Αννέτα Καβαδία: Η ενότητα δεν είναι αφηρημένη έννοια

Η Αννέτα Καβαδία, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ κατέγραψε πτυχές της κριτικής της και τόνισε- σχετικά με την ενότητα του κόμματος- ότι… takes two to tango.

Αναλυτικά όσα έγραψε στο facebook

Ειπώθηκαν πολλά στη χθεσινή Πολιτική Γραμματεία.
Έτσι όπως έπρεπε να ειπωθούν: ανοιχτά, ευθαρσώς, με ονοματεπώνυμα. Ποτέ δεν κρύφτηκα, δεν δίστασα να πω τη γνώμη μου ή να βάλω την υπογραφή μου σε αυτά που πιστεύω.

Αυτό που δεν έκανα ποτέ – παρά και κόντρα στις κάθε λογής επιθέσεις (τα πειστήρια και οι αποδείξεις υπάρχουν, μην έχετε καμιά αμφιβολία) – είναι να χρησιμοποιήσω κι εγώ τη λάσπη που κατά κόρον εκτοξεύεται εναντίον μας, εναντίον ανθρώπων που εκφράζουμε συγκεκριμένη πολιτική άποψη, να συμμετέχω δηλαδή σε αυτόν τον βρώμικο διαδικτυακό πόλεμο και την ανθρωποφαγία.

Ναι, η (πολιτική) κριτική μου χθες ήταν πολυεπίπεδη:

– Για την απαράδεκτη λογική των ίσων αποστάσεων σε σχέση με την τραγωδία στην Παλαιστίνη, για τις απαράδεκτες δηλώσεις και ανακοινώσεις, για την απουσία του ΣΥΡΙΖΑ από την οποιαδήποτε κινητοποίηση, για το σκόπιμο «θάψιμο» της ανακοίνωσης του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
– Για τη χάραξη και άσκηση πολιτικής, εκ μέρους της νέας ηγεσίας, για κατάργηση θέσεων και διορισμούς σε άλλες, μέσω των social media, με απαξίωση των οργάνων και ευτελισμό κάθε έννοιας συλλογικής διαδικασίας.
– Για τη σκόπιμη, κατά την άποψή μου, καθυστέρηση στη διεξαγωγή του συνεδρίου, κόντρα στην ήδη ειλλημμένη απόφαση προηγούμενης Κεντρικής Επιτροπής
– Για την ομιλία του Στέφανου Κασσελάκη στον ΣΕΒ
– Για τις δηλώσεις περί «αριστερόμετρων» και «ξινίλας», και για τις δημόσιες απειλές απέναντι σε στελέχη, τρεις μέρες πριν τον β΄γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών.
– Για τη σιωπή, την ανοχή και την ενθάρρυνση –μέσω της σιωπής- όλης της χυδαίας ανθρωποφαγίας και των κατηγοριών περί «υπονομευτών», στα social media
– Για την απόπειρα μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ και οριστικής απομάκρυνσής του από αυτό που υποδηλώνει το όνομά του: ΣΥνασπισμός ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς.
Καλό είναι, λοιπόν, να ομνύει κανείς στην ενότητα. Μόνο που αυτή δεν είναι μια αφηρημένη έννοια. Χρειάζεται κοινό έδαφος, κοινή οπτική, κοινούς κώδικες, κοινό όραμα.
Γιατί, είναι γνωστό πως…it takes two to tango.