Τράπεζες: “Σπίτι μου ΙΙ” και νέοι παίκτες πυροδοτούν τον ανταγωνισμό

Τα «ξίφη» τους για την πρώτη μεγάλη μάχη στο πεδίο του ανταγωνισμού και συγκεκριμένα στη Στεγαστική Πίστη, έπειτα από σχεδόν 10 χρόνια, ακονίζουν τα εγχώρια πιστωτικά ιδρύματα.

Η αναπλήρωση των χαμένων εσόδων από την πτωτική τάση των επιτοκίων και η διατήρηση σταθερής κερδοφορίας τα επόμενα χρόνια, σε συνδυασμό με την είσοδο του 5ου πόλου αλλά και νέων τραπεζών, επιτάσσουν αύξηση της πιστωτικής επέκτασης και την έκρηξη του ανταγωνισμού στις νέες χορηγήσεις δανείων.

Η  «μητέρα των μαχών» ξεκινάει για τις τράπεζες αύριο καθώς ανοίγει για την υποβολή αιτήσεων το πρόγραμμα «Σπίτι μου ΙΙ», δίνοντας τη δυνατότητα σε 20.000 δικαιούχους να αποκτήσουν, με χαμηλότοκο δάνειο, την πρώτη τους κατοικία.

Το ανώτατο ποσό δανείου που θα χορηγείται με το «Σπίτι μου ΙΙ» είναι 190.000 ευρώ και το δάνειο θα καλύπτει έως το 90% της αξίας του ακινήτου, όπως αυτή ορίζεται στο συμβόλαιο αγοράς. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι αν η αξία του ακινήτου είναι 200.000 ευρώ, το μέγιστο ποσό δανείου θα είναι 180.000 ευρώ (90% της αξίας) και ο δανειολήπτης θα πρέπει να καταβάλει τουλάχιστον 20.000 ευρώ από δικούς του πόρους. Το δάνειο θα μπορεί να έχει διάρκεια από 3 έως 30 έτη.

Ήδη οι διοικήσεις των συστιμικών τραπεζών έχουν καταστρώσει τα πλάνα τους τα οποία και προβλέπουν επιτάχυνση των ρυθμών πιστωτικής επέκτασης για την χρονιά που μόλις ξεκίνησε καθώς όλες οι εκτιμήσεις συγκλίνουν ότι θα υπάρξει ενίσχυση τόσο της προσφοράς, όσο και της ζήτησης για χρηματοδοτήσεις.

Ειδικά για τα στεγαστικά δάνεια το οικονομικό πλεονέκτημα για τον δικαιούχο του προγράμματος «Σπίτι μου ΙΙ θα είναι ισχυρό, με αποτέλεσμα και οι τράπεζες να αναμένουν αύξηση της ζήτησης. Παράλληλα η ζήτηση για στεγαστικά δάνεια αναμένεται να τονωθεί φέτος λόγω της μείωσης των επιτοκίων της ΕΚΤ – όπως υπολογίζεται κατά μία ποσοστιαία μονάδα μέχρι το φθινόπωρο.

Την ίδια στιγμή τα δάνεια του «Σπίτι μου ΙΙ» είναι ήδη μακράν πιο συμφέροντα, καθώς για το 50% του δανείου (που προέρχεται από πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας) εφαρμόζεται μηδενικό επιτόκιο και για το υπόλοιπο 50% που θα χορηγείται από την τράπεζα, το επιτόκιο θα είναι προνομιακό και θα συμφωνείται με τους φορείς κατά την υποβολή των προτάσεών τους. Έτσι, το τελικό κόστος δανεισμού για τον δικαιούχο θα είναι πολύ χαμηλό, κάνοντάς το πιο προσιτό και ευνοϊκό σε σύγκριση με τα κανονικά τραπεζικά στεγαστικά δάνεια. Μάλιστα, η λήψη στεγαστικού δανείου στο πλαίσιο του «Σπίτι μου ΙΙ» θα είναι πιο ευνοϊκή και από την ενοικίαση κατοικίας. Κάτι που συνιστά ένα ακόμη κίνητρο για την αύξηση των στεγαστικών δανείων από το τραπεζικό σύστημα.

Σύμφωνα με τα business plans που έχουν ήδη καταστρώσει και επικοινωνήσει με την διεθνή επενδυτική κοινότητα οι τράπεζες, το δανειακό τους χαρτοφυλάκιο θα πρέπει να αυξηθεί την επόμενη χρονιά κατά 8 – 10 δισ. ευρώ σε επίπεδο συστήματος. Με τον τρόπο αυτό θα περιορίσουν την απώλεια στα καθαρά έσοδα από τόκους που θα προκαλέσει η μείωση των επιτοκίων λόγω ΕΚΤ, αλλά και στις προμήθειες, μετά τα πρόσφατα κυβερνητικά μέτρα. Ειδικά για τα στεγαστικά δάνεια, οι προσδοκίες που καλλιεργούνται στο πιστωτικό σύστημα τοποθετούν τον πήχη των νέων εκταμιεύσεων στα 2 δισ. ευρώ φέτος και αντιστροφή του ρυθμού συρρίκνωσης των τελευταίων ετών.

Ο ρόλος των νέων παικτών

Εκτός από το «Σπίτι μου ΙΙ» τον ανταγωνισμό πυροδοτεί τόσο η δημιουργία του 5ου τραπεζικού πόλου με την συγχώνευση της Attica Bank με την Παγκρήτια όσο και η θυγατρική neo bank της Τράπεζας Πειραιώς, η Snappi που θα ξεκινήσει την λειτουργία της στο δεύτερο τρίμηνο του 2025 βγαίνοντας επιθετικά στην αγορά προσφέροντας προνομιακά προϊόντα για την αύξηση του μεριδίου της και τη διεύρυνση της πελατειακής της βάσης.

Στο πιστωτικό σύστημα εκτιμάται ότι η δραστηριοποίηση νέων παικτών στον κλάδο θα οδηγήσει σε όξυνση του ανταγωνισμού, προς όφελος καταθετών, δανειοληπτών και συναλλασσόμενων. Ειδικά στα δάνεια η μάχη για την προσέλκυση αξιόχρεων πελατών, σε συνδυασμό με την εν εξελίξει μείωση των παρεμβατικών δεικτών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), αναμένεται να επιφέρει σημαντική υποχώρηση στο κόστος του χρήματος.