Θα φέρει η Ιταλία τη λύση για την Ελλάδα;

Η κρίση στην τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης, την Ιταλία, που ξεκίνησε ως πολιτική και μπορεί να εξελιχθεί το επόμενο διάστημα σε οικονομική και τραπεζική θέτει άλλους όρους για την συζήτηση που γίνεται για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.

Η Ελλάδα ολοκληρώνει τα τελευταία προαπαιτούμενα του τρίτου προγράμματος δεν ζητά περισσότερα χρήματα μέσω προληπτικής πιστωτικής γραμμής και είναι έτοιμη να κλείσει την πόρτα των ευρωπαϊκών μνημονίων έχοντας αποδεχθεί την ενισχυμένη εποπτεία για την «επόμενη μέρα». Το μόνο που απομένει είναι να έχει μια συνολική λύση για το χρέος της, ώστε να μπορεί να βαδίζει χωρίς τα δεκανίκια των Ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων. Το εμπόδιο, άλλωστε που υπάρχει για μια τελική, συνολική συμφωνία στις 21 Ιουνίου.

Συνεπώς το θέμα της Ελλάδας είναι “αυτό που μπορεί να λυθεί άμεσα” όπως τονίζει διπλωματική πηγή από τις Βρυξέλλες καθώς απομένουν να γίνουν μόνο μικρές υποχωρήσεις από τους δύο διαφωνούντες το Βερολίνο και το ΔΝΤ.

 Οι διαφωνίες εντοπίζονται στις λεπτομέρειες της λύσης. Η Γερμανία αντιστέκεται στην επιμήκυνση του ελληνικού χρέους κατά 15 χρόνια που ζητά το ΔΝΤ αντιπροτείνοντας επιμήκυνσης 5 χρόνια το πολύ.

 Ένα δεύτερο ανοιχτό θέμα είναι η θέση του ΔΝΤ για την αναδιάρθρωση όλων των ευρωπαϊκών δανείων δηλαδή των διμερών δανείων ύψους 52 δισ. ευρώ που πήρε η Ελλάδα το 2010 μέσω του άτυπου μηχανισμού ρευστότητας (GLF), των 141,8 δισ. ευρώ που δανείστηκε η Ελλάδα στο 2ο μνημόνιο από το Ευρωπαϊκό Μηχανισμό χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) και των 53,1 δισ. ευρώ που έχουν δοθεί (έως τώρα) από το δάνειο των 86 δισ. ευρώ του 2015 από τον ESM .

H Γερμανία και όλοι οι υπόλοιποι ευρωπαίοι εταίροι μπορούν να δεχθούν την αναδιάρθρωση μόνο των δανείων του EFSF. Τούτο διότι η αναδιάρθρωση των διμερών δανείων θα επηρεάσει προϋπολογισμούς μικρών και μεγάλων χωρών, ενώ τα δάνεια του ESM έχουν οριακά επιτόκια και όποια αλλαγή θα μπορούσε να επηρεάσει την πιστοληπτική ικανότητα του μηχανισμού.

 Αντίθετα, Βερολίνο και ΔΝΤ δείχνουν να έχουν συμφωνήσει στην ημιαυτόματη εφαρμογή της γαλλικής πρότασης. Δηλαδή την αναβολή των πληρωμών χρέους αν υπάρχει χαμηλή ανάπτυξη ή στασιμότητα από το 2022 ανάλογα με τις επιδόσεις της Ελλάδας και μετά από έγκριση από τα εθνικά κοινοβούλια. Συμφώνησαν ακόμη για την αποπληρωμή των δανείων του ΔΝΤ με το υπόλοιπο του δανείου του ESM και την επιστροφή των κερδών των Κεντρικών Τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα ( ANFA SNP’s) και την εξομάλυνση του προφίλ πληρωμών.

 Τι ευκαιρία δίνει η Ιταλική κρίση

Η κατάρρευση των ευρωπαϊκών – και όχι μόνο- αγορών λόγω της πολιτικής αβεβαιότητας και της αμφισβήτησης του ευρώ από την Ιταλία και η αναστάτωση και στο πολιτικό σκηνικό της Ισπανίας δείχνει ότι η εκκρεμότητα της Ελλάδας δεν χωρά στο -ήδη φορτωμένο- τραπέζι της Ευρωζώνης που έχει ακόμη την εκκρεμότητα του Brexit.

Εξάλλου αν η Γερμανία επιμείνει και το ΔΝΤ αναγκαστεί να αποχωρήσει από την ομάδα των επίσημων πιστωτών ο κ. Σόλτς θα πρέπει να λογοδοτήσει στην Γερμανική Βουλή γιατί το πρόγραμμα της Ελλάδας ολοκληρώνεται χωρίς την συμμετοχή του Ταμείου.

Αν όμως υπάρξει λύση η Γερμανία μπορεί να αποδείξει την ηγετική της παρουσία στην Ευρωζώνη λύνοντας προβλήματα και δίνοντας τέλος στο ελληνικό πρόβλημα χωρίς πρόσθετους πόρους και χωρίς ενδεχόμενο επανάληψης μιας κρίσης από την χώρα μας. Το ελληνικό θέμα αν γίνουν οι κάποιες τελευταίες υποχωρήσεις μπορεί να κλείσει σε μια ώρα συζήτησης .

Το θέμα της Ιταλίας και της Ισπανίας όμως μπορούν να ταλανίζουν την Ευρωζώνη για πολλούς μήνες. Μάλιστα η Ιταλία έχει προβλήματα που μπορούν να δημιουργήσουν μια κρίση εμπιστοσύνης στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα πολλαπλάσια από αυτή που προκάλεσε η Ελλάδα από το 2010 έως το 2012. Η Ευρώπη θα πρέπει να προετοιμαστεί για να την αποφύγει έγκαιρα και αποτελεσματικά χωρίς να έχει μπροστά της και το ελληνικό πρόβλημα.