Tori Tsui: “Ο κλιματικός ακτιβισμός δεν είναι μόνο διαμαρτυρίες και θέαμα”

Η Tori Tsui είναι ακτιβίστρια για το κλίμα, σύμβουλος και ομιλήτρια, με καταγωγή από το Χονγκ Κονγκ και έδρα το Μπρίστολ. Έχει αφιερώσει τη ζωή της στην προώθηση της κλιματικής δικαιοσύνης.

Ως συνιδρύτρια του Bad Activist Collective και μέλος του Unite For Climate Action, επικεντρώνεται στην ανάγκη οι περιβαλλοντικές πολιτικές να είναι αλληλεπιδραστικές και περιεκτικές. Το έργο της περιλαμβάνει σημαντικές διεθνείς πρωτοβουλίες, όπως το “Sail to the COP“, καθώς και την υποστήριξη της Stella McCartney.

Εκτός από την ακτιβιστική της δράση, η Tsui ασχολείται ενεργά με θέματα ψυχικής υγείας, επαναπροσδιορίζοντας την κλιματική ανησυχία ως μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα. Στο πρώτο της βιβλίο, “It’s Not Just You”, εξετάζει τη σύνδεση μεταξύ της κλιματικής κρίσης και της ψυχικής υγείας, τονίζοντας πως η λύση απαιτεί κοινοτική δράση και ολιστική προσέγγιση.

Επίσης, συμμετείχε στο ντοκιμαντέρ της Billie Eilish «Overheated», μιλώντας για την ψυχική υγεία και την κλιματική αλλαγή, ενώ είχε εμφανιστεί και σε εξώφυλλό του «Vogue».

Μιλώντας στο NEWS 24/7, η Tori Tsui περιγράφει το ταξίδι της στον ακτιβισμό, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει το κίνημα της κλιματικής δικαιοσύνης και τη σημασία της διαφοροποιημένης προοπτικής στην κλιματική δράση.

Εξηγεί έννοιες όπως “κλιματικό άγχος” και “κλιματική δικαιοσύνη” και μας βάζει στο… κλίμα ενόψει του πρώτου Hearth Summit που διοργανώνει το Impact Hub Athens.

Ποιο ήταν το έναυσμα που σε έκανε να αφιερώσεις τη ζωή σου στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης;

Πάντα αντλούσα έμπνευση από την ανατροφή μου στην ύπαιθρο του Χονγκ Κονγκ και την παρακολούθηση της περιβαλλοντικής καταστροφής στην πατρίδα μου. Αλλά με πιο αφηρημένο τρόπο, πάντα ένιωθα μια βαθιά αίσθηση ευαισθησίας στην αδικία. Όταν γίνομαι μάρτυρας των τρόπων με τους οποίους αυτός ο πλανήτης θυσιάζεται ανούσια για την απληστία, δεν μπορώ παρά να νιώσω βαθιά κινητοποιημένη για να τον προστατέψω. Η κλιματική κρίση είναι ένα βαθιά διατομεακό και επείγον ζήτημα. Για μένα είναι αδύνατον να κλείσω τα μάτια.

Ασχολείσαι ενεργά με το ζήτημα της κλιματικής δικαιοσύνης. Αν είχες απέναντί σου ένα κοινό που αποτελούνταν από μία ευάλωτη τοπική κοινωνία που έχει πληγεί από μία οικολογική καταστροφή και από μία ομάδα πολιτικών που αποφασίζουν για το μέλλον των πρώτων, πώς θα τους εξηγούσες τον όρο της δικαιοσύνης;

Η κλιματική δικαιοσύνη αφορά στην αναγνώριση ότι αυτοί που έχουν συμβάλει λιγότερο στην κλιματική κρίση είναι αυτοί που επηρεάζονται περισσότερο από τον τρόπο με τον οποίο αυτή εκδηλώνεται. Αναγνωρίζει επίσης ότι ο λόγος οφείλεται σε συστήματα καταπίεσης όπως ο ρατσισμός, η ανισότητα των φύλων και η ικανότητα που υπογραμμίζονται από ένα εξορυκτικό σύστημα νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, το οποίο συνωμοτεί με τα προαναφερθέντα συστήματα.. Ο λόγος που βρισκόμαστε σε κρίση είναι αυτές οι ανισότητες και αυτές οι ανισότητες προδιαθέτουν τους ανθρώπους σε ακόμα μεγαλύτερο αγώνα.

