Κείμενο για το άσυλο υπογράφουν Αρβελέρ, Γιαννάκου, Διαμαντοπούλου, Βερεμής, Διαμαντούρος

Με κείμενο που υπογράφουν οι Ελένη Αρβελέρ, Θάνος Βερέμης, Μαριέττα Γιαννάκου, Άννα Διαμαντοπούλου, Νικηφόρος Διαμαντούρος ζητούν την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, σε μία παρέμβαση που θα συζητηθεί καθώς έρχεται λίγο πριν τις εκλογές και με δεδομένη τη δέσμευση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκου Μητσοτάκη πως αυτή θα είναι μία από τις πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης του.

Η κίνηση αυτή αποτελεί προφανώς ένα μήνυμα για την επόμενη κυβέρνηση (η κ.Γιαννάκου είναι εξάλλου 2η στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της ΝΔ) και σύμφωνα με ανθρώπους που γνωρίζουν τις θέσεις Διαμαντοπούλου- Γιαννάκου για τα θέματα της παιδείας, το άσυλο είναι και θέμα νόμου που δίνει το πλαίσιο μέσα στο οποιο μπορούν να κινηθούν το υπουργείο Παιδείας και οι πρυτανικές αρχές, αλλά κυρίως θέμα πολιτικής βούλησης της εκάστοτε κυβέρνησης. Οι ίδιες πηγές εκτιμούν ότι η κοινωνία είναι έτοιμη για να προχωρήσουν πρακτικές αλλαγές στο θέμα του ασύλου. Και υπενθυμίζουν ότι το 2011 ο νόμος Διαμαντοπούλου “πάτησε” ουσιαστικά πάνω στην προσπάθεια που είχε ξεκινήσει επί υπουργίας Γιαννάκου, καθώς και ότι τότε κρίσιμη ήταν η στήριξη και του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά και του Αντώνη Σαμαρά και του σημερινου αντιπροέδρου της ΝΔ Άδωνι Γεωργιάδη, που τότε ήταν στο ΛΑΟΣ, για την κατάργηση του άρθρου 1268/82, που ρύθμιζε το πώς και πότε καλείται η αστυνομία. 

Το πλήρες κείμενο της παρέμβασης:

“Η ανοχή έγινε πια ενοχή. Δεν επιτρέπεται σ’ ένα ευνομούμενο κράτος να ανέχεται η πολιτεία τις βιαιοπραγίες, τις αυθαιρεσίες και τις απειλές που εκτοξεύουν και διαπράττουν ανενόχλητοι φοιτητές, συνεπικουρούμενοι ασφαλώς και από εξωπανεπιστημιακούς αναρχικούς, εναντίον των πανεπιστημιακών δασκάλων. Ως ελάχιστο παράδειγμα θα θυμίσουμε την άνανδρη επίθεση εναντίον του Άγγελου Συρίγου, Καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου και πρόσφατα εναντίον της Μαρίας Ευθυμίου, Καθηγήτριας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Γνωστά επίσης και τα πρωτοφανή και απαράδεκτα πολυάριθμα περιστατικά παρακώλυσης της λειτουργίας των Ακαδημαϊκών θεσμών, καθώς και της ασύστολης καταστροφής του επιστημονικού εξοπλισμού. Την θλιβερή αυτή εμπειρία έχουν γνωρίσει αδιακρίτως όλα σχεδόν τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, χωρίς να υπάρξει αποτελεσματική επίσημη αντίδραση. Το προνόμιο του πανεπιστημιακού ασύλου που επικαλούνται για να καλύψουν κάθε παραβατικότητα, αγνοούν οι παρανομούντες, ότι δεν αφορά στους φοιτητές, ούτε την προστασία επιλήψιμης διαγωγής εντός του πανεπιστημιακού χώρου. Το άσυλο συστήθηκε ήδη στην αρχή της Αναγέννησης για να παραχωρήσει στους καθηγητές απόλυτη ελευθερία στην επιλογή του προγράμματος διδασκαλίας τους, απαγορεύοντας κάθε εκκλησιαστική ή πολιτική παρέμβαση και ανάμειξη. Καιρός λοιπόν να καταργηθεί το κακώς εννοούμενο σήμερα άσυλο, για να μπορέσουν τα πανεπιστήμιά μας να βρουν τον βηματισμό για την απρόσκοπτη διάδοση της γνώσης και την άσκηση της έρευνας.

Ο πολιτισμός μετριέται στις μέρες μας με το ποιόν του πανεπιστημίου κάθε χώρας και η ποιότητα του πανεπιστημίου προϋποθέτει τον σεβασμό και την αγαστή1 σχέση με την κοινωνία που το δημιούργησε και το συντηρεί. Ο μεγαλύτερος πλούτος είναι να μοιράζεσαι τη γνώση, όπως μοιράζεσαι το ψωμί. Είναι επικίνδυνος εχθρός του πολιτισμού, όποιος εμποδίζει τη δημιουργία και την μοιρασιά της γνώσης που παράγει το πανεπιστήμιο.

Ελένη Αρβελέρ

Θάνος Βερέμης

Μαριέττα Γιαννάκου

Άννα Διαμαντοπούλου

Νικηφόρος Διαμαντούρος”