Αναφορά σε συμμαχίες με τη σοσιαλδημοκρατία στο σχέδιο θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ εν όψει συνεδρίου

Συμπόρευση με τις υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς, αλλά και της σοσιαλδημοκρατίας, θέτει ως πολιτικό στόχο το σχέδιο θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ εν όψει του συνεδρίου του Σεπτεμβρίου.

“Επιδιώκουμε τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων για προγραμματικές συμφωνίες και για συμπόρευση με όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς. Επίσης επιδιώκουμε συμμαχίες και συμπόρευση με κόμματα και κινήσεις που αναφέρονται στην σοσιαλδημοκρατία, εφόσον απαλλάσσονται από δεσμεύσεις απέναντι στο παλιό κομματικό σύστημα και τον νεοφιλελευθερισμό, καθώς και με πολιτικές εκφράσεις του οικολογικού κινήματος, πρώτα από όλα με το κόμμα των Πρασίνων” αναφέρει ειδικότερα το σχέδιο θέσεων, κάνοντας ένα άνοιγμα στην πραγματικότητα προς το ΠΑΣΟΚ περισσότερο, αλλά υπό όρους.

Το κείμενο, έκτασης συνολικά 45 σελίδων, κάνει λόγο για απλή αναλογική, την οποία συνδέει με πολιτικές συνεργασίες και αναφέρει με νόημα: “Η απλή αναλογική -περισσότερο από κάθε άλλο σύστημα- προϋποθέτει τη σοβαρή και έγκαιρη επεξεργασία μιας πολιτικής συμμαχιών άξιας του ονόματός της και όχι της τελευταίας στιγμής.”

Το σχέδιο θέσεων περιλαμβάνει επίσης αυτοκριτική για τη λειτουργία των τάσεων και το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης και αναφέρεται στην περσινή διάσπαση.

Τα κυριότερα σημεία του σχεδίου θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ εν όψει συνεδρίου

Μιλάει για απλή αναλογική:

Σταθερός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι να θεσμοθετηθεί για όλα τα αιρετά όργανα του κράτους, το Κοινοβούλιο, τα Περιφερειακά και τα Δημοτικά Συμβούλια, το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής. Πρόκειται για μια διαδικασία, που όσον αφορά το κόμμα μας, περιέχει, εκτός από νομοθετικές παρεμβάσεις, και την προετοιμασία για πολιτικές συνεργασίες. Η απλή αναλογική -περισσότερο από κάθε άλλο σύστημα- προϋποθέτει τη σοβαρή και έγκαιρη επεξεργασία μιας πολιτικής συμμαχιών άξιας του ονόματός της και όχι της τελευταίας στιγμής. Αυτό είναι ανεξάρτητο από την αυτονόητη επιδίωξη του μεγαλύτερου δυνατού εκλογικού ποσοστού μέχρι την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών στη Βουλή, αλλά και την επιδίωξη της μεγαλύτερης δυνατής συσπείρωσης κοινωνικών δυνάμεων γύρω από το πρόγραμμα της Αριστεράς.

Για συνεργασίες αναφέρει:

Στην κοινωνία επιδιώκουμε τυπικές και άτυπες συμπορεύσεις με τα κινήματα και τα κομμάτια του πληθυσμού που κτυπήθηκαν από την ύφεση. Στο πολιτικό επίπεδο, επιδιώκουμε τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων για προγραμματικές συμφωνίες και για συμπόρευση με όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς. Επίσης επιδιώκουμε συμμαχίες και συμπόρευση με κόμματα και κινήσεις που αναφέρονται στην σοσιαλδημοκρατία, εφόσον απαλλάσσονται από δεσμεύσεις απέναντι στο παλιό κομματικό σύστημα και τον νεοφιλελευθερισμό, καθώς και με πολιτικές εκφράσεις του οικολογικού κινήματος, πρώτα από όλα με το κόμμα των Πρασίνων.