Η κλιματική αλλαγή επηρεάζει δυσανάλογα ευάλωτες ομάδες. Ποιες θεωρείς ότι είναι οι πιο σημαντικές διαστάσεις της κλιματικής δικαιοσύνης που δεν λαμβάνουν αρκετή προσοχή;

“Πιστεύω ότι η αναγνώριση του γεγονότος ότι η κλιματική αλλαγή τροφοδοτείται από την αποικιοκρατία και τον καπιταλισμό θεωρείται ακόμη ως ‘υπερβολικά περίπλοκη’ και ‘ταμπού’. Πιο συγκεκριμένα, πιστεύω ότι το κλιματικό κίνημα παλεύει με πολλές προκαταλήψεις και ειδικά οι δυτικές περιβαλλοντικές ομάδες αποτυγχάνουν να κάνουν τις συνδέσεις μεταξύ αυτών των συστημάτων καταπίεσης και της κρίσης στην οποία βρισκόμαστε. Ιδιαίτερα, θεωρώ ότι υπάρχει μεγάλη έλλειψη δικαιοσύνης για τα άτομα με αναπηρίες μέσα σε αυτό το πλαίσιο”.

Στο βιβλίο σου, “It’s Not Just You”, μιλάς για τη σύνδεση μεταξύ κλιματικής κρίσης και ψυχικής υγείας. Πώς θεωρείς ότι το «οικολογικό άγχος» επηρεάζει την καθημερινότητα των ανθρώπων και το βιοτικό επίπεδο των κοινωνιών;

“Το οικο-άγχος είναι ένας πρόσφατος όρος, αλλά ο τρόπος με τον οποίο έχει επηρεάσει τις κοινότητες δεν είναι κάτι καινούργιο. Πιστεύω ότι για πολλούς νέους ανθρώπους επηρεάζει βαθιά την ικανότητά τους να λειτουργούν υγιεινά και φυσιολογικά – κάτι αναμενόμενο όταν ζεις σε μια εποχή όπως η σημερινή. Επίσης, έχει τη δυνατότητα να περιορίσει την ικανότητα των ανθρώπων να αναλάβουν δράση. Αν θεωρήσουμε το οικο-άγχος ως όρο ομπρέλα για όλες τις μορφές ψυχικής και σωματικής δυσφορίας που οφείλονται στην κλιματική αλλαγή, τότε αυτό που βλέπουμε είναι ακραία επίπεδα θλίψης και τραύματος στις κοινότητες της πρώτης γραμμής. Για παράδειγμα, αυτοί που έχουν χάσει τις πατρίδες τους λόγω πλημμυρών, πυρκαγιών και τυφώνων”.

Πώς πιστεύεις ότι μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε, τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, ώστε να ενισχύσουμε την ανθεκτικότητα, προωθώντας παράλληλα συστημικές αλλαγές;

“Πιστεύω ότι το πιο χρήσιμο πράγμα που μπορεί να κάνει ένας καθημερινός άνθρωπος είναι να ενταχθεί σε μια οργανωτική ομάδα. Η συλλογική μας δύναμη έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει πραγματική και ουσιαστική αλλαγή. Επίσης, υπάρχει πολύς χώρος για να μάθεις όταν βρίσκεσαι γύρω από άλλους οργανωτές”.

Τονίζεις συχνά τη σημασία της διατομεακότητας στον κλιματικό ακτιβισμό. Μπορείς να μοιραστείς κάποια παραδείγματα για το πώς οι περιθωριοποιημένες κοινότητες επηρεάζονται διαφορετικά από την κλιματική κρίσης;

“Στο πλαίσιο των γυναικών και των κοριτσιών, ειδικά στον παγκόσμιο νότο, πολλές διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να βιώσουν τα χειρότερα από φυσικές καταστροφές και να εκτοπιστούν, γινόμενες κλιματικές πρόσφυγες. Πολλοί άνθρωποι περιθωριοποιημένων φύλων τείνουν επίσης να βασίζονται σε εργασίες που συνδέονται στενά με την υγεία της γης, επομένως είναι πιο πιθανό να χάσουν τα προς το ζην λόγω της κλιματικής αλλαγής. Πιστεύω επίσης ότι οι γυναίκες και τα κορίτσια κατέχουν πολλά από τα κλειδιά για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, αλλά συχνά αποτυγχάνουμε να τις δούμε να αντικατοπτρίζονται σε θέσεις ηγεσίας. Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων που βρίσκονται πίσω από τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων είναι άνδρες”.

Ήσουν μία από τις φωνές πίσω από την καμπάνια “Sail to the COP” και έλαβες μέρος σε πολλές διεθνείς δράσεις για το κλίμα. Ποια ήταν η πιο σημαντική εμπειρία σου κατά τη διάρκεια αυτών των πρωτοβουλιών;

“Πιστεύω ότι κάτι που αποκόμισα από αυτές τις πρωτοβουλίες είναι το πώς η αλλαγή δεν δημιουργείται από μεγάλες κινήσεις, όπως το να διασχίζεις τον Ατλαντικό με ιστιοπλοϊκό, αλλά από μικρότερες, σταδιακές αλλαγές, συχνή εργασία που γίνεται στο παρασκήνιο και δεν είναι πάντα λαμπερή. Υπάρχει μια λανθασμένη αντίληψη ότι ο κλιματικός ακτιβισμός αφορά μόνο διαμαρτυρίες και θέαμα. Αυτό δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Οι καθημερινοί άνθρωποι που κάνουν φαινομενικά μικρά πράγματα μετακινούν την βελόνα με μεγάλο τρόπο”.

Ως ακτιβίστρια που μιλάει δημόσια για τόσο σημαντικά ζητήματα, ποιο ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο που αντιμετώπισες στην πορεία σου, και πώς το ξεπέρασες; Έχουμε δει ακτιβιστές να πέφτουν ακόμα και θύματα βίας κατά καιρούς. Πώς θα ξεπεράσουμε αυτή τη στοχοποίηση από ομάδες ανθρώπων που δεν πιστεύουν καν στην κλιματική αλλαγή;

“Έχω στοχοποιηθεί λόγω της φυλής και του φύλου μου στο διαδίκτυο και έχω αντιμετωπίσει απειλές βίας. Μπορεί να φαίνεται παράξενο, αλλά έχω φτάσει στο σημείο όπου αυτά τα πράγματα δεν με επηρεάζουν τόσο πολύ πλέον. Δεν είναι ευχάριστα σίγουρα, αλλά γνωρίζω ότι υλικά βρίσκομαι σε μία προνομιακή θέση για να αντισταθώ στη χειρότερη μορφή βίας, ειδικά από τότε που έφυγα από το Χονγκ Κονγκ. Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο είναι όταν βλέπω ανθρώπους που έχουν την ικανότητα και τη γνώση να αντιμετωπίσουν αυτήν την έκτακτη ανάγκη αλλά επιλέγουν να ‘κλείσουν τον διακόπτη’ και να συνεχίσουν όπως συνήθως. Αυτό για μένα είναι πολύ δυστοπικό και τρομακτικό”.

Σε πρόσφατες συνεντεύξεις, έχεις αναφέρει ότι οι μεγάλες εταιρείες παίζουν καθοριστικό ρόλο στην κλιματική κρίση. Πώς θα μπορούσαμε να διαμορφώσουμε έναν κόσμο όπου οι κορυφαίοι επιχειρηματικοί κολοσσοί θα σταματήσουν να βάζουν τα κέρδη τους πάνω από το περιβαλλοντικό τους αποτύπωμα;

“Πιστεύω ότι η υιοθέτηση ενός μοντέλου αποανάπτυξης είναι μια αρχή, καθώς και η ανακατανομή του πλούτου τους. Είναι επίσης επιτακτική ανάγκη να εξετάσουν προσεκτικά τις εφοδιαστικές τους αλυσίδες και τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζονται οι εργαζόμενοι τους. Αν μιλάμε για τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων, είναι προφανές. Πρέπει να χρησιμοποιήσουν αυτά τα κέρδη για να μεταβούν στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να πληρώσουν αποζημιώσεις σε αυτούς που πλήττονται περισσότερο από την κρίση. Σε έναν ιδανικό κόσμο, δεν θα ήθελα αυτοί να είναι υπεύθυνοι για αυτήν την αλλαγή”

Έχεις εμφανιστεί στο ντοκιμαντέρ της Billie Eilish «Overheated», μιλώντας για την ψυχική υγεία και την κλιματική αλλαγή, ενώ συμμετείχες και στο εξώφυλλό του «Vogue». Ποιο θεωρείς ότι ήταν το κυρίαρχο μήνυμα αυτής της ενέργειας και πόσο σημαντικό θεωρείς ότι είναι σε επικοινωνιακό αλλά και ουσιαστικό επίπεδο όταν ο κόσμος του ακτιβισμού ενώνεται με τον κόσμο της βιομηναχίας.

“Η πλατφόρμα της Billie είναι τόσο ισχυρή και τόσο αφοσιωμένη στον σκοπό, κάτι που είναι πραγματικά ενθαρρυντικό να βλέπεις. Είναι συχνά δύσκολο να υπολογίσεις πώς αυτά τα πρότζεκτ δημιουργούν αντίκτυπο, αλλά είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ίσως αισθάνθηκαν ότι έχουν έναν ρόλο να παίξουν στο κλιματικό κίνημα. Πιστεύω επίσης ότι πρότζεκτ σαν αυτά κανονικοποιούν το γεγονός ότι οι διασημότητες και οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν τις πλατφόρμες τους. Πάντα πιστεύω ότι αν έχεις κοινό, έχεις την υποχρέωση να επηρεάζεις θετικά τον κόσμο”.

Ποιο ρόλο θεωρείς ότι παίζει η τέχνη και ο πολιτισμός στην αλλαγή της συζήτησης γύρω από την κλιματική κρίση και την προώθηση της δράσης;

“Η τέχνη και ο πολιτισμός είναι ισχυρά μέσα, σίγουρα. Είναι παγκόσμιες γλώσσες. Πιστεύω ότι η διάδοση πληροφοριών είναι το ένα σκέλος, η αφήγηση ιστοριών το άλλο, αλλά πιο σημαντικό είναι ότι κάνουν αυτό το κίνημα προσβάσιμο και ελκυστικό και δείχνουν στους ανθρώπους ότι η τέχνη και ο πολιτισμός είναι εγγενώς πολιτικά”.

Ποιες είναι οι επόμενες κλιματικές δράσεις που έχεις στα σχέδιά σου;

“Δεν μπορώ να πω πολλά… αλλά δουλεύω σε κάποιες υποθέσεις κλιματικής δικαιοσύνης και σε ένα άλλο πρότζεκτ που αφορά την COP στη Βραζιλία το 2025. Επίσης εργάζομαι σε ένα δεύτερο βιβλίο, αλλά είναι περισσότερο ένα πάθος μου και αναπόφευκτα θα έχει στοιχεία του ακτιβισμού μου ενσωματωμένα σε αυτό”.

Το πρώτο Hearth Summit στην Αθήνα από το Impact Hub Athens

Το Impact Hub Athens προωθεί εδώ και πάνω από 10 χρόνια την αξιοβίωτη ανάπτυξη και τη βελτίωση της ζωής στις πόλεις, τα νησιά και τα χωριά της Ελλάδας. Από το 2017, υλοποιεί δράσεις που ενισχύουν την κλιματική ανθεκτικότητα των τοπικών κοινοτήτων και μειώνουν το περιβαλλοντικό αποτύπωμα δημόσιων και ιδιωτικών φορέων, προωθώντας βιώσιμα και κυκλικά μοντέλα λειτουργίας.

Εμβληματικό έργο αποτελεί η διαχείριση της Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης στην Αθήνα αλλά και οι δράσεις για τη βιώσιμη χρήση νερού στις Κυκλάδες και τα οικοσυστήματα καινοτομίας σε 6 περιφέρειες της χώρας. Συνολικά, πάνω από 5.000 άτομα από όλη την Ελλάδα έχουν συμμετάσχει στα προγράμματά του Impact Hub Athens.

Σήμερα, συνεργάζεται με το Δήμο Αθηναίων για την αξιοποίηση του νερού της βροχής και την ενεργοποίηση των πολιτών σε δράσεις εξοικονόμησης νερού. Επιπλέον, σχεδιάζει ένα μεγάλο πρόγραμμα με τον Δήμο Κοζάνης για την προώθηση της κυκλικής οικονομίας και τη μετατροπή του καρναβαλιού της Κοζάνης σε zero waste. Τώρα, το Impact Hub Athens, σε συνεργασία με το Wellbeing Project, κάνει το επόμενο βήμα διοργανώνοντας το πρώτο Hearth Summit στην Αθήνα.

Και επειδή τα λόγια αν δεν καταγράφονται μένουν στον αέρα, τα συμπεράσματα του συνεδρίου αναμένεται να τροφοδοτήσουν την αντιπροσωπεία της Ελλάδας στην 29η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (COP29) στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν.

Από τις 31 Οκτωβρίου έως την 1η Νοεμβρίου 2024, το Impact Hub Athens μετατρέπεται σε ένα χώρο συνδημιουργίας και διαλόγου. Εκπρόσωποι κρατικών θεσμών, τοπικής αυτοδιοίκησης, επιχειρήσεων αλλά και της πανεπιστημιακής κοινότητας και της Κοινωνίας των Πολιτών από Ελλάδα και εξωτερικό δίνουν ένα διήμερο ραντεβού στην Αθήνα. Όλοι μαζί, εξερευνούμε τις προοπτικές της χώρας μας και τους τρόπους με τους οποίους οι μικρές και μεγάλες πόλεις μπορούν να γίνουν αξιοβίωτες.

Πάρε κι εσύ μέρος στο διάλογο και γίνε μέρος της λύσης.