίου.

3. Ο κομβικός ρόλος των κεντρικών τραπεζών στην αξιολόγηση των κινδύνων από την απώλεια φυσικού κεφαλαίου

Η κλιματική αλλαγή αποτελεί κεντρικό ζήτημα συζήτησης εντός των χρηματοοικονομικών κύκλων, καθώς η απώλεια φυσικών πόρων λόγω κλιματικής κρίσης έχει άμεσο αντίκτυπο στις αγορές, δημιουργώντας συνθήκες αποσταθεροποίησης και απορρύθμισης. Οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει επίσης να διεξάγουν δοκιμές αντοχής (stress tests) αναφορικά με την απώλεια φυσικών πόρων και να προχωρούν σε αναθεωρημένες αναλύσεις σεναρίων για την ενδεχόμενη καταστροφή των φυσικών οικοσυστημάτων που αναπόφευκτα θα επηρεάσουν τα μελλοντικά επενδυτικά πλάνα τους.

4. Ευθυγράμμιση της παγκόσμιας δράσης για τη φύση και το κλίμα

Ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός αναλύσεων υπογραμμίζει πως οι λύσεις για την αντιμετώπιση της απώλειας της βιοποικιλότητας αποτελούν ταυτόχρονα και απάντηση στο κρίσιμο ζήτημα της κλιματική αλλαγής. Για παράδειγμα, η προστασία και η αποκατάσταση των δασών θα διαδραματίσει βασικό ρόλο στη δέσμευση του άνθρακα από την ατμόσφαιρα, καθώς και στον μετριασμό των φυσικών επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής (όπως η προστασία από τις πλημμύρες). Επομένως, χρειάζεται στενότερος διάλογος και συντονισμός μεταξύ των χωρών ώστε να καθοριστεί μια σαφή πορεία μετάβασης για την επίτευξη οικονομικών αποτελεσμάτων με θετικό αντίκτυπο στο περιβάλλον.