Πώς μιλάμε στα παιδιά για τη θρησκεία και την πίστη- ειδικά όταν δεν τα έχουμε όλα λυμένα

Σε αυτό το Άκου Μάνα λοιπόν, πιάνουμε ένα θέμα που κάνει «τζιζ». Λατρεύω να ανοίγω τέτοια ζητήματα γιατί γνωρίζω πόσο πολύ απασχολούν εμάς, τους σύγχρονους γονείς αλλά και πόσο περιορισμένα μιλάμε γι’ αυτά, αν και μας προβληματίζουν. Παιδιά και θρησκεία. Παλιά τα πράγματα ήταν μονόδρομος. Έπρεπε να πιστεύεις στον Θεό, με έναν συγκεκριμένο τρόπο.

Φυσικά και έχουμε ανεξιθρησκεία χρόνια τώρα, αλλά είμαστε πάνω απ’ όλα χριστιανοί ορθόδοξοι. Παλιά, το να μην βαφτίζεις το παιδί σου ήταν πολύ σπάνιο. Σήμερα συμβαίνει. Παλιά οι δάσκαλοι ήταν όσο θρησκόπληπτοι ήθελαν και κανείς δεν παραπονιόταν.

Σήμερα υπάρχουν γονείς που δεν τρελαίνονται ιδιαίτερα τα παιδιά τους να πηγαίνουν κάθε εβδομάδα εκκλησία με το σχολείο. Παλιά πολλά ήταν δεδομένα και απαρέγκλιτα. Σήμερα τα θρησκευτικά σαν μάθημα, σαν περιεχόμενο και σαν κατεύθυνση απασχολεί. Σήμερα πολλοί γονείς κρατούν μια απόσταση από τη θρησκεία, όχι ως γνώση ή ανάγκη, αλλά ως προσέγγιση. Οι σύγχρονες μαμάδες και μπαμπάδες φέρουν ενστάσεις, έχουν αμφιβολίες. Αλλά επαναλαμβάνω, τα παιδιά ρωτούν και χρειάζονται ξεκάθαρες απαντήσεις. Φυσικά και επηρεάζονται από τα πιστεύω των γονιών τους. Είναι ok να θέλουμε να τους μεταλαμπαδεύσουμε τη δική μας στάση;

Η ψυχολόγος/ψυχοθεραπεύτρια, Νέλλη Θεοδοσίου, έρχεται για να λύσει όσο γίνεται τον γόρδιο δεσμό, με ψυχραιμία.