Τι θα συμβεί αν δεν πληρώσουμε τη δόση στο ΔΝΤ

Καθώς η διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με τους εταίρους δεν έχουν οδηγήσει ακόμα σε κάποιο αποτέλεσμα που θα διασφαλίσει στη χώρα τη ρευστότητα που τόσο έχει ανάγκη, η συζήτηση για το αν η κυβέρνηση θα καταβάλει τη δόση προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο συνεχίζεται και φουντώνει με δηλώσεις όπως αυτή του υπουργού Εσωτερικών Νίκου Βούτση ότι χρήματα για το ΔΝΤ δεν υπάρχουν:

“Οι δόσεις του Ιουνίου για το ΔΝΤ, αρχής γενομένης από τις 5 μέχρι τις 19 Ιουνίου, είναι 1,6 δισ. ευρώ. Αυτά τα χρήματα δεν θα δοθούν και δεν υπάρχουν για να δοθούν. Αυτό είναι γνωστό και συζητάμε στη βάση της συγκρατημένης αισιοδοξίας ότι θα υπάρξει μια ισχυρή συμφωνία”, είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ο κ. Βούτσης την Κυριακή μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό Mega.

Το News247 μίλησε με το καθηγητή Οικονομικών του Πανεπιστημίου Αθηνών Παναγιώτη Πετράκη για τις συνέπειες που θα έχει μια δηλωμένη αδυναμία πληρωμής προς το ΔΝΤ από την ελληνική πλευρά.

Πίστωση χρόνου

“Η κυβέρνηση μπορεί να ζητήσει να συγκεντρωθούν όλες οι υποχρεώσεις της σε μια ημερομηνία κι έτσι να κερδίσει κάποιες μέρες για να βρει τα χρήματα” λέει ο κ. Πετράκης. “Εάν παρόλα αυτά η χώρα αστοχήσει στην εκπλήρωση της υποχρέωσης, καταρχήν θα δοθεί ένα διάστημα υπερημερίας από έναν έως τρεις μήνες, με μια ορισμένη εξαρχής ημερομηνία πληρωμής”, διευκρινίζει.

Ο καθηγητής επισημαίνει ότι μία πίστωση χρόνου πάντοτε δίνεται καθώς προβλέπεται από το καταστατικό του ΔΝΤ. “Έχει συμβεί με 2-3 χώρες της Αφρικής, όμως δεν έχει συμβεί ποτέ σε χώρα όπως η Ελλάδα” λέει.

Ο δύσκολος δρόμος της οριστικής άρνησης πληρωμής

“Εάν στη συνέχεια έχουμε οριστική άρνηση και μη δυνατότητα πληρωμής, τότε πραγματικά ανοίγουν πάρα πολλοί δρόμοι από πάρα πολύ κακοί έως μέτριοι, καλοί πάντως δεν υπάρχουν” λέει χαρακτηριστικά ο κ. Πετράκης. “Δεν θέλω καν να συζητήσω για τις πολύ αρνητικές εκδοχές, αλλά αντιλαμβάνεται κανείς ότι περνάμε σε μια διαδικασία που έχει επιπτώσεις στον ελληνικό δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Εδώ ακριβώς είναι και το θέμα, οι επιπτώσεις μπορεί να αφορούν στο δημόσιο αλλά θα στοιχίσουν και στον ιδιωτικό τομέα, θα ανέβει το κόστος χρήματος και θα αρχίσουν να τίθενται σε αμφιβολία πολλά συμβόλαια ιδιωτικά, που περιέχουν διατάξεις περί πτώχευσης ή περί εκτάκτων συνθηκών. Αυτό λοιπόν θα είναι μια καλή κερδοσκοπική αφορμή για κάποιους οι οποίοι θέλουν να αθετήσουν τις υποχρεώσεις  τους”.

Ο ιδιωτικός τομέας είναι πιθανό να πληγεί και κατά το διάστημα υπερημερίας

Ο κ. Πετράκης δεν αποκλείει την πιθανότητα οι επιπτώσεις αυτές να ξεκινήσουν να ισχύουν και κατά το διάστημα υπερημερίας: “Πολλά τουριστικά συμβόλαια περιέχουν τη ρήτρα πτώχευσης και της αλλαγής νομίσματος. Προφανώς, δεν είναι πιστωτικό γεγονός η υπερημερία. Όμως ένας κακός συνέταιρος σε ένα τέτοιου είδους συμβόλαιο είναι πιθανό να επικαλεστεί την προσωρινή αυτή αδυναμία και να επιδιώξει από ένα δικαστήριο να του δοθεί η δυνατότητα να σπάσει το συμβόλαιο. Καλό είναι να μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο διότι αφορά πράγματα που δεν είναι ξεκάθαρα” προειδοποιεί ο κ. Πετράκης.

Υπάρχει περίπτωση ελέγχου κεφαλαίων στις τράπεζες, όπως συνέβη στην Κύπρο;

“Εάν έχουμε αθέτηση υποχρέωσης μπορεί να συμβούν διάφορα πράγματα. Καλό είναι να μην φτάσουμε σε εκείνο το σημείο, διότι δεν ξέρουμε πως θα αντιδράσει ο κόσμος. Αυτά τα πράγματα δεν είναι χαρτογραφημένα, δεν έχουν ξανασυμβεί, Ούτε καν το ΔΝΤ δεν έχει εμπειρία από τη διευθέτηση παρόμοιων πραγμάτων”.

Πορεία σε αχαρτογράφητα νερά

“Δεν έχει ποτέ το ΔΝΤ διαχειριστεί τέτοια υπόθεση με μια χώρα που είναι μέσα σε μια ευρωπαϊκή νομισματική ένωση. Δεν μπορούνε λοιπόν να είμαστε βέβαιοι για το πως θα αντιδράσει ο κόσμος ούτε οι δημόσιοι οργανισμοί, τι ανακοίνωση θα βάλουνε και τι πανικό θα προκαλέσουν ή δεν θα προκαλέσουν”.

“Θέλω, όμως, να πιστεύω ότι δεν θα φτάσουμε σε ρήξη και θα βρεθεί ένας τρόπος να συμφωνήσουμε με τους εταίρους” καταλήγει ο κ. Πετράκης.

Πραγματική αδυναμία πληρωμής ή μέσο άσκησης πίεσης;

“Η απάντηση είναι σαφής. Πρόγραμμα υπάρχει, η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα είναι διαφορετική. Τα χρήματα είναι εκεί απλώς η νέα κυβέρνηση δεν επιθυμεί τα χρήματα αυτά να συνδυάζονται με τους όρους που τα χρήματα αυτά δίνονταν στο παρελθόν. Δεν είμαστε στο 2010 που δεν υπήρχε πρόγραμμα και χρήματα, είμαστε σε μια διαδικασία όπου η ελληνική κυβέρνηση δεν επιθυμεί να κάνει χρήση των δυνατοτήτων του προγράμματος. Αν συμφωνούσε στους όρους, θα έπαιρνε τα χρήματα να πληρώσει τις υποχρεώσεις”.