Συνομιλώντας με τους μαθητές ενός πρότυπου σχολείου του Πειραιά που τελεί υπό κατάληψη

Τετάρτη πρωί στο κέντρο του Πειραιά. Η ώρα είναι περίπου 7:20, η πόλη προσπαθεί να βρει τους πρωινούς ρυθμούς της. Πίσω από το Δημαρχείο, όπου βρίσκεται η Ιωνίδειος Σχολή, ένα από τα πιο ιστορικά σχολεία της χώρας με λειτουργία 150 και πλέον χρόνων, μερικά παιδιά έχουν λάβει ήδη θέση. Έχουν φτάσει από πολύ πιο νωρίς, λίγο μετά τις 6:30 για να στηρίξουν την κατάληψή τους.

Το κτήριο που στεγάζει την Ιωνίδειο Σχολή -πρότυπο σχολείο θα πρέπει να τονίσουμε- εκτός από το ότι είναι τραγικά παλιό, δεν έχει καμία σχέση με τα σχολικά κτήρια που έχουμε οι περισσότεροι συνηθίσει. Προαύλιο εξωτερικό δεν υπάρχει, ο προαυλισμός των μαθητών γίνεται σε εσωτερικό χώρο, απελπιστικά μικρό. Αυτό σημαίνει ότι το κτήριο δεν διαθέτει κάγκελα, άρα ο παραδοσιακός τύπος της κατάληψης πηγαίνει περίπατο.

Παρόλα αυτά, οι μαθητές της Ιωνιδείου δεν το βάζουν κάτω. Έχοντας εισαχθεί στο σχολείο με αυστηρές εξετάσεις (από την Στ΄ δημοτικού στην Α’ γυμνασίου) στις οποίες περνούν μόλις ένας στους εφτά μαθητές, κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να βελτιώσουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γίνεται το μάθημα εν μέσω πανδημίας. Η κτηριακή πραγματικότητα πάντως δεν τους βοηθάει στο καθημερινό έργο τους. Απελπιστικά μικρές αίθουσες 20 τετραγωνικών, μεγάλα τμήματα των 26 και των 27 παιδιών, ασφυκτική ατμόσφαιρα ακόμα και σε περιόδους κανονικότητας, πόσω μάλλον τώρα.

Η ώρα πλησιάζει 8:15. Είναι η ώρα που σε φυσιολογικές συνθήκες τα παιδιά μπαίνουν στις τάξεις για να αρχίσουν το μάθημά τους. Οι καθηγητές βρίσκονται στον πεζόδρομο, έξω από το σχολείο και μαζί με κάποιους γονείς, αναμένουν να ολοκληρώσουν τις σχετικές διαδικασίες οι μαθητές. Το γυμνάσιο ψηφίζει υπέρ της συνέχισης της κατάληψης και συντάσσεται με το λύκειο, ο αγώνας τους, λοιπόν, συνεχίζεται, γονείς και καθηγητές παίρνουν το δρόμο της επιστροφής. Η πόρτα παραμένει κλειδωμένη από το λυκειάρχη και έτσι τα πάντα λαμβάνουν χώρα στον εξωτερικό χώρο σε αυτήν τη μάλλον ιδιότυπη κατάληψη.

Πρότυπο μόνο στα λόγια

Στην Ιωνίδειο Σχολή έρχονται -θα πρέπει να το επισημάνουμε αυτό- παιδιά από πολλές περιοχές του Πειραιά και όχι μόνο. Συναντήσαμε ένα μαθητή που διαμένει μόνιμα στα Σεπόλια και όμως επέλεξε αυτό το σχολείο για να πάει γυμνάσιο και λύκειο, δείγμα της εξαιρετικής φήμης του.

Ο Παντελής, μαθητής της Α’ λυκείου, είναι ένα από τα παιδιά που συμμετέχουν στην κινητοποίηση: “Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το σχολείο μας είναι πάρα πολλά. Ως προς τις εγκαταστάσεις σίγουρα δεν μπορεί να θεωρηθεί πρότυπο. Οι τάξεις δεν επαρκούν, μετέτρεψαν αποθήκες σε τάξεις γιατί δεν υπήρχαν αλλού χώροι. Πριν από δύο χρόνια έπεφταν οι τοίχοι, το προαύλιο είναι πάρα πολύ μικρό. Υπάρχουν και ελλείψεις διδακτικού προσωπικού. Αρχίσαμε με τετράωρα γιατί δεν υπήρχαν καθηγητές σε βασικά μαθήματα. Η όλη κατάσταση δεν θυμίζει ένα πρότυπο σχόλειο”, εξηγεί. Κι όντως, αυτή είναι η πραγματικότητα όπως βεβαιώνουν τόσο το εκπαιδευτικό προσωπικό όσο και οι γονείς”.
 

Η Αναστασία βρίσκεται στο κρίσιμο σταυροδρόμι της Γ’ Λυκείου, φέτος θα δώσει πανελλήνιες για να περάσει στο Πανεπιστήμιο. “Δεν υπάρχουν πάρα μόνο τρεις καθαρίστριες για 700 παιδιά, δεν υπάρχουν καθαριστικά για τις αίθουσες των υπολογιστών και άλλους χώρους, άρα αυτοί οι χώροι προς το παρόν δεν χρησιμοποιούνται, περιορίζομαστε στις τάξεις μας”.

Και όσον αφορά τους γονείς “δεν υπάρχει κανένας που να θεωρεί παράλογα τα αιτήματά μας. Αντιδράσεις βέβαια υπάρχουν, αλλά οι περισσότεροι είναι μαζί μας. Οι γονείς στηρίζουν τα αιτήματά μας γιατί και αυτοί θα κολλήσουν αν κολλήσουμε εμείς. Και όποια απόφαση και αν πάρουμε, θα εξακολουθήσουν να είναι μαζί μας.

Άλλωστε το πραγματικό πρόβλημα το έχουμε με το Υπουργείο Παιδείας το οποίο έξι μήνες μετά το τέλος της καραντίνας δεν έχει λάβει κανένα πραγματικό μέτρο για να μας προστατεύει. Να σας δώσω ένα παράδειγμα. Έρχομαι από μακριά, αλλά στην περιοχή μου το λεωφορείο περνά μία φορά κάθε 45 λεπτά. Μπορώ να έρθω με ασφάλεια στο σχολείο αν δεν με φέρει κάποιος;”

Ρωτάμε, τέλος, τον Παντελή πώς ακούστηκε στα αυτιά του και τα αυτιά των συμμαθητών του η κρίση που έγινε από μερίδα ΜΜΕ ότι οι καταλήψεις έχουν φουντώσει γιατί οι μαθητές δεν θέλουν να φορούν μάσκα: “Αυτό ειπώθηκε έτσι ώστε να μην ακουστούν τα πραγματικά αιτήματα των μαθητών. Δεν γίνεται να ακούμε καθημερινά απειλές από τα κανάλια, από βουλευτές, από γονείς ακόμα ότι θα φέρουν την αστυνομία για να σπάσουν την κατάληψη. Δεν φοβόμαστε, αυτό θα πρέπει να το τονίσω. Διεκδικούμε. Και αυτό που θέλουμε είναι να μπούμε στις τάξεις, αλλά με τις κατάλληλες συνθήκες”.

Την Παρασκευή, μία μέρα μετά την πρωτοφανή απόφαση της Νίκης Κεραμέως να αποκλείσει από την τηλεκπαίδευση όσους μαθητές συμμετέχουν στις καταλήψεις, επικοινωνούμε, εκ νέου, με τον Παντελή. “Κάναμε ψηφοφορία για να συνεχιστεί η κατάληψη ώστε να στείλουμε το μήνυμα σε όλους ότι δεν εκβιαζόμαστε” λέει, εξηγώντας πως οι συμμαθητές του εξέλαβαν την κίνηση της Υπουργού ως έναν ωμό εκβιασμό.

Οι γονείς, ως γέφυρα, εν μέσω αντίρροπων δυνάμεων

Η Κορίνα Μανταγάρη είναι πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του γυμνασίου της Ιωνιδείου Σχολής. Όπως διευκρινίζει, ο Σύλλογος προσπαθεί να λειτουργήσει ως μια κατευναστική και συμβουλευτική δύναμη μέσα στο σχολείο: ”Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων όπως όλοι οι σύλλογοι έχουν ως πάγια θέση τους τη στήριξη των παιδιών. Είμαστε μαζί με τα παιδιά, συμφωνούμε με τα αιτήματά τους, αλλά δεν θεωρούμε ότι πρέπει να τα αποτρέπουμε ή να τα κατευθύνουμε. Θέλουμε πάντα να ακολουθούν δημοκρατικές διαδικασίες για να κάνουν αυτό που θέλουν. Να αποφασίζουν όλα μαζί. Ο ρόλος μας είναι να λειτουργούμε κατευναστικά, συμβουλευτικά, με στόχο το κοινό καλό μαθητών, εκπαιδευτικών και γονέων”.

Η ώρα είναι 11:30. Το κέντρο του Πειραιά, με τα μαγαζιά ανοιχτά πια, έχει πλέον ζωντανέψει. Η ατμόσφαιρα γίνεται ολοένα και πιο ζωηρή από τις φωνές και τα συνθήματα των μαθητών που έχουν συγκεντρωθεί έξω από το δημαρχείο στο πλαίσιο του πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου του Πειραιά. “Οι μαθητές”, φωνάζουν, “είναι στους δρόμους και θα παραμείνουν στους δρόμους”.

Η Ιωνίδειος Σχολή άρχισε τη λειτουργία της στις 21 Μαϊου του 1847 και φιλοξένησε μαθητές όπως ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Παύλος Νιρβάνας, ο Αιμίλιος Βεάκης και πολλοί άλλοι. Οι μεγαλοστομίες περί αναβάθμισης των προτύπων σχολείων παραμένουν για την ώρα «πουκάμισο αδειανό», όσο το κτίριο της Ιωνιδείου παραμένει ως έχει. Παλιό, γερασμένο και εντελώς ακατάλληλο για τις σύγχρονες εκπαιδευτικές ανάγκες.

Υπάρχουν χιλιάδες τέτοια σχολεία ανά την επικράτεια. Πρότυπα και μη. Η Υπουργός, αντί να απειλεί, θα ήταν προτιμότερο να αφουγκραστεί την αγωνία του συνόλου της εκπαιδευτικής κοινότητας και να αρχίζει -επιτέλους- να δίνει λύσεις. Σε διαφορετική περίπτωση, όσα μέτρα πειθαρχικού χαρακτήρα και αν πάρει, θα περάσει στην ιστορία ως μία ακόμη αποτυχούσα Υπουργός Παιδείας. Δεν θα είναι η πρώτη -η λίστα είναι μακρά…

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.