Απατζίδη: Θεσμικές αλλαγές για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών

Η βία κατά των γυναικών και η άρνηση των δικαιωμάτων τους συγκλονίζει όλους μας, χωρίς όμως να παρακινούν την κυβέρνηση να κάνει όλα όσα χρειάζονται για να αφήσει πίσω της καταπιεστικούς εθισμούς του παρελθόντος. Στη χώρα μας υπάρχουν ακόμη γυναίκες που πρέπει να μεγαλώνουν πολλά παιδιά χωρίς να έχουν την απαραίτητη διατροφή. Γυναίκες που πρέπει να υποτάσσονται στη σαρία ή, σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες, να αναγκάζονται να παντρεύονται από τα 11 ή 12 χρόνια τους. Υπάρχουν γυναίκες που αναγκάζονται να υφίστανται την κακοποίηση από τον άντρα τους, επειδή αυτό επιδοκιμάζεται από τον πολιτισμικό τους περίγυρο. Αλλά υπάρχουν και γυναίκες που για να συνεχίσουν να ζουν με 600 ευρώ τον μήνα κλείνουν τα μάτια και την ψυχή τους έναντι σε κάθε κακοποιητή εργοδότη. Όποια/ος όμως έχει πάει σε ξενώνα κακοποιημένων γυναικών και έχει δει το άψυχο βλέμμα μιας βιασμένης γυναίκας δεν μπορεί ποτέ πια να μείνει ίδια/ος και να μην αγωνιστεί με όλα του τα μέσα για την εξάλειψη του φαινομένου. Και θυμάται αυτή τη δέσμευση ακόμη και μετά την παρέλευση επετείων όπως η σημερινή.   

Και τι μπορούμε να κάνουμε; Η νομική καθιέρωση του όρου «γυναικοκτονία», που την αρνήθηκε ο Υπουργός κ. Τσιάρας, θα έδινε ένα ισχυρό μήνυμα. Αλλά χρειάζεται και η δημιουργία δομών φιλοξενίας για τα θύματα κακοποίησης με υποστήριξη από ψυχολόγους, και στα αστικά κέντρα, αλλά και σε απομακρυσμένες περιοχές της επαρχίας. Όμως, στον νόμο Χατζηδάκη, αποδίδεται στον εργοδότη η ευθύνη έρευνας για καταγγελίες παρενόχλησης, παραβλέποντας την πιθανότητα να είναι παρενοχλητής ο ίδιος ο εργοδότης.

Χρειάζονται πολλά ακόμη: Ίδρυση ειδικού τμήματος στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη που θα δέχεται καταγγελίες πολιτών για τον τρόπο διαχείρισης σεξιστικών, μισογυνικών, αλλά και ομοφοβικών επιθέσεων από πολίτες και από τα σώματα ασφαλείας. Να επανασχεδιαστεί και να διευρυνθεί ο αντιρατσιστικός νόμος με συμπερίληψη αντιμισογυνικών, αντισεξιστικών, αντιτρανσφοβικών και αντιομοφοβικών διατάξεων και αντίστοιχων ποινών για επιθέσεις και παρενοχλήσεις.

Χρειάζεται επίσης η καθιέρωση ενός αυστηρού πρωτοκόλλου και επιτακτικής εκπαίδευσης στα σώματα ασφαλείας για το πώς θα αντιμετωπίζουν τις καταγγελίες, ώστε καμία καταγγελία να μην περνά ανεξερεύνητη. Οι γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙ+ θύματα να αντιμετωπίζονται με απόλυτο σεβασμό και εχεμύθεια, ώστε να μην αποτρέπονται από το να καταγγείλουν. Χρειάζεται η λειτουργία ανεξάρτητου οργάνου που θα ερευνά αμερόληπτα τις καταγγελίες για βία εκ μέρους της αστυνομίας εναντίον γυναικών και ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων. Και επίσης μία αυστηρή δικαστική δεοντολογία, ώστε να δικαιώνονται οι γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙ+ θύματα της έμφυλης βίας και διάκρισης. Να μην αποτελούν τα έμφυλα στερεότυπα ή η κουλτούρα βιασμού μία πρακτική υπεράσπισης των κατηγορουμένων. Να δημιουργηθούν εξειδικευμένα δικαστήρια που θα ασχολούνται με τις υποθέσεις έμφυλης βίας. Και καθώς τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αποτελούν κύριο πεδίο διάδοσης της πατριαρχικής κουλτούρας, χρειάζεται να θεσπιστεί ένα αυστηρό πρωτόκολλο στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για το πώς αυτά θα αναφέρονται στα περιστατικά της έμφυλης βίας και διάκρισης ούτως ώστε να μην αναπαράγονται κοινωνικά στερεότυπα που να τα δικαιολογούν και να στοχοποιούν ή στιγματίζουν τα θύματα κατά το λεγόμενο victim blaming.

Παρόμοιοι τρόποι είναι το αυτονόητο που πρέπει να γίνει, ώστε να μην τιμούμε απλώς μια επέτειο, αλλά να την κάνουμε εφαλτήριο αλλαγής. Το θέμα είναι να υπάρξει πολιτική βούληση.

*Η Μαρία Απατζίδη είναι Βουλευτής Α’ Ανατολικής Αττικής με το ΜέΡΑ25

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις