Αθλητικό Νομοσχέδιο: Ευκαιρία μεταρρύθμισης, δίχως συμβιβασμούς με την καθεστωτική αδράνεια

Την βούλησή της να έρθει σε ρήξη με τις χρόνιες αγκυλώσεις που ομολογούνται και καταγράφονται στον χώρο του ελληνικού αθλητισμού, καλείται να αποδείξει το αμέσως επόμενο διάστημα η κυβέρνηση. Αφορμή το αθλητικό νομοσχέδιο που σύντομα θα βρεθεί στο καθεστώς της δημόσιας διαβούλευσης στην πορεία προς το να γίνει νόμος του κράτους. Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν ο αρμόδιος υπουργός Λευτέρης Αυγενάκης κατά την διάρκεια αυτής της διαδικασίας θα θεσμοθετήσει με αποφασιστικότητα τις αλλαγές που έχουν ξεκινήσει, η αν θα «στρογγυλέψει τις γωνίες» υπό το βάρος του άτυπου «νόμου της αδράνειας» που πάντα παρατηρείται σε «αραχνιασμένες» καταστάσεις.

Αν δηλαδή θα ισχύσει η γενική αρχή που έχει θέσει ως κυβερνητικό δόγμα ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, που συχνά μιλά για την ανάγκη δομικών αλλαγών.

Να επισημανθεί πως η πολιτική ηγεσία στον αθλητισμό και προσωπικά ο υφυπουργός Λευτέρης Αυγενάκης, έχουν ήδη δρομολογήσει κάποια νομοθετικά βήματα στον κρίσιμο τομέα της αθλητικής διοίκησης σε επίπεδο ενώσεων, σωματείων και ομοσπονδιών που κινούνται στην κατεύθυνση της πραγματικής ανανέωσης όσον αφορά τους θεσμούς αλλά κυρίως τα πρόσωπα. Φέρονται έτσι να εκφράζουν ένα υπαρκτό ρεύμα ανανέωσης που υφίσταται στον χώρο του αθλητισμού, κάτι που πιστοποιεί η δημόσια έκφραση κορυφαίων αθλητών. Ας μην ξεχνάμε ότι ο αθλητισμός είναι όχι μόνο ως κοινωνική και οικονομική δραστηριότητα αλλά και ως έννοια συνυφασμένος με την ανάγκη για διαρκή προσαρμογή και καινοτομία. Στοιχείο που αυτόματα οδηγεί στην ανάγκη θεσμοθετημένων κανόνων διαρκούς ανανέωσης.

Διαβούλευση

Η διαδικασία της διαβούλευσης ενός νομοσχεδίου, στην οποία θα βρεθεί το επόμενο μήνα το νομοσχέδιο για τις αλλαγές στον χώρο του αθλητισμού δίνει την δυνατότητα στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία να συζητήσει με τους αρμόδιους φορείς και να αφουγκραστεί τις ανάγκες. Στο πλαίσιο αυτό το υφυπουργείο Αθλητισμού δεν μπορεί να προσπεράσει το σαφές μήνυμα που έχει αποστείλει το πλέον δυναμικό τμήμα της αθλητικής κοινότητας μέσω των δημόσιων τοποθετήσεων κορυφαίων αθλητών με διεθνείς και ολυμπιακές διακρίσεις και σημαντική συνεισφορά στον ελληνικό αθλητισμό: Την ανάγκη το συγκεκριμένο νομοσχέδιο να αποτελέσει πραγματική τομή και να επιφέρει ουσιαστικές αλλαγές στην κατεύθυνση της ανανέωσης των δομών της αθλητικής διοίκησης. Η επίτευξη αυτού του στόχου περνά προφανώς μέσα από την ολοκλήρωση του σχεδιασμού που δρομολογήθηκε με τις πρόσφατες νομοθετικές παρεμβάσεις του υφυπουργείο Αθλητισμού και σχετίζονται με την δημιουργία θεσμικών υποδομών για την ανανέωση της λειτουργίας των ομοσπονδιών. Θεμελιακά στοιχείο της είναι η θεσμοθέτηση ορίου ηλικίας αλλά και οι περιορισμοί στο θέμα των θητειών. Η τελευταία ψηφισμένη διάταξη δεν επιτρέπει την υπέρβαση των 3 συνεχόμενων θητειών για τους προέδρου των ομοσπονδιών ενώ για τα υπόλοιπα διοικητικά αξιώματα ορίζει πως εφόσον υπάρχουν δύο συνεχείς εκλογές του ίδιου προσώπου η τρίτη φορά δεν μπορεί να υπάρξει δίχως ενδιάμεση διακοπή δύο ετών.