Για την περσινή διάσπαση:

Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, μετά τη συμφωνία του Ιουλίου, ήταν προδιαγεγραμμένη. Η έκταση των αποστρατεύσεων, όμως, θα μπορούσε να μειωθεί, εφόσον η ηγεσία του κόμματος επιδείκνυε την ετοιμότητα να οργανώσει σε σύντομο χρονικό διάστημα την εσωκομματική συζήτηση που χρειαζόταν. Η απόφαση για σύγκλιση έκτακτου Συνεδρίου και η ακύρωσή του μετά, εξαιτίας της οπωσδήποτε αναγκαίας προκήρυξης εκλογών, απομάκρυναν από τις γραμμές μας ανθρώπους που μπορούσαν και θα έπρεπε να είναι μαζί μας, ακόμα και μετά την απογοήτευση που προκάλεσε η συμφωνία του Ιουλίου.

Για τις τάσεις στο κόμμα:

Στα τρία χρόνια από το ιδρυτικό του Συνέδριο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατόρθωσε να κατακτήσει την κουλτούρα της σύνθεσης των απόψεων, της καταπολέμησης του αποκλεισμού μαζί με τον σεβασμό στις αποφάσεις της πλειοψηφίας στο βαθμό που αυτά απαιτούνται για τη δημοκρατική και ταυτοχρόνως αποτελεσματική λειτουργία ενός κόμματος ελεύθερων ανθρώπων, που σκέπτεται και δρα συλλογικά. Οι εσωκομματικές τάσεις συχνά γίνονταν αντιληπτές ως οργανώσεις εντός του κόμματος με δική τους πειθαρχία και δικές τους αυτόνομες επιδιώξεις. Αυτό εκδηλωνόταν τόσο στη λήψη αποφάσεων που συχνά ήταν συρραφή διαφορετικών απόψεων και όχι σύνθεση όσο και στην ανάδειξη στελεχών με αυστηρή τήρηση ποσοστώσεων και με ενδοτασικές επετηρίδες, ενώ είχε καταργηθεί στην πράξη η προσωπική ευθύνη και λογοδοσία. Αυτή η λειτουργία των τάσεων είχε επίσης επιπτώσεις στη λειτουργία των οργανώσεων, όπου δημιουργούνταν στεγανά και υπήρχαν φαινόμενα αποκλεισμού.

Η αδιαφανής λειτουργία των τάσεων ευνόησε, αλλά δεν προκάλεσε τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ τον περασμένο Ιούλιο. Η διάσπαση μπορεί να επικαθορίστηκε από αρνητικά χαρακτηριστικά της συνολικής λειτουργίας του κόμματος προέκυψε όμως κυρίως ως αποτέλεσμα της κρίσης που δημιούργησε ο εκβιασμός και η υπογραφή της συμφωνία του Ιουλίου και των ερωτημάτων που έθεσε η νέα κατάσταση. Σε αυτήν την κατάσταση παροξύνθηκε και ο ανταγωνισμός διαφορετικών σχεδίων που υπήρχαν στο κόμμα.

Για το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης:

Ο πυρήνας της λογικής του προγράμματος της Θεσσαλονίκης διακρινόταν για την λογική υπεράσπισης των συμφερόντων των λαϊκών τάξεων, με βασικό στόχο την άμεση αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Υπό τον πνεύμα όμως ενός πολυσυλλεκτισμού που κρίθηκε αναγκαίος για την εκλογική επιτυχία, δεν αποφεύχθηκε η πλειοδοσία υποσχέσεων για την ικανοποίηση αιτημάτων, δίκαιων μεν αλλά δυσπρόσιτων λόγω της εξαιρετικά δύσκολης οικονομικής κατάστασης της χώρας. Ταυτόχρονα υπερτιμήθηκε η δυνατότητα αύξησης των εσόδων από διάφορες πηγές, ενώ υποτιμήθηκε ο κίνδυνος επιβολής από τους εταίρους μιας κατάστασης δημοσιονομικής ασφυξίας όχι μόνο κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων, αλλά πολύ πριν, όταν η κυβέρνηση ΝΔ/ΠΑΣΟΚ, με τη συνδρομή των συντηρητικών κύκλων της Ε.Ε., εκπονούσε το σχέδιο της «αριστερής παρένθεσης».

πηγή φωτογραφίας: sooc