Θητείες

Αξίζει να σημειωθεί ότι το θέμα της θέσπισης περιορισμού θητειών δεν αποτελεί καινοφανές δεδομένο για την Ελλάδα. Αντιθέτως σε περιπτώσεις θητειών που δεν σχετίζονται με άμεση εκλογή από την βάση (π.χ βουλευτές) αποτελεί κατά κύριο λόγο τον κανόνα. Είτε αυτό αφορά τις Ανεξάρτητες Αρχές που εποπτεύουν σημαντικούς τομείς της δημόσιας ζωής και οφείλουν να έχουν ξεκάθαρες αποστάσεις από την κρατική μηχανή, είτε αφορά διοικήσεις μεγάλων οργανισμών είτε αφορούν την περίπτωση της ανώτατης πολιτειακής αρχής, δηλαδή αυτής του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Εφαρμογή

Με δεδομένο ότι το οργανικό κομμάτι της λειτουργίας ενός νόμου δεν είναι η ψήφιση αλλά η εφαρμογή του και κυρίως η ικανότητα του να επιδρά στην πραγματικότητα, είναι σαφές ότι το θέμα της αναδρομικής λειτουργίας των αλλαγών στην αθλητική διοίκηση είναι το σημείο που θα κριθεί η βούληση της πολιτείας για αλλαγές. Σε αντίθετη περίπτωση, δηλαδή εφόσον ο νόμος δεν έχει αναδρομική ισχύ, περιορίζεται αισθητά η επίδρασή του μια και σειρά προσώπων θα έχουν την δυνατότητα να θέσουν εκ νέου υποψηφιότητα παρατείνοντας το υφιστάμενο status quo για αρκετά χρόνια. Όπως κάθε νομοθετική ρύθμιση, έτσι και το νομοσχέδιο του υφυπουργείου Αθλητισμού, θα βρεθεί αντιμέτωπο με την βάσανο της συμβατότητάς του με το Σύνταγμα. Ειδικά μάλιστα για τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις είναι – για ευνόητους λόγους- εκφρασμένη ήδη η πρόθεση της κατάθεσης προσφυγών στο Συμβούλιο της Επικρατείας με γνώμονα τα άρθρα που αφορούν το αυτοδιοίκητο των αθλητικών ενώσεων και σωματείων. Έτσι είναι στο χέρι του υφυπουργείου Αθλητισμού να μεριμνήσει έτσι ώστε να «θωρακίσει» συνταγματικά τις διατάξεις του και παράλληλα να επιτύχει τις κατάλληλες συναινέσεις δίχως να θιγεί η ουσία της νομοθέτησης. Άλλωστε δεν είναι λίγα τα παραδείγματα που ενώ έχει αμφισβητηθεί σφόδρα η συνταγματικότητα είτε σε κοινοβουλευτικό, είτε σε νομικό επίπεδο, τελικά δεν τέθηκε θέμα για την εφαρμογή τους.

Εκδημοκρατισμός

Εξίσου σημαντικό θέμα φαίνεται να είναι και το ζήτημα του εκδημοκρατισμού των αρχαιρεσιών για την ανάδειξη των αθλητικών διοικήσεων. Τα φαινόμενα σωματείων – σφραγίδων, των οποίων η ύπαρξη σε ομοσπονδίες έχει διαπιστωθεί με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις, είναι σαφώς ένα ζήτημα προς άμεση, όσο και αποφασιστική αντιμετώπιση. Αποτελεί άλλωστε προϋπόθεση για την διατήρηση του κύρους των αθλητικών ενώσεων και ομοσπονδιών, στοιχείο που δεν μπορεί παρά να είναι ζητούμενο από όλες τις πλευρές